The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1041 - ความพิโรธทั่วทั้งชั้นฟ้า

DND.
　　ปิงหวูชิงมองทุกคนด้วยสายตาเย็นชานางเห็นความเปลี่ยนแปลงของศิษย์ในทุกคนได้โดยไม่ต้องสังเกตมากนัก
　　ตั้งแต่หน้าเจื่อนเป็นใบหน้าที่ดีและกล่าวชมออกนอกหน้า การเปลี่ยนแปลงเกิดอย่างตรงกันข้าม
　　“ฮ่าๆ ข้าคิดว่าเจ้าจะใช้จิตใจโหดร้ายน่าชิงชังของเจ้ากับตำหนักโลหิตซะอีก กลายเป็นว่าเจ้าตั้งใจเพิ่มความมั่นใจให้สหายร่วมสำนักเจ้าด้วยวิธีชั่วช้า หึ! น่าเสียดายที่พวกโง่นั่นไม่เข้าใจเจ้า”
　　ซือหยูดีดนิ้ว
　　“บอกว่าศิษย์น้องผู้ยิ่งใหญ่เจิดจรัสคนนี้โหดร้ายน่าชิงชังรึ?ข้าเสียใจนะ ถึงเจ้าจะเป็นศิษย์พี่ก็เถอะ”
　　“หึ”
　　ปิงหวูชิงหัวเราะเบาๆ นางมองซือหยูด้วยความสนใจ
　　เอี๊ยด!
　　ในตอนนั้นเองประตูหอคอยได้เปิดออกมา
　　ประตูราวแปดบานที่กว้างพอสำหรับหนึ่งคนเปิดขึ้นพร้อมกัน
　　ฟึ่บ!
　　พลังอสูรมากมายแบ่งแยกผู้คนบุกเข้ามาอย่างดุดัน
　　“พวกเรามาจากสำนักอสูรสวรรค์!ทุกคนหลีกไป!”
　　ศิษย์สำนักอสูรสวรรค์เท่าจำนวนประตูรวมถึงฮั่นเฟยพุ่งเข้าไปด้านใน
　　กลับกันเหล่าศิษย์สำนักอื่นมิอาจเข้าสู่หอคอยได้ พวกเขาเหลือเวลาอีกสิบวัน การรอคอยสักหน่อยไม่ใช่เรื่องใหญ่และไม่ต้องต่อสู้แย่งชิง ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเข้าไปได้แล้ว พวกเขาจะรุดหน้าได้โดยห้ามถอยกลับ ถ้าหากยังเตรียมตัวไม่พร้อมมันก็ดีกว่าที่จะไม่รีบเข้าไป
　　“รอสักหน่อยแล้วปล่อยให้พวกอสูรสวรรค์ไปลองของก่อนแล้วกันเรายังไม่แน่ใจพลังของจ้าวหอ”
　　ปิงหวูชิงแนะนำ
　　นางมักจะเป็นคนที่ก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและกำจัดสิ่งกีดขวางที่มาขวางทางด้วยกระบี่ในมืออยู่เสมอนางทำทุกสิ่งอย่างเฉียบขาด แต่เมื่อเป็นผู้นำ นางต้องคิดถึงส่วนรวมและไม่คิดเพียงแค่จากมุมมองของตัวเอง ที่ปิงหวูชิงกังวลที่สุดก็คือการทำให้ทุกคนปลอดภัยไร้อันตราย
　　“อย่ารอ!”
　　ซือหยูปฏิเสธทันที
　　ก่อนที่ปิงหวูชิงจะได้ถามซือหยูก็เริ่มออกนำพุ่งไปที่ประตูบานหนึ่งแล้ว
　　“ตามเขาไป!”
　　ปิงหวูชิงไม่ลังเลนางสั่งการทันทีที่ซือหยูพุ่งไปที่ประตู
　　จู่ๆ ทุกคนจากตำหนักโลหิตก็พุ่งไปยังหอคอยอย่างเร่งด่วน
　　คนฉลาดท่ามกลางคนที่รอคอยสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวแปลกๆ และรีบเข้าใกล้หอคอยทันทีเช่นกัน
　　แต่ฮั่นเฟยที่เข้าหอคอยไปครึ่งตัวก็หันกลับมาใบหน้านางเย็นชากว่าเดิม
　　ตู้ม!
　　เสียงระเบิดดังมาจากประตูทั้งแปดบาน
　　เหล่าศิษย์สำนักอสูรสวรรค์ที่เข้ามาเป็นพวกแรกใช้ยันต์ระเบิดที่มีพลังอสูรเนรมิตรออกมา
　　ยันต์เหล่านี้มิได้ออกแบบมาให้โจมตีแต่มันมีผลอย่างอื่น มันมีผลทำให้คนอาเจียนเป็นเลือด!
　　พลังอสูรเนรมิตรนั้นฝังตัวเองกับประตูมันกลายเป็นกำแพงที่มองไม่เห็นเป็นม่านบางฝังไปกับหอคอย
　　ไม่มีพลังภายนอกใดที่ทำลายมันได้
　　ผลของยันต์ได้ก่อตัวเป็นม่านพลังบางหลอมรวมเข้ากับค่ายกลของหอคอยมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของหอ ดังนั้นหอคอยจึงนับว่าทุกคนที่บุกเข้าไปเป็นผู้จู่โจมหอคอย หอคอยจะทำให้ม่านพลังแข็งแกร่งขึ้น
　　ต่อให้เป็นเซียนก็ต้องโศกเศร้ากับความไร้พลังของตัวเองต่อหน้าความแข็งแกร่งของหอคอย
　　มีเพียงศิษย์สำนักอสูรสวรรค์เท่านั้นที่จะเข้าหอคอยไปได้ขณะที่คนอื่นถูกปฏิเสธอยู่ด้านนอก
　　ความป่าเถื่อนเช่นนี้ยอมรับไม่ได้มันไม่ให้โอกาสกับคนอื่นเลย นี่มักจะเป็นวิถีของสำนักอสูรสวรรค์
　　“สำนักอสูรสวรรค์!พวกเจ้าไม่กลัวบาปกรรมเลยเรอะ?”
　　เหล่าคนที่ผ่านประตูไม่ได้โกรธแค้นบ้าคลั่ง novel-lucky
　　ไม่มีใครคิดว่าศิษย์สำนักอสูรสวรรค์ชุดนี้จะทำเรื่องแบบนี้!
　　“เจ้าพวกอ่อนแอ!”
　　ฮั่นเฟยหันมามองก่อนจะหายเข้าไปในหอคอยที่นางจะได้เริ่มฝึกฝนและฝ่าด่านหอคอยแต่ละชั้น
　　แต่จู่ๆ ก็มีเสียงที่ทำให้นางตัวสั่นดังขึ้น
　　“ข้าขายข้าขายการเข้าหอคอย! สิทธิ์การเข้าสดใหม่ของหอคอย เร่เข้ามา สิทธิ์การเข้าหอคอย! วิชาระดับตำนานชั้นสูง สมบัติกึ่งภูติ ยันต์ระดับสูง โอสถระดับหก แลกกับอะไรก็ได้ที่เจ้ามี!”
　　…
　　ซือหยูเกือบจะไปถึงหอคอยโดยการตามศิษย์สำนักอสูรสวรรค์หนึ่งคนซือหยูลงมือในทันทีที่ศิษย์คนนั้นนำยันต์ออกมา เขาเฉือนยันต์ด้วยเส้นไหมในชายเสื้อให้ขาดครึ่งในตอนที่มันระเบิด
　　ดังนั้นแม้ว่ายันต์จะยังระเบิด แรงระเบิดก็ไม่สมบูรณ์ เกิดความผิดพลาดของพลังขึ้น มีช่องว่างขนาดคนเดินผ่านบนม่านพลัง
　　ม่านบางพยายามซ่อมแซมตัวเองแต่ทุกครั้งที่มันนจะปิดตัวก็มีเส้นไหมตัดพลังของมันให้เปิดออกอีกครั้ง เหลือช่องว่างให้หนึ่งคนผ่านอยู่ตลอดเวลา
　　ด้วยความช่วยเหลือของซือหยูเหล่าศิษย์ในจะสามารถผ่านไปได้ทุกคน พวกเขายืนอยู่ด้านหลังซือหยูด้วยความสับสน ตื่นเต้น และรู้สึกโชคดี ความสำนึกในบุญคุณและความนับถือต่อซือหยูเพิ่มขึ้นสูงเสียดฟ้า
　　“ซือหยูเซี่ยนนี่เจ้าทำอะไร?”
　　จ้าวเทวะระดับแปดคนหนึ่งพยายามจะตามคนตำหนักโลหิตเข้าไปแต่ซือหยูก็เก็บเส้นไหมและเปิดม่านพลังไว้เพียงครึ่งตัว
　　ศีรษะของจ้าวเทวะที่เข้ามาคนแรกปะทะกับม่านพลังเขากระเด็นไปข้างหลัง
　　เมื่อเหลือช่องว่างเล็กๆ ในม่านพลัง ซือหยูเล่นกับเส้นไหมในมืออย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาเริ่มพูดอีกครั้งอย่างไม่รีบร้อน
　　“สิทธิ์เข้าหอคอยน่ะมีไว้ขาย!”
　　ทุกคนเข้าใจความตั้งใจของซือหยูแล้วเขาอยากจะทำกำไรในความโชคร้ายของคนอื่นโดยการขายสิทธิ์เข้าหอคอย!
　　หลายคนตื่นตระหนกราวกับโดนสายฟ้าฟาด
　　เหล่าศิษย์สำนักอสูรสวรรค์คือพวกที่ตกใจที่สุดพวกเขาโกรธเกรี้ยวจนเกือบสำลักเป็นเลือด
　　“ซือหยูเซี่ยน!เจ้าไม่หน้าด้านไปหน่อยเรอะ? เจ้าใช้ยันต์ของพวกเราอสูรสวรรค์ทำกำไรได้ยังไง?”
　　ซือหยูตอบส่งๆ
　　“พวกเจ้าก็ทำแบบเดียวกับข้าได้!ใครห้ามเจ้ากัน?”
　　“พวกข้าอยาก!แต่พวกข้าทำไม่ได้! ยันต์พวกนั้นสร้างโดยผู้เฒ่าอสูรทั้งสิบ แค่พวกเราน่ะตัดม่านพลังไม่ได้! ส่งสมบัติที่เจ้าใช้ตัดม่านพลังมา!”
　　“พวกเราปฏิเสธทุกการฉ้อฉลและทุกการกระทำที่เป็นการต่อต้านความเป็นน้ำหนึ่งอันเดียวในจิวโจว!พวกเราขอลงโทษเจ้า!”
　　ซือหยูนิ่งไปขณะหนึ่งถ้อยคำเหล่านั้นมันอะไรกัน?
　　ซือหยูโบกมือ
　　“ได้เลยเจ้าก็ออกมาเอาสิ”
　　เหล่าศิษย์สำนักอสูรสวรรค์หน้านิ่งเจ้าต้องให้พวกข้าออกไปก่อนไม่ใช่เรอะ!
　　เมื่อม่านพลังถูกใช้งานก็มิอาจถูกทำลายได้พวกเขาถือว่าติดอยู่ในหอคอยปิดตายแล้ว
　　“เห็นไหมข้าน่ะมีหลักการและค้าขายอย่างจริงใจ แต่เจ้ายังออกมาคุยกับข้าอย่างจริงใจไม่ได้เลย ข้าก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ!”
　　เมื่อพูดจบซือหยูยืนหน้าทางเข้าม่านพลังด้วยสีหน้าสงบสุข เขาเหลือบมองยอดฝีมือที่เหลือด้านนอกอีกสองหมื่นคน
　　“เจ้าแกะอ้วน…โอ้หนุ่มสาวเอ๋ย แสดงความจริงใจกับข้า แสดงความกระตือรือร้นในการเข้าไปยังหอคอยกับข้า! แค่ตำราระดับตำนานชั้นสูงสักเล่มหรือสมบัติกึ่งภูติสักชิ้น…เท่านี้เจ้าก็จะได้เข้าร่วมครอบครัวใหญ่ของหอคอยแล้ว!”
　　“ด้วยตำราเล่มเดียวนี้เจ้ามิอาจซื้อบ้านในถนนกลางของสำนักได้ เจ้าเองก็ซื้อสตรีที่รักไม่ได้ด้วย แต่เจ้าซื้อวันพรุ่งนี้ได้ อนาคตกับสิ่งที่ไร้ขีดจำกัดในหอคอย!”
　　“เจ้าพวกแกะอ้วนเจ้ารออะไรกันอยู่?”
　　สุดท้ายซือหยูไม่พยายามจะรักษามารยาทอีกแล้ว
　　“บัดซบ!ไอ้หน้าด้าน!!”
　　“โอ้พระเจ้า!มันหน้าด้านจนบ้าไปแล้ว!”
　　“ตำราระดับตำนานชั้นสูงนี่แก ข้าต้องขายไตเพื่อมันเลยนะ!!”
　　เหล่าผู้คนโกรธแค้นขึ้นมาทันควัน
　　เรื่องนี้ทำให้ทั้งมนุษย์และเทพเจ้าโกรธได้ทุกคน!