The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1045 - จ้าวชั้นซือหย

　　��

　　“จริงๆ แล้ว วิชามาจริงก็คือ…”
　　ซือหยูเหลือบมองรอบๆ และเริ่มพูด
　　“ข้าเบื่อหน่ายกับเจ้าเต็มทนแล้ว!อย่ามายั่วข้าให้มากกว่านี้!”
　　เสียงในความว่างเปล่าดูโกรธแค้น
　　ซือหยูไม่กลัวเพราะว่าเขามีความจริงอยู่กับตัว
　　“ข้าพูดแล้วจะทำไมเล่า?ถ้าเจ้ามีพลังเอาชนะข้าได้ ทำไมเจ้าถึงยอมข้าล่ะ? เจ้าคงจะกระโดดออกมาฟันข้าเป็นชิ้น ๆ ไปแล้ว! ข้าต้องการรางวัล!”
　　“ไอ้หยา!ข้าไม่เคยเห็นคนหน้าด้านอย่างเจ้ามาก่อนเลย!”
　　ป๋อม!
　　พื้นที่ทั้งหมดขาดสะบั้นดั่งเศษผ้ามันแบ่งแยกเป็นชิ้น ๆ และสลายไปดั่งฟองน้ำ　　แทนที่ด้วยห้องลับกว้างขวาง
　　นี่คือหอคอยชั้นแรกไม่ใช่รึ?
　　เพียงมองครั้งแรกก็จะเห็นว่าหอคอยเต็มไปด้วยคนที่กำลังยืนหลับตา
　　ปิงหวูชิงปี้หลิงเทียน แม้กระทั่งฮั่นเฟยและคนที่เหลือ ทุกคนหลับตาพริ้มราวกับหลับใหล พวกเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มิอาจตื่นขึ้นได้ ทำได้แต่ยืนนิ่ง
　　แต่ซือหยูก็เห็นสิ่งที่ขยับได้ที่หางตา
　　“สุนัข?เจ้าหมาดำ?”
　　ซือหยูตกใจสิ่งที่วิ่งอยู่ในห้องลับคือหมาดำที่ดูคุ้น ๆ
　　“นี่เจ้า!”
　　ซือหยูจำได้แล้วมันคือหมาดำที่พูดภาษามนุษย์ได้ในตอนที่ประตูหอคอยเปิด
　　หมาดำนี้วิ่งอยู่ในกลุ่มคนแววตาของมันเปล่งแสงสีเขียว
　　“โอ้พระเจ้า!” 　　มันตะโกน
　　“เจ้านั่นไปถึงชั้นเก้าสิบแล้ว!ถ้าไปไกลกว่านี้มันจะตื่นขึ้นมา!”
　　แสงสีเขียวของหมาดำนั้นมีพลังสะกดจิตหลายคนที่ร่างกายสั่นไหวแสดงทีท่าว่าจะตื่นจะสงบลงทันทีที่ถูกแสงสีเขียวนี้ล้อมรอบ
　　ซือหยูเห็นมันได้อย่างชัดเจนนี่คือพลังของวิชามายาจริง
　　ตราบเท่าที่ไม่มีใครยุ่งกับหมาดำผู้คนทั้งสองหมื่นคนนี้จะไม่มีวันหลุดออกจากการสะกดจิตไปได้
　　และที่ซือหยูกังวลก็คือคนที่กำลังไปถึงชั้นเก้าสิบก็คือฮั่นเฟย!
　　ซือหยูแอบทึ่งในใจเขามีพลังเวลาที่ช่วยให้เขาฝ่าการเคลื่อนไหวที่ช้าลงได้ แต่ฮั่นเฟยจะทำได้หรือ?
　　ซือหยูสัมผัสพลังเวลาในตัวนางไม่ได้เลย
　　คำอธิบายเดียวก็คือฮั่นเฟยนั้นต่อสู้มาถึงชั้นเก้าสิบด้วยพลังของนางอย่างเดียวเท่านั้น!พลังของนางน่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว!
　　“บัดซบ!ชั้นเก้าสิบสามแล้ว! โอ้ ไม่นะ ไม่นะ!!”
　　หมาดำกระวนกระวาย
　　เพียงเวลาครู่เดียวฮั่นเฟยก็มาถึงชั้นเก้าสิบสาม! หากนางมาถึงชั้นเก้าสิบหกที่ว่างเปล่าเมื่อไหร่ นางจะค้นพบความจริงของหอคอยร้อยชั้นเหมือนกับซือหยู
　　หอคอยแท้ที่จริงไม่เคยเปิดออกพวกเขาอยู่ในชั้นแรกมาตลอดเวลา
　　“เจ้าเด็กบ้าเจ้าจะยืนนิ่งอยู่ทำไม? เข้ามาช่วยข้าเร็ว! นางน่ากลัวเกินไป! นางกำลังจะกลืนกินหุ่นเชิดไปหมดแล้ว!”
　　หมาดำตกใจมาก
　　ซือหยูตอบกลับ
　　“เจ้านั่นแหละที่จะมีปัญหาถ้านางตื่นเกี่ยวอะไรกับข้ากัน?”
　　หมาดำรำคาญ　　“ใช่มันไม่เกี่ยวกับเจ้า! แต่ลูกแก้วที่หอคอยร้อยชั้นมันมีจำกัด ถ้านางตื่นขึ้นมาขอลูกแก้ว ลูกแก้วนั่นจะเป็นของนางหรือของเจ้าล่ะ?”
　　“หรือข้าจะบอกให้นางฆ่าเจ้าก่อนดี?และความตายของเจ้าจะจบทุกปัญหารึ? ข้าจำได้ว่านางไม่ได้ลงปฏิญาณบัดซบนั่นกับเจ้านะ ใช่ไหม?”
　　ซือหยูคิด
　　“อย่างไรข้าก็ยังไม่รู้ว่ารางวัลจะแลกออกมาได้ยังไงไม่ว่าข้าจะต้องสู้กับนางหรือไม่ ข้าก็ต้องหารือกับนาง”
　　“หารืออะไรกัน?!ลูกแก้วชั้นที่ร้อยรับรองว่าเจ้าจะได้สมบัติภูติชั้นต่ำ! เจ้ามีโอกาสครึ่งนึงที่จะได้สมบัติภูติชั้นกลาง และมีโอกาสหนึ่งในสิบที่จะได้สมบัติภูติชั้นสูง!”
　　“ถ้าเจ้ามีสมบัติภูติมากพอที่จะให้นางได้ตามใจก็ลืมเรื่องที่ข้าพูดไปซะ!”
　　หมาดำพูดยืดยาว　　“ไอ้หมาบัดซบทำไมไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้เล่า?!”
　　ซือหยูตกใจ
　　สมบัติภูติและสมบัติกึ่งภูตินั้นแตกต่างกันด้วยคำคำเดียวแต่แท้จริงแล้วพลังต่างกันราวฟ้ากับเหว
　　มันเหมือนกับความต่างระหว่าง‘เพื่อนสาว’ กับ ‘แฟนสาว’ ความแตกต่างกันเล็กน้อยนั้นทำให้ความหมายผิดแปลกไปมาก!
　　ซือหยูไม่สนใจสมบัติกึ่งภูติมากนักกระบี่เงินสามเล่มของเขาล้วนเป็นสมบัติกึ่งภูติอยู่แล้ว แต่มันก็ยากที่จะได้มา!
　　“ข้าจะช่วยเจ้ายังไง?”
　　ซือหยูถาม
　　หมาดำตอบ
　　“ง่ายๆ! ถอดเสื้อผ้านางแล้วสั่งสอนนางซะ ขัดขวางความคิดของนางให้นางพ่ายแพ้กับหุ่นเชิด”
　　“ไอ้ระยำเอ้ย!” 　　ซือหยูง้างขาเตะมัน
　　หากลบเรื่องศีลธรรมทิ้งไปต่อให้เขาทำแบบนั้นจริง นางจะไม่หั่นเขาเป็นร้อยเป็นพันชิ้นเมื่อตื่นขึ้นมาเห็นเขาอยู่บนตัวนางหรือ?
　　“ให้ข้าเป็นจ้าวชั้นสิ!”
　　ซือหยูแนะนำด้วยรอยยิ้ม
　　หากจ้าวชั้นไม่อยู่มันก็ไม่ยากที่จะหาจ้าวชั้นคนอื่นมาแทนที่ ใช่ไหม?
　　“อะไรนะ?เจ้าจะเข้าไปข้างในและต่อสู้กับนางเรอะ? ข้าตกลงด้วยขาคู่หน้าข้าเลย!”
　　หมาดำนับถือความไม่เห็นแก่ตัวของซือหยูอย่างจริงใจ
　　ซือหยูถอนหายใจแรง
　　“ไอ้หมาบ้า!เจ้าก็ใช้วิชามายาไปสิ! เจ้าบันทึกพลังของข้าไปแล้ว”
　　หึหึ!
　　หมาดำหัวเราะแห้งๆ
　　“เจ้าไม่ได้โง่สินะ” 　　“เอาแก่นโลหิตเจ้ามาข้าจะเปลี่ยนมันเอง”
　　ซือหยูหยดโลหิตใส่ปากหมาดำดวงตามันแดงขึ้นมา
　　ฮั่นเฟยสังหารจ้าวชั้นมาถึงชั้นที่เก้าสิบห้าด้วยพลังมหาศาลที่มี
　　“เจี๋ยนอู๋เชิงในวัยเด็กมาถึงชั้นเก้าสิบห้าช่างน่าชื่นชมนัก”
　　ฮั่นเฟยพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
　　“ข้าจะไปทุกชั้นที่ราชาเขตในอดีตไปถึงและไปในชั้นที่พวกนั้นมาไม่ถึงด้วย!”
　　ฮั่นเฟยไต่หอคอยต่อไปราวกับวิ่งบนพื้นราบ
　　เพียงแค่คิดนางก็ไปถึงชั้นที่เก้าสิบหก เหลืออีกแค่ห้าชั้น!
　　เมื่อนางลืมตาชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น
　　“ซือหยูเซี่ยน?”
　　นางตกใจ　　นางคิดว่าถ้าจ้าวชั้นคนต่อไปไม่ใช่เจี๋ยนอู๋เชิงมันจะต้องเป็นราชาเขตจากยุคก่อน แต่กลับกลายเป็นซือหยูเซี่ยน!
　　“ทำไมซือหยูเซี่ยนถึงกลายเป็นจ้าวชั้นกัน?”
　　ฮั่นเฟยเหลือบมองรอบๆ ด้วยความกังขา
　　ร่างจริงในโลกภายนอกของนางสั่นไหวสื่อว่านางกำลังจะฟื้นจากวิชามายา เมื่อฮั่นเฟยรู้ว่านางถูกสะกดจิต วิชามายาจะสลายไป
　　“ซือหยูเซี่ยนผ่านร้อยชั้นและได้กลายเป็นจ้าวชั้นคนใหม่”
　　เสียงนุ่มลึกของหมาดำดังก้องหอคอย
　　ฮั่นเฟยขนลุกด้วยความตกใจ
　　“เขาผ่านทั้งร้อยชั้นแล้วรึ?”
　　ฮั่นเฟยไม่อยากเชื่อนางอาจไม่ตกใจเท่านี้หากเป็นปี้หลิงเทียน แต่ซือหยูเซี่ยน!
　　ฮั่นเฟยมองดูซือหยูครู่หนึ่ง
　　“ย่อมได้ขอข้าทดสอบวิชาของจ้าวชั้นคนใหม่ดูหน่อย!”
　　สุริยาดำสนิทลอยเหนือศีรษะฮั่นเฟยราวกับหลุมทมิฬที่ดูดกลืนทุกสิ่งในระยะทุกหนแห่งสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ไอลีนโนเวล
　　เมื่อวิชาถูกใช้พลังดูดกลืนนั่นแข็งแกร่งมาก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงไม่ได้รับผลกระทบจากเวลา เพราะนางเพียงแค่ใช้วิชาเดียวและรอให้มันดูดกลืนหุ่นเชิดไป
　　‘ซือหยู’ลืมตาช้า ๆ แสงสีม่วงเปล่งประกายที่ตาซ้าย
　　ฮั่นเฟยสัมผัสได้เลยว่าพลังเวลาที่ช้ากว่าเดิมสี่เท่าได้ช้ากว่าเดิมเจ็ดเท่าโดยที่ไม่รู้ตัว!
　　วายุกลืนกินช้าลงมากทำให้มันไร้พลังที่จะกลืนกินทุกสิ่งโดยรอบ
　　ขณะเดียวกันซือหยูชักกระบี่ออกมาซัดนาง
　　ฉั่วะ!
　　หลุมดำถูกทำลายฮั่นเฟยอยากจะขยับตัวแต่พลังโกงเวลาเจ็ดเท่าทำให้จิตใจและการเคลื่อนไหวของนางช้าลงมาก นางมองกระบี่ทะลวงร่างของนาง
　　เป๊าะ!
　　เสียงดังเบาๆฮั่นเฟยแตกสลายเป็นเศษเสี้ยว แต่การประลองยังไม่จบ!
　　หลุมดำที่ถูกทำลายก่อตัวขึ้นอีกครั้งแขนมนุษย์ขาวเนียนปรากฏออกมา
　　ไม่นานฮั่นเฟยก็ปรากฏตัวต่อหน้าซือหยูอีกครั้งทั้งร่างสวมชุดทมิฬ
　　“กระบี่นั่นมีพลังอสูรเนรมิตร”
　　ฮั่นเฟยมองศัตรูด้วยความชื่นชม
　　“ซือหยูเซี่ยนแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิดเอาไว้มากนักอนาคตเขาอาจเป็นคู่ฝึกที่เหมาะสมกับข้า”
　　เมื่อพูดจบฮั่นเฟยยกมือขึ้นซัด สุริยาเก้าดวงโผล่ขึ้นมาทันที รวมกับดวงที่แล้วเป็นสิบดวง!!
　　ตู้ม! 　　สุริยาทมิฬทั้งสิบปล่อยพลังดูดกลืนมหาศาลออกมาพริบตาเดียวหุ่นเชิดซือหยูเซี่ยนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
　　แกร๊ง!
　　ลูกแก้วและเศษกระดูกหล่นลงมา
　　ฮั่นเฟยเก็บพวกมันนางยิ้มและคาดหวังในสิ่งที่จะได้เจอต่อไป
　　นางหลับตาไปสู่ชั้นเก้าสิบเจ็ดนางได้เจอกับหุ่นเชิดซือหยูเซี่ยนอีกครั้ง
　　ในโลกภายนอกหมาดำกำลังบ้าคลั่งและสบถไม่หยุด
　　“บัดซบเอ้ย!นางโกงชัด ๆ! ไอ้ดวงอาทิตย์ขี้โกงนั่นมันอะไร? อสูรเนรมิตรขั้นสามยังต้องกลัวจนเป็นลมเลย!”
　　“บัดซบเพื่ออาหารข้า ข้าจะต้องสู้กับเจ้าด้วยชีวิต!”
　　หมาดำพูดอย่างร้อนรน
　　ที่ชั้นเก้าสิบเจ็ดฮั่นเฟยใช้สุริยาทั้งสิบทำลายหุ่นเชิดซือหยูเซี่ยนในพริบตาเดียว　　ที่ชั้นเก้าสิบแปดนางสังหารอย่างรวดเร็ว
　　ที่ชั้นเก้าสิบเก้านางสังหาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง!
　　ฮั่นเฟยมาถึงชั้นที่หนึ่งร้อย
　　“น่าสนุกนี่ข้าคิดว่าข้าจะเป็นคนแรกที่ผ่านร้อยชั้น ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเอาที่หนึ่งไป”
　　ฮั่นเฟยจ้องซือหยูเซี่ยนบนลานประลองตรงหน้าด้วยความเสียดาย
　　แต่จากนั้นนางก็ยิ้มอย่างเย็นชา
　　“แต่รอยเท้าของเจ้าจะไม่เหลือในหอคอยนี้อีกต่อไป!”
　　เมื่อนางพิชิตชั้นสุดท้ายนางจะกลายเป็นจ้าวชั้นตั้งแต่ชั้นแรกจนถึงชั้นที่หนึ่งร้อย
　　ถึงอย่างนั้นเวลาที่ช้าลงในชั้นนี้ก็น่าตกใจมากมันเกือบจะช้าลงกว่าโลกภายนอกถึงแปดเท่า แม้จะแค่ความคิดก็ใช้เวลามาก ไม่ต้องพูดถึงการขยับตัว
　　ข้อได้เปรียบเดียวก็คือหุ่นเชิดจะไม่เริ่มโจมตีก่อนที่นางจะลงมือ
　　แต่ในเวลาที่นางรวบรวมพลังเพื่อจะเตรียมโจมตีสิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้นางยืนนิ่ง
　　“ยินดีด้วยที่มาถึงชั้นสุดท้ายข้าจะเป็นคู่ประลองของเจ้า”
　　ซือหยูลืมตาขึ้นมาก่อนและชักกระบี่เงินขึ้นมาช้าๆ
　　ด้วยเวลาที่ช้าลงฮั่นเฟยถึงกับมองการเคลื่อนไหวของซือหยูแทบไม่เห็น นางเพียงเห็นแสงสีเงินแวบวาบในมือของเขา
　　“เดี๋ยว…เดี๋ยวสิ!”
　　ฮั่นเฟยพูดอย่างยากลำบาก
　　กฎไม่ได้บอกว่าหุ่นเชิดจะโจมตีทีหลังเรอะ?นี่มันไม่มีเหตุผลเลย!
　　“เพื่อเป็นรางวัลในชั้นสุดท้ายเจ้าจะได้ของขวัญเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม ข้าจะเป็นคนลงมือก่อน”
　　เสียงของซือหยูนั้นว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึกเขาชี้กระบี่ไปที่ฮั่นเฟย　　แม้ฮั่นเฟยจะเด็ดเดี่ยวนางก็ร้อนรนในเวลานี้
　　ยุติธรรมเรอะ?ความยุติธรรมมันเกี่ยวอะไรกัน? ต้องเอาเวลาที่ช้าลงออกไปก่อนสิ!!
　　ถ้าเป็นชั้นก่อนหน้าฮั่นเฟยอาจจะตั้งแง่กับหอคอย แต่กับชั้นสุดท้ายที่ไม่เคยมีใครมาถึง ระดับความยากจะต้องไร้เหตุผลอย่างแน่นอน
　　นางเพียงแค่สงสัยเรื่องเดียวเท่านั้นนั่นคือซือหยูผ่านชั้นนี้ไปได้อย่างไร และเขาเอาชนะจ้าวชั้นที่ร้อยคนก่อนด้วยวิธีไหน!
　　ด้วยหุ่นเชิดที่จะลงมือโจมตีก่อนและเวลาที่ช้าลงแปดเท่า…ความยากระดับนี้สูงเสียดฟ้า
　　“รับกระบี่อันยุติธรรมนี้ไปซะ!”
　　ซือหยูฟันกระบี่ออกไป