The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1069 - ปิดล้อมเทพอสูร

　　“หึหึข้าจะไม่เตรียมตัวหาแผนก่อนผนึกเทพอสูรหรือ?”
　　เทพกิเลนหัวเราะเบาๆ
　　ปิงหวูชิงตกใจอย่างหนักนางพูดกับกู้ไทซูและคนที่เหลือเมื่อคืนสติ
　　“มันขวางข้าได้แค่ครึ่งชั่วโมงถ้าพวกเจ้าไม่อยากตายก็จับเทพกิเลนมาให้ข้า!”
　　กู้ไทซูกับคนที่เหลือขมวดคิ้วแน่นผนึกอยู่ได้แค่ครึ่งชั่วโมงรึ? เมื่อเวลาหมด พวกเขาก็มิอาจรอดพ้นความตายไปได้
　　“เจ้าหนูภาระหนักอึ้งของทวีปอยู่บนบ่าเจ้าแล้ว”
　　เทพกิเลนแสยะยิ้มแตะไหล่ซือหยู
　　ซือหยูมองมันและตอบกลับอย่างไม่แยแส
　　“มีคนที่ข้าห่วงใยอยู่ในจิวโจวข้าไม่ต้องให้เจ้าบอกว่าต้องทำอะไร และข้าก็จะไม่ให้เทพอสูรได้สิ่งที่ต้องการ แต่ว่า..เจ้าน่ะอยู่ได้นานแค่ไหน?”
　　“นานเลยล่ะ!”
　　“แล้วทำไมอุ้งตีนเจ้าสั่นเล่า?”
　　“โอ้ข้าแกล้งชักไปเท่านั้นแหละ”
　　ซือหยูหมดคำพูด
　　เทพกิเลนดูเหมือนจะผ่อนคลายในเบื้องหน้าแต่แท้จริงแล้วมันกำลังเหนื่อยล้าจากการบังคับให้จ้าวสวนผนึกพลังของปิงหวูชิง
　　ภายในครึ่งชั่วโมงปิงหวูชิงจะเป็นอิสระ เมื่อนางเป็นอิสระ นางจะทำลายจ้าวสวนทั้งห้าในคราเดียว แดนมณีจะล่มสลาย ปิงหวูชิงจะได้พลังเทพอสูรกลับมา และเทพอสูรมณีก็จะถือกำเนิดบนโลกมนุษย์อีกครั้ง
　　สิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้นชัดเจน!
　　“ข้าคงไม่ต้องพูดอะไรแล้วสินะ”
　　ซือหยูถอนหายใจ
　　ด้วยสติปัญญาที่มีใยพวกเขาจะต้องให้คนอื่นเลือกเส้นทางของตัวเองให้เลบ่า?
　　ฮั่นเฟยพูดอย่างไร้อารมณ์
　　“เราไม่มีทางเลือก”
　　กู้ไทซูปี้หลิงเทียน และฮั่นเฟยล้วนกำลังเตรียมพลังเงียบ ๆ เพื่อที่จะจับตัวเทพกิเลน!
　　“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามา”
　　ซือหยูถอนหายใจอย่างหมดหวังเขาประสานมือเข้าด้วยกัน แสงตะวันปะทุออกมาจากฝ่ามือทั้งสอง มันโอบล้อมกายซือหยูเอาไว้ หากมองจากที่ไกล ๆ จะดูเหมือนว่าสุริยากำลังโผล่พ้นขอบฟ้าจากซือหยู
　　การต่อสู้กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว!
　　อีกฝั่งคือตัวแทนของเทพอสูรมณีและส่วนอีกฝั่งคือตัวแทนของเทพกิเลน
　　“ข้าขออภัยจริงๆ!”
　　ฮั่นเฟยพูดอย่างเย็นชานางพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วเหลือไว้เพียงเสี้ยวเงา
　　กู้ไทซูกับปี้หลิงเทียนซัดพลังเข้าพร้อมกัน
　　แต่การปะทะสุดยอดที่พวกเขาคาดคิดไม่ได้เกิดขึ้นมันกลับมีสามเงาขยับในบริเวณของปิงหวูชิง กระบวนท่าที่แข็งแกร่งทั้งสามซัดเข้าใส่ร่างปิงหวูชิงที่ถูกผนึกพร้อมกัน
　　ปิงหวูชิงตัวสั่นสะท้านนางหน้าแดงก่ำ โลหิตแดงชาดไหลออกจากมุมปาก แม้แต่เซียนก็ต้องบาดเจ็บหากไร้ซึ่งการป้องกัน
　　“สุดท้ายเจ้าก็เลือกเขาอย่างที่ข้าคิด”
　　ปิงหวูชิงไม่หวั่นไหวราวกับว่านางรู้อยู่แล้วว่าจะถูกหักหลัง
　　นางหลับตาและถอนหายใจยาวนางลืมตาอีกครั้ง จิตสังหารระเบิดออกมา
　　“แต่น่าเสียดายนักพวกเจ้าเลือกผิดทาง!”
　　ปั้ง!
　　แสงสีเลือดแล่นผ่านเล็งไปยังฮั่นเฟยและคนที่เหลือ
　　พวกเขาหยุดนิ่งและพยายามจะใช้พลังป้องกันมัน
　　เงาทั้งสามกระเด็นกลับไปไกลเสียงดังตามมา
　　ฮั่นเฟยแทบจะหยุดตัวเองไม่ได้นางจ้องมองเขาโลหิตด้วยสายตาเยือกเย็นราวน้ำแข็ง
　　“จักรพรรดิกลืนอสูรเจ้าอยากจะรับใช้ปีศาจชั่วช้าและต่อต้านจิวโจวรึ?”
　　พวกเขาคือจุดสูงสุดของจิวโจวพวกเขาย่อมไม่เลือกเข้ากับฝ่ายศัตรู โดยเฉพาะเมื่อเทพกิเลนปรากฏตัวออกมาแล้ว
　　ดูจากครู่สั้นๆ ปิงหวูชิงบาดเจ็บเพราะมีผนึก นั่นหมายความว่านางอาจจะไม่เป็นอะไรอีกแล้ว!
　　การเสียเขาเทพกิเลนทำให้หมดโอกาสในการทำลายจิตวิญญาณเทพของปิงหวูชิงแต่ครึ่งชั่วโมงก็ยังมากพอที่จะทำให้นางบาดเจ็บสาหัส!
　　เมื่อปิงหวูชิงบาดเจ็บสาหัสแล้วภัยคุกคามที่นางมีอาจลดลงไปมาก　　ดังนั้นพวกเขาจึงแสร้งเป็นทำตามคำสั่งนางแต่แท้จริงแล้วพวกเขากำลังร่วมมือกันจู่โจมนาง
　　แย่เกินไปที่พวกเขาทำอะไรไม่ได้มากนัก
　　“หึหึจิวโจวมันมีอะไรดีนักหนา? มันจะให้อะไรข้าได้? เทพอสูรมณีให้พลังเซียนข้าได้อีกเยอะ จิวโจวจะทำได้เรอะ?”
　　จักรพรรดิกลืนอสูรนั่นยิ้มอย่างชั่วร้ายไร้หัวใจ
　　ฮั่นเฟยแหย่เขา
　　“เจ้าเชื่อคำสัญญาจากอสูรหรือ?พวกมันคือสิ่งที่สร้างอสูรภายในขึ้นมา ไม่มีสิ่งใดการันตีในคำสัญญาทั้งนั้น”
　　“ฮื่มนายข้าจะใช้แค่ปฏิญาณสัตย์ดวงใจกับข้ารึ? นั่นคือสิ่งที่มีแต่พวกน่าสงสารอย่างเจ้าใช้เพื่อแลกเปลี่ยนกัน แต่ข้าคือคนที่นายหญิงยอมรับจริง ๆ นางทำพันธะสัญญาเทพอสูรกับข้า!”
　　พันธะเทพอสูรรึ?ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวจักรพรรดิกลืนอสูรก็กลายเป็นเส้นสายสีแดงพุ่งตรงมาที่พวกเขาสามคนแล้ว
　　การปะทะเมื่อครู่นั้นมากพอแล้วที่จะตัดสินความแตกต่างระหว่างพวกเขาจักรพรรดิเทพอสูรคนเดียวสามารถรับมือกับพวกเขาได้ทุกคน! ถ้าหากยังมีเขาอยู่ก็ไม่มีทางที่จะแตะต้องปิงหวูชิงได้
　　พวกเขาเพิ่งจะได้คิดว่าควรหนีหรือไม่แต่เหล่าแสงสุริยาก็ปกคลุมทั้งฟ้าดินแผ่มายังพวกเขาจากด้านหลัง
　　การมองแสงสุริยาทำให้พวกเขาลืมตาไม่ขึ้นพวกเขาทำได้แค่มองร่างอันยิ่งใหญ่ใต้หน้ากากสีเงินที่ควบคุมสุริยาลูกยักษ์ เขาต่อสู้กับจักรพรรดิกลืนอสูรอย่างกล้าหาญ
　　ปั้ง!ปั้ง!
　　จักรพรรดิกลืนอสูรถอยหลังไปสองก้าวใบหน้านั้นตกตะลึง
　　“วิชาระดับเซียนระดับสองขั้นสูง! เจ้าทำได้ยังไง เจ้าเป็นแค่ภูติระดับเก้า!” 　　ฮั่นเฟยกับคนที่เหลือตกใจเช่นกันวิชาระดับภูติระดับสองขั้นสูงรึ? การบรรลุวิชาระดับนี้เหนือกว่าจะใช้ฐานพลังมารับมือได้
　　แต่พวกเขาก็ดีใจที่เห็นว่าซือหยูสามารถต่อสู้กับจักรพรรดิกลืนอสูรไหว
　　“ข้าจัดการมันเองพวกเจ้าไปหาวิธีจัดการปิงหวูชิงซะ”
　　ซือหยูพูดโดยไม่หันหลังกลับเขาจ้องจักรพรรดิกลืนอสูรไม่วางตา
　　“แล้วก็ปี้หลิงเทียนเจ้าควรจะใช้ศพทองแดงได้แล้ว นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เจ้าเอาพวกมันมาหรอกรึ?”
　　ที่ชายแดนสวนสุสานศพทองแดงอสูรเนรมิตรแปดสิบร่างแน่นิ่งไม่ไหวติง พวกมันรอฟังคำสั่งอยู่
　　แม้ว่าพลังโจมตีของพวกมันจะไม่เท่ากับปี้หลิงเทียนหรืออีกสองคนที่เหลือแต่พวกมันก็มีจำนวนที่มาก เมื่อรวมพลังกัน พลังของพวกมันก็ไม่น่าจะอ่อนแอกว่าพวกเขาสามคน　　“เข้าใจแล้วนี่เป็นเรื่องสำคัญ ข้าจะไม่เก็บมันไว้ใช้เองอีก”
　　ปี้หลิงเทียนมองทุกคน
　　“แสดงพลังแท้จริงของพวกเจ้าออกมาอย่ารอจนกว่าจะสายเกินไป! ชีวิตนี้อาจไม่มีโอกาสให้พวกเจ้าได้ใช้มันอีกแล้ว”
　　เมื่อเขาพูดจบเขาเรียกกระดิ่งออกมาสะบัดไม่หยุดมือ เสียงภูติผีสะอื้นดังก้องฟ้า
　　พลังอันหม่นหมองน่ากลัวก่อตัวเป็นสายลมทมิฬพัดพาโหยหวน
　　ดวงตาแปดสิบคู่ที่ปิดแน่นเบิกโพลงศพทองแดงกระชากมิติก้าวไปยังปิงหวูชิงและจู่โจมนางด้วยพลังเต็มที่
　　กู้ไทซูลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหายใจเข้าลึกเรียกกิ่งไม้สนออกมาเขาอัดพลังเซียนลงไปยังกิ่งไม้ มันคือกระบวนท่าที่ซือหยูเคยเจอมาก่อน
　　แสงส่องสว่างกู้ไทซูแทงหน้าผากปิงหวูชิงด้วยกิ่งไม้ มันแทงลึกไปยังกะโหลกของนาง พลังเซียนพุ่งเข้าไปในร่างปิงหวูชิงอย่างรวดเร็ว พลังนั้นกำจัดทุกอย่างภายในร่างกายนาง
　　ฮั่นเฟยเองก็มิได้หวงวิชานางพลิกฝ่ามือล้วงแหวนมิติดึงเอากะโหลกดำสนิทที่มีพลังอสูรเข้มขนออกมา มันคือโครงกระดูกของเจ้าสำนักอสูรสวรรค์คนก่อน มันคือชิ้นส่วนของเซียน! มันมีพลังของเซียนอยู่ด้วย!
　　พลังที่แตกต่างกันทั้งสามซัดเข้าใส่ปิงหวูชิงพร้อมกันร่างชิงหวูชิงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง โลหิตสีทองไหลออกมาจากปาก นางยิ่งโกรธแค้นขึ้นไปอีก
　　“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!!”
　　ตู้ม!ตู้ม! ตู้ม!
　　แดนมณีสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับได้ยินคำบัญชาจากนางดูเหมือนว่ามันกำลังจะแตกสลาย
　　ฮั่นเฟยและอีกสองคนกำลังจะทำให้เทพอสูรบาดเจ็บสาหัสได้แล้วพวกเขากระอักเลือดกระเด็นไปด้านหลังด้วยความตกใจ
　　มันดูไม่เหมือนกับว่านางถูกผนึกมันแทบจะเป็นกรณีที่นางได้เป็นอิสระ!
　　ฮั่นเฟยมีโลหิตอยู่เต็มปากนางกัดฟัน
　　“อย่าได้กลัว!นางบาดเจ็บกว่าเดิมแล้ว การโจมตีของพวกเราได้ผล! พวกเรายังมีโอกาส!”
　　ทั้งสามเข้าจู่โจมปิดล้อมปิงหวูชิงต่อไปอย่างไร้ความเกรงกลัว
　　ซึ่งในช่วงเวลาเหล่านี้มันคือเวลาที่ซือหยูใช้ต่อสู้กับจักรพรรดิกลืนอสูรที่เป็นนภาจรัสอันดับสองมาโดยตลอด