The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1096 - ปกคลุมผืนทวีป

　　ปั้ง!
　　ซือหยูทุบมุกด้วยมือเดียวม้วนหนังแกะที่เต็มไปด้วยภาษาภูติผีและมนุษย์เผยออกมา มีลายเซ็นของเจิ่งฉิงหลงอยู่พร้อมกับจ้าวดินแดนมีดสวรรค์และของเผ่าภูติผี
　　นี่คือหลักฐานที่มากพอแล้วว่าจ้าวดินแดนมีดสวรรค์ได้สร้างปัญหาใหญ่หลวง!ผู้คนจะมาลงโทษเขาอย่างแน่นอน
　　“นายน้อยซือข้าแนะนำให้ท่านส่งสิ่งนี้ให้ม่อเทียนฉวน และอยู่ให้ห่างจากเรื่องนี้”
　　เจิ่งฉิงหลงกล่าวอย่างเคร่งเครียด
　　“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความลับที่พวกเราไม่มีทางเข้าถึงมีเพียงราชาเขตเท่านั้นที่จัดการได้! และอาจต้องใช้ราชาเขตมากกว่าหนึ่งคน สถานการณ์ในเวลานี้แย่กว่าที่พวกเราคิดไปมากนัก!”
　　“ถึงข้าจะไม่ได้เจรจากับเผ่าภูติผีโดยตรงแต่จากเวลาแรมปีที่ส่งทรัพยากรให้่พวกมัน ข้าเดาได้ว่าจำนวนภูติผีในจิวโจวมีมากเกินกว่าที่พวกเขารู้! ที่แย่กว่าก็คือประตูของพวกมันอาจจะเปิดออกมาแล้ว!”
　　“ทรัพยากรที่ถูกเตรียมมากกว่าเดิมเป็นสิบเท่าจากอดีตโดยเฉพาะในปีที่ผ่านมา การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วก็อธิบายได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องมีภูติผีมากกว่าเดิมสิบเท่ามาถึงจิวโจวแล้ว!”
　　ซือหยูตกใจเมื่อได้ฟังตลอดมา เขาคิดว่าเหล่าภูติผีในจิวโจวเป็นเพียงทหารผ่านศึกเมื่อร้อยปีก่อน
　　แต่ในตอนนี้…
　　ซือหยูเงียบอยู่นานเขาได้แต่เปิดอ่านบัญชีหลักฐานและเริ่มวิเคราะห์จำนวน จำนวนทรัพยากรที่ได้นั้นมากมายมหาศาล สมบัติในเรือนเจิ่งฉิงหลงเป็นเพียงแค่ยอดภูเขาน้ำแข็ง!
　　การแลกเปลี่ยนที่บันทึกเอาไว้นั้นเป็นจำนวนมหาศาล!มันคือจำนวนที่ดินแดนมีดสวรรค์ครอบครองมาอย่างน้อยร้อยปี! ดินแดนมีดสวรรค์เตรียมทรัพยากรให้แก่เผ่าภูติผีมากกว่าศตวรรษแล้ว
　　ที่น่าแปลกที่สุดก็คือไม่มีใครเคยรู้ตัวและคนร้ายก็ยังลอยนวลอยู่โดยไร้ซึ่งร่องรอย พวกขเารวบรวมทรัพยากรให้ภูติผีมาร้อยปี! แล้วทำไมถึงเพิ่งมามีร่องรอยเอาตอนนี้?
　　จิวโจวหวั่นไหวต่อเผ่าภูติผีเป็นอย่างมากและผู้คนในทวีปก็หวาดกลัวมันอย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าเผ่าอสูรที่ห่างไกลออกไป แล้วเหตุใดถึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย?
　　คำอธิบายเดียวก็คือมีกลุ่มกำลังที่มองไม่เห็นกลุ่มใหญ่ได้บงการอยู่เบื้องหลังปกปิดร่องรอยทั้งหมด และมีเพียงคนเดียวที่มีพลังและพร้อมจะช่วยเหลือจ้าวดินแดนมีดสวรรค์…ราชาเขตกลาง!
　　คนอื่นอาจจะไม่รู้แต่ซือหยูรู้เรื่องสาเหตุการตายของเฉินอี้เจิงเมื่อหลายปีก่อน
　　ราชาเขตกลางได้สมคบคิดกับเผ่าภูติผีดังนั้นจึงไม่น่าแปลกหากเขาจะสั่งจ้าวดินแดนมีดสวรรค์ให้สะสมทรัพยากรให้ภูติผีมาร้อยปี!
　　และซือหยูก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไม่ใช่ดินแดนมีดสวรรค์แห่งเดียวที่มีส่วนร่วมในครั้งนี้ในห้าดินแดนของเขตกลาง นอกจากดินแดนมีดสวรรค์ ดินแดนอื่นล้วนต้องสงสัย
　　“เวลานี้มันอะไรกัน!แค่เซียนมณีคนเดียวยังไม่พอ ยังมีเรื่องเผ่าผีมาอีก”
　　ซือหยูขมวดคิ้วแน่น
　　จากบันทึกหนังแกะซือหยูสามารถประเมินได้ว่าเผ่าผีกำลังตั้งกองทัพอยู่สักแห่งในทวีป รอคอยเวลาที่เหมาะสมมาถึงเพื่อจู่โจมอีกครั้ง
　　จิวโจวที่เสียเขตมหาสัตว์อสูรไปย่อมแข็งแกร่งน้อยกว่าเมื่อร้อยปีก่อนทุกอย่างกำลังนำไปสู่ภัยพิบัติ
　　และที่แย่ยิ่งกว่าก็คือเซียนมณีจะไม่ทิ้งโอกาสนี้ในการทำลายล้างโลกนางจะใช้เวลากลืนกินหัวใจและดวงวิญญาณของมวลมนุษย์
　　ซือหยูหนักใจจิวโจวกำลังจะถูกทำลายล้างแล้วหรือ?
　　ซือหยูตั้งใจจะส่งหลักฐานให้กับม่อเทียนฉวนทันทีเพื่อบอกราชาเขตทุกคนให้รับรู้เรื่องนี้ซับซ้อนเกินกว่าเซียนมณีเสียอีก!
　　แต่เมื่อเขากำลังจะม้วนหนังแกะเก็บเขาก็เห็นลายเซ็นของภูติผี เขาหยุดดูมันใกล้ ๆ
　　ซือหยูเชี่ยวชาญหลากหลายภาษารวมถึงภาษาของภูติผีในภาษามนุษย์ ลายเซ็นนี้จะแปลได้ว่า…
　　“เป็นมันรึ?”
　　ซือหยูดวงตาสั่นระริกเขาแทบจะไม่อยากเชื่อแต่ก็โล่งใจในเวล่เดียวกัน
　　“เอาล่ะถ้าเป็นแบบนี้ ทุกอย่างก็อธิบายได้”
　　เจิ่งฉิงหลงขนลุกเมื่อได้ฟัง
　　“นายน้อยซือท่านเจออะไรรึ?”
　　ซือหยูแตะดัชนีที่ลายเซ็นของภูติผี
　　“เจ้าภูติผีที่เซ็นในบันทึกนี้คือตัวที่ข้าเคยรู้จัก…”
　　เวลาที่พวกเขาร่วมมือกันโจมตีเซียนมณียังคงสดใหม่ในความทรงจำของเขา
　　รอยแยกมากมายแตกออกที่ด้านหน้าเรือดำสนิทที่ทำจากกระดูกบินเข้ามา ชายหนุ่มหน้ากากสีทองยืนมือไพล่หลังอยู่ที่กราบเรือ
　　“น้องซือรู้แล้วสินะ”
　　ชายหน้ากากสีทองกล่าวด้วยรอยยิ้มด้านหลังเขาคือศพสีทองแดง แต่ละร่างมีพลังอสูรเนรมิตรขั้นหนึ่ง
　　มีเรือรบกระดูกมากกว่าหนึ่งลำ!มีอีกเกินสิบลำบินออกมาจากทุกทิศทาง!
　　แต่ละลำเต็มไปด้วยพลังภูติผีที่น่ากลัวในเรือมีศพทสีทองแดงยืนอยู่! และยังมีมากกว่าพันร่าง! ยิ่งไปกว่านั้น ที่ดาดฟ้าเรือยังมีสิ่งมีชี่วิตที่นั่งสมาธิอยู่ด้วย
　　ซือหยูเลิกคิ้วเมื่อเห็นคนที่คุ้นเคยมาก!
　　“เจ้าตำหนักจาง!”
　　ซือหยูจ้องมองเขาด้วยความแปลกใจเหตุผลเริ่มแจ่มชัด
　　“หรือข้าจะเรียกเจ้าว่าขุนพลกระดูกโลหิตดีล่ะ?”
　　เจ้าตำหนักจางลืมตาช้าๆ ความชั่วร้ายเปล่งประกายออกมา
　　“หึหึนานมาแล้ว! แต่เจ้ายังจำข้าได้”
　　ในอดีตตอนที่ซือหยูเปิดโปงเขา เขาได้หนีออกมาจากเขาวิญญาณกระจ่าง
　　ซือหยูมองด้านหลังกระดูกโลหิตและพบกับชายหนุ่มรูปงามอีกคนที่คุ้นเคย
　　“ข้าไม่ได้เจอเจ้ามานานเช่นกัน…ศิษย์พี่เหรินเหยา”
　　ซือหยูมองชายคนนั้นด้วยความรู้สึกซับซ้อน
　　เทียนเหรินเหยาคือหนึ่งในสี่อสูรแห่งเขาอสูรเขาได้หายไประหว่างภารกิจกับไป่ชานเหลียงหลังจากที่ถูกเผ่าภูติผีจู่โจม
　　หากคิดให้ดีการลอบโจมตีนั้นน่าสงสัยมาก นอกจากม่อเทียนฉวนและพวกเขาเองก็ไม่มีใครเลยที่รู้เส้นทาง แต่การลอบโจมตีนั้นเกิดขึ้นอย่างแม่นยำ
　　ไป่ชานเหลียงพูดว่ามีคนทรยศปะปนอยู่กับพวกเขาเขาสงสัยเหล่าผู้เฒ่าที่ไปด้วยแต่ไม่เคยสงสัยเทียนเหรินเหยาเลย! มีคนคิดว่าเทียนเหรินเหยาได้ตายไปแล้ว แต่ตอนนี้ ความจริงได้ถูกเปิดเผย
　　“เจ้ารู้ว่าข้าเป็นคนทรยศมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ?”
　　เทียนเหรินเหยาดูเศร้าเมื่อพูด
　　ซือหยูตอบอย่างใจเย็น
　　“ถ้าเช่นนั้นข้อความจากศิษย์พี่เทียนหยูก็ส่งถึงเจ้าแล้ว”
　　“ใช่นางบอกข้าแล้ว ขอบคุณที่ห่วงใย ศิษย์น้อง”
　　เทียนเหรินเหยาพูดราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่
　　เทียนหยูแท้จริงแล้วคือพี่สาวของเขา!
　　ทั้งสองดูน่าจะไม่มีสายเลือดเดียวกันใครจะไปคิดเล่าว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องกันเช่นนี้?
　　ในความจริงแล้วในตอนที่ซือหยูได้พบเทียนหยูครั้งแรก เขาก็สงสัยมาโดยตลอด เทียนเหรินเหยาเป็นชายที่ชอบชายด้วยกัน และเทียนหยูก็หลงรักแต่เพียงสตรี ทั้งสองยังมีสกุลเทียนเหมือนกันอีก! ถ้าหากไม่เป็นอะไรกัน มันก็บังเอิญจนเกินไป
　　ในตอนที่เทียนหยูทรยศวันนั้นซือหยูคาดเดาไว้แล้วว่าจะต้องมีเบื้องหลังในการถูกลอบโจมตีของเทียนเหรินเหยาและไป่ชานเหลียง ทุกอย่างกระจ่างแล้ว!
　　“ฮ่าๆ เจอคนคุ้นหน้ามากมายนัก”
　　ซือหยูหัวเราะแต่เขาไม่ค่อยจะรู้จักคนที่เหลือบนเรือรบกระดูกเลย
　　เจิ่งฉิงหลงนั้นจำได้เขามองคนเหล่านั้นด้วยความขมขื่น
　　“นอกจากรองจ้าวดินแดนใหญ่รองจ้าวดินแดนคนอื่นในดินแดนมีดสวรรค์ของข้าได้มารวมตัวกันแล้ว ใช่หรือไม่?” 　　คนที่นั่งบนดาดฟ้าเรือแต่ละลำล้วนเป็นรองจ้าวดินแดน!
　　รองจ้าวดินแดนใหญ่คือบุคคลลึกลับเขาไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายปีแล้ว แม้แต่รองจ้าวดินแดนคนอื่นก็มิอาจได้พบเขา
　　“น้องซือเจ้าเป็นบุรุษมีความสามารถ ดั่งดาวรุ่งข้ามผ่านทวีป หากอัจฉริยะอย่างเจ้าเข้าร่วมกับพวกเรา เจ้าจะได้เจิดจรัสอย่างแน่นอน! ใยต้องฉิบหายไปกับจิวโจวที่กำลังจะแหลกสลายด้วยเล่า?”
　　ปี้หลิงเทียนแนะนำเขาอย่างอ่อนโยนเขาเผยตัวตนของเผ่าภูติผีออกมา และเขายังยอมรับอีกด้วยว่าเขาเป็นเจ้าของลายเซ็น ปี้หลิงเทียน!
　　ไม่แปลกเลยที่เขาจะได้เป็นศิษย์ของจ้าวดินแดนมีดสวรรค์ดูเหมือนว่ากลุ่มของเขากับเฉียนเฟิงเป็นเพียงศิษย์หลอก ทั้งหมดก็เพื่อความสะดวกไม่ใช่รึ?
　　“ผู้คนเปลี่ยนแปลงตามสิ่งรอบข้างหากข้าเข้าร่วมกับพวกเจ้า ข้าจะยังเป็นมนุษย์หรือเป็นผีเล่า?”
　　ซือหยูไม่สะทกสะท้านต่อกองทัพใหญ่
　　ปี้หลิงเทียนยิ้มอย่างอบอุ่นเหมือนทุกที
　　“เช่นนั้นคงน่าเสียดายนัก!หากน้องซือยังไม่อ่านหนังแกะ ข้าคงปล่อยเจ้าไปได้โดยไม่เอาความ จักรพรรดิของพวกเรานับถือคนมีพรสวรรค์อย่างเจ้าเสมอ แต่น่าเสียดายนัก มันสายไปแล้ว เจ้าจะไม่คิดอยู่กับฝ่ายเราจริง ๆ ใช่ไหม?”
　　ซือหยูนิ่งเงียบ
　　“เจ้าเพิ่งจะต่อสู้แล้วใช่ไพ่ตายของเจ้าไปเจ้าไม่เหลือพลังต่อสู้กับพวกเราอีกแล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดต้องฝืนตัวเองขนาดนั้น?”
　　ปี้หลิงเทียนถอนหายใจ
　　ศัตรูทรงพลังล้อมเขาเอาไว้ทุกทิศแม้กระนั้น ซือหยูก็ยังสุขุมเยือกเย็น เขาส่ายหน้าเบา ๆ
　　“ข้าทำใจแล้วข้าจะเอาหนักฐานไปกับข้า และข้าก็จะไปจากที่นี่!” 　　ปี้หลิงเทียนมองซือหยู
　　“เจ้าคิดว่ามีทางหนีรึ?”
　　“ใยเจ้าถึงคิดว่าทุกสิ่งที่ข้ามีตอนนี้คือสิ่งที่ข้ามีเมื่อครึ่งปีที่แล้วเล่า?”
　　ซือหยูยิ้มอย่างมั่นใจพลังอันยิ่งใหญ่ลอยล่องรอบกาย
　　เนตรยักษ์สีแดงฉานปรากฏบนสวรรค์เหนือพวกเขา!เนตรใหญ่ปกคลุมพื้นที่หลายแสนลี้เบื้องล่าง หลายคนบอกไม่ได้ว่าเนตรนี้ใหญ่เพียงเท่าใด มันเป็นภาพที่ไม่มีทางลืม
　　แม้แต่เจิ่งฉิงหลงก็ตัวแข็งทื่อ
　　“นี่คือวิถีเทพของเจ้ารึ?”
　　ปี้หลิงเทียนถามอย่างลังเลเนตรนี้ใหญ่กว่าที่เขาเห็นในแดนมณีอย่างมาก และพลังที่ปล่อยออกมาก็ต่างกันอย่างสิ้นเชิง เนตรที่เขาเคยเห็นมีพลังทำลายล้างที่เบาบาง แต่เนตรดวงนี้ไม่เหมือนกันเลย
　　“วายุมิติ…”
　　ซือหยูลั่นวาจา　　วายุดำสนิทขนาดเท่าเมล็ดงาปรากฏที่นัยน์ตาเนตรสวรรค์มันคือวายุที่จะเกิดขึ้นหลังจากมิติฉีกขาด
　　หากเข้าไปยังวายุมิติผู้ที่ถูกดูดเข้าไปจะถูกพาไปยังแดนห่างไกล
　　ทีแรกเขาไม่รู้เลยว่าทำไมวายุเบาบางนี้ถึงมีอยู่ แต่เมื่อวายุได้ขยายอย่างไร้ขอบเขต ขนาดของมันก็ใหญ่ถึงหนึ่งในสิบของดวงตา พวกเขาจึงได้ตระหนักถึงภัย
　　“มันตั้งใจจะสร้างวายุมิติในระยะแสนลี้รึ?”
　　รองจ้าวดินแดนที่สี่ถามและจ้องมองวายุที่ขยายอย่างไม่เชื่อสายตา
　　“ไม่สิ…วายุใหญ่ขนาดนั้นจะถูกสร้างจากแค่ฎีกาสวรรค์พิสุทธิ์หรือ?”
　　ราวกับตอบคำถามของพวกเขาวายุขยายขนาดไปสามหมื่นลี้ในชั่ววินาที!
　　เมื่อพวกขเาเงยหน้ามองท้องฟ้าเหมือนราวกับเกิดช่องสว่างขนาดใหญ่ และกำลังจะแตกสลาย
　　ปรากฏการณ์อันน่าตกตะลงทำให้พวกเขาตัวชาด้วยความกลัว
　　พวกเขาเริ่มกระวนกระวายเมื่อได้เห็นวายุมิติขยายขนาดอย่างไม่หยุดหย่อน
　　“มันเอาจริงรึนี่?ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ทั้งแสนลี้จะไม่ถูกปกคลุมหรือ?”
　　เมื่อวายุปิดตัวลงทั้งขุนเขาและแม่น้ำที่คงอยู่มาชั่วนิรันดร์จะถูกดูดเข้าไป ไม่มีใครนั่งเฉยได้อีก
　　เสียงสายฟ้าลั่นคำรามเมื่อผืนดินถูกฉีกแยกแผ่นเกิดภาพแผ่นผืนดินในระยะแสนลี้ของจิวโจวถูกพลังมิติมหาศาลดูดขึ้นไป
　　เรือรบกระดูกทั้งสิบลำถูกพลังมิติลากเข้าไปเช่นกันมันหมุนวนตรงกลางราวกับใบไม้ไร้การควบคุม
　　ลูกเรือต่างสิ้นหวังได้แต่จับตัวเรือเพื่อไม่ให้ปลิวไปตามแรง พวกเขาทำอะไรไม่ได้เลยกับวายุมิติที่ใหญ่ถึงแสนลี้นี้! 　　หลุมดำสนิทรูปลูกตาได้ปรากฏบนท้องฟ้ามันไม่ใช่รอยแยกมิติอีกต่อไป แต่เป็นช่องว่างแห่งสวรรค์! เกิดช่องสว่างบนสวรรค์เบื้องบน!
　　พวกเขาราวกับคิดว่าตนอยู่ในฝัน!
　　“กระโดดออกจากเรือ!!เร็วเข้า!”
　　บนเรือรบกระดูกพวกเขาเริ่มกระจายไปยังทุกทิศทางด้วยความกลัว พวกเขาทิ้งเรือกันทีละคนด้วยความรวดเร็วและฝืนใช้แรงออกมาจากมิติ
　　ความอวดดีเมื่อครู่หายไปไหนกัน?ต่อหน้าศัตรูที่แข็งแกร่ง พวกเขาได้แต่กระจัดกระจายไปคนละทิศทางในพริบตาเหมือนกับหนูที่พยายามจะหนีจากพื้นที่วายุมิติ