The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1106 - ฟ้าประทานพรหรือภัยพิบัต

　　“เทพอย่างเจ้าถูกเรียกว่ากึ่งเทพคือสภาวะที่มีแหล่งพลังเทพให้บ่มเพาะพลังเทพ! เทพมังกรที่เจ้าได้บ่มเพาะโลหิตไปเองก็เป็นกึ่งเทพ…เกือบจะเหมือนกับเจ้า”
　　หรือพูดอีกอย่างก็คือซือหยูมีฐานะเป็นเทพ แต่มิได้แข็งแกร่งเท่ากับผู้ที่ถูกเรียกว่าเทพ
　　ซือหยูตกใจและเงียบกริบเขาเงียบไปก่อนจะพูด
　　“เช่นนั้นก็แสดงว่าข้าไม่ได้อะไรเลยสินะ?”
　　เทพปีศาจถอนหายใจ
　　“ข้าก็คิดเช่นนั้น!หรือข้าจะให้ข้าพูดว่ามันเลวร้ายกว่าเดิมดีล่ะ!”
　　“ทำไมกัน?”
　　ซือหยูใบหน้าบิดเบี้ยวเหมือนกับคนจมน้ำ
　　เทพปีศาจพูดอย่างเคร่งเครียด　　“ในร่างกึ่งเทพมังกรหยดโลหิตหยดเดียวที่มีพลังเทพมังกรยังหลงเหลืออยู่ได้ ไม่มีผู้ใดสนใจ แต่แหล่งพลังเทพกลับหายไป เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไม?”
　　“เพราะมันถูกขโมยไปยังไงล่ะ!”
　　เทพปีศาจเผยเรื่องน่าเศร้า
　　“มันถูกขโมยได้ด้วยรึ?”
　　ซือหยูสีหน้าไม่สู้ดีนัก
　　“ถูกแล้วเหล่าเทพที่มีแหล่งพลังเทพได้หลอมรวมมันเข้ากับร่างกายไปแล้ว ส่วนแหล่งพลังเทพของกึ่งเทพไม่มีความมั่นคงอยู่เลย มันจะถูกใครชิงไปก็ได้!”
　　ซือหยูตกใจ
　　“มันเกิดขึ้นบ่อยรึ?”
　　“บ่อยมาก!ถ้าหากข้าได้เจอกึ่งเทพ ข้าก็จะชิงแหล่งพลังเทพของมันมาโดยไม่ลังเลเหมือนกัน!”
　　“เจ้าเป็นเทพไปแล้วเจ้าจะเอาแหล่งพลังเทพของคนอื่นไปอีกทำไม?” 　　ซือหยูเริ่มรู้ถึงภัยที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองแล้ว
　　เทพปีศาจตอบ
　　“ประการแรกข้าสามารถใช้มันปรับแหล่งพลังของตัวเองได้ มันจะทำให้ข้าได้ประโยชน์ไม่สิ้นสุด! ประการที่สอง ถ้าข้าไม่ใช้มันเพิ่มพลังตัวเอง มันก็ใช้สร้างเทพเทียมได้!”
　　เทพเทียมรึ?ซือหยูตกตะลึงอีกครั้ง
　　“หากให้แหล่งพลังเทพกับเซียนเซียนเหล่านั้นจะทำให้แหล่งพลังมั่นคง และเทพเทียมจะถือกำเนิดขึ้น ถึงเทพเหล่านี้จะต่ำต้อยกว่าเทพของจริง พวกมันก็ยังเป็นเทพที่เหนือกว่าผู้ใด! ไม่ว่าใครก็ล้วนต้องการแหล่งกำเนิดพลังของกึ่งเทพ ทุกคนย่อมยอมแลกกับทุกสิ่ง!”
　　เทพปีศาจเหลือบมองซือหยู
　　“เจ้าเข้าใจรึยัง?เจ้าเป็นแค่ภูติน้อยที่มีแหล่งพลังเทพจากเบื้องบนในครอบครอง! ในสายตาของคนอื่น เจ้าไม่ต่างกับอาหารโอชะมีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะไม่คิดชิงแหล่งพลังเทพของเจ้า!!”
　　นี่มัน…ซือหยูไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่เขาได้มาหลังจากเสียสละทุกสิ่งเพื่อเผชิญหน้ากับวิบัตินับไม่ถ้วนสุดท้ายจะไม่ได้แค่สิ่งไร้ค่ากลับคืน แต่รังจะทำให้ชีวิตของเขามีภัยด้วย!
　　ซือหยูอยากจะตะโกนให้ดัง
　　ถึงอย่างนั้นเขาก็มีชีวิตที่ยากลำบากอยู่แล้ว เขามิเพียงแต่ต้องเผชิญขวากหนามในเรื่องความรัก แต่ยังมีการเบิกเนตรอสูรกลืนสวรรค์เข้ามา และในเวลานี้ เขายังมีแหล่งพลังเทพที่เป็นภัยต่อชีวิตของเขาอีก
　　ซือหยูถอนหายใจกำหมัดเมื่อความโกรธไม่ดับลงเขายังไม่ยอมรับโชคชะตา
　　“ไม่มีทางที่ข้าจะได้พลังเซียนมาเลยหรือ?”
　　เทพปีศาจส่ายหน้า
　　“ไม่มีหรอกเจ้าต้องบ่มเพาะพลังเทพด้วยตัวเอง ด้วยพลังเทพเท่านั้น!” 　　เทพปีศาจอดสงสารเขาไม่ได้ซือหยูโชคร้ายเกินไปจริง ๆ วิบัติสวรรค์อันรุนแรงตกลงสู่เขา และเขาก็ต้านทานมันได้ และเมื่อเขารอดชีวิตได้ เขาก็ถูกวางค่าหัวกับตัวเองอีก เป็นค่าหัวที่อันตรายเสียยิ่งกว่าการเบิกเนตรอสูรกลืนสวรรค์!
　　หากมีใครพบว่าซือหยูมีแหล่งพลังเทพที่ไม่มั่นคงอยู่กับตัวคนเหล่านั้นจะต้องออกล่าเขาอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะบรรดาเซียน!
　　แต่ซือหยูก็ชักสีหน้าเขาคิด
　　“บ่มเพาะพลังเทพรึ?ไม่รู้ว่าข้าจะบ่มเพาะพลังเทพได้ยังไง แต่โลหิตเทพในหม้อเก้ามังกร…”
　　เทพมังกรนั้นเป็นกึ่งเทพในโลหิตของเทพมังกรจะต้องมีพลังเทพของเทพมังกรอยู่แน่!
　　แม้โลหิตเทพจะเจือจางตามทฤษฎีก็น่าจะยังมีพลังอยู่ แม้จะเหลือน้อยมากก็ตาม　　เมื่อคิดได้เช่นนี้ในใจซือหยูสงบลง เขาเริ่มปล่อยพลังมังกรไปทั่วร่างเพื่อทำให้มันเข้าสู่แหล่งพลังเทพในจุดกำเนิดพลังของเขา
　　ในครั้งแรกแหล่งพลังเทพไม่ตอบสนอง พลังมังกรดูเหมือนจะเป็นพลังทั่วไป
　　แต่เมื่อซือหยูอัดพลังมังกรทั้งหมดลงในแหล่งพลังเทพจู่ ๆ จักรวาลภายในแหล่งพลังเทพก็เร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย!
　　มันขยับเพียงเล็กน้อยจริงๆ! ถ้าหากซือหยูไม่ใช่เจ้าของแหล่งพลังเทพ เขาคงจะไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้
　　ในเวลาเดียวกันพลังใหม่ได้ถือกำเนิดในแหล่งพลังเทพ!
　　มันคือพลังที่ทำให้ทั้งจิวโจวสั่นสะเทือน…โทสะแห่งพระเจ้า!
　　ก่อนที่ซือหยูจะควบคุมพลังใหม่นี้ได้พลังเทพใหม่ก็ได้หลุดจากการควบคุม มันทะลวงแหล่งพลังเทพระเบิดออกจากร่างกายซือหยู มันขึ้นสู่กะโหลกของเขา พุ่งตรงไปยังท้องนภาไกลโพ้น
　　ตู้ม!ตู้ม!
　　สวรรค์สั่นสะเทือนเลือนลั่นในพริบตา!
　　มิติบนจิวโจวปั่นปวน!
　　ทุกพื้นที่ในเก้าเขตเกิดมิติที่แตกสลายด้วยพลังมหาศาลพลังนั้นรบกวนทุกสิ่งมีชีวิตบนจิวโจว!
　　ตั้งแต่ผู้ต่ำต้อยจนถึงเซียนทุกคนต่างรู้สึกได้ถึงโทสะแห่งพระเจ้า!
　　พลังของเซียนทั้งสิบพุ่งไปยังท้องนภาจากทุกมุมของทวีปมันเข้าใกล้พลังโทสะแห่งพระเจ้า
　　ในเวลาเดียวกันมนุษย์และเหล่าสิ่งมีชีวิตต่างคุกเข่าเคารพการมาของเทพ
　　ณเมืองหลวง อสูรที่มีกลิ่นโลหิตท่วมกายรีบเงยหน้าด้วยความตกใจ
　　“โทสะแห่งพระเจ้า!มีเทพมาที่นี่รึ?”
　　สีหน้าของทุกคนแสดงความกังวลใจ　　จ้าวผาบั่นภูติที่กำลังต่อสู้กับราชาเขตกลางต่างหยุดมองพลังเทพที่ทะลวงท้องนภาขึ้นไป
　　“เทพรึ?”
　　จ้าวผาทั้งกังวลและหวาดกลัว
　　ราชาเขตกลางมีสายตาริษยาและโหยหาพลังเทพนี้สามารถทำให้มิติทั้งเก้าเขตปั่นป่วนได้ นี่คือพลังแห่งเทพ พลังสูงสุดที่เขาตามหามาโดยตลอด!
　　บางแห่งในแผ่นดินใหญ่เสียงอันอ่อนโยนกล่าวขึ้น
　　“เทพหรือ?ใครจะไปคิดเล่าว่าจะยังมีเทพซ่อนอยู่หลังจากการแตกดับมาหลายปีของเทพกิเลน? วารีในจิวโจวช่างล้ำลึกยิ่งนัก…”
　　หลายล้านลี้ไกลออกไปจากตำหนักโลหิตสตรีในชุดขาวตกตะลึงและมิอาจใจเย็นได้อีกต่อไป
　　“เขากลายเป็นเทพแล้ว!!”
　　ภูติสู่เทพ!แม้จะได้เห็นกับตา นางก็มิอาจเชื่อได้ลง
　　ณทวีปบูรพา ยอดฝีมือจากสองเขตหลักมองไปทางเขตกลางพร้อมกันด้วยความตกใจบนใบหน้า
　　“มีเทพมาเยือนจิวโจว!”
　　“มีเทพฝั่งมนุษย์พบเทพอสูรมณีรึ?พวกเขาจะมากำราบนางรึ?”
　　เสียงความตื่นเต้นดังไปทั่วทวีปบูรพา
　　ในแดนเหนือเหล่าคนสำนักอสูรสวรรค์หันมองเขตกลาง
　　“เทพหรือ?เทพองค์ใดกัน? เขาจะทำอะไรในยามที่จิวโจวแขวนอยู่บนเส้นด้ายเช่นนี้?”
　　ณซากตำหนักโลหิต ซือหยูมองมิติที่แตกสลายไปทั้งเก้าเขต เขาได้แต่กัดลิ้น นี่คือโทสะของพลังเทพรึ?
　　ยิ่งไปกว่านั้นมันยังเป็นเพียงพลังเทพเล็กน้อยเท่านั้น ในการระเบิดที่มิอาจควบคุม มันได้แล่นไปทั่วทั้งพื้นที่ของจิวโจวเลยหรือ? 　　“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?!”
　　เทพปีศาจเริ่มตัวสั่น
　　“จะ…เจ้ามีพลังเทพได้ยังไง?”
　　ถ้าซือหยูบ่มเพาะพลังเทพได้จริงมิใช่ว่าเขาได้กลายเป็นเทพในก้าวนี้ก้าวเดียวหรอกหรือ?
　　วิปริตเกินไปแล้ว!
　　เทพอสูรได้พบกับเรื่องต่าตื่นตามามากมายในตลอดชีวิตนี้แต่เรื่องราวเหล่านั้นไม่มีค่าใดเลยหากจะเทียบกับสิ่งที่เกิดต่อหน้าต่อตามันณ ตอนนี้