The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1107 - ชีวิตหลังความตาย

　　สิ่งที่เกิดขึ้นเหนือเกินกว่าที่จะนับว่าเป็นเรื่องธรรมดาได้!
　　เขาเป็นแค่ภูติ…ภูติอย่างเขาไปเอาพลังเทพมาจากไหนกัน?
　　พลังจากแหล่งอื่นมิอาจใช้ได้มีเพียงพลังจากแหล่งพลังเท่านั้นที่สามารถทำให้พลังมั่นคงได้
　　เทพปีศาจสัมผัสพลังเหนือธรรมชาติที่ซือหยูเพิ่งจะปลดปล่อยออกมาได้อย่างชัดเจนมันเป็นพลังของตัวเขาเอง มิใช่พลังของเทพองค์ใด
　　เทพปีศาจที่ตกตะลึงคิดว่าสมองสุนัขของมันอาจฉลาดไม่พอไม่ว่ามันจะคิดอ่านกี่ครั้งกี่หน มันก็มิอาจเข้าใจได้เลยว่าซือหยูทำได้อย่างไร
　　ซือหยูดีใจกับความสำเร็จเขาทำได้แล้ว!
　　เขาเดาได้ถูกต้อง!หลังจากเจือจางโลหิตเทพมังกรด้วยหม้อเก้ามังกร มันได้ชำระล้างความเป็นเจ้าของโลหิตเทพออกไป โลหิตเทพได้กลายเป็นโลหิตที่ไร้เจ้าของ และเมื่อมันอยู่ในร่างกายซือหยู ไม่ว่าจะเป็นพลังอะไร เขาก็สามารถใช้มันได้
　　ปัญหาเดียวก็คือเมื่อครู่พลังมังกรทั้งหมดที่เขาได้มาได้กลายเป็นพลังเทพไปแล้ว นี่คือผลจากการเจือจางโลหิตเทพของหม้อเก้ามังกร
　　การเจือจางของหม้อเก้ามังกรคือสิ่งที่เกินกว่าซือหยูจะควบคุมได้
　　เขาคิดว่าเขาจะต้องใช้วิธีนี้ในการทำแหล่งพลังให้มั่นคงสิ่งเดียวที่ทำให้เขากลัวก็คือความคิดตัวเองที่อาจจะไม่ถูกต้อง
　　แต่อย่างไรก็ตามวิธีการหาโลหิตเทพถือว่าเป็นวิธีที่ใช้ได้ชั่วคราว
　　ด้วยวิธีนี้มีความเป็นไปได้ที่เขาจะสร้างพลังเทพออกมาเพื่อทำให้แหล่งพลังมีพลังจุนเจือ เขาต้องทำจนกว่าที่ตนเองจะกลายเป็นเซียนและสามารถปล่อยพลังของตัวเองออกมาได้
　　แม้ว่าเขาจะต้องเสียไปมากสิ่งที่ได้มาก็น่าตกใจ เมื่อความฝันที่มิอาจเป็นไปได้ของเหล่าเซียนอยู่ในมือซือหยู เขาจะต้องทำมัน
　　แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ลืมคำเตือนของเทพปีศาจ
　　เซียนที่มีแหล่งพลังเทพอันไม่มั่นคง…เหมือนกับมีข้อความสลักไว้ที่หน้าผากว่า: เร่เข้ามาปล้นข้า!
　　ดังนั้นเขาจะต้องปกปิดความลับนี้เอาไว้กับทุกคนก่อนที่เวลาจะมาถึง
　　“เราคงต้องรีบไปก่อนที่มีใครจะตามมา”
　　ซือหยูเหลือบมองรอบๆ อย่างไม่มั่นใจ
　　“ไม่เหมาะแน่หากจะอยู่ต่ออีกเดี๋ยวพวกคนที่แข็งแกร่งจะมาในอีกไม่นาน”
　　ก่อนออกบินซือหยูมองซากที่พื้นด้วยความเศร้าหมอง ในเถ้าถ่านกองใหญ่เหล่านี้คือทรัพย์สมบัติตลอดการเดินทางของเขา
　　โดยเฉพาะสมบัติจากแหวนมิติ! 　　ท่ามกลางแก้วพลังมหาศาลและอาวุธวิเศษมากมายสิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่เขานำมาจากเฉินหลง
　　แต่ก่อนที่เขาจะออกเดินทางเขาก็ตกใจที่ได้เห็นว่ามีของสองสิ่งที่อยู่ท่ามกลางเถ้าถ่านได้อย่างสมบูรณ์อย่างประหลาด
　　เขาเตะเท้าเกลี่ยเถ้าถ่านให้พ้นทาง
　　“เอ๋?มันยังอยู่ดีแม้จะเจอกับสายฟ้าหรือ?”
　　ซือหยูหายใจเข้าลึกและเก็บของทั้งสองสิ่งขึ้นมา
　　ในมือซ้ายมีม้วนคัมภีร์ที่เร่าร้อน
　　“ภาพทัณฑ์ภูติรึ?”
　　ซือหยูแปลกใจเขาเกือบจะลืมสิ่งที่ได้มาจากกระโจมเทพสวรรค์ไปแล้ว
　　ในม้วนภาพใบนี้ซือหยูพยายามหาทางใช้งานมันอย่างเต็มที่อยู่นาน แต่เขาก็ไม่รู้วิธีใช้มัน เขาจึงเก็บมันไว้โดยไม่สนใจ
　　ในวิบัติสายฟ้าเมื่อครู่มุกบาดาลและสมบัติอันยอดเยี่ยมอย่างอื่นได้แหลกเป็นชิ้น ๆ แต่ภาพทัณฑ์ภูติกลับยังมีสภาพสมบูรณ์ไร้รอยข่วน ซือหยูตกใจกับมันมาก
　　แต่ในตอนนั้นเองมันได้สลายตัวกลายเป็นเถ้าถ่านและร่วงหล่นจากมือของซือหยู
　　“พังแล้วหรือ?”
　　ซือหยูตกใจแต่เขาก็ชักสีหน้าในไม่นาน
　　ม้วนภาพอาจสลายเป็นผุยผงแต่มีชั้นโปร่งใสอยู่ภายในม้วนกระดาษ มันบางและละเอียดอ่อนมาก
　　“คัมภีร์สองชั้นรึ?”
　　ซือหยูมองดูมันอย่างตั้งใจเขาพบดวงตะวันเก้าดวงอันร้อนแรงถูกสลักเอาไว้กับแผ่นใส แต่ละดวงเต็มไปด้วยเพลิงทมิฬอันร้อนแรง
　　เมื่อเห็นเพลิงซือหยูตกใจและเกือบจะโยนมันทิ้งไป
　　จะเป็นอะไรไปได้เล่าถ้าไม่ใช่สายฟ้า?
　　ซือหยูอยากจะขว้างมันทิ้งตามสัญชาตญาณแต่เขาก็รีบฝืนทำใจ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ประหลาด
　　สายฟ้าก็คือไฟฟ้าแต่ดวงตะวันเก้าดวงที่เขาเห็นนั้นคือเพลิง
　　ซือหยูรู้แล้วว่ามันคือสิ่งใดเมื่อมองดูมันต่อ
　　เพลิงในดวงตะวันนั้นมีที่มาจากสายฟ้าภาพทัณฑ์ภูติได้เก็บพลังของสายฟ้ามาเปลี่ยนเป็นเพลิงสายฟ้า
　　เพลิงสายฟ้าเหล่านั้นมีพลังเทียบกับสายฟ้าของวิบัติสวรรค์
　　ถ้าหากเก้าดวงรวมกันมันก็เท่ากับสายฟ้าเก้าสาย
　　ซือหยูเริ่มหวั่นใจขึ้นมาเพราะแม้แต่สายฟ้าเดียวก็มีพลังมากพอที่จะสังหารทุกสิ่งบนโลกนี้แล้ว
　　ต่อให้เขาเป็นภูติระดับสูงสุดมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ไม่ใช่หรือ? ที่เขาจะได้ครอบครองสายฟ้าอย่างง่ายดายเช่นนี้? 　　เขามองดูแผ่นใสอีกครั้งและเห็นข้อความเล็กๆ มันเขียนถึงวิธีใช้ภาพทัณฑ์ภูติเอาไว้!
　　ถึงตอนนี้ในที่สุดซือหยูก็ได้รู้ว่าเหตุใดต้องใช้เวลาเนิ่นนานกว่าที่เขาจะรู้วิธีใช้มัน
　　มันคือวิชาที่จะต้องใช้เพลิงที่รุนแรงมากในการเริ่มบ่มเพาะ
　　มีเพียงการใช้พลังเพลิงของดวงตะวันเก้าดวงในภาพเท่านั้นที่จะทำให้วิธีการบ่มเพาะถูกเผยออกมา
　　หลังจากที่ซือหยูมองดูมันแผ่นใสได้ขยับออกจากมือของเขา มันกลายเป็นลำแสงตกไปที่ท้องของซือหยู
　　ตามคำแนะนำบนแผ่นใสมันเขียนว่าเขาสามารถบ่มเพาะได้จากดวงตะวันร้อนบนแผ่นใส
　　นอกจากนั้นยิ่งเพลิงที่มีในดวงตะวันรุนแรงเท่าใด การบ่มเพาะก็ยิ่งง่ายดายขึ้นเท่านั้น
　　เพลิงสายฟ้านั้นได้มาจากสายฟ้าวิบัติสวรรค์มันควรจะเป็นเพลิงที่รุนแรงถึงขีดจำกัดของภาพทัณฑ์ภูติ ความเร็วในการบ่มเพาะควรจะเร็วกว่าที่เขาคาดคิดอยู่มาก
　　ซือหยูยินดีที่ได้รับโอกาสหายากเช่นนี้
　　เมื่อมองของที่มือขวาซือหยูทำหน้าสับสน
　　“ธนูมังกรฟ้า!เจ้าเพื่อนยาก ข้าเกือบจะลืมเจ้าไปแล้ว”
　　ซือหยูลูบธนูมังกรที่เคยช่วยเหลือเขาในอดีต
　　เขาไม่มีโอกาสได้ใช้มันเลยหลังจากคราวนั้นใครจะไปคิดเล่าว่ามันจะรอดจากสายฟ้ามาได้?
　　มีรอยดำอยู่ที่ผิวของมันแต่ไร้ซึ่งรอยแตกซึ่งน่าตกใจถ้าเทียบกับคุณภาพวัตถุดิบที่คันธนูสร้างขึ้นมา
　　ซือหยูรู้ว่ามิใช่ธนูมังกรที่ต่อต้านพลังของสายฟ้าแต่เป็นลูกธนูที่ผนึกอยู่ในธนูมังกร
　　เพราะครั้งหนึ่งมันเคยเป็นลูกธนูของเทพ! 　　เขาสัมผัสได้เลยว่าถ้าเขาสลายผนึกในเวลานี้ลูกธนูที่แข็งแกร่งจะถูกยิงออกมา และเขาก็มิอาจควบคุมมันได้
　　เขาเก็บธนูลงสู่มุกวิญญาณเก้าหยกในแววตาเปล่งประกาย
　　เหตุใดลูกธนูถึงถูกผนึกเอาไว้กัน?
　　เทพนั้นวางแผนให้มันตกอยู่ในมือเขาหรือ?
　　แม้เทพจะตายไปแล้วซือหยูก็รู้สึกอยู่เสมอว่ามีเงาของเทพอยู่เบื้องหลังในหลายสิ่งที่เกิดขึ้น
　　เขาตายไปแล้วจริงหรือ?
　　จักรพรรดิที่เคยมาจิวโจวเมื่อครั้งอดีตผู้อยู่เหนือดินแดนทั้งปวงจะตายอย่างง่ายดายหรือ?
　　ซือหยูครุ่นคิดพร้อมส่ายหน้า
　　ตั้งแต่ที่ได้เห็นของสองสิ่งนี้ซือหยูเริ่มมองหาในกองเถ้าอื่นเพื่อหาว่ามีอย่างอื่นอยู่อีกหรือไม่　　และเขาก็ต้องประหลาดใจ
　　ภาพวาดที่เขาได้มาจากห้องสมบัติของรองจ้าวดินแดนที่สามยังคงอยู่ดี!
　　เขาคลายม้วนภาพและได้พบกับใบหน้างดงามของเซี่ยจิงหยูแค่เพียงได้มองก็ยากที่จะละสายตา
　　“ภาพเขียนนี่ยอดเยี่ยมนัก!”
　　ซือหยูถือม้วนภาพแน่นเขายิ่งประหลาดใจกับความลึกลับของมัน
　　ที่สำคัญกว่านั้นยังมีพลังลึกลับอยู่ในภาพเขียน
　　เป็นสิ่งจำเป็นที่เขาจะต้องศึกษาเรื่องของภาพใบนี้อย่างละเอียด!
　　ซือหยูตกใจกับสิ่งสุดท้ายที่ได้เจอ
　　มันคือลูกแก้วและกระดูก
　　มันคือรางวัลที่ได้จากการไต่หอคอยร้อยชั้นในแดนมณี
　　ตามที่เทพกิเลนบอกลูกแก้วชั้นที่หนึ่งร้อยนั้นสามารถและเป็นสมบัติภูติได้ และก็จะมีโอกาสได้สมบัติภูติชั้นกลางมากขึ้นด้วย!
　　กุญแจในการเปิดมันก็คือกระดูก
　　กระดูกเก้าสิบเก้าชั้นถูกทำลายเป็นผุยผงไปแล้ว
　　เหลือเพียงรางวัลชั้นที่หนึ่งร้อยที่เทพกิเลนไม่อยากจะมอบให้ที่รอดจากสายฟ้ามาได้มันคือสิ่งที่เขาไม่คาดคิด!
　　เขาถือกระดูกและลูกแก้วในมือซือหยูไม่คิดที่จะเปิดมันโดยตรง
　　“ของขวัญจากเทพกิเลนจะออกมาจริงๆ หรือ?”
　　ทำไมลูกแก้วที่เหลือทั้งเก้าสิบเก้าชั้นได้กลายเป็นผุยผงแล้วเหลือแค่รางวัลชั้นที่หนึ่งร้อยเล่า แล้วมันยังไม่ได้รับผลจากพลังของสายฟ้าอีกงั้นรึ?