The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1109 - ปีศาจกระหายเลือด

　　“ท่านผู้อาวุโสโปรดให้ข้าได้ใช้จุดเคลื่อนย้ายด้วย!”
　　ซือหยูรีบพูดและเพิ่มความระแวง
　　อสูรเนรมิตรที่ยืนหน้าซือหยูหลีกทางและยิ้มให้เขาอย่างแปลกประหลาด
　　“โปรดอย่าเรียกข้าว่าผู้อาวุโสเลย!โปรดใช้จุดเคลื่อนย้าย…หากท่านไม่มีแก้วระดับกลาง ข้าก็แบ่งให้ท่านได้!”
　　ซือหยูเบิกตากว้างเขาใจดีมาก! เขาจะให้แก้วกับซือหยูฟรี ๆ หรือ?
　　“เอ…”
　　ซือหยูกำลังจะปฏิเสธแต่ก็ตระหนักได้ว่าเขาเพิ่งจะเสียทรัพย์สมบัติทั้งหมดจากวิบัติสวรรค์และตอนนี้เขาไร้เงินทองรวมถึงแก้วพลัง! ซือหยูลังเลไม่นานและพูดด้วยความอับอาย
　　“ท่านผู้อาวุโสคงจะไม่สุภาพนักหากข้าจะปฏิเสธน้ำใจท่าน บอกนามท่านให้ข้ารู้ได้หรือไม่?”
　　ความถ่อมตัวของเขาทำให้อสูรเนรมิตรตกใจเขารีบตอบ
　　“ท่านซือข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะอ่อนน้อมเช่นนี้! แก้วเหล่านี้มิใช่สิ่งอื่นใดนอกจากความนับถือจากข้า โปรดเอาไปเถิด! ข้านามว่ามู่เยี่ยไป๋จากทิศบูรพา เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านซือ!”
　　ซือหยูงุนงงกับการตอบของเขาเขาเป็นที่โด่งดังตั้งแต่เมื่อใดกัน? ต่อให้เขาจะมีชื่อเสียงมาบ้าง อสูรเนรมิตรจากแดนบูรพาก็ไม่ควรจะปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้!
　　“ขอบคุณมากผู้อาวุโสมู่!”
　　ซือหยูไม่รอช้าเขาไม่ปฏิเสธ
　　“ท่านซือทางนี้!”
　　มู่เยี่ยไป๋ผายมือให้ซือหยูไปยังประตูเคลื่อนย้าย
　　เจ้าตระกูลอู๋หยางมิอาจอยู่เฉยเมื่อเห็นว่าซือหยูกำลังจะเดินทาง
　　จ้าวดินแดนมีดสวรรค์หักหลังพวกเขาโดยการร่วมมือกับเผ่าผีดังนั้นจึงเกิดพันธมิตรเพื่อการสืบสวนขึ้นจากอสูรเนรมิตรต่างแดนเพื่อจับกุมคนทรยศ
　　ผลสุดท้ายเมื่อจ้าวดินแดนมีดสวรรค์หายตัวไปพร้อมกับลูกน้อง คนที่เหลืออยู่จึงตกเป็นที่ต้องสงสัย
　　หลังจากตั้งรกรากในเมืองมีดสวรรค์มานานหลายปีตระกูลอู๋หยางได้ฝังรากลึกและมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกับหลายสำนักและหลายตระกูล ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลอู๋หยางกับผู้นำระดับบริหารของดินแดนมีดสวรรค์เองก็ใกล้ชิดกันมาก
　　ดังนั้นคนตระกูลอู๋หยางจึงมีเหตุผลให้ถูกจับกุมจากพันธมิตรสืบสวน
　　ในตอนนี้คนที่เหลือในตระกูลของเขากำลังถูกสงสัยว่าร่วมมือกับเผ่าผีและถูกทรมานอย่างร้ายแรง　　เจ้าตระกูลเองก็ถูกจับตัวมาที่นี่เพื่อชี้ตัว‘พี่น้อง’ ของเขาโดยพันธมิตรสืบสวน!
　　ตระกูลอู๋หยางไม่รู้เรื่องการทรยศของจ้าวดินแดนมีดสวรรค์เลยดังนั้นตระกูลอู๋ยางจึงเจอกับเรื่องที่ไม่เป็นธรรม
　　เมื่อซือหยูเดินไปหน้าประตูเคลื่อนย้ายอสูรเนรมิตรนจากแดนบูรพาแสดงความนับถือต่อเขา ดูเหมือนว่าทุกคนจะเลื่อมใสเขามาก
　　“ท่านซือโปรดช่วยคนตระกูลข้าจะได้หรือไม่?”
　　เจ้าตระกูลอู๋หยางพูดด้วยความเศร้าและละอายเขาก้มหน้า เขาถึงกับเรียกซือหยูว่า ‘ท่าน’ แทน ‘อาจารย์’ ในตอนนี้
　　ซือหยูกลอกตาคนที่เคยขายเขามาก่อนกล้ามาขอความเมตตาจากเขาในเวลานี้ได้ยังไง?
　　“ข้าเป็นคนขายท่านแต่คนตระกูลข้าบริสุทธิ์! พวกเขาไม่ได้ล่วงเกินหรือสมคบคิดกับเผ่าผี!”
　　เมื่อได้ฟังมู่เยี่ยไป๋หันมองซือหยูและถามอย่างไม่แน่ใจ
　　“ท่านซือคนเหล่านี้คือสหายท่านหรือ?”
　　ที่จริงพันธมิตรสืบสวนก็รู้ดีอยู่แล้วว่าผู้นำระดับบริหารของดินแดนมีดสวรรค์ได้หนีไปแล้ว คนที่ถูกจับอยู่ที่นี่คือพวกแมลงใช้ไม่ได้หรือตระกูลที่ไร้พลัง
　　ตระกูลอู๋หยางถูกสืบสวนคนในตระกูลเองก็บอกว่าไม่รู้เรื่องการทรยศและไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย
　　ที่พวกเขาทำการสืบสวนต่อไปก็เพราะว่าไม่อยากจะเสียหน้า
　　คงจะน่าละอายหากยอดฝีมือจากแดนอื่นล้มเหลวในการหาคนทรยศเมื่อได้เข้าร่วมการสืบสวนพวกเขาจึงดำเนินการสืบสวนต่อไปเพื่อทำหน้าที่ให้เสร็จ
　　พวกเขาจะปล่อยตระกูลอู๋หยางไปก็ได้ถ้าหากว่าพวกเขารู้จักซือหยูในตำนานเจ้าตระกูลอู๋หยางอาจจะติดหนี้บุญคุณพวกเขาก็ได้!
　　และเมื่อเจ้าตระกูลอู๋หยางกำลังอ้อนวอนซือหยูเขาจึงเห็นเป็นโอกาสดี
　　แม้ซือหยูจะรำคาญเจ้าตระกูลอู๋หยางเขาก็ไม่ได้ชิงชังตระกูลของเขา ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างไม่แยแส
　　“ใช่เจ้าจะว่าอย่างนั้นก็ได้!”
　　ซือหยูไม่อยากกำจัดพวกเขาและเขาก็ไมอ่ยากให้ยอดฝีมือเหล่านี้เสียเวลาที่นี่ด้วย เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอสูรเนรมิตรเหล่านี้จะได้ออกแรงในวิกฤติที่กำลังจะมาถึง
　　“ข้ามีบางอย่างจะบอกท่านผู้อาวุโสทั้งหลายโปรดบอกดินแดนของท่านเองเพื่อให้เร่งเตรียมพร้อมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!”
　　ซือหยูพูด
　　มู่เยี่ยไป๋ถามด้วยรอยยิ้ม
　　“เรื่องอันใดหรือท่านซือ?”
　　“เผ่าผีกลับมาแล้วกองทัพของพวกมันก็มาถึงแล้วด้วย! บอกผู้บังคับบัญชาของพวกท่านเดี๋ยวนี้!”
　　ซือหยูพูดอย่างจริงจัง
　　แม้เขาจะขอให้เสี่ยวฮั่นบอกดินแดนอื่นไม่แล้วซือหยูก็ไม่อยากจะบอกแค่ตำหนักโลหิตในดินแดนเดียวกับเขา ดินแดนอื่นที่ห่างไกลออกไปควรจะต้องรู้เรื่องนี้โดยเร็วเช่นกัน
　　หลายคนนอกดินแดนพรสวรรค์ยังไม่ทันได้รู้ข่าว
　　ซือหยูจึงคิดถือโอกาสนี้ส่งข่าวแก่ยอดฝีมือทั่วทั้งจิวโจวคนที่ถูกส่งมาที่นี่จะต้องมีวิธีส่งข่าวกลับที่มีประสิทธิภาพแน่นอน
　　ผ่านไปไม่นานรอยยิ้มบนใบหน้ามู่เยี่ยไป๋หายไป เขาถามด้วยความเคร่งเครียด
　　“ท่านซือมีหลักฐานที่จับต้องได้หรือไม่?”
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“เรื่องนี้สำคัญมากข้าไม่กล้าปิดบังทุกสิ่งจากท่าน ข้าหวังว่าท่านจะส่งคนไปตรวจสอบที่ดินแดนพรสวรรค์ดูสักหน่อย แล้วก็จากเส้นทางของกองทัพพวกมัน เขตกลางอาจเป็นเป้าหมาย ข้าหวังว่าพวกท่านจะส่งข่าวให้คนของพวกท่านในทุกส่วนของทวีปได้รู้ล่วงหน้าเดี๋ยวนี้!”
　　อสูรเนรมิตรทุกคนตกตะลึง
　　เผ่าผี…พวกเขาเพิ่งจะได้ข่าวเรื่องเผ่าผีแต่พวกเขาไม่คิดเลยว่ากองทัพของพวกมันจะกลับมายังจิวโจวแล้ว!
　　การจู่โจมโดยพลันของพวกมันทำให้พวกเขาไม่ทันรู้ตัว
　　หากอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไร้ความหมายพวกเขาต้องกลับไปตรวจสอบว่าคำพูดของซือหยูถูกต้องหรือไม่ก่อนที่จะเตือนดินแดนของตัวเอง
　　อสูรเนรมิตรเหล่านี้ตัวสั่นเมื่อคิดถึงการต่อสู้ระหว่างมนุษย์และภูติผีเมื่อร้อยปีก่อน
　　มันคือสงครามที่เกือบนำไปสู่การสูญพันธุ์ของมนุษย์!
　　หลังจากร้อยปีวิกฤติได้กลับมายังจิวโจวอีกครา!
　　“ท่านซือขอบคุณที่ส่งข่าวให้พวกเรา!เราจะไปรวบรวมหลักฐานและเตือนคนของเราเดี๋ยวนี้! ลาก่อนท่านซือ!”
　　มู่เยี่ยไป๋พูดอย่างจริงจังก่อนจะโบกมือให้ซือหยูอสูรเนรมิตรอื่น ๆ จากแดนบูรพาเองก็เดินตามมู่เยี่ยไป๋ไป
　　ไม่นานอสูรเนรมิตรที่เหลือในเมืองก็จากไป ราวกับว่าพวกเขาได้รับคำสั่งมาพร้อมกัน
　　ไม่นานเหล่าคนที่ถูกจับในเมืองได้วิ่งหนีออกไปคนละทิศคนละทางหลังจากยืนยันได้แล้วว่าอสูรเนรมิตรจะไม่กลับมา
　　เจ้าตระกูลอู๋หยางยังไม่ทันไปไหนเขาโค้งคำนับอย่างกระอักกระอ่วน
　　“ข้าขอเป็นตัวแทนตระกูลแสดงความขอบคุณต่อท่านซือ!”
　　ซือหยูมองเขาแต่ไม่พูดอะไรจากนั้นจึงวางแก้วพลังลงบนประตูเคลื่อนย้ายและเตรียมจะเดินทาง
　　เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าตระกูลอู๋หยางรีบถาม
　　“ท่านซือจะไปที่เมืองเขตกลางหรือ?” 　　จุดหมายเดียวของจุดเคลื่อนย้ายแห่งนี้คือเขตกลางที่อยู่ใกล้เคียง
　　“ใช่!เจ้าจะถามปลายทางของข้าทำไม?”
　　ซือหยูแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าเจ้าตระกูลอู๋หยาง
　　เขายิ่งแปลกใจกว่าเดิมเมื่อเจ้าตระกูลอู๋หยางพูด
　　“อย่าไปเมืองเขตกลางนะ!ที่นั่นกลายเป็นที่ที่อันตรายเกินกว่ามนุษย์จะอยู่ได้แล้ว!”
　　ซือหยูตกใจกับคำตอบของเขาหมายความว่ากองทัพผีไปถึงเมืองเขตกลางแล้วหรือ?
　　ถ้าหากเป็นเรื่องจริงแล้วเขารู้สิ่งที่เหล่าอสูรเนรมิตรจากแดนอื่นไม่รู้ได้อย่างไร?
　　“อย่าไปที่นั่นเลย!ยอดฝีมือที่หนีจากที่นี่ไปถึงเขตกลางบอกว่ามีปีศาจกระหายเลือดปรากฏตัวที่นั่น มันกลืนกินดวงวิญญาณและหัวใจของเหล่ายอดฝีมืออย่างอุกอาจ มันจะกลืนกินทุกคนที่ปรากฏตัวต่อหน้ามัน! อสูรเนรมิตรคนหนึ่งจากบูรพาถูกส่งตัวไปสืบเรื่อง แต่พอผ่านไปสองชั่วยาม เราก็ไม่ได้ข่าวอะไรจากเขาเลย!”
　　ปีศาจกระหายเลือดหรือ?หรือว่าจะเป็นเซียนมณี?
　　“ข้าไม่คิดเลยว่านางจะซ่อนตัวอยู่ในเมืองเขตกลาง!”
　　ซือหยูคิด
　　“เป็นไปไม่ได้!ทำไมนางถึงเลือกกินคนที่เขตกลางแทนที่จะเก็บตัวเล่า?”