The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1120 - เทพอสูรกระดูกโรย

　　แสงก้อนโลหิตได้แปลงกายเป็นชายแคระตัวเท่าฝ่ามือเท่านั้น
　　ใบหน้าของคนตัวจิ๋วเห็นได้อย่างชัดเจนเขามีเขาสีดำสนิทแหลมคมเหนือศีรษะ มีเขี้ยวที่มุมปาก ดวงตานั้นแดงจนน่ากลัว มันคล้ายกับดวงตาของเซียนมณี
　　ผู้เฒ่าตัวจิ๋วยืนมือไพล่หลังมองเซียนมณีหัวจรดเท้าด้วยความสนใจเขายิ้ม
　　ใบหน้างดงามของหลินหลางเปลี่ยนไป
　　“เจ้าคือ…เทพอสูรกระดูกโรยหรือ?”
　　“หึหึเจ้ายังจำข้าได้สินะ”
　　เทพอสูรกระดูกโรยแสยะยิ้ม
　　ผู้คนที่ได้ยินตัวแข็งทื่อ!
　　นั่นก็คือเทพอสูรรึ?ใบหน้าของคนเขตกลางที่ถูกขังในระยะแสนลี้ซีดด้วยความกลัว
　　ดวงตาเซียนมณีเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนนางกำหมัดถาม
　　“ทำไมเจ้าถึงอยู่ในจิวโจว?ทำไมถึงเหลือแค่ดวงวิญญาณกับจิตวิญญาณเทพ?”
　　มีความสงสัยอยู่ในแววตาของนางเต็มไปหมด
　　“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”
　　เทพอสูรกระดูกโรยพูดเยาะ
　　ทั้งสองมองกันโดยไม่มีใครเข้าใจความหมายทั้งสองมิได้มีความสัมพันธ์ของเผ่าพันธุ์เดียวกันที่คุ้นเคย แต่ดูเหมือนเป็นคนใกล้ชิดที่คนนอกมิอาจยุ่งเกี่ยวได้เสียมากกว่า
　　“เจ้าต้องการความช่วยเหลือหรือไม่?จะอย่างไรเราก็รู้จักกันมานาน”
　　หลินหลางวนดัชนีบนเส้นผมที่ยาวถึงหน้าอกด้วยครึ่งยิ้มบนใบหน้า
　　สายตานางดูอันตราย
　　“หึหึเจ้าเองก็ไม่ได้สภาพดีไปกว่าข้า กายหยาบเลือนหาย เหลือแต่จิตวิญญาณเทพในร่างกายประหลาดนั่น” 　　เทพอสูรกระดูกโรยพูดอย่างไม่แยแส
　　ทั้งสองจ้องมองกันแม้แต่คนนอกก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ระเบิดมาจากทั้งคู่
　　ด้วยเหตุนี้เซียนมณีจึงเลิกสนใจซือหยู นางจ้องมองเทพอสูรกระดูกโรยอย่างเย็นชา นางดูลังเลใจ
　　เทพอสูรกระดูกโรยเพียงแสยะยิ้มราวกับว่าไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย
　　เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะหันดาบเข้าหากันเทพอสูรกระดูกโรยดูจะสัมผัสบางอย่างได้ เขามองไปยังขอบนภาด้วยสายตากังวล
　　เขาพูดอย่างหม่นหมอง
　　“ข้าจะพูดกับเจ้าตรงๆ ข้ามาที่นี่เพื่อหนีมือสังหารที่ไล่ล่าข้า พวกมันมาถึงนอกจิวโจวแล้ว ข้าต้องใช้ประตูมิติเทวะเพื่อหนีไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดเพื่อหาที่ซ่อน ถ้าเจ้าไม่อยากให้พวกมันหาเจ้าเจอ เจ้าก็ควรจะหนีไปให้เร็วที่สุดเช่นกัน”
　　เมื่อเขาพูดจบเขาก้าวถอยและบินไปยังประตูมิติ เขามองหลินหลางไม่วางตา
　　“ใครกันที่มาตามล่าเจ้า?”
　　หลินหลางชักสีหน้า
　　เทพอสูรกระดูกโรยมองขอบนภาอีกครั้งสีหน้าเขายิ่งกังวลหนักกว่าเดิม
　　“จะมีใครอีกเล่าที่เจ้าคิดว่าจะตามล่าเทพอสูร?”
　　“พวกมันรึ?”
　　หลินหลางระแวง
　　เทพอสูรกระดูกโรยกล่าว
　　“จะเชื่อข้าหรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า!ข้าจะหนีไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ถ้าเจ้าปรารถนาความตายก็จงนั่งรออยู่ที่นี่เสีย อย่าลากข้าไปตายกับเจ้า!”
　　ขณะที่เขาพูดเขาเรียกแก้วออกมาหลายดวงเพื่อเตรียมจะใช้ประตูมิติเทวะ
　　หลินหลางชักสีหน้าเพียงครู่สั้น ๆ นางส่ายหน้าและตะโกนอย่างเยือกเย็น　　“จะอย่างไรข้าก็ปล่อยเจ้าไปกับเขาไม่ได้!”
　　ฟึ่บ!
　　นางไม่คิดเป็นครั้งที่สองก่อนจะซัดพลังออกไปนางซัดมือลงไปที่พื้น พลังตกลงไปใกล้จุดที่ซือหยูยืนอยู่
　　“โง่เง่า!”
　　เทพอสูรกระดูกโรยไม่พอใจนักเขาแตกมือซ้าย มิติที่ถูกปิดตายในระยะแสนลี้พังทลายลง เขาคว้าชุดของซือหยูด้วยมือขวาและช่วยให้ซือหยูหลบพลังของนาง
　　ไม่นานก็มีเส้นหนวดสีเลือดพุ่งออกมาจากผิวกายของเขามันคมราวกับแส้ยาว เขาฟาดมันลงบนอากาศ มิติในเขตกลางแตกสลายไปหลายส่วน
　　รอยแยกมิติดูดกลืนพลังของเซียนมณีเข้าไปแต่ครึ่งเมืองเขตกลางก็มิอาจเลี่ยงความวิปโยคเมื่อถูกวายุมิติกลืนกิน ความตายเกินขึ้นมากมาย　　ก่อนที่เทพอสูรกระดูกโรยจะใช้พลังอีกครั้งหลินหลางถอนหายใจแรง ฟันสีเงินของนางเปล่งแสงอันเย็นยะเยือก
　　“เจ้าอ่อนแอกว่าที่ข้าคิดนะเงาเทพของเจ้าก็แตกดับไปด้วยรึ! ฮ่าฮ่า โชคเข้าข้างข้า! ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าจะมีชะตาเช่นนี้!”
　　ตู้ม!
　　ท้องนภาแบ่งแยกร่างใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้นมา มันสูงหมื่นศอก เป็นกายหยาบที่ชัดเจน มันคือเทพอสูรที่ตัวแดงทั้งตัว
　　ซือหยูเบิกตากว้างนั่นมัน…นั่นมันร่างจริงของเทพอสูรมณีที่ถูกผนึกอยู่ในหอคอยไม่ใช่รึ? ทำไมมันถึงปรากฏออกมาได้?
　　แต่ไม่นานซือหยูก็พบว่ามันเป็นเพียงร่างเงาเทพเท่านั้น
　　เทพอสูรจ้องมองเหล่าชีวิตเบื้องล่างด้วยสายตาเย็นชาดวงตาสีเลือดของมันมองเทพอสูรกระดูกโรยอย่างหยามเหยียด
　　เทพอสูรกระดูกโรยร่างกายเลือนหายไปหยดโลหิตสีทองหลายหยดหยดลงมาจากปาก
　　โลหิตทองเหล่านี้คือโลหิตเทพที่มีจิตวิญญาณเทพแฝงอยู่!
　　ซือหยูจ้องมองมันและเห็นว่ามีเลือดเทพสามหยดอยู่ที่พื้นแต่เขาก็ถูกเทพอสูรกระดูกโรยจับตัวอยู่ เขามิอาจไปเก็บเลือดออกมาได้ในเวลานี้
　　“หลินหลาง!เจ้าอยากจะสู้กับข้าให้ตายไปข้างหนึ่งงั้นเรอะ?”
　　เทพอสูรกระดูกโรยตะโกนอย่างดุร้ายและเช็ดเลือดที่มุมปาก
　　หลินหลางใบหน้าเยือกเย็นนางชิงชังเขาถึงกระดูก
　　“ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าข้าถึงตกมาอยู่ในสภาพนี้! ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ก่อนที่ข้าจะเป็นเทพ และพอได้เป็นเทพ ข้าก็ยังฆ่าเจ้าไม่ได้ ยามนี้ โอกาสมาถึงหน้าข้า ข้าจะปล่อยให้มันหลุดมือหรือ?” 　　หลินหลางซัดพลังอีกครั้งโดยไม่พูดอะไรเงาเทพบนท้องนภาขยับไปพร้อมกับร่างของนาง ทุกการเคลื่อนไหวทำให้เกิดปรากฏการณ์ต่าง ๆ ในโลก ผืนดินในระยะล้านลี้ถูกดูดซับจนเหือดแห้งกลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่า
　　แม้แต่เหล่าสิ่งมีชีวิตใต้ดินก็ถูกดูดพลังเข้าไปจนตาย
　　เขตกลางที่เคยเป็นดินแดนรุ่งเรืองด้วยพลังวิญญาณกลับกลายเป็นพื้นที่ที่มิอาจบ่มเพาะพลังได้อีก
　　เขตมหาสัตว์อสูรเองก็พบเจอกับชะตาแบบเดียวกัน
　　เมื่อเจอพลังของเงาเทพเทพอสูรกระดูกโรยมิอาจทนไหวอีกต่อไป หยดเลือดสีทองไหลมาที่ลำคอของเขาอีกหยดจนซือหยูตื่นเต้น
　　แต่น่าเสียดายที่เทพอสูรกระดูกโรยกลั้นเอาไว้เขากลืนเลือดกลับเข้าไป ซือหยูผิดหวังอย่างมาก　　หลินหลางซัดพลังอีกครั้งโดยไม่พูดอะไรเงาเทพบนท้องนภาขยับไปพร้อมกับร่างของนาง ทุกการเคลื่อนไหวทำให้เกิดปรากฏการณ์ต่าง ๆ ในโลก ผืนดินในระยะล้านลี้ถูกดูดซับจนเหือดแห้งกลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่า
　　แม้แต่เหล่าสิ่งมีชีวิตใต้ดินก็ถูกดูดพลังเข้าไปจนตาย
　　เขตกลางที่เคยเป็นดินแดนรุ่งเรืองด้วยพลังวิญญาณกลับกลายเป็นพื้นที่ที่มิอาจบ่มเพาะพลังได้อีก
　　เขตมหาสัตว์อสูรเองก็พบเจอกับชะตาแบบเดียวกัน
　　เมื่อเจอพลังของเงาเทพเทพอสูรกระดูกโรยมิอาจทนไหวอีกต่อไป หยดเลือดสีทองไหลมาที่ลำคอของเขาอีกหยดจนซือหยูตื่นเต้น
　　แต่น่าเสียดายที่เทพอสูรกระดูกโรยกลั้นเอาไว้เขากลืนเลือดกลับเข้าไป ซือหยูผิดหวังอย่างมาก　　แต่เลือดเทพสามหยดบนพื้นนั้นยังไม่มีใครเก็บไป!
　　ด้วยสิ่งที่เขาได้จากโลหิตเทพมังกรซือหยูจะไม่รู้หรือว่าโลหิตเทพนั้นมีค่าเพียงใด? มันมีค่ายิ่งกว่าสมบัติภูติร้อยชิ้นเสียอีก!
　　เมื่อเห็นว่ามิอาจต่อกรหลินหลบางเทพอสูรกระดูกโรยนั้นแค้นใจเป็นอย่างยิ่ง
　　เขาหันไปจ้องซือหยูแทนและรีบตะโกน
　　“ไอ้หนูเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว! หลินหลางแข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่ใช่คู่มือนาง กายหยาบนางอยู่กับเจ้าไม่ใช่หรือ? เอามันมาให้ข้า ข้าจะได้ฆ่านางได้”
　　หยุนหยาซือเคยบอกว่าตราบเท่าที่เป็นเทพร่างกายของเทพอสูรมณีสามารถถูกดวงวิญญาณและจิตวิญญาณเทพยึดครองได้ อีกทั้งยังสามารถปล่อยพลังที่เหนือเซียนได้อีก มันทรงพลังน้อยกว่าเทพจริงเพียงไม่มากเท่านั้น
　　เทพอสูรกระดูกโรยเหลือเพียงเสี้ยววิญญาณและจิตวิญญาณเทพเขาย่อมสามารถสิงร่างของเทพอสูรมณีได้
　　“อย่าโดนมันหลอกนะ!”
　　หลินหลางตะโกนนางใจหายเมื่อได้ยินสิ่งที่เทพอสูรกระดูกโรยพูด แต่เมื่อนางคิดถึงซือหยู นางก็โล่งใจ ด้วยความเฉลียวฉลาดของเขา ซือหยูย่อมรู้ดีว่าเขาจะได้ประโยชน์และโทษอย่างไรบ้าง
　　หลินหลางใบหน้าไม่ตึงเครียดนักนางพูด
　　“ซือหยูการต่อสู้นี้คือการต่อสู้ระหว่างกระดูกโรยกับข้า หวังว่าเจ้าจะไม่มายุ่งเกี่ยว”
　　ซือหยูเองจะคิดไม่ได้หรือ?
　　ถ้าเขาปฏิเสธที่จะมอบร่างจริงให้หลินหลางเขาก็ย่อมต้องไม่ให้ร่างของนางกับเทพอสูรแปลกหน้าอื่น
　　ซือหยูพูด
　　“ชีวิตข้าอยู่ในมือเขาข้าไม่มีทางเลือก ข้าจะเอาร่างเจ้าออกมา เจ้าสองคนก็สู้กันไปเองแล้วกัน” 　　“อย่านะ!”
　　“ดีมาก!”
　　กระดูกโรยและหลินหลางอุทานขึ้นพร้อมกันหนึ่งคนกระวนกระวาย อีกคนดีใจลิงโลด
　　ซือหยูอยู่ในกำมือของกระดูกโรยใครกันเล่าจะมีโอกาสได้ร่างจริงของนางมากที่สุด?
　　นอกเหนือจากนั้นกระดูกโรยยังเป็นร่างวิญญาณบริสุทธิ์ เขาสามารถเข้ายึดร่างเทพอสูรได้อย่างง่ายดาย
　　ส่วนหลินหลางนั้นมีร่างกายของปิงหวูชิงอยู่แล้วนางเพิ่งจะได้หลอมรวมกับอีกดวงวิญญาณที่มีต้นกำเนิดเดียวกันมาไม่นาน ถ้าหากนางต้องหลอมรวมกับร่างเทพอสูรอีก มันจะใช้เวลานานพอสมควร นางจะต่อสู้กับกระดูกโรยได้หรือ?
　　“เทพอสูรกระดูกโรยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าคือเทพอสูรที่ชั่วร้ายที่สุดมันฆ่ามนุษย์ไปมากมาย! มันชั่วร้ายยิ่งกว่าข้าเป็นหมื่นเท่า”
　　“ถ้าเจ้าเอาร่างเทพอสูรออกมาเจ้าจะไร้ค่ากับเขา แล้วเจ้าจะถูกฆ่าทันที หากเจ้ายังมีร่างเทพอสูรอยู่ในมือ มันจะไม่ทำร้ายเจ้าสุ่มสี่สุ่มห้า เจ้าต้องคิดให้ดี!”
　　ใบหน้าหลินหลางเต็มไปด้วยความวิตก
　　ซือหยูอดกลอกตาไม่ไหว
　　“เจ้าไม่ละอายใจหรือที่เรียกคนอื่นว่าชั่วร้ายข้าไม่เคยเห็นความดีของเจ้าแม้สักครั้ง”
　　หลินหลางชั่วแข็งทื่อไปชั่วขณะก่อนจะพูดด้วยความแค้น
　　“ข้าเคย…ข้าเคยแตะต้องเจ้ารึ?ข้าเพียงแค่กลืนกินดวงวิญญาณและหัวใจเพื่อฟื้นพลังของข้า แต่มันน่ะต่างกัน! มันฆ่าคนเพื่อความสนุกสนาน!”
　　“เจ้าหนูข้าสาบานต่ออสูรภายใน ถ้าเจ้าส่งร่างเทพอสูรให้ข้า ข้าจะไม่ทำให้เจ้าลำบาก เจ้าว่าอย่างไรล่ะ?”
　　กระดูกโรยดูย่ามใจ
　　“ถ้าไม่เช่นนั้นถ้าข้าโดนนางฆ่าตาย ใครกันจะเป็นคนคุ้มกันเจ้า?” 　　ซือหยูเงียบไปราวกับกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก
　　ไม่นานซือหยูกัดฟัน
　　“ข้าทำใจแล้ว!ข้า…จะให้ร่างเทพอสูร!”
　　เมื่อพูดจบซือหยูแตะหน้าอกด้วยฝ่ามือ หอคอยสีทองแดงโบราณปรากฏออกมา เมื่อเขาใช้ความคิด หอคอยชั้นที่ร้อยก็เปิดออก
　　เทพอสูรกระดูกโรยดีใจมากเขาสัมผัสกลิ่นอายของร่างเทพอสูรได้อย่างชัดเจน
　　“ข้ากำลังจะเอามันออกมาแล้ว!”
　　ซือหยูตะโกนเขาบีบอัดหอคอยด้วยมือทั้งสอง พลังอสูรมหาศาลระเบิดออกมา
　　“นี่เจ้า!”
　　หลินหลางตัวแข็งทื่อนางไม่สนใจเรื่องการฆ่ากระดูกโรยอีกต่อไปแล้ว นางก้าวพริบตาเข้าไปคว้าร่างเทพอสูรที่กำลังจะลอยออกมา
　　เทพอสูรกระดูกโรยได้แต่ระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อดีดนิ้ว เขาก็ได้ควบคุมพลังอสูรมหาศาลเหล่านั้นในมือ
　　“ฮ่าๆๆๆๆหลินหลาง ขอบคุณสำหรับร่…”
　　จู่ๆ กระดูกโรยก็ถูกกระดูกมือที่แห้งเหี่ยวจากพลังอสูรกดลงมายังกะโหลก
　　ร่างวิญญาณของกระดูกโรยแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาหนีไปหมื่นศอกพร้อมกับโลหิตทองคำขนาดเท่ากำปั้น เขาก่อตัวเป็นคนร่างสีเลือดอีกครั้ง แต่อ่อนแอกว่าเดิมอย่างมาก
　　ใบหน้าอัปลักษณ์ของเขาเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว
　　“ฝีมือผู้ใดกัน?!”
　　ชายแก่เดินมือไพล่หลังก้าวออกมาจากพลังอสูรเขามองเทพอสูรกระดูกโรยอย่างไม่แยแส
　　หากมองให้ใกล้ใบหน้าของเทพอสูรนั้นแปรเปลี่ยนไปมาก เพราะเขาได้เจอกับดวงวิญญาณของเทพที่มีจิตวิญญาณเทพ
　　หลินหลางหยุดนิ่งนางยิ้มเยาะที่มุมปาก นางเหลือบมองซือหยูด้วยความชื่นชม　　เขามีอุบายไว้ใช้ไม่หมดไม่สิ้นจริงๆ!
　　ตอนที่ซือหยูกำลังจะปลดปล่อยร่างเทพอสูรนางรู้อยู่แล้วว่าซือหยูกำลังใช้อุบาย ท่าทีกระวนกระวายของนางก็เพื่อเป็นการแสดงตามน้ำไปกับซือหยู เพื่อล่อให้กระดูกโรยติดกับ
　　นางไม่เชื่อว่าซือหยูจะปลดปล่อยร่างเทพอสูรออกมาจริง
　　“เสี้ยววิญญาณเทพอสูรอีกตน…”
　　หยุนหยาซือมองเทพอสูรกระดูกโรย
　　กระดูกโรยมองชายแก่ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวขั้นสุดเหตุที่พลังเมื่อครู่ไม่ได้ฆ่าเขาเป็นเพราะเสี้ยววิญญาณเทพนั้นมีพลังจำกัด แต่เขาก็ยังคงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง
　　ถ้าหากเขาร่วมมือกับหลินหลางกระดูกโรยอาจจะตายอย่างสิ้นซากในวันนี้ จิตวิญญาณเทพของเขาก็จะตายไปด้วย
　　“เจ้าเป็นใคร?”
　　กระดูกโรยถามด้วยความกังวล　　หยุนหยาซือเหลือบมองเขากับหลินหลางและก้าวมาข้างหน้าโดยขวางซือหยูเอาไว้
　　“ไม่สำคัญว่าข้าจะเป็นใครข้าไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับกงการเจ้า เจ้าตัดสินกันเองเถอะ”
　　เพื่อเขาพูดเขาพาซือหยูไปยังประตูเคลื่อนย้ายและเริ่มเปิดมัน
　　เทพอสูรกระดูกโรยถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาแอบเหลือบมองประตูที่กำลังรวมพลัง
　　หลินหลางติดคำพูดไว้ที่ปลายลิ้นนางอยากจะหยุดซือหยู แต่นางไม่พูดเพราะว่าความลังเลของนาง
　　หากหยุนหยาซือถูกบังคับให้ยังอยู่ที่นี่เขาจะต้องร่วมมือกับเทพอสูรกระดูกโรยเพื่อต่อสู้กับนางเป็นแน่ ดังนั้นนางต้องจัดการกับเทพอสูรกระดูกโรยก่อน และจัดการหยุนหยาซือทีหลัง
　　หลังจากคิดอ่านผลประโยชน์เรียบร้อยหลินหลางจ้องมองประตูมิติ แต่มิได้กระทำการใดเพื่อหยุดยั้งการเดินทาง
　　เหลือเวลาอีกสามลมหายใจประตูกำลังจะทำงาน
　　สองลมหายใจ!
　　หนึ่งลมหายใจ!
　　จู่ๆ เทพอสูรกระดูกโรยก็เคลื่อนไหว เขากลายเป็นก้อนแสงโลหิตพุ่งตรงไปที่ประตู เขาพยายามจะหนีไปด้วยคลื่นพลังที่ยังหลงเหลืออยู่ของประตูมิติ!