The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1144 - เสี้ยววิญญาณเทพกิเลน

　　“อสูรกับภูติผีพวกมัน พวกมันกำลังสู้กัน!”
　　ทุกคนที่ได้เห็นคิดแบบเดียวกัน
　　เผ่าอันโหดร้ายน่ากลัวทั้งสองนั้นมีเรื่องเล่าขานอันเป็นที่น่าหวั่นเกรงต่อคนจิวโจวอยู่แล้ว
　　แต่จู่ๆ ทั้งสองเผ่าก็ปรากฏตัวในเขตกลาง เข้าห้ำหั่นกันเอง!
　　มองดูจากผลของการปะทะเผ่าผีดูจะเป็นรอง
　　“ตายซะ!”
　　ราชาเขตกลางร้องคำรามและซัดพลังอีกครั้ง
　　พลังนี้เข้าใกล้เทพจักรพรรดิผีที่เสียมุกบาดาลจะป้องกันตัวได้อย่างไร? เขาตะโกนทันที
　　“ทัพผีอยู่ที่ไหน?” 　　ฟึ่บ!
　　จากใต้ซากเมืองเมฆาทมิฬก้อนใหญ่ผุดขึ้นมา มีเสียงกรีดร้องของภูติผีในเมฆาทมิฬเหล่านั้น
　　“ฆ่ามัน!”
　　ปี้หลิงเทียนที่เป็นผู้นำทัพชี้ไปที่ราชาเขตกลาง
　　ทัพผีขนาดใหญ่พุ่งตรงไปหาราชาเขตกลาง
　　พร้อมกันนั้นผีแต่ละตนในเมฆาทมิฬยังมีชิ้นส่วนโซรทมิฬที่เชื่อมต่อกันอย่างแน่นหนา
　　เสียงโหยหวนของภูติผีร่ำร้องปกคลุมทั้งเขตกลางตามด้วยเสียงปะทะของโซ่
　　ทัพผีเข้าปิดล้อมราชาเขตกลางราวกับว่าจะกักขังราชาเขตกลางไว้ภายใน
　　โซ่เหล่านี้ทำจากวัตถุดิบพิเศษจากโลกผีพวกมันคือวัตถุดิบจากเทพไม้ในโลกผี มันแข็งแกร่งและมิอาจถูกทำลายได้
　　เมื่อเห็นโซ่ราชาเขตกลางโกรธแค้น　　“จักร!พรรดิ! ผี! โซ่นี้สร้างมาเพื่อข้าโดยเฉพาะเรอะ!”
　　โซ่นี้เตรียมไว้เพื่อพันธนาการเซียนอย่างชัดเจน
　　ราชาเขตกลางแอบช่วยทัพผีมาหลายร้อยปีแต่สุดท้าย สิ่งที่เขาได้กลับคืนก็คือการลอบกัด
　　ราชาเขตกลางโกรธแค้นเมื่อคิดว่าถูกทรยศมาหลายร้อยปีโดยที่ตัวเองไม่ทันรู้ตัวและเขากลับเป็นฝ่ายเต็มใจเข้าช่วยเหลือ
　　“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”
　　ราชาเขตกลางร้องคำรามเขาซัดนภาด้วยฝ่ามือทั้งสอง
　　ทัพผีถูกพัดปลิวออกไปผีหลายตนตาย
　　ทัพผีมากกว่าครึ่งถูกสังหาร
　　จักรพรรดิผีเจ็บปวดอย่างมากผีที่ตายล้วนเป็นทหารระดับสูงในเผ่าผี ทุกตนตายเพราะราชาเขตกลาง
　　โชคดีที่โซ่สามารถมัดรอบราชาเขตกลางได้สำเร็จมือของเขาถูกมัดเอาไว้
　　“ฆ่ามัน!”
　　เสียงสั่งการของปี้หลิงเทียนดังขึ้นอีกครั้ง
　　หอกพลังผีก่อตัวขึ้นมันมีพลังที่แข็งแกร่ง
　　ซือหยูจดจำพลังนี้ได้ทันทีนี่ไม่ใช่จิตวิญญาณชั่วร้ายจากร่างกายม่อเทียนฉวนรึ?
　　มันคือจิตวิญญาณชั่วร้ายของจักรพรรดิผีหรือก็คือ พลังเหล่านี้สามารถติดตัวอยู่ได้หลายสิบปี
　　เพื่อที่จะสังหารราชาเขตกลางเผ่าผียอมแลกกับทุกอย่าง
　　โฮก!!
　　เสียงคำรามน่าสยดสยองหอกพลังหลายพันเล่มแทงไปยังราชาเขตกลาง
　　เมื่อแทงทะลุเข้าไปแล้วจิตวิญญาณในพลังกลายเป็นสิ่งชั่วร้ายที่บ่อนทำลายทุกส่วนของราชาเขตกลาง　　แม้ว่าราชาเขตกลางจะแปลงร่างมาแล้วเขาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว
　　เพราะความเจ็บปวดนี้เองที่ทำให้ราชาเขตกลางโกรธยิ่งขึ้นดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย เขามองท้องนภาและตะโกนเสียงดังไปทั่วทั้งจิวโจว
　　“พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย!”
　　ตู้ม!!
　　เสียงระเบิดอันน่าตกใจดังลั่น
　　แขนของราชาเขตกลางปะทะกับบางอย่างจนใบหน้าบิดเบี้ยวหลังจากพยายามต้านทาน โซ่ได้ขาดกลายเป็นเศษโซ่มากมายกระจายไปทั่วฟ้า
　　อ๊ากกกก….อ๊ากกก….
　　เสียงกรีดร้องดังก้องนภาเหล่าผีถูกเศษโซ่กระแทก แรงกระแทกจากโซ่รวดเร็วจนแม้แต่ดวงวิญญาณก็หนีไม่รอด
　　เพียงไม่กี่ลมหายใจทัพผีที่อยู่บนท้องนภาก็เหลือจำนวนเพียงหนึ่งในสิบ! 　　กำลังเก้าในสิบส่วนตายไปราวกับเรื่องล้อเล่น
　　จักรพรรดิผีไม่มีเวลาให้โศกเศร้าจักรพรรดิผีหันไปคว้าตัวซือหยูกับเซี่ยนเอ๋อและเลือกที่จะหนีในทันที
　　แผนของเขาไม่ได้ผล
　　ไม่มีใครรู้ว่าราชาเขตกลางปกปิดตัวตนที่เป็นกึ่งมนุษย์กึ่งอสูรเอาไว้มันทำให้การเตรียมการหลายสิบปีล้มเหลว
　　แต่ราชาเขตกลางก็เกลียดที่ถูกจักรพรรดิผีทรยศเขาจะปล่อยให้หนีรึ?
　　“คลื่นกำเนิดอสูร!”
　　ราชาเขตกลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขายื่นฝ่ามือไปข้างหน้าชี้ไปที่จักรพรรดิผี
　　มีโพรงมืดเกิดขึ้นที่ฝ่ามือของราชาเขตกลางมีพลังไหลออกมาจากฝ่ามือนั้น
　　พลังได้พุ่งเข้าใส่จักรพรรดิผีที่กำลังเคลื่อนไหว
　　จักรพรรดิผีตกใจเขาสัมผัสได้ว่าพลังนี้มากพอที่จะฆ่าเขา
　　“ม่อเทียนฉวนเจ้ารออะไรอยู่?”
　　จักรพรรดิผีตะโกนเสียงดัง
　　ซือหยูไม่แปลกใจเขาถอนหายใจ
　　“นางวางแผนมาอย่างดีจริงๆ”
　　ฟึ่บ!
　　ที่ชั้นล่างของวังหลวงเขตกลางเกิดลำแสงสว่างฟุ้งกระจายมันหนาหลายร้อยศอก!
　　ลำแสงนี้อยู่ที่เท้าของราชาเขตกลางพอดี!
　　ภายในลำแสงมีพลังอันแข็งแกร่งของเซียนและมีพลังเซียนที่มากกว่าหนึ่ง
　　ถ้าหากระวังตัวแม้จะเป็นเซียนทั้งหมดบนจิวโจว มันก็ไม่พอที่จะต่อกรกับราชาเขตกลาง
　　แต่การจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้ราชาเขตกลางป้องกันตัวไม่ทัน　　ร่างอสูรขนาดยักษ์แตกสลายไปทุกหนแห่งแขน ขา กระดูก คราบเลือดแดงฉานฟุ้งกระจาย อวัยวะภายในแหลกเหลวออกมาภายนอก
　　กะโหลกครึ่งส่วนหายไปใบหน้าครึ่งใบหายไปกับกะโหลก
　　เส้นผมยุ่งเหยิงปิดบังอีกครึ่งหนึ่งของใบหน้าเนตรอสูรแดงก่ำทะลวงผ่านเส้นผมที่บดบังจนน่ากลัว
　　ราชาเขตกลางไม่ดูเหมือนมนุษย์อีกต่อไปเขาเป็นเพียงหัวของอสูรเท่านั้น
　　“ม่อเทียนฉวน!”
　　ราชาเขตกลางตะโกนเสียงดัง
　　ครืน…
　　เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากพื้นทั้งเขตกลางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้
　　ใต้เท้าของเขามีเมืองเขตกลางกลายเป็นซากปรักหักพังเมื่อถูกพลังนี้ เหล่าซากถูกกวาดหายไปเป็นคลื่นทุกทิศทางโดยมีเท้าขวาของราชาเขตกลางเป็นต้นกำเนิดพลัง พลังแผ่ออกไปถึงแสนลี้
　　พื้นดินแบ่งแยกตัวออกมา
　　เท้าขวาของราชาเขตกลางเต็มไปด้วยพลังดำมืด…
　　ทุกคนที่เคยไปตำหนักโลหิตเพื่อมองดูการมาของเผ่าผีเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลุมลึกที่ตำหนักโลหิตกับหลุมที่เขตกลางครั้งนี้เหมือนกันมากเท่าใด
　　หรือก็คือ…ทั้งสองหลุมนี้เหมือนกัน
　　ทุกคนในตำหนักโลหิตต่างหายไปไร้ซึ่งร่องรอยความสูญเสีย แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาหายไปไหน พวกเขาได้เข้าผ่านรูขนาดยักษ์รูนี้
　　ตลอดทางในถ้ำใต้ดินนั้นเชื่อมจากเขตกลางไปจนถึงตำหนักโลหิตและมันพร้อมที่จะคร่าชีวิตราชาเขตกลางทุกเมื่อ!
　　ฟึ่บ!
　　สตรีในชุดทมิฬบินออกมาด้วยสีหน้าอวดดีหากไม่ใช่ม่อเทียนฉวนแล้วจะเป็นใครอื่นได้?
　　“เจ้าร่วมมือกับพวกผีเรอะ!”
　　ราชาเขตกลางไม่รู้เลยว่าจะหัวเราะหรือโกรธแค้น…เขาเพียงแค่ใช้เนตรสีแดงก่ำจ้องมองม่อเทียนฉวนอย่างเยือกเย็น
　　ม่อเทียนฉวนไม่สนใจ
　　“ลูกหลานอสูรที่กำลังจะขายจิวโจวอย่างเจ้ามีสิทธิ์พูดแบบนั้นกับข้าเรอะ?”
　　เหล่ามนุษย์ที่ฟังได้ต่างสับสน
　　ตำหนักโลหิตแห่งดินแดนพรสวรรค์ร่วมมือกับเผ่าผีหรือ?
　　เซี่ยนเอ๋อไม่อยากจะเชื่อ
　　“ข้าสับสนไปหมดแล้วตำหนักโลหิตเป็นพันธมิตรกับพวกผีตั้งแต่เมื่อไหร่…?”
　　ซือหยูยิ้มเบาๆ
　　“มันคือพันธมิตรที่ก่อตั้งตั้งแต่ร้อยปีก่อน”
　　“หา?ร้อยปีก่อนรึ? ร้อยปีก่อน นั่นไม่ใช่เวลาที่มนุษย์กับผีบาดหมางกันที่สุดหรือ?”
　　เซี่ยนเอ๋อไม่เข้าใจ
　　ซือหยูบอก
　　“มันเป็นอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ แต่เพราะว่ามันเลวร้าย จึงไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็นไปได้ แม้แต่ราชาเขตกลางก็ไม่คิดว่าจะเกิดกบฏจากจักรพรรดิผี”
　　“แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ราชาเขตกลางจับมือกับจักรพรรดิผีเมื่อร้อยปีก่อนเพื่อสังหารจักรพรรดิจิวโจวต้องเสียสละมากมายเช่นนี้เพื่อให้ราชาเขตกลางเชื่อใจเลยรึ? ตอนนั้น มนุษย์แทบจะตายกันหมด!”
　　เซี่ยนเอ๋อสับสน
　　ซือหยูแตะมุกวิญญาณเก้าหยกในแขนกระดูกสุนัขที่มีข้อความร้อยคำกับลูกแก้วปรากฏออกมาในมือ
　　ซือหยูใส่กระดูกสุนัขลงในลูกแก้วลูกแก้วแตกเป็นชิ้น ๆ มีสายลมอ่อน ๆ ไหลออกมาจากลูกแก้ว　　มันคือบรรยากาศที่คุ้นเคย
　　“ให้เทพกิเลนอธิบายเจ้าเถอะ”
　　ซือหยูยิ้ม
　　เฉินอี้เจิง?เทพกิเลน? เซี่ยนเอ๋ออ้าปากค้างเมื่อได้ฟัง นั่นก็เพราะว่าเฉินอี้เจิงตายไปเมื่อร้อยปีก่อน และเทพกิเลนก็ตายไปราวหมื่นปีแล้ว
　　“อะแฮ่ม…”
　　แต่เซี่ยนเอ๋อก็ต้องตกใจกลัวเมื่อมีเสียงในลูกแก้วดังขึ้นมา
　　“เรื่องนี้น่ะซือหยูเจ้าฉลาดจนข้าหมดสนุกอยู่เรื่อย เทพกิเลนผู้นี้จะทำให้เจ้าตกใจอยู่แล้วเชียว”
　　ลูกแก้วแตกออกมาดั่งเปลือกไข่กิเลนชมพูตัวน้อยออกมาจากลูกแก้ว มันมีขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามและน่ารัก ไม่เหมือนกับในกระโจมเทพสวรค์
　　แต่รังสีพลังนี้เป็นของเทพกิเลนจริง
　　ซือหยูที่ดูดซับสายโลหิตเทพบ่มเพาะยิ้มออกมา
　　“เจ้ามันหมากิเลนเฒ่าเจ้าเล่ห์ต่อให้เจ้าตาย เจ้าก็ยังทิ้งตัวเองเอาไว้ เหลือแหล่งพลังเทพในลูกแก้วนั้น เจ้ายังโกหกข้าอีกว่าในลูกแก้วมีอาวุธที่จะสุ่มให้ข้า มันน่านัก!”
　　ตอนที่เทพกิเลนให้ลูกแก้วกับซือหยูแค่คนเดียวเขารู้สึกว่ามันแปลก เขาเลยไม่ได้เปิดมันมานาน
　　ใครจะไปรู้เล่าว่าเทพกิเลนที่ควรจะอยู่ในชั้นที่ร้อยของหอคอยนั้นยังไม่ตาย?
　　ในลูกแก้วมีแหล่งพลังเทพทิ้งเอาไว้
　　มันคือเสี้ยววิญญาณที่เทพกิเลนทิ้งไว้บนโลกจิวโจวหากเติบโตขึ้น มันอาจกลับไปเป็นเทพกิเลนที่ยิ่งใหญ่ดังครั้งอดีต มันทิ้งความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
　　“เฮ้ยพูดอะไรของเจ้า? ถ้าเจ้าบอกว่ามันเป็นลูกแก้วไร้ประโยชน์ เจ้าก็คงจะโยนมันทิ้งไปแล้ว”
　　เทพกิเลนแสยะยิ้มอย่างหน้าไม่อาย　　ซือหยูกลอกตา
　　“แต่ข้าก็ไม่ได้เรียกเจ้าผิดเวลาจิวโจวกำลังจะถูกขายแล้ว ถ้าข้าไม่เรียกเจ้าตอนนี้ อนาคตก็ไม่มีโอกาสให้เจ้าอีกแล้ว”
　　เทพกิเลนนั่งลงบนเปลือกไข่ที่แตกและมองราชาเขตกลางผ่านสันจมูกมันดูเหยียดหยาม
　　“เจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งอสูรคิดอยากจะขายบ้านข้ารึ?เจ้าพยายามมาเป็นร้อยปี ถึงเวลาที่เจ้าจะเก็บเกี่ยวกำไรแล้วสินะ!”
　　จักรพรรดิผีที่กำลังแย่ดีใจมากที่ได้เห็นเทพกิเลน
　　“เฉินอี้เจิงไม่สิ นั่นมันเทพกิเลน โปรดช่วยข้าด้วย!”
　　เฉินอี้เจิงรึ?ซือหยูถลึงตา