The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1156 - ผู้คุมกฎอาวุโส

　　มีอีกสองคนที่อยู่บนเรือเช่นกัน
　　หนึ่งในนั้นคือฮั่นเสวียนที่โศกเศร้าส่วนอีกคนก็คือ…กู้ไทซู!
　　“ศิษย์พี่อาจารย์เราตายยังไง? ใครฆ่าเขา?”
　　ฮั่นเสวียนถามนางถูกฉินเซี่ยนเอ๋อจับตัวและถูกชิงเอาสายโลหิตเทพบ่มเพาะไป หลังจากนั้นจางอู๋ชวงก็ปรากฏตัวมาเพื่อช่วยนาง
　　แต่กลับเป็นกู้ไทซูที่ตอบ
　　“พี่จางอาจารย์ของเราถูกยอดฝีมือจากต่างโลกสองคนนั้นฆ่ารึ?”
　　เขาจำได้ว่าเมืองเขตกลางถูกทำลายในกระบี่เดียวถ้าหากจางอู๋ชวงสัมผัสไม่ทันและไม่พาพวกเขาหนีมาก่อน เขาก็คงจะตายในเมืองไปแล้ว
　　จางอู๋ชวงนำมือไพล่หลัง
　　“อาจารย์เราโดนฆ่าเพราะอ่อนแอเกินไป!ข้าไม่คิดว่าเราควรจะแก้แค้นให้!”
　　ทั้งสองซ่อนตัวอยู่ในแดนตะวันตกและไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่โลกภายนอก
　　จางอู๋ชวงรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าราชาเขตกลางแต่เขาไม่อยากจะล้างแค้น
　　สำหรับจางอู๋ชวงราชาเขตกลางตายก็เพราะเขาพ่ายแพ้ ดังนั้นจางอู๋ชวงจึงไม่ได้รู้สึกเสียใจกับความตายของราชาเขตกลางเลยแม้แต่น้อย
　　“ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!ข้าเจอเรือลำนี้ในแดนตะวันตกตอนที่ข้าอายุสิบปี ข้าซ่อนมันไว้จนถึงตอนนี้! คนของราชาเขตกลางอย่างเราย่อมอยู่ในจิวโจวไม่ได้อีกต่อไป หากเราไม่รีบหนี พวกมันจะเจอเราก่อน!”
　　จางอู๋ชวงกล่าว
　　ฮั่นเสวียนไม่พูดอะไรนางจับกราบเรือแน่น จริง ๆ แล้วนางก็ไม่ได้เศร้าใจนัก ตอนที่ฉินเซี่ยนเอ๋อบังคับให้นางบ่มเพาะวิชานั้น นางก็เข้าใจเป้าหมายของราชาเขตกลาง นางรู้แล้วว่านางคือเครื่องมือของเขา
　　แต่นางเศร้าเพราะว่าคนที่นางคุ้นหน้าได้ตายจากไป
　　เมื่อไร้พันธะผูกพันในจิวโจวฮั่นเสวียนก็ไม่สนใจความเป็นความตายของราชาเขตกลางอีก
　　กู้ไทซูกัดฟันด้วยความแค้น
　　“น่าเสียดายนัก!”
　　เขาพูด
　　“ข้าได้กายาเก้าวิญญาณมาด้วยความยากลำบากข้าอยากจะสู้กับซือหยู ข้าไม่ชอบเลยที่ต้องปล่อยมันไปแบบนี้!”
　　ได้ฟังเช่นนี้จางอู๋ชวงเหลือบมองกู้ไทซูและส่ายหน้าเบา ๆ
　　“ข้าแนะนำว่าเจ้าอย่าไปมีปัญหากับเขาจะดีกว่า!”
　　อะไรนะ?กู้ไทซูมองจางอู๋ชวงด้วยความตกใจ ข้าเป็นอสูรเนรมิตรแล้ว! ข้าเอาชนะซือหยูได้แล้วไม่ใช่รึไงกัน? 　　“หากเจ้าสองคนไม่มีอะไรข้าก็จะออกเดินทางแล้ว!”
　　จางอู๋ชวงใช้เรือและเตรียมที่จะเดินทาง
　　แต่หมอกหนาก้อนใหญ่ได้ฟุ้งกระจายเข้ามามันมาพร้อมกับสัตว์ป่า
　　จางอู๋ชวงหรี่ตาและเห็นเรือลำยักษ์ที่แล่นออกมาจากหมอกพุ่งชนสัตว์ป่ามากมายจากนั้นเรือลำใหญ่ก็หยุดที่ตรงหน้าพวกเขา
　　ที่หัวเรือลำใหญ่มีสตรีงดงามที่สวมผ้าคลุมจากขนนกสีเขียวยืนอยู่นางดูยิ่งใหญ่และหยิ่งยโส
　　ชายหนุ่มมากมายสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกับนางยืนอยู่ด้านหลังนางด้วยความยำเกรง
　　ชายหนุ่มเหล่านี้แข็งแกร่งพอๆ กับราชาเขตแต่ละคนในจิวโจว
　　จางอู๋ชวงตกใจเมื่อเห็นนางเขาเห็นนางได้ แต่เขาสัมผัสถึงนางที่อยู่บนเรือไม่ได้
　　“ทุกคนในโลกจิวโจวนี่คือผู้คุมกฎอาวุโส พวกเรามาที่นี่เพื่อสืบสวนเรื่องการหายตัวไปของผู้คุมกฎหนึ่งคน ก่อนจะได้ข้อสรุป จะไม่มีสิ่งใดในโลกใบนี้หนีไปได้!”
　　…
　　ครึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
　　เทพกิเลนเริ่มการเดินทางอย่างลำบากใจ
　　เสาต้นหนึ่งตั้งตระหง่านปักลึกใต้ดินสูงไปถึงท้องนภานอกจากแดนตะวันตกแล้ว พื้นที่ส่วนอื่นล้วนได้รับผลกระทบ
　　ซือหยูตกใจกับเสาที่เขตกลางมันไม่ได้ตั้งอยู่ในเมืองเขตกลางแต่เป็นตำหนักโลหิตส่วนนอก!
　　เสานี้คุ้นตาซือหยูเพราะมันคือเสาศิลาที่มีลวดลายมัจฉากระโดดข้ามมังกรอยู่ด้วย
　　ซือหยูค่อนข้างประหลาดใจตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมตำหนักนอกถึงให้ความสำคัญกับเสาต้นนี้นัก ในยามที่เผ่าผีปรากฏตัว ม่อเทียนฉวนได้ทำลายตำหนักนอกแต่ไม่ได้แตะต้องเสาศิลาต้นนี้
　　นี่คือตำคอบ! 　　เสาสี่ต้นสูงเสียดฟ้าที่ดูเหมือนกับกรงเล็บมังกรยกทั้งจิวโจวขึ้นมา
　　มิติรอบจิวโจวแตกสลายทั้งโลกกำลังล่มสลาย
　　ลึกในท้องนภาหอคอยยักษ์ปรากฏ ทวีปจิวโจวถูกพาเข้าไปยังหลุมดำสนิทใต้หอคอยจากสี่เสา
　　ทุกสิ่งมีชีวิตในจิวโจวไม่รู้ตัวถึงการเปลี่ยนแปลงเลยแต่พวกเขาเหล่านั้นต่างตกใจที่เวลากลางวันผันเปลี่ยนเป็นกลางคืน
　　เมื่อทั้งจิวโจวไปยังโลกในหอคอยพวกเขาเหล่านั้นก็ได้เห็นแสงสว่างอีกครั้ง
　　“เกิดสุริยุปราคาหรือ?”
　　“แปลกมาก!ทำไมท้องฟ้าถึงมืดไปชั่วขณะหนึ่งกัน?”
　　หลายคนพูดถึงเรื่องการเปลี่ยนแปลงแต่คนที่อาศัยอยู่บนขอบทวีปนั้นตกตะลึง
　　“อ๊ะ!อะไรกัน? ทะเลหายไปไหน? มีแผ่นดินใหญ่ต่อหน้าพวกเราได้ยังไง?” 　　“เฮ้ย!ดูนั่นสิ! นั่นมันตัวอะไร? ทำไมข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน?”
　　ตอนนี้ทั้งจิวโจวถูกพาไปยังโลกในหอคอยแล้ว
　　ซือหยูเองก็เคลื่อนสิ่งมีชีวิตทั้งสี่กลุ่มลงในมุกวิญญาณเก้าหยก
　　แต่เขาก็ต้องตกใจที่ม่อเทียนฉวนถูกโลกหอคอยปฏิเสธ
　　“มองอะไรของเจ้า?”
　　ม่อเทียนฉวนเชิดคางท้าทาย
　　ซือหยูยักไหล่
　　“ดูเหมือนว่าเจ้าจะต้องเข้าไปในมุกวิญญาณเก้าหยกของข้าถ้าอยากจะออกไปจากจิวโจว!นี่เป็นเวลาดีแล้วรึที่จะทำอวดดีต่อหน้าข้า?”
　　ซือหยูกับม่อเทียนฉวนมักจะทะเลาะกันเช่นนี้อยู่เสมอทั้งสองมองหน้ากันและไม่คิดจะยอม
　　“อะแฮ่ม!อย่าเพิ่งมาจีบกันตอนนี้! เรือกำลังจะออกแล้ว พวกเจ้าจะรออะไรกันอยู่?”
　　เทพกิเลนลอยบนท้องนภาและคาบหอคอยเล็กไว้ในปากมันคือหอคอยร้อยชั้นที่มีทั้งจิวโจวอยู่ข้างใน
　　“จีบเรอะ?”
　　ม่อเทียนฉวนแสยะยิ้มให้เทพกิเลน
　　เทพกิเลนตัวสั่น
　　“เอาเถอะพวกเจ้ารีบกันหน่อย! เราวางแผนมาร้อยปีแล้ว นี่เป็นเวลาสำคัญ! ไปที่แดนตะวันตกกันก่อน!”
　　ซือหยูพยักหน้าเขาพุ่งไปยังแดนตะวันตกพร้อมกันกับเทพกิเลนและม่อเทียนฉวน
　　ขณะนี้ทั้งจิวโจวกลายเป็นความว่างเปล่าดำสนิทเว้นแต่พื้นที่เป็นส่วนหนึ่งของธารดาราและสัตว์ป่า
　　จากนี้ไปโลกจิวโจวจะเป็นเปลือกอันว่างเปลบ่า
　　ทันทีที่ทั้งสามมาถึงแดนตะวันตกซือหยูขมวดคิ้ว　　“บางอย่างไม่ถูกต้อง!ตอนที่ข้ามาที่นี่ครั้งสุดท้าย ที่นี่เต็มไปด้วยสัตว์อสูร! ทำไมตอนนี้ถึงสัมผัสคลื่นพลังของพวกมันไม่ได้เลย?”
　　ซือหยูที่มีหัวใจนิรันดร์สามารถสัมผัสถึงชีวิตได้อย่างดีเยี่ยม
　　ม่อเทียนฉวนที่เป็นเซียนขั้นสามเองยังไม่เห็นความประหลาดนี้เลยแต่ซือหยูกลับรู้ได้อย่างไม่ยากเย็น
　　เทพกิเลนขมวดคิ้ว
　　“ถูกของเจ้า!ข้ารู้สึกแปลก แดนตะวันตกครั้งนี้แปลกไป!”
　　ม่อเทียนฉวนเริ่มระแวงยิ่งกว่าเดิมนางหรี่ตามองรอบ ๆ ทันใดนั้นนางก็ตาลุกวาว นางตะโกน
　　“ใครน่ะ?ออกมานะ!”
　　ครืน…
　　เสียงสั่นสะเทือนดังตามเสียงต้นไม้โค่น
　　จากนั้นทั้งสามก็เห็นเรือขนาดมหึมาแล่นแหวกหมอกหนามาทางพวกเขา　　มีเรือล็กลำหนึ่งถูกลากอยู่ข้างเรือลำใหญ่
　　ต่อมาพวกเขาก็เห็นหญิงสาวที่สวมผ้าคลุมจากขนนกด้านหลังนางเต็มไปด้วยชายหนุ่มที่มีพลังระดับเซียน
　　มีอีกสามคนที่อยู่บนเรือนั่นคือจางอู๋ชวง กู้ไทซู และฮั่นเสวียนที่ถูกจับกุม
　　เรือที่แล่นเข้ามาสร้างแรงกดดันแก่ซือหยูเทพกิเลน และม่อเทียนฉวนเป็นอย่างมาก
　　“พวกเรารอเจ้ามาพักหนึ่งแล้ว!”
　　หญิงสาวที่สวมผ้าคลุมขนนกยืนที่หัวเราะมองซือหยูเทพกิเลน และม่อเทียนฉวนอย่างเย็นชา
　　เมื่อนางเห็นเทพกิเลนนางก็ดูเหมือนกับได้พบสิ่งที่ตามมา
　　“ว้าว!”
　　นางพูด
　　“เทพจิวโจวอยู่ที่นี่!มีเพียงท่านที่สามารถเคลื่อนทั้งดินแดนไปได้! คารวะผู้อาวุโส! ข้ามีนามว่าเหอเสี่ยวหลาน ข้าเป็นลูกหลานเทพกระเรียน!”
　　นางเรียกเทพกิเลนว่าผู้อาวุโสแต่นางกลับยืนมือไพล่หลัง นางไม่ได้นับถือเขาแม้แต่น้อย
　　ชายหนุ่มข้างหลังนางก็ยิ้มอย่างไม่เป็นมิตร
　　“แม่นางเสี่ยวหลานท่านจะทำให้เทพคนนั้นกลัวจนหนีไปนะถ้าเรียกเขาว่าผู้อาวุโสน่ะ!”
　　“ฮ่าๆๆๆ!ข้าว่าเขาคงดีใจที่ได้ยินแบบนั้น เขาตายไปตั้งแต่หมื่นปีก่อน แต่ก็ยังมีคนที่รู้จักเขา!”
　　เหอเสี่ยวหลานโบกมือเพื่อบอกให้เหล่าชายหนุ่มด้านหลังนางเงียบ
　　เทพกิเลนสีหน้าหม่นหมองเหอเสี่ยวหลานพูดต่อไป
　　“ท่านเทพกิเลนข้าคือผู้คุมกฎอาวุโสหมายเลขแปดสิบ ข้ามาที่นี่เพื่อสืบสวนเรื่องการหายตัวไปของผู้คุมกฎคนหนึ่ง หวังว่าท่านจะให้ความร่วมมือ!”
　　เทพกิเลนที่ถูกเรียกว่าเทพนั้นไม่ได้โมโหนัก
　　“เจ้าหมายถึงผู้คุมกฎฉินคั่วรึ?ข้าสัมผัสพลังประหลาดได้สองแห่ง แต่ข้าไม่รู้ว่าเขาถูกจับไปเมื่อไหร่ตอนไหน!”
　　เหอเสี่ยวหลานพูดเสียงแข็ง
　　“เทพกิเลนท่านคิดว่าข้าจะรออยู่ที่นี่เฉย ๆ แล้วปล่อยให้ท่านเคลื่อนย้ายทั้งทวีปรึ?”
　　“เจ้ากำลังจะยึดเอาโลกในหอคอยไปรึ?”
　　เทพกิเลนถามอย่างกังวล
　　เหอเสี่ยวหลานตอบด้วยรอยยิ้ม
　　“ไม่!แต่ถ้าหากทุกสิ่งอยู่ในโลกหอคอยแล้ว ข้าก็คิดว่าผู้ต้องสงสัยควรจะอยู่ที่นั่นด้วย! เราต้องนำหอคอยไปสืบสวน เสร็จสิ้นเมื่อใด เราจะคืนหอคอยให้ท่าน!”
　　บางทีเหอเสี่ยวหลานอาจจะพยายามยึดครองจิวโจวด้วยวิธีนี้　　พวกเขาเพิ่งจะกำจัดราชาเขตกลางไปแต่ตอนนี้ต้องเผชิญหน้ากับเหอเสี่ยวหลานอีก
　　และตัวตนของเหอเสี่ยวหลานก็ค่อนข้างเป็นปัญหา!
　　“เจ้าสืบสวนได้!แต่เจ้าจะสืบสวนทุกสิ่งในหอคอยจริง ๆ รึ? เจ้าบอกชื่อคนต้องสงสัยมาสิ แล้วข้าจะเอาคนผู้นั้นออกมาจากหอคอยให้!”
　　เทพกิเลนพยายามปกป้องโลกในหอคอย
　　แต่เขาก็ต้องตกใจที่เหอเสี่ยวหลานพยักหน้า
　　“ข้าเป็นผู้น้อยข้าย่อมต้องเคารพท่านเทพกิเลน มิเช่นนั้นท่านพ่อจะลงโทษในความหยาบคายต่ออดีตเทพแห่งพันธมิตร!”
　　“ข้าคิดว่ามีผู้ต้องสงสัยสามคน!”
　　เหอเสี่ยวหลานพูดด้วยรอยยิ้ม
　　เทพกิเลนตาเป็นประกาย
　　“ใครกัน?” 　　เหอเสี่ยวหลานตอบอย่างใจเย็น
　　“ท่านกับอีกสองคนข้างท่าน!”
　　เทพกิเลนไม่พอใจถึงขีดสุดเมื่อได้ยินดังนั้น
　　มันจะอุกอาจเกินไปแล้ว!
　　ถ้าทั้งสามโดนจับโลกหอคอยก็จะถูกเอาไปด้วย!
　　“จับพวกมันข้าจะสืบสวนเมื่อกลับไปถึงพันธมิตร แล้วก็อย่าลืมตรวจสอบสิ่งของของพวกมันให้ดีด้วย อย่าให้พลาด!”
　　เหอเสี่ยวหลานพูดอย่างใจเย็นและจัดทรงผมให้เป็นระเบียบนางหันกลับไปยังด้านในเรืออย่างสง่างาม