The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1157 - กายาเก้ามังกร

　　จิตสังหารฉาบแววตาซือหยูสำหรับเขา ผู้คุมกฎเหล่านี้ไม่มีคุณธรรมอะไรเลย
　　เหอเสี่ยวหลานกับผู้ติดตามที่เป็นผู้คุมกฎอาวุโสพยายามจะปล้นเอาโลกจากเทพกิเลนมันเหมือนกับพวกโจรสลัดที่ร่อนเร่ไปตามธารดารา
　　ฟึ่บ!
　　ชายหนุ่มสามคนแสยะยิ้มอย่างเย็นชาและกระโดดลงมาด้วยพลังเซียน
　　หนึ่งในนั้นเดินไปทางซือหยูมีปีกสีเขียวอยู่ที่ด้านหลังของเขา เขาน่าจะไม่ใช่มนุษย์
　　อสูรรึ?ซือหยูคิดในใจ
　　แกร๊ง!
　　ชายหนุ่มเซียนหยิบเอาตรวนมาโยนที่หน้าเท้าของซือหยูและมองไปที่อื่นเขาพูด
　　“ล่ามตัวเองเสียอย่าให้ข้าต้องทำร้ายเจ้า” 　　สำหรับเขาอสูรเนรมิตรขั้นหนึ่งไม่คู่ควรแก่การแตะต้องเลย
　　แต่เขาก็ต้องตกใจที่สัมผัสได้ถึงพลังอันรุนแรงที่พุ่งเข้าใส่
　　ชายหนุ่มเซียนที่ตอบสนองได้ดีป้องกันตัวเองด้วยฝ่ามือเขาปะทะกับพลังที่โจมตีเข้ามาก่อนจะหันกลับไปมอง
　　เมื่อเขาหันไปเห็นคนที่ลงมือเขาตกใจเล็กน้อย
　　“อะไรของเจ้า?กล้าดียังไงมาโจมตีข้า!”
　　ชายหนุ่มเซียนไม่คิดว่าอสูรเนรมิตรขั้นหนึ่งจะกล้าจู่โจมเซียน
　　เขายิ้มอย่างอัปลักษณ์และพยายามจะบดขยี้มือของซือหยูด้วยพลังเซียน
　　เมื่อฝ่ามือทั้งสองปะทะกันชายหนุ่มเซียนก็พบว่าฝ่ามือของอีกฝ่ายปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทอง พลังสีทองอันน่ากลัวพุ่งออกมาจากฝ่ามือนั้น
　　พลังเซียนของเขาแตกสลายเป็นปุยเมฆลำแสงสีทองทะลวงฝ่ามือของเขาและไปถึงไหล่หลังจากแขนขาดสะบั้น ถ้าหากเขาหลบไม่ทัน หัวของเขาก็จะถูกพลังทะลวงไปด้วย
　　ถึงอย่างนั้นแขนขวาของเขาก็หายไปแล้ว
　　เขาคือผู้ติดตามเหอเสี่ยวหลานเขาไม่ใช่ผู้คุมกฎอาวุโส แต่พวกเขาต้องทำภารกิจอันตรายมากมาย ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งทั้งกำลังและการตอบโต้
　　ต่อมาเขาฉีกมิติด้วยมือซ้ายและหนีไปยังที่ปลอดภัย
　　เขาเริ่มฟื้นฟูแขนขวาด้วยพลังเซียน
　　ระหว่างนี้เขาจ้องมองซือหยูไม่วางตา การตอบสนองของเขาเผยให้เห็นประสบการณ์ที่โชกโชน
　　เขาไม่มองซือหยูอย่างดูถูกอีกต่อไปเขามองแขนของซือหยูที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ด
　　“เจ้ามีสายใยมังกรในตัวรึ?ข้าประเมินเจ้าต่ำไป แต่มันจะจบตรงนี้!” 　　ฟึ่บ!
　　ชายหนุ่มเซียนปรากฏตัวหน้าซือหยูและจู่โจมด้วยดัชนี
　　ครั้งนี้เขาใช้พลังเซียนเจ็ดในสิบส่วนลงในดัชนี เขาอยากจะเอาชนะซือหยูในคราเดียว
　　พลังส่วนมากของเขาอัดแน่นในดัชนีซือหยูจะต้องบาดเจ็บสาหัสนอกจากเขาจะหลบได้
　　ซือหยูตะโกน
　　“กายาสองมังกร!”
　　เขาไม่ใช้พลังของสายใยมังกรมากนักในการต่อสู้กับราชาเขตกลางในตอนนั้นเขาที่เป็นเซียนขั้นสูงสุดสามารถเอาชนะราชาเขตกลางได้ด้วยพลังหนึ่งมังกร
　　แต่ในเวลานี้ที่เขาเป็นอสูรเนรมิตรเขาต้องต่อสู้ด้วยพลังของกายาเก้ามังกร
　　เมื่อใช้กายาสองมังกรสายโลหิตสีทองสองสายที่แข็งแกร่งปรากฏที่แขน　　เขาปล่อยหมัดไปด้วยกำลังแขน
　　ปั้ง!
　　ชายหนุ่มเซียนกระเด็นถอยหลายก้าวเขาชักสีหน้า
　　“สายใยมังกรของเจ้าเป็นของชั้นดีนี่!”
　　ชายหนุ่มเซียนตระหนักแล้วว่าเขามองซือหยูต่ำเกินไปอย่างสิ้นเชิง
　　“ย่อมได้!ข้าไม่ได้สู้ด้วยพลังเต็มที่มานานแล้ว!”
　　ชายหนุ่มเซียนหายใจเข้าลึกพลังเซียนทั้งหมดเดือดพล่านในกาย
　　พลังของชายหนุ่มเซียนเปลี่ยนไปเขาตะโกนเสียงต่ำ
　　“วงแหวนสยบมาร!”
　　พลังเซียนของเขากลายเป็นวงแหวนในฝ่ามือเขาขว้างมันใส่ลำตัวของซือหยู
　　“กายาสามมังกร!”
　　เส้นโลหิตในอกเส้นใหญ่ของเขาเปล่งแสงมันปล่อยลำแสงสีทองสว่างจ้าออกมา
　　ซือหยูปล่อยลำแสงสีทองด้วยหมัดทั้งสองลำแสงสีทองสามสายรวมกันเป็นลำแสงใหญ่หนึ่งเดียวพุ่งเข้าใส่ศัตรู
　　วงแหวนของเซียนถูกลำแสงนี้บดขยี้
　　ชายหนุ่มเซียนตกใจ
　　“เส้นโลหิตมังกรในตัวเจ้ามันคืออะไรกันแน่?”
　　เขารู้ว่าเส้นโลหิตมังกรของเซียนขั้นสูงสุดไม่แข็งแกร่งขนาดนี้
　　แต่เขาไม่รู้เลยว่าสายใยมังกรที่ซือหยูได้มานั้นมาจากเทพมังกร
　　ซือหยูไม่ตอบเขาพูดเบา ๆ
　　“กายาสี่มังกร!”
　　ลำแสงสีทองอีกสายพุ่งออกมาจากขาขวา
　　ต่อมาลำแสงทั้งสี่ก็ได้แล่นไปถึงลำตัวของชายหนุ่มเซียน　　แม้ว่าเขาจะพยายามป้องกันตัวด้วยพลังเซียนลำแสงสีทองก็ทำลายพลังป้องกันและทะลุไปถึงร่างกายของเขา
　　ซือหยูไม่รอช้าเขาซัดร่างชายหนุ่มเซียนด้วยฝ่ามือ ดวงวิญญาณของเขาหนีทันเวลา
　　เหอเสี่ยวหลานที่กำลังจะเดินกลับด้านในเรือขมวดคิ้ว
　　“อะไรกัน?”
　　นางหันไปมองดูการต่อสู้
　　เมื่อโมโหเมื่อเห็นซือหยูนางไม่คิดว่าอสูรเนรมิตรจะสามารถทำลายกายหยาบของผู้ติดตามนางได้
　　“พวกเจ้ารออะไรกันอยู่?”
　　นางพูดเสียงทุ้มต่ำเซียนอีกสามคนกระโดดลงไปจากหัวเรือ
　　เทพกิเลนชักสีหน้า
　　“แม่นางม่อซือหยูตกอยู่ในอันตรายแล้ว!” 　　ม่อเทียนฉวนตอบ
　　“ไม่ต้องห่วง!เขาไม่ตายหรอก!”
　　นางชักกระบี่ออกมาต้านพลังเซียนสองคนที่พุ่งเข้ามา
　　แต่น่าแปลงที่นางผู้แข็งแกร่งพอจะฆ่าเซียนสองคนไม่ได้ลงมือ
　　เซียนสองคนนั้นไม่รู้ความจริงจึงคิดว่าสตรีในชุดดำนั้นอ่อนแอ
　　ในเวลาเดียวกันเซียนสามคนพุ่งเข้าใส่ซือหยู แม้ทุกคนจะเป็นเซียนขั้นหนึ่ง ซือหยูก็ไม่ได้เป็นเซียนขั้นสูงสุดอีกต่อไปแล้ว
　　“กายาห้ามังกร!”
　　“กายาหกมังกร!”
　　“กายาเจ็ดมังกร!”
　　ซือหยูใช้กายาเจ็ดมังกรตอนนี้ร่างกายเขาเต็มไปด้วยแสงสีทอง พลังมังกรไหลเวียนในเส้นเอ็นของเขา
　　เซียนทั้งสามไม่ประมาททุกคนจู่โจมซือหยูด้วยพลังทั้งหมด
　　การร่วมมือของทั้งสามนั้นดีสองคนโจมตีระยะใกล้ อีกคนจู่โจมซือหยูด้วยหน้าไม้ที่เป็นสมบัติภูติระดับต่ำจากระยะไกล
　　ลำแสงสีทองเจ็ดสายออกมาจากร่างซือหยูสามสายพุ่งไปทางเซียนที่ใช้หน้าไม้ ส่วนอีกสี่สายพุ่งเข้าใส่เซียนสองคนที่พยายามจู่โจมซือหยูจากด้านข้าง
　　ปั้ง!
　　เซียนสองคนที่อยู่ใกล้ซือหยูทำลายลำแสงสีทองและพยายามจู่โจมจุดตายของเขาพวกเขาต้องการฆ่าซือหยูอยากไม่ต้องสงสัย
　　เมื่อเห็นดังนั้นซือหยูยิ้ม
　　“เก้ามังกรอสูร!”
　　ซือหยูตะโกนค่ายกลขนาดมหึมาที่มีลวดลายซับซ้อนปรากฏเหนือศีรษะของเซียนทางด้านซ้าย
　　พลังมหาศาลที่เซียนต้องสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากค่ายกลเมื่อคนได้ยินเสียงมังกรคำราม หัวใจของพวกเขาก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ
　　ต่อมาลำแสงสีดำได้ส่องสว่างผ่านค่ายกล เซียนที่อยู่ภายใต้ค่ายกลได้หายตัวไป
　　มังกรขนาดยักษ์ที่ยาวหลายหมื่นศอกปรากฏในจุดที่เซียนคนนั้นเคยยืนอยู่
　　มังกรอสูรตัวนี้ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ
　　ที่คอของมันคนเห็นหัวมังกรถึงเก้าหัว
　　เซียนหนุ่มถูกทั้งเก้าหัวเคี้ยวพร้อมกันเขาถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แม้แต่ดวงวิญญาณก็ดับสูญ
　　ซือหยูตกใจมังกรอสูรที่เขาเคยเรียกมาก่อนหน้านี้เป็นแค่สิ่งที่ก่อร่างจากพลังอสูร แต่มังกรที่เขาเห็นตอนนี้ดูเหมือนกับมังกรที่มีชีวิต
　　“มังกรอสูรเก้าหัวจากแดนอสูร!เจ้าเป็นชาวอสูรเรอะ?”
　　เหอเสี่ยวหลานหรี่ตาเพราะนางสัมผัสสิ่งที่อันตรายได้
　　แม้แต่ซือหยูก็ไม่รู้ว่าเขาอัญเชิญมังกรเก้าหัวในดินแดนอสูรมาได้จากวิชานี้
　　เขานึกถึงคำพูดของหยุนหยาซือที่บอกว่าวิชานี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดมากนัก
　　แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาวิเคราะห์เซียนหนุ่มที่ด้านขวาของซือหยูกัดฟันโจมตีหลังจากตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ
　　ซือหยูถอนหายใจแรงดวงสุริยาทมิฬเก้าดวงปรากฏที่มือขวา
　　เขาซัดมือขวาออกไป
　　ซ่า!
　　เซียนหนุ่มถูกเผาเป็นเถ้าถ่านก่อนที่จะมีเวลาได้กรีดร้อง
　　หลังจากฆ่าเซียนไปสองคนซือหยูปรากฏตัวหน้าเซียนที่ใช้หน้าไม้
　　เซียนผู้นั้นพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะป้องกันตัวเองจากลำแสงสีทองทั้งสามเมื่อเห็นว่าซือหยูมาถึงหน้าเขาหลังจากฆ่าเซียนสองคน เขาสะพรึงกลัวจนทำตัวไม่ถูก เขาก้าวถอยหลังพร้อมตะโกน
　　“แม่นางเสี่ยวหลานช่วยข้าด้วย!”
　　ซือหยูปล่อยลำแสงสีทองเจ็ดสายออกมาพวกมันรวมตัวกันพุ่งไปยังเซียนคนนั้น
　　เมื่อลำแสงกำลังจะถึงตัวเสี้ยวแสงสีขาวก็ได้แล่นเข้ามาขวาง เหอเสี่ยวหลานที่ยืนบนหัวเรือยกผ้าคลุมขนนกขึ้น นางปรากฏตัวหน้าเซียนที่กำลังหนีและสะบัดแขนขึ้นลงราวกับกระเรียนสง่างาม
　　ผู้คนเห็นภาพกระเรียนขาวสะบัดปีกลางๆ
　　เมื่อปีกสะบัดพลังเซียนมหาศาลก็พุ่งเข้าใส่ลำแสงสีทองที่พุ่งเข้ามาดั่งคลื่นยักษ์
　　พลังเซียนนี้ไม่แข็งแกร่งนักแต่มันสามารถทำลายลำแสงของซือหยูได้อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายลำแสงก็หายไปจากพลังเซียน
　　พลังเซียนที่เหลือบินทะยานไปหาซือหยู
　　ซือหยูพยายามป้องกันตัวแต่ก่อนที่เขาจะแก้คลื่นพลังแรกได้ คลื่นพลังที่สองก็ตามมาแล้ว เขารู้ว่าเขาจะต้องแพ้จากการซ้อนทับกันของคลื่นพลังเซียน
　　เขาต้องทำลายพลังของนางก่อนที่มันจะทับซ้อนกัน
　　“กายาแปดมังกร!”
　　ลำแสงสีทองออกมาจากตาซ้ายของเขา
　　แต่มันก็ยังไม่พอ
　　“กายาเก้ามังกร!”
　　ตาขวาของซือหยูปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง
　　ร่างกายของเขามีเพียงแต่สีทองเท่านั้นเขาตะโกนปล่อยลำแสงสีทองเก้าสายออกมา
　　นี่คือพลังที่แท้จริงของกายาเก้ามังกร
　　��