The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1162 - จองจำเทพ

　　ผู้ใช้ถนนเหล่านี้คุ้นเคยกับความประหลาดของสิ่งมีชีวิตรอบกายไปเสียแล้วพวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข
　　ซือหยูทึ่งในใจในพันธมิตรของเทพร้อยคน มีการอยู่ร่วมกันอย่างสันติจากหลายเผ่าพันธุ์ โดยเฉพาะเผ่ามนุษย์
　　คงเป็นเพราะเทพทั้งร้อยคนนี้ส่วนใหญ่เป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ไม่แปลกที่จะมีเผ่าแปลก ๆ ถูกสร้างขึ้นมา
　　อย่างเทพกิเลนเองก็เป็นเทพหายากที่สร้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ขึ้นมาแทนที่จะเป็นกิเลน
　　ซือหยูเดินผ่านเมืองไปและก็ได้รับความรู้สึกประหลาดจากด้านหลังเขาพูด
　　“เจ้ามาถึงแล้วสินะ!”
　　ฟึ่บ!
　　ซือหยูหายตัวไปยังตรอกที่ใกล้ที่สุด
　　คนที่ไล่ตามเขามองหาเขาครู่หนึ่งนางทุบหยกของตัวเองและตามเขาไปติด ๆ
　　พวกเขาไล่ล่ากันอยู่สองเดือน
　　นางไม่ได้ตามทันในทันทีแต่เลือกที่จะไล่เขาออกไปโดยทิ้งระยะใกล้ๆ นางทุบชิ้นหยกในทุกที่ที่เขาไป
　　นางไล่ตามซือหยูข้ามโลกทั้งใบและลึกไปในพันธมิตรพวกเขาไปถึงโลกของเทพวารี
　　โลกเทพวารีนั้นมีพื้นที่เก้าในสิบส่วนอยู่ใต้น้ำที่อยู่อาศัยทั้งหมดนั้นอยู่ในน้ำ
　　น้ำที่นี่นั้นพิเศษต่อให้สิ่งอื่นเข้ามาในน้ำ พวกเขาก็สามารถหายใจ เดิน และฝึกฝนได้อย่างอิสระราวกับอยู่บนดิน ถ้าหากไม่นับความไม่สบายตัวเล็กน้อยที่อาจจะสัมผัสได้ ทุกอย่างนั้นเหมือนกับโลกใบอื่น
　　ซือหยูอยู่ในโลกเทพวารีด้วยความสงสัยเขาเห็นนางเงือกแปลก ๆ เต็มไปหมด มีทั้งชายและหญิง เด็กและแก่ งดงามและอัปลักษณ์ พวกเขาหลากหลายเช่นเดียวกับเผ่ามนุษย์　　“ไม่มีอะไรแปลกในโลกใบใหญ่นี้เลย!”
　　ซือหยูหนีจากโลกเทพวารีและถอนหายใจเดินทางไปด้านนอก
　　“เจ้าคิดว่าแม้โลกจะกว้างใหญ่มันก็ไม่บังเอิญที่เราจะต้องเจอกันใช่หรือไม่ เจ้าคนจิวโจวบ้านนอก?”
　　เสียงอันเย็นชาดังขึ้น
　　ฉั่วะ…
　　รอยแยกมิติเปิดออกน้ำทะเลทะลักเข้ามา หญิงสาวงดงามก้าวออกมาด้วย
　　รอยแยกมิติมากมายปรากฏรอบตัวซือหยูมีเซียนไม่ต่ำกว่าหลายร้อยคนล้อมเขาเอาไว้
　　เซียนหลายร้อยคนนั้นมาแต่ชายแก่กลับหายไป
　　“บังเอิญรึ?เจ้าส่งคนติดตามข้ามานานเช่นนี้ แสร้งทำเป็นบังเอิญเจอข้ารึ? แม่นางกระเรียน ข้าไม่สนใจจะเล่นกับเจ้าหรอกนะ…”
　　ซือหยูยิ้มเบาๆ　　กระเรียนยิ้มอย่างเย็นชา
　　“ข้ายอมรับในตัวเจ้าแต่ข้ายังหัวเราะออกรึ? เจ้าคิดว่าข้าจะแค่จับตัวเจ้าและไม่ฆ่าเพื่อหอคอยรึ?”
　　นางไม่คิดจะเจรจากับซือหยู
　　“สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้วข้าขอฆ่าเจ้าแทนที่จะได้หอคอยดีกว่า!”
　　กระเรียนพูดอย่างเย็นชา
　　“ฆ่ามัน!”
　　เพียงคำสั่งเดียวเซียนหลายร้อยคนล้อมซือหยูเป็นระลอกคลื่น
　　กระเรียนรู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อที่จะหาหอคอยให้เจอ
　　ซือหยูมองรอบๆ
　　“ล้อมข้าหรือ?”
　　กระเรียนแสยะยิ้ม
　　“เจ้ากำลังจะตายอยู่แล้วจะต้องการความยุติธรรมอีกหรือ? เจ้าคนโง่เขลาล้าหลัง” 　　“ไม่ใช่ข้าหมายถึง มันจะไม่น่าสนุกกว่าหรือที่คนที่ล้อมจะเป็นฝ่ายถูกล้อมเสียเอง?”
　　ซือหยูยิ้มกว้างกว่าเดิม
　　กระเรียนขมวดคิ้วดูเหมือนว่าซือหยูจะคาดเดามาตั้งแต่แรกว่านางจะติดตามสินค้าจนมาเจอเขา และยิ่งกว่านั้น เขาก็คิดไว้แล้วว่านางเลือกที่จะซุ่มโจมตีเขา
　　“เจ้าไม่ต้องเสแสร้งหอคอยเจ้าอยู่ใกล้ ๆ ใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นโลกในร่างกายของข้าก็คงจะสัมผัสไม่ได้!”
　　กระเรียนตะโกนดูเหมือนนางจะมองอุบายของซือหยูออก
　　เมื่อนางรู้ว่าหอคอยไม่ได้อยู่กับซือหยูในทีแรกนางก็เลือกที่จะซุ่มโจมตีเขาแทน
　　และเมื่อซือหยูออกมาจากโลกหอคอยเขาจะสามารถหนีได้อย่างง่ายดาย
　　หอคอยนั้นถูกซือหยูซ่อนเอาไว้จริงแต่เขาซ่อนมันเอาไว้ในมุกวิญญาณเก้าหยก
　　เขาไม่คิดจะให้ผู้คนในโลกหอคอยตายเพื่อเขา
　　“ใครบอกเจ้าว่าข้ามีโลกใบเดียว?”
　　ซือหยูพูดเบาๆ แสงสีเขียวในแขนขวาเปล่งประกาย หลายคนปรากฏตัวออกมา
　　ม่อเทียนฉวนเจี๋ยนอู๋เชิง จักรพรรดิผี และ…จ้าวผาบั่นภูติ!
　　แต่ละคนเป็นสุดยอดเซียนแห่งจิวโจวจ้าวผาบั่นภูติยังเป็นเซียนขั้นสี่ แม้แต่ลูกหลานเทพอสูรอย่างราชาเขตกลางยังต้องสู้กับเขาถึงห้าวันห้าคืน การต่อสู้ครั้งนั้นยอดเยี่ยมมาก
　　เมื่อผนึกกำลังรวมกันแล้วพวกเขาทั้งสี่ไม่ต่างจากพยัคฆ์ที่เข้ารังหมาป่า
　　จะต้องใช้หมาป่าสักกี่ตัวกันในการต้านทานพยัคฆ์สักตัว?
　　“ข้าจะให้พวกท่านสี่คนจัดการคนที่เหลือส่วนข้าจะจัดการผู้หญิงคนนั้นเอง”
　　ซือหยูพูดและออกนำเป็นคนแรก
　　กระเรียนตกใจมีเซียนมากมายเช่นนี้ในจิวโจวที่เสื่อมถอยได้ยังไง? จ้าวผาบั่นภูตินั้นทำให้นางเศร้าเสียยิ่งกว่ามังกรพิษ
　　ดินแดนจิวโจวนั้นเสื่อมถอยอัตราการเกิดเซียนไม่เป็นที่น่าพอใจ และแต่ละคนก็มีพลังจำกัด
　　แต่อย่างไรก็ตาม…ทั้งสี่คนนี้ไม่ได้เกิดบนจิวโจว!
　　ม่อเทียนฉวนนั้นอธิบายสถานการณ์กับเหล่าคนที่อยู่ในมุกวิญญาณเก้าหยกพวกเขารู้ว่าเทพกิเลนถูกจับตัว พวกเขาอยากจะช่วยเทพกิเลน
　　เมื่อกระเรียนเห็นว่าซือหยูมาสู้กับนางคนเดียวนางโล่งใจเล็กน้อย
　　นางเดินทางมาครั้งนี้ก็เพื่อซือหยูถ้าหากไม่มีหลักฐานว่าเขาตายก็บอกไม่ได้ว่าความตายของจิงไป่ได้รับการล้างแค้น
　　ซือหยูนั้นไม่รู้ที่ต่ำที่สูงและเป็นฝ่ายเข้าหานางก่อนแทนนั่นทำให้กระเรียนดีใจจนหาคำอธิบายไม่ถูก มันประหยัดเวลานางไปมาก　　“ความกล้าเจ้าน่าชื่นชมแต่มันก็โง่เขลา!”
　　กระเรียนถอนหายใจแรงกระเรียนพุ่งไปเงาไปที่ซือหยู
　　ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตาในบรรดาเซียนสี่คนที่ออกมาจากมุกวิญญาณเก้าหยก มีเพียงจ้าวผาบั่นภูติเท่านั้นที่มองตามกระเรียนทัน
　　กระเรียนมีความตั้งใจอย่างยิ่งที่จะฆ่าซือหยูนางพร้อมจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ
　　แต่จู่ๆ นางก็เห็นว่าซือหยูจ้องมองนางพร้อมกับหัวเราะ กระเรียนตกใจเล็กน้อย หัวใจนางดูเหมือนจะหยุดเต้น
　　“มันมองตามข้าทันรึ?”
　　กระเรียนกำลังคิดในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเชื่อ
　　นางไม่เชื่อจนกระทั่งมีลำแสงสีทองเก้าสายเปล่งประกายออกมาจากตัวซือหยูกระเรียนที่คิดว่าโชคดีที่จะได้ฆ่าเขากลับเห็นเขาเพิ่มความเร็วขึ้นจนเร็วเท่ากับนาง! 　　ซูม…
　　กระเรียนสยายปีกนางบินขยับเปลี่ยนมุมอย่างน่าทึ่งผ่านลำแสงทั้งเก้าไป
　　แม้ว่าจะเหลือคราบโลหิตสีแดงและสีทองกับขนนกก้อนใหญ่เอาไว้นางก็ไม่ได้บาดเจ็บเลย
　　พลังเร่งเวลาของซ์อหยูหายไปเขาใช้โอกาสที่นางช้าลงทิ้งระยะ
　　กระเรียนมองร่างของซือหยูนางรู้อยู่ในใจว่าเกิดอะไรขึ้นและพูดอย่างเย็นชา
　　“ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีพลังเร่งเวลาด้วย!ช่างไม่เหมาะกับสิ่งที่มาจากจิวโจวอย่างเจ้า”
　　ซูม…
　　กระเรียนพุ่งเข้าหาซือหยูอีกครั้ง
　　นางกำลังจู่โจมเพื่อให้แน่ใจว่าซือหยูไม่มีวิชาช่วยชีวิตอีกต่อไป
　　และตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มี!
　　นางมองเขาด้วยจิตสังหาร　　“เวลาของเจ้ามาถึงแล้ว!”
　　เงาสีขาวพุ่งเข้าใส่ซือหยูทันที
　　แต่การจู่โจมก็ไร้ผล
　　จุดที่นางโจมตีนั้นเป็นเพียงแค่ภาพติดตา
　　นางตกตะลึงนางรู้สึกถึงอันตรายจากด้านหลัง จากใช้พลังบินหักมุมอีกครั้ง เมื่อนางหันไปมองก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ!
　　มีกระเรียนขาวอยู่ด้านหลังซือหยูเป็นกระเรียนที่เหมือนกับกระเรียนในสายโลหิตของนาง!
　　ในตอนนั้นเองกระเรียนกำลังคิดว่านางมีลูกชายหนึ่งคนที่มีสายโลหิตแบบเดียวกับนาง
　　แต่ไม่นานนางก็สังเกตเห็นสายตาของซือหยูที่เปล่งแสงในดวงตาของเขาฉายภาพที่เหมือนกับบันทึกอะไรบางอย่าง
　　กระเรียนหายใจเข้าลึก
　　“เจ้า…เจ้าเลียนแบบพลังสายโลหิตของข้าเรอะ?” 　　วิชาเนตรลอกเลียนนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับกระเรียนพันธมิตรบูรพานั้นกว้างใหญ่พอที่เรื่องประหลาดจะเกิดขึ้นอยู่เสมอ
　　ถ้าหากพลังสายโลหิตของลูกหลานเทพมาจากเลือดมันจะลอกเลียนได้หรือ?
　　แต่ถึงอย่างนั้นซือหยูกลับทำได้!
　　ฟึ่บ!
　　ซือหยูกลายเป็นแสงสีขาวพุ่งเข้าใส่กระเรียน
　　กระเรียนชักสีหน้าความเร็วที่นางภาคภูมิใจนั้นมีขีดจำกัด ตอนนี้นางจะยังมีโอกาสชนะอยู่หรือ?
　　นางหันหลังหนีด้วยความหวาดกลัวเพราะมิอาจกำจัดซือหยุได้นางได้แต่กัดฟันสลายพลังของลำแสงทั้งเก้าสาย
　　ลำแสงเก้าสายรวมตัวเป็นหนึ่งทะลวงร่างกระเรียน
　　กระเรียนกรีดร้องด้วยความกลัวในใจนางฉีกมิติด้วยมือหนึ่งข้างและหนีเข้าไป　　ก่อนที่นางจะได้หนีเงาสีขาวก็แล่นมาตรงหน้า
　　“เก้ามังกรอสูร!”
　　กระเรียนถูกจู่โจมโดยมังกรเก้าหัวอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า
　　กระเรียนที่บาดเจ็บจะต้านทานได้หรือ?
　　พื้นสั่นอย่างรุนแรงแต่ละหัวของมังกรรุมกัดกระเรียนและเหยียบนางลงกับพื้น
　　ปากมังกรอสูรที่แข็งแรงกัดเข้าไปที่ร่างกายของกระเรียนพลังกระแทกรุนแรงบดขยี้นาง
　　ฟึ่บ!
　　ดวงวิญญาณบินออกจากร่างกระเรียนพยายามจะหนี
　　แต่ก่อนที่จะหนีไปได้มังกรเก้าหัวก็มองนางด้วยความเหยียดหยามและสะบัดยางใหญ่ยักษ์ของมันใส่ดวงวิญญาณกระเรียนอีกครั้ง ดวงวิญญาณนางแนบติดพื้นพร้อมร้องครวญครางดั่งคนใจสลาย　　ซือหยูบินไปจ้องมองนางอย่างไม่แยแส
　　กระเรียนทั้งดูเยือกเย็นและโกรธแค้น
　　“เจ้าไม่กล้าฆ่าข้าหรอก!”
　　ถ้าเขาฆ่านางเทพกระเรียนจะปล่อยเขาไปหรือ? สิ่งแปลกปลอมจากต่างโลกที่ถูกตามล่าอย่างเขาจะไม่มีเทพคนใดช่วยตามล่าเพื่อเทพกระเรียนเลยหรือ?
　　เมื่อเขาฆ่านางทั้งพันธมิตรบูรพาจะไม่ใช่ที่อยู่ของซือหยูอีกแล้ว
　　ซือหยูพูดเบาๆ
　　“ฆ่าเจ้ารึ?นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าคิดจะทำ”
　　จากนั้นซือหยูนำโซ่ทมิฬออกมาจากมุกวิญญาณเก้าหยกและพันธนาการดวงวิญญาณของนางเอาไว้ โซ่นี้เคยใช้กับราชาเขตกลางมาก่อน มันมีพลังของจิตวิญญาณชั่วร้ายที่เหมาะอย่างมากในการใช้กับกระเรียนเทวะ