The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1166 - สุดยอดเรือรบ

　　“เจ้าเป็นใคร?ทำไมถึงมาอยู่บนเรือ?”
　　เหอจิงหงถามด้วยความโมโหและตกใจ
　　ชายคนนั้นคุกเข่าลงและร้องไห้ด้วยความหวาดผวา
　　“สองเดือนก่อนชายหนุ่มผมสีเงินบอกว่าข้าจะได้เงินถ้าทำงานให้เขา ถ้าหากข้ายอมทำ เขาจะใช้ข้าหนึ่งร้อยเหรียญเทวะ เขาถึงกับจ่ายสิบเหรียญให้ข้าล่วงหน้า!”
　　“เขาขอให้ข้าใส่หน้ากากอันนี้เพื่อพบคนที่ธารดาราพอข้าได้สัญญาณ ข้าก็เริ่มออกจากฝั่ง ท่านจากตระกูลเทพกระเรียน ขะ…ข้าไม่รู้ว่าข้าได้ล่วงเกินท่าน!”
　　เหอจิงหงกำหน้ากากในมือแน่นด้วยความแค้น
　　ใบหน้าของคนอื่นในตระกูลเทพกระเรียนหม่นหมองลงเมื่อได้ฟัง
　　ตอนนี้พวกเขาทุกคนรู้แล้วว่าโดนซือหยูหลอก
　　ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ผู้นี้วางแผนนี้มาสองเดือนแล้ว!
　　ถ้านี่ไม่ใช่ซือหยูแล้วเขาตัวจริงอยู่ที่ไหน?
　　ที่ชายฝั่งชายแก่ไม่รู้ว่าทำไมซือหยูถึงถูกจับตัว เขาโยนกระเป๋าเงินในมือเล่นด้วยรอยยิ้ม
　　“สองรางวัลในงานเดียวนี่เป็นโชคดีของข้า! เจ้าคนนอกเอ๋ย อย่าโทษข้าเลย! ไม่มีใครปฏิเสธเงินหรอก!”
　　ต่อมาเสียงใจเย็นก็ดังที่ข้างหูของเขา
　　“บางครั้งโชคชะตาก็มอบความตายมาให้เจ้ารู้ไหม?”
　　ชายแก่เพียงแค่เห็นใบหน้าหล่อเหลวของชายหนุ่มผมสีเงินก่อนที่ดวงวิญญาณเขาจะแตกสลาย
　　ซือหยูเก็บกระเป๋าเงินสองใบของชายแก่ขึ้นมาจากนั้นเขาก็ยิ้มมองพวกโง่ที่ยังอยู่ในธารดาราก่อนจะไปยังอีกทิศทางหนึ่ง
　　ที่เรือกระดูกเทพลำเล็กคนลึกลับสวมผ้าคลุมดำรอคอยซือหยูอยู่
　　เมื่อซือหยูกระโดดขึ้นเรือคนผู้นั้นก็ถอดผ้าคลุม เผยให้เป็นใบหน้างดงามของสตรี
　　“ช่างตลาดมืดไม่น่าเชื่อถืออย่างที่ข้าคิดโชคดีที่เจ้าใช้เรือนั่นเป็นเหยื่อล่อและให้ข้าเตรียมเรืออีกลำพร้อมกัน!”
　　นางคือเจี๋ยนอู๋เชิง!
　　เรือที่เตรียมโดยเจี๋ยนอู๋เชิงคือแผนสองของซือหยู
　　ซือหยูเชื่อว่าคนตระกูลเทพสามารถมองแผนแอบต่อเรือของเขาออกขณะที่เขาแสร้งทำเป็นท่องโลกกว้าง
　　แต่เรือที่ช่างคนนั้นต่อก็คือเรือที่ใช้เป็นเหยื่อล่อ
　　เขาบอกให้เจี๋ยนอู๋เชิงเตรียมเรืออีกลำเอาไว้
　　เมื่อตระกูลเทพกระเรียนทุกคนหมายตาซือหยูจึงไม่มีใครสนใจเจี๋ยนอู๋เชิงที่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนเลยสักคน
　　“ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!เดี๋ยวพวกมันก็รู้แล้วว่าโดนหลอก!”
　　ซือหยูพูด
　　จากนั้นเรือกระดูกเทพลำเล็กก็แล่นไปยังธารดาราอันมืดสนิท
　　ในห้องลับศูนย์การค้าหยางไท่ฟังรายงานเรื่องซือหยูจากชายแก่ที่บอกเขาผ่านชายฝั่ง
　　“นายน้อยอย่างที่ท่านคิดเลย เขาถูกเรือแปดลำจากตระกูลเทพกระเรียนล้อมเอาไว้ในตอนที่ออกจากชายฝั่ง ตระกูลเทพกระเรียนมองแผนต่อเรือโดยใช้ช่างตลาดมืดของเขาออก!”
　　หยางไท่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　“ฮ่าๆๆ!คนฉลาดอย่างเขามักจะดูถูกคนอื่นและประเมินตัวเองสูงเกินไปเสมอ เอาล่ะ เจ้ากลับมาได้แล้ว ข้าไม่สนใจแล้ว…” 　　“ช้าก่อน!”
　　เสียงชายแก่ดังขึ้นอีกครั้ง
　　“นายน้อยมีเรื่องผิดปกติ! คนที่ตระกูลเทพกระเรียนจับได้…ไม่ใช่เขา!”
　　“ยังไม่พอ!”
　　ชายแก่พูดด้วยความตกใจอีกครั้ง
　　“พวกเขาเจอร่างไร้วิญญาณของช่างต่อเรือนอกจากกระเป๋าเงินสองใบ ทุกอย่างบนตัวเขายังอยู่ครบ!”
　　“นายน้อยเราจะทำอย่างไรต่อไปดี?”
　　“นายน้อย…นายน้อยยังฟังข้าอยู่หรือไม่?”
　　หยางไท่ยังคงยิ้มแต่ยิ้มด้วยใบหน้าที่นิ่งไม่ขยับ ความมั่นใจของเขาหายไปหมดแล้ว!
　　ไม่นานหยางไท่อ้าปากค้าง
　　“เจ้าหมอนี่…ก็ได้!ข้าจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง!”
　　หยางไท่อารมณ์เสียอย่างอธิบายไม่ได้เขาชอบคนฉลาด แต่เขาไม่ชอบคนที่ฉลาดกว่าเขา!
　　เขารู้สึกว่าเขาควบคุมคนอย่างซือหยูไม่ได้!
　　เมื่อหยางไท่มาถึงชายฝั่งคนตระกูลเทพกระเรียนก็ยังคงถามหาข้อมูลเรื่องตำแหน่งของซือหยู
　　หยางไท่มองศพช่างต่อเรือบนพื้นครู่หนึ่งเขาคิดและพูด
　　“เอาล่ะ!ขอข้าทดสอบเจ้าหน่อย!”
　　“บอกคนพวกนั้นว่าซือหยู…แล่นเรือไปทางตะวันตกเฉียงใต้ในธารดารา!”
　　หยางไท่เชื่อว่าแผนของซือหยูไม่ใช่การเบี่ยงเบนความสนใจกลับกัน ซือหยูควรจะพยายามล่อศัตรูด้วยเหยื่อล่อของเขา
　　เมื่อมัจฉากินเหยื่อซือหยูก็ย่อมต้องหนีไปแล้ว
　　ส่วนทิศทางหยางไท่คิดว่าตะวันตกเฉียงใต้คือทางเดียวที่จะทำให้เขาห่างไกลจากตระกูลเทพกระเรียน
　　ครู่หนึ่งชายแก่บอกให้นายท่าบอกคนตระกูลเทพกระเรียนว่าชายหนุ่มผมสีเงินที่ฆ่าช่างต่อเรือนั้นหนีไปทางตะวันตกเฉียงใต้
　　คนตระกูลเทพกระเรียนที่ยุ่งอยู่กับการสอบถามแปลกใจเมื่อได้ฟังข่าวพวกเขาเชื่อสิ่งที่นายท่าพูดอย่างสนิทใจ
　　พวกเขาแบ่งครึ่งไปค้นหาซือหยูในบริเวณใกล้เคียงส่วนคนที่เหลือเริ่มไล่ตามซือหยูไปทางตะวันตกเฉียงใต้
　　ชายแก่ถามด้วยความสับสน
　　“นายน้อยทำแบบนี้ไปเพราะเหตุใดหรือ?”
　　ชายแก่ไม่เข้าใจหยางไท่ที่สนใจซือหยูและจู่ๆ ก็ไปช่วยตระกูลเทพกระเรียน
　　ถ้าหากไม่มีคำชี้แนะจากหยางไท่คนตระกูลเทพกระเรียนก็คงต้องใช้เวลามากกว่านี้ในการคิดอ่าน
　　หยางไท่ตอบอย่างไร้อารมณ์　　“ไม่มีเหตุผลหรอก!ข้าก็แค่อยากจะทดสอบเขา!”
　　ชายแก่รู้สึกได้เลยว่านายน้อยของเขาพยายามจะประชันปัญญากับซือหยู
　　ขณะนี้เรือกระดูกเทพของซือหยูกำลังแล่นไปยังธารดาราอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต
　　ด้านหลังเขาแผ่นดินอันยิ่งใหญ่กำลังลับตา พวกเขาเห็นแต่เพียงแสงอันตระการตาจากดินแดนนั้น
　　“พวกเราน่าจะหนีสำเร็จแล้ว!”
　　เจี๋ยนอู๋เชิงพูดและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
　　ซือหยูส่ายหน้า
　　“เราจะประมาทไม่ได้จนกว่าเราจะหนีพวกมันพ้น!”
　　เจี๋ยนอู๋เชิงหันไปด้านหลังนางพูดอย่างเคร่งเครียด
　　“ข้าว่าเจ้าพูดถูก!” 　　เรือกระดูกเทพสี่ลำแล่นตามหลังพวกเขามาอย่างรวดเร็ว
　　พวกเขาเห็นจากระยะไกลว่ามีคนสวมชุดตราตระกูลเทพกระเรียนบนเรือ
　　ซือหยูถอนหายใจ
　　“ไม่คิดเลยว่าคนตระกูลเทพจะฉลาดพอที่จะตามข้าทันเร็วเช่นนี้!”
　　แต่ซือหยูก็ไม่แปลกใจเขาพูดอย่างใจเย็น
　　“เร่งความเร็วไปทางเหนือ!”
　　เหอหลูจูที่ยังอยู่ชายฝั่งได้รับข้อความจากพี่ใหญ่
　　“รีบมาขวางทางมันเราเจอมันที่ตะวันตกเฉียงใต้แล้ว!”
　　เมื่อได้ข้อความเหอหลูจูพยักหน้าและแล่นเรือออกไปกับคนของเขาทันที
　　หยางไท่ยิ้มอย่างมั่นใจอีกครั้งดูเหมือนว่าทุกอย่างจะอยู่ในการควบคุมของเขา　　“ช้าก่อน!มันเปลี่ยนทิศทาง! แล่นไปทางสะกัดมันทางเหนือ!”
　　เหอจิงหงส่งข้อความมาหาเหอหลูจูอีกครั้ง
　　หยางไท่หยุดยิ้มและเริ่มคิดให้ละเอียดทำไมซือหยูถึงเลือกทิศเหนือกัน?
　　การตัดสินใจเปลี่ยนทางหนีของเขาทำให้การหนียากขึ้นไปอีกเพราะเหอหลูจูจะตามมาดักได้จากทางเหนือ
　　“เตรียมเรือไปดูกัน!”
　　หยางไท่พูดอย่างจริงจัง
　　เมื่อได้ฟังคำสั่งชายแก่ไม่กล้าจะรีรอ เขาถอนหายใจ เมื่อเขานำเรือกระดูกระดับสูงมา พวกเขาก็เริ่มออกเรือไปทางเหนือ
　　…
　　ในธารดาราเรือกระดูกเทพลำหนึ่งกำลังถูกเรือกระดูกเทพสี่ลำไล่ล่าอย่างกระชั้นชิด
　　เหอจิงหงตะโกนและหัวเราะด้วยความดีใจราวกับนักล่าที่กำลังจะจับเหยื่อได้　　“ครั้งนี้เจ้าหนีไม่รอดแน่!”
　　หนีเรอะ?ซือหยูยิ้มเมื่อได้ฟัง
　　ครึ่งวันต่อมาเรือสี่ลำเข้าใกล้ซือหยูยิ่งกว่าเดิม แต่ในเวลาเดียวกันก็มีเรืออีกสี่ลำของตระกูลเทพกระเรียนแล่นมาที่ด้านหน้าซือหยูด้วย
　　ดูเหมือนว่าซือหยูจะโดนล้อมและไร้ทางหนี
　　เหอจิงหงยิ้มอย่างดุร้ายเขารู้ว่าเขาจะได้รางวัลอย่างงามเมื่อจับตัวซือหยูได้
　　แต่เขาก็ยังเศร้าในใจเมื่อคิดว่าซือหยูยังสามารถฆ่าน้องสาวเหอเสี่ยวหลานของเขาได้เหอจิงหงคงจะมีความสุขมากกว่านี้หากน้องสาวของเขาถูกฆ่าตาย
　　เหตุการณ์ดำเนินต่อไปเหอหลูจูสั่งให้คนของเขากันทางหนีของซือหยู
　　ตอนนี้ซือหยูกำลังจะถูกคนตระกูลเทพกระเรียนจับแล้ว
　　หยางไท่ยิ้มอย่างพอใจ　　แต่ทันใดนั้นเองเสียงระเบิดก็ดังก้องขึ้นมา เรือกระดูกเทพข้างเหอจิงหงถูกระเบิด ยอดฝีมือทั้งหมดบนเรือตกลงสู่ธารดารา
　　บรรดาสัตว์ป่าในธารดาราพุ่งเข้ามาทันทีคนตระกูลเทพกระเรียนสามคนถูกกลืนกินในพริบตา
　　คนที่เหลือกระโดดไปที่เรือลำใกล้ๆ ด้วยความสะพรึงกลัว
　　ก่อนที่พวกเขาจะได้พักหายใจเรืออีกลำก็ระเบิดอีกครั้ง
　　พวกเขาเตรียมตัวมาเต็มที่ในครั้งนี้การถูกทำลายเรือมิได้เป็นความเสียหายใหญ่นัก
　　แต่ในเวลานี้พวกเขาทุกคนกลัวจนแทบจะลืมว่าซือหยูยังอยู่ที่นี่
　　เหอจิงหงมองรอบๆ ด้วยความระแวง จากนั้นเขาก็เห็นวัตถุขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในหมอกหนา
　　สิ่งนั้นพุ่งออกมาจากหมอกจนพวกเขาตกใจ　　มันคือเรือรบทมิฬลำใหม่ที่ออกแบบสำหรับการจู่โจมเรือลำอื่นในธารดารา
　　ที่สองด้านของเรือนั้นมีรูสีดำสนิทร้อยแห่ง
　　ควันลอยออกมาจากรูนั้น
　　เหอจิงหงตัวแข็งทื่อด้วยความสะพรึงกลัว
　　เรือรบประเภทนี้ไร้เทียมทานในธารดารามีเพียงเทพเท่านั้นที่จะรอดจากการจู่โจมของเรือแบบนี้
　　ยอดฝีมือทั่วไปมิอาจเดินทางข้ามธารดาราได้ทุกการต่อสู้ในธารดาราจึงตัดสินกันที่เรือรบ
　　ตระกูลเทพกระเรียนเองก็มีเรือรบแต่ไม่มีใครจะไล่ล่าคนบ้านป่าเมืองเถื่อนด้วยเรือรบ!
　　ต่อหน้าเรือลำใหญ่เช่นนี้แม้แต่เรือเล็กแปดสิบลำก็ระเบิดได้หมดสิ้น ไม่ต้องพูดถึงเรือแค่แปดลำ
　　หยางไท่ที่ยืนมองอยู่ไกลๆ กำหมัดแน่น
　　ซือหยูไม่ได้เตรียมเรือแค่ลำเดียวหรือสองลำแต่เขาเตรียมถึง…สามลำ!
　　ยิ่งไปกว่านั้นเรือลำที่สามยังเป็นเรือที่ทำให้เขาตกอกตกใจมากที่สุด!
　　หยางไท่นึกขึ้นได้ว่าซือหยูมีเงินมากพอที่จะสร้างเรือเล็กสิบลำ
　　ดูเหมือนว่าเรือสองลำแรกจะเป็นชิ้นส่วนที่ทำให้ศัตรูสับสนส่วนเรือรบคือไพ่ตายของเขา
　　แทนที่จะหนีซือหยูพยายามล่อคนตระกูลเทพกระเรียนออกมาเพื่อที่จะสังหารให้สิ้นด้วยเรือรบ
　　เหมือนกับว่าหยางไท่ชี้ทางให้คนตระกูลเทพกระเรียนมาสู่กับดักของซือหยู!
　　หยางไท่หงุดหงิดที่รู้ว่าซือหยูฉลาดกว่าเขา
　　จากนั้นเรือลำเล็กของซือหยูก็แล่นผ่านเรือของตระกูลเทพกระเรียนไป
　　ขณะนี้ปืนใหญ่ร้อยกระบอกเล็กไปที่เรือตระกูลเทพกระเรียน　　ทุกคนบนเรือไม่กล้าแม้แต่กระพริบตา!