The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1168 - วางอุบายใส่เทพ

　　ซือหยูตอบ
　　“เทพจิงข้าไม่เห็นด้วยกับท่าน! เรายังไม่เจอหลักฐานที่เหอเสี่ยวหลานสังหารจิงไป่เลย!”
　　อะไรนะ?ผู้คนงุนงงอีกครั้ง เจ้าชี้นำเทพจิงไปแล้ว! ทำไมเจ้าถึงมาปกป้องเทพกระเรียนในตอนนี้เล่า?
　　เทพจิงที่กำลังจะเสียสติถูกซือหยูหยุดเอาไว้
　　“ข้าคิดว่าความบาดหมางระหว่างเทพต้องการหลักฐานถ้าเทพจิงหาหลักฐานที่ว่าจิงไป่ถูกเหอเสี่ยวหลานสังหารได้ ท่านจะให้สิ่งชดเชยที่น่าพอใจกับเทพจิงหรือไม่…ท่านเทพกระเรียน?”
　　เทพกระเรียนจ้องมองซือหยูด้วยความโกรธเกรี้ยวพลางคิด
　　‘เจ้าเองไม่ใช่เรอะที่ก่อเรื่องนี้ขึ้นมา?’ 　　แต่สิ่งที่ซือหยูพูดก็ทำให้เขามีข้ออ้างในการเลี่ยงการต่อสู้กับเทพจิงซึ่งเป็นเรื่องดีเพราะเขามิอาจเทียบพลังกับเทพจิงได้
　　ไม่นานเทพกระเรียนกล่าว
　　“แน่นอนถ้าเทพจิงพิสูจน์ได้ว่าลูกข้าเป็นฆาตกร ข้าจะฆ่านางทันที!”
　　คำพูดของเขาโอหังถ้าหากหาหลักฐานเจอ ลูกสาวของเขาจะถูกเทพคนอื่นดับลมหายใจแทนได้
　　พันธมิตรร้อยเทพมีกฎต้องห้ามในการสังหารลูกหลานเทพทุกคนใครที่ทำผิดกฎจะถูกประหาร
　　ถ้าหากเจอหลักฐานเทพกระเรียนก็ทำอะไรกับลูกสาวที่ต้องตายไม่ได้ เขาตอบอย่างมั่นใจเพราะเขารู้ว่าพยานทุกคนถูกฆ่าตายไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะหาหลักฐานเจอ
　　ซือหยูพยักหน้าและหันไปหาเทพจิง
　　“ท่านจะว่าอย่างไรล่ะเทพจิง?”
　　เทพจิงที่สองจิตสองใจถอนหายใจแรง　　“ย่อมได้!เทพกระเรียน จำคำพูดเจ้าเอาไว้ให้ดี ถ้าหลักฐานปรากฏออกมาเมื่อใด จงอย่ากล่าวหาว่าข้าโหดร้าย!”
　　ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อการต่อสู้ระหว่างเทพจบลง
　　ถ้าหากการต่อสู้ปะทุขึ้นมาดินแดนพันธมิตรอาจจะยังดีอยู่ แต่คนบนโลกจะโดนลูกหลงตาย
　　“ท่านปกป้องพันธมิตรด้วยการฝังความบาดหมางด้วยเหตุและผล…”
　　ซือหยูพูดเสียงดัง
　　“ข้าที่เป็นผู้น้อยนับถือพวกท่านยิ่งนัก!ข้าขอขอบคุณท่านสองคนแทนคนบนโลกพันธมิตร!”
　　แม้เทพจิงกับเทพกระเรียนจะถูกกล่าวชมเชยบ่อยครั้งทั้งสองก็ชอบการเลียแข้งเลียขาของซือหยูที่บอกว่าพวกเขาแก้ไขปัญหาอย่างสูงส่ง
　　ซือหยูเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว　　“ข้าคิดว่าเราต้องหาคนที่มีอำนาจเต็มที่ในการสืบสวนเรื่องนี้ถึงข้าจะไร้ความสามารถ ข้าก็หวังว่าข้าจะสืบสวนเรื่องนี้แทนเหล่าเทพได้!”
　　คำพูดของซือหยูทำให้ทุกคนชะงัก
　　อะไรนะ?เจ้าอยากจะสืบเรื่องนี้แทนเทพทั้งสองรึ?
　　ทำไมกัน?เจ้าหมายความว่าผู้คุมกฎกับผู้คุมกฎอาวุโสนั้นใช้ไม่ได้เรอะ?
　　ต่อให้คนเหล่านั้นทำไม่ได้โลกพันธมิตรก็ยังมีเทพอีกมากมาย มันง่ายนักที่พวกเขาจะหาเทพสักคนมาสืบเรื่องนี้!
　　เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?เหล่าคนตระกูลเทพกระเรียนโมโห
　　เทพจิงกับเทพกระเรียนเหลือบมองซือหยูดูเหมือนว่าทั้งสองจะดูถูกซือหยู
　　ซือหยูนั้นไร้ประโยชน์กับเทพจิงที่สามารถส่งคนที่เชื่อใจมาสืบได้
　　ซือหยูพูด　　“พวกท่านคิดให้ดีก่อนยกเว้นแต่พวกเราสามคน ไม่มีใครเลยที่รู้เรื่องเบื้องลึกในคดีนี้ ถ้าหากคนนอกที่รับหน้าที่สืบพบว่าเหอเสี่ยวหลานเป็นฆาตกร ชื่อเสียงของเทพกระเรียนคงหมดสิ้น ใช่ไหม? เช่นเดียวกัน ถ้าหากบุตรชายเทพจิงถูกสังหารโดยบุตรสาวของสหายที่คบหากันมานาน ชื่อเสียงของเทพจิงก็คงเสื่อมถอยลงไม่ต่างกัน ดังนั้นจึงไม่เหมาะที่จะเลือกคนนอกมาตรวจสอบคดีนี้!”
　　อะไรนะ?เทพจิงกับเทพกระเรียนตกตะลึง คำพูดของซือหยูนั้นมีความหมายลึกซึ้ง
　　เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ทำให้ชื่อเสียงของทั้งสองแย่ลงถ้าหากคดีนี้อื้อฉาวออกไปยังทั้งโลก พวกเขาจะถูกเทพคนอื่นหัวเราะได้ถ้าหากพวกเขาพยายามจะคงความสัมพันธ์เอาไว้
　　พวกเขาไม่อยากให้โลกรู้เรื่องนี้จะมีคนที่อยู่ตรงนี้รู้เพียงเท่านั้น
　　เทพกระเรียนจะแอบลงโทษเหอเสี่ยวหลานเป็นการชดเชยให้กับเทพจิงด้วยวิธีนี้ ทั้งสองจะยังมีความสัมพันธ์อันเป็นปกติต่อกันอยู่
　　แต่ถ้าหากคนภายนอกล่วงรู้เข้าพวกเขาต้องทำลายความสัมพันธ์ลงและต้องห้ำหั่นกัน
　　พวกเขาต้องคิดถึงข้อเสนอของซือหยู
　　ขณะนี้ที่นี่มีคนอยู่สี่กลุ่ม
　　และก็ดูเหมือนว่าการให้คนตระกูลเทพกระเรียนสืบคดีนั้นจะไม่เหมาะสมเทพจิงจะไม่มีวันยอมตกลง
　　นายน้อยแห่งศูนย์การค้าและคนของเขาต่างก็เป็นคนนอกถ้าหากทั้งคู่ขอให้สองคนนี้สืบความ โลกก็จะรู้เรื่องในอีกไม่นาน
　　ถ้าหากเทพจิงสืบเองคนเดียวเขาก็จะทำให้คนอื่นสังเกตเห็น ยากที่จะมั่นใจว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับ
　　ซือหยูน่าจะเป็นคนเดียวที่ทำได้
　　และซือหยูเองก็เป็นคนนอกตระกูลเทพกระเรียนและเทพจิงเขาคือผู้เดียวที่เหมาะสมในการสืบความเรื่องนี้
　　เทพจิงคิดดูอีกครั้งและคิดได้ว่าเขาจะไม่เสียอะไรไม่ว่าซือหยูจะเจอหลักฐานหรือไม่ซือหยูนั้นเหมาะสมในการทำงานนี้เทียบกับคนอื่นที่นี่ เขาครุ่นคิดไม่นานและตอบ
　　“ย่อมได้ข้ามอบอำนาจสืบความเรื่องนี้กับเจ้า!”
　　เทพกระเรียนไม่อยากจะให้ซือหยูเป็นคนสืบเขากลัวว่าซือหยูที่ฉลาดจะหาเบาะแสเจอ แต่ก็ไม่มีอื่นที่เหมาะสมไปกว่าเขา เทพกระเรียนต้องยอมตกลงอย่างไม่เต็มใจ
　　“ข้าก็ตกลงเหมือนกัน!ข้าขอมอบอำนาจสืบความให้กับเจ้า!”
　　ด้วยเหตุนี้เองซือหยูที่เพิ่งจะเป็นโจรลักพาตัวที่ถูกเทพกระเรียนตามล่าจึงได้กลายเป็นผู้สืบความที่เทพทั้งสองแต่งตั้งขึ้น
　　“ท่านเทพทั้งสองข้าเพิ่งจะมาถึงโลกใบนี้ ถ้าหากไร้กำลังคนและกำลังทรัพย์ ข้าก็เกรงว่าการสืบสวนของข้าจะล่าช้า…”
　　ซือหยูพูด
　　เขากำลังขอเงินจากเทพอยู่เรอะ? 　　จะมีใครหน้าด้านไปกว่าเจ้าอีก?
　　อย่าลืมว่าเจ้าเป็นคนโจรลักพาตัวที่โลกใบนี้ตกตะลึง!
　　เจ้าควรจะรู้ตัวเองเสียบ้าง!
　　คนตระกูลเทพกระเรียนกัดฟันจ้องมองซือหยูอย่างโกรธเกรี้ยว
　　เทพจิงค่อนข้างดีใจที่ได้ยินซือหยูพูดเช่นัน้นเขาหยิบตราประจำตัวทีเต็มไปด้วยพลังเทพออกมา เขาพูด
　　“รับตรานี่ไปมันใช้แทนตัวข้าได้! ด้วยตรานี้ กำลังคนและกำลังทรัพย์ทั้งหมดในโลกจิงรวมถึงผู้คุมกฎล้วนอยู่ภายใต้อำนาจเจ้า! หวังว่าเจ้าจะหาฆาตกรตัวจริงเจอในอีกไม่นาน!”
　　ถ้าซือหยูสืบโดยได้รับการช่วยเหลือจากคนของเทพจิงซือหยูก็จะรายงานกับเขาโดยเร็ว มันจะทำให้เขาไม่โดนซือหยูหลอกได้อีกด้วย
　　หลังจากรับตราซือหยูตอบอย่างจริงใจ　　“ตามท่านปรารถนา!”
　　ซือหยูหันไปหาเทพกระเรียน
　　เมื่อเห็นแววตาซือหยูเทพกระเรียนสะอึกด้วยความโกรธ
　　‘เจ้าต้องสืบสวนลูกสาวข้า!’
　　‘แล้วเจ้ายังมีหน้ามาขอเงินจากข้าอีกเรอะ?’
　　แต่เทพกระเรียนไร้ทางเลือกเขายิ้มจาง ๆ และพูด
　　“นี่ตราประจำตัวข้า!อำนาจของมันเหมือนกับของเทพจิง กำลังคนและกำลังทรัพย์ทั้งหมดในโลกเทพกระเรียนอยู่ใต้อำนาจเจ้า!”
　　“ท่านเทพกระเรียนมีเหตุผลยิ่งนัก!ผู้น้อยอย่างข้านับถือจริง ๆ”
　　ซือหยูพูดและรับตราจากเทพกระเรียน
　　เทพกระเรียนตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่างเปล่าหลังจากประสานสายตากัน เทพจิงกับเทพกระเรียนก็ข้ามธารดารากลับไป　　ธารดาราเงียบลงในทันทีมันเงียบเสียจนทุกคนได้ยินเสียงกระทบกันของตราทั้งสองในมือซือหยู
　　เมื่อเทพกระเรียนจากไปคนตระกูลเทพกระเรียนก็ทยอยกลับกันไปด้วย
　　“อะไรนะ?เจ้าบอกว่าโจรลักพาตัวยังอยู่ที่นี่เรอะ?”
　　“เหลวไหล!เขาถูกเทพสองคนแต่งตั้งใช้เป็นผู้สืบสวนเรอะ!”
　　“อะไรของเจ้า?เจ้าบอกว่าเหอเสี่ยวหลานยังอยู่กับเขาเรอะ?”
　　“โกหกทั้งเพ!นางเป็นผู้ต้องสงสัยที่มีผู้สืบสวนขังเอาไว้อยู่”
　　คนตระกูลเทพกระเรียนใช้เรือกระดูกเทพและเดินทางกลับด้วยความแค้น
　　พวกเขายังคงสับสนและไม่รู้ว่าทำไมซือหยูถึงกลายเป็นผู้สืบสวนที่เทพทั้งสองแต่งตั้งได้หลังจากเป็นโจรลักพาตัวที่โลกรู้จัก
　　ที่สำคัญไปกว่านั้นหนึ่งในสองเทพที่แต่งตั้งซือหยูให้เป็นผู้สืบสวนยังเป็นเทพกระเรียน!
　　เรือกระดูกเทพที่ไกลออกไปกำลังแล่นกับแผ่นดินหยางไท่ที่อยู่บนเรือหน้าซีดราวกับกระดาษ เขาพูดเบาๆ ด้วยรอยยิ้มอันไม่เป็นมิตร
　　“อุบายอะไรกัน!อุบายมันไร้ที่ติ!”
　　ยามที่เขาคิดว่าซือหยูมีความกล้ามากกว่าปัญญาซือหยูได้หลอกทุกคนในตระกูลเทพกระเรียน
　　ยามที่เขาคิดว่าซือหยูทำได้แค่หลอกคนตระกูลเทพกระเรียนซือหยูได้สร้างความขัดแย้งระหว่างเทพทั้งสองคน
　　ยามที่เขาคิดว่าซือหยูกำลังจะขอให้เทพจิงเอาชนะเทพกระเรียนซือหยูกลับบังคับให้เทพทั้งสองแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้สืบสวนด้วยลมปากของเขา เทพกระเรียนเองก็ไม่กล้าทำอะไรซือหยู และต้องยอมแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้สืบสวนลูกสาวตัวเอง! 　　ซือหยูไม่ได้วางแผนหนีออกจากพันธมิตรมาตั้งแต่แรก!
　　ตั้งแต่ต้นเป้าหมายของเขามิใช่ตระกูลเทพกระเรียน แต่เป็นเทพทั้งสองคน
　　คำพูดและอุบายของเขาไม่ได้เพิ่งจะคิดมาแน่นอนเขาวางแผนมานานมากแล้ว
　　ด้วยเหตุนี้เองซือหยูจึงได้กลายเป็นผู้สืบสวนที่เทพสองคนแต่งตั้งหลังจากเป็นโจรลักพาตัวฉาวโฉ่ ในเวลานี้ ด้วยตราเทพทั้งสองในมือของเขา ซือหยูกลายเป็นผู้มีอำนาจจนน่ากลัว
　　หลังจากคิดอยู่หลายลมหายใจหยางไท่ยังคงใจสั่นไม่หาย เขารู้ว่าเขาเทียบซือหยูที่เต็มไปด้วยกลอุบาย จินตนาการ และความกล้าหาญไม่ติดเลย
　　หยางไท่ที่เคยเชื่อว่าตัวเองคือคนฉลาดกลับตกตะลึงเพราะซือหยู
　　หลังจากเงียบอยู่นานหยางไท่พูดด้วยความหนักใจ　　“เราควรเลี่ยงการเป็นศัตรูกับชายคนนี้!”
　　บนเรือรบม่อเทียนฉวน เจี๋ยนอู๋เชิง และจักรพรรดิผีเองก็งุนงงไม่แพ้กัน
　　พวกเขาทำหน้าที่ที่ซือหยูจัดแจงแต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องจะดำเนินมาถึงขั้นนี้
　　พวกเขาปรารถนาว่าจะหนีออกจากพันธมิตรบูรพาไปได้
　　แต่พวกเขาไม่ใช่โจรลักพาตัวอีกแล้วพวกเขาได้ฐานที่มั่นอันมั่นคงในพันธมิตรบูรพาแล้ว
　　ที่ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเฟื่องฟูราวกับสุริยายามกลางวัน
　　ในโลกของเทพจิงและเทพกระเรียนซือหยูจะได้รับความเลื่อมใสจากทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับเทพถ้าหากเขาใช้ตราประจำตัวของเทพ
　　ด้วยตำแหน่งที่เทพทั้งสองแต่งตั้งให้ซือหยูจะเป็นผู้ทรงอิทธิพลในโลกใบนี้ นอกจากเทพและลูกหลานเทพแล้ว…จะไม่มีใครกล้าดูหมิ่นเขา
　　ซือหยูได้พลิกฝ่ามือจากคนนอกที่น่ารังเกียจเป็นผู้มากด้วยอำนาจ
　　ทุกคนมองซือหยูด้วยความคาดหวังเป็นอย่างสูงเรื่องที่กำลังจะเกิดนั้นน่าตื่นเต้น!
　　ม่อเทียนฉวนมองซือหยูอย่างชื่นชม
　　“ยินดีด้วย!เจ้าได้ตั้งมั่นในพันธมิตรบูรพาแล้ว! ทุกคนในจิวโจวจะต้องดีใจและเอาเจ้าเป็นเยี่ยงอย่าง!”
　　ซือหยูตอบ
　　“ขอบคุณมาก!”
　　“ตอนเรากลับพันธมิตรข้าจะบอกลาเจ้า ข้าไม่ได้กลับบ้านมานานเหลือเกิน ข้าต้องกลับไปเยี่ยมเยียนสักหน่อย!”
　　ซือหยูไม่แปลกใจที่รู้ว่าม่อเทียนฉวนมาจากพันธมิตรบูรพาเพราะอย่างไรนางก็มีสายโลหิตของเทพ