The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1175 - การลอบสังหารที่ไตร่ตรองมาก่อนหน้า

　　หลังจากถ่ายโอนพลังให้กับเหอเสี่ยวหลานซือหยูพูด
　　“จากที่ข้าดูเจ้าในสภาพนี้จะอยู่ได้อีกเจ็ดวัน”
　　“ข้ารู้ถ้าข้าไม่ตาย ข้าจะซ่อนตัวจากท่านพ่อเพื่อทำตามแผนของเราได้รึ?”
　　เหอเสี่ยวหลานพูดอย่างสบายใจ
　　วารีพิษเย็นในร่างกายของนางนั้นเป็นของจริงเพราะถ้าหากนางใช้พิษปลอม นางจะหลอกพ่อตัวเองได้อย่างไร?
　　เพื่อโอกาสน้อยนิดในการทำลายเทพเหอเสี่ยวหลานถึงกับยอมเสี่ยงครั้งใหญ่!
　　“ปัญหาก็คือเจ้าหวังว่าเจ้าจะคืนชีพข้ากลับมาตามสัญญา”
　　เหอเสี่ยวหลานพูดภายใต้ใบหน้าใจเย็นนั้นมีความสะพรึงกลัวและตกใจอยู่　　เหตุผลเดียวที่นางกล้ากินพิษเข้าไปจนต้องตายในท้ายสุดก็เพราะว่าซือหยูสามารถชุบชีวิตนางได้!
　　นางไม่เชื่อในทีแรกจะมีพลังหวนคืนความตายอยู่บนโลกใบนี้อยู่หรือ? แม้แต่เทพร้อยคนก็ไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องนี้ ไม่มีใครมีพลังเช่นนี้ นางเองก็เชื่อซือหยูเมื่อได้เห็นกับตาว่าเขาสามารถชุบชีวิตได้
　　“วางใจเถอะหากไม่มีเจ้า แผนก็ไม่มีโอกาสสำเร็จมากนัก…”
　　ซือหยูตอบ
　　ทันใดนั้นเองหยกสื่อสารที่เอวของซือหยูเริ่มสั่น มีเสียงดังออกมา
　　หลังจากได้ข้อความซือหยูใบหน้าหม่นหมอง
　　“เกิดอะไรขึ้น?”
　　เหอเสี่ยวหลานถาม
　　ซือหยูส่ายหน้า
　　“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับแผนแค่มีพวกชั่วกำลังวางกำลังรอบตำหนักเก่าของข้า”
　　เหอเสี่ยวหลานโล่งใจเล็กน้อยนางคิดครู่หนึ่ง
　　“ไม่ต้องห่วงไม่มีใครกล้าทำอะไรตระกูลเทพกระเรียนในตอนนี้”
　　นางไม่อยากจะให้ซือหยูเป็นอันตรายในเวลาเช่นนี้
　　“แต่มันก็ยังมีอันตรายนี่เป็นเวลาสำคัญในการทำตามแผน ข้าไม่อยากให้มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น”
　　ซือหยูส่ายหน้าคำพูดของเขาสื่อว่าคนเหล่านั้นจะต้องถูกกำจัด
　　เหอเสี่ยวหลานเห็นด้วยกับเขานางพูด
　　“ไร้ซึ่งตราเทพเจ้าใช้คนโลกเทพกระเรียนปกป้องตัวเองไม่ได้ ข้าจะให้ตู่หลงกับกลุ่มคนของเราจัดการอันตรายต่อเจ้าแทน”
　　ซือหยูพยักหน้าขอบคุณ
　　แต่ในใจเขาไม่เห็นด้วยนัก คนของนางรึ?ไม่จำเป็นหรอก นางกำลังประมาท
　　ไม่นานตู่หลงก็มาพร้อมกับเซียนขั้นสามสี่คนพวกเขาถูกจัดกำลังมาคุ้มกันซือหยูโดยเหอเสี่ยวหลาน
　　ซือหยูชี้แนะพวกเขา
　　จากนั้นซือหยูจึงออกจากเรือนเทพกระเรียนอย่างไม่รีบร้อนและกลับไปยังตำหนักของตัวเอง
　　ตู่หลงนำคนของเขาเข้าคุ้มกันซือหยูโดยไม่ละสายตาจากเขาแม้สักครั้ง
　　ซือหยูเข้าไปยังตำหนักเขาพยายามจะคาดเดาจุดมุ่งหมายของฝ่ายเทพตำรา
　　แผนพวกเขาที่ทำให้ถูกซือหยูถูกริบตราเทพของเทพกระเรียนนั้นสำเร็จไปแล้วเช่นเดียวกันกับตราเทพของเทพจิง
　　“มีใครกำลังสนใจความสัมพันธ์กับเทพสองคนนั้นแล้วจงใจส่งตัวคังเตี้ยยี่อยู่รึ?”
　　ซือหยูครุ่นคิด
　　เขารู้ว่าเทพตำรามีสมบัติที่ชื่อว่าขุมทรัพย์เทพตำรามันคือขุมทรัพย์ทางข้อมูลที่มีการวิเคราะห์ทุกสิ่งบนโลกเอาไว้
　　หรือว่าจะเป็นสิ่งนั้น?
　　“ทำไมคนจากโลกเทพตำราถึงพุ่งเป้ามาทางข้ากัน?”
　　ซือหยูสงสัยเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับโลกใบนั้นและไม่เคยก้าวเข้าไปแม้แต่ก้าวเดียว พวกเขาไม่ควรจะคิดร้ายกับซือหยูได้เลย
　　แต่ทันใดนั้นเองซือหยูก็หัวใจหยุดเต้น
　　“เดี๋ยวสิหรือว่าคนโลกเทพตำราจะรู้ว่าข้าฆ่าผู้คุมกฎฉินคั่ว?”
　　คังเตี้ยยี่ฉินคั่ว และเมิ่งเค่อ ทุกคนล้วนมาจากโลกเทพตำรา
　　น่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้
　　เคราะห์ร้ายมิได้มีหนเดียวมันเป็นความท้าทายอย่างมากสำหรับเขาที่จะตั้งรกรากในพันธมิตรบูรพา
　　ถ้าเป็นเช่นนี้คนเหล่านั้นจะต้องเล็งตำหนักนี้เอาไว้　　เมื่อคิดจบซือหยูเรียกหยกสื่อสารออกมาส่งข้อความ
　　จากนั้นเขาก็นั่งลงกับพื้นเขาบ่มเพาะพลังเงียบ ๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
　　ผ่านมาสักระยะแล้วหลังจากที่เขาเป็นอสูรเนรมิตรขั้นสองและพื้นฐานพลังของเขาก็ค่อนข้างมั่นคงแล้ว ซือหยูสามารถบ่มเพาะจนเป็นอสูรเนรมิตรขั้นสามเมื่อใดก็ได้
　　ขณะที่พลังของเขาเติบโตอย่างมั่นคงซือหยูมิได้ทิ้งการฝึกฝนในด้านอื่น
　　หลายเดือนก่อนเขาบ่มเพาะโอรสสวรรค์จ้องนภามาจนถึงขั้นกลางของขอบเขตวิญญาณมายา เขาสามารถเลียนแบบพลังของศัตรูผ่านพลังวิญญาณได้ รวมถึง…พลังของสายโลหิตเทพ
　　ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาได้เปรียบในการต่อสู้มากเพียงใด
　　หลังจากบ่มเพาะอย่างสงบสองเดือนเขาสามารถใช้พลังนี้ได้อย่างง่ายดายขึ้น　　เพียงขั้นกลางก็ทำให้เขาแข็งแกร่งถึงเพียงนี้แล้วเขาอยากรู้ว่าขั้นสูงจะทำให้เขาแข็งแกร่งเพียงใด
　　บังเอิญพอดีที่เขาในตอนนี้ต้องการพลังวิญญาณเป็นการด่วนถ้าดวงวิญญาณของเขาเติบโตไปอีกขั้น เขาจะสำเร็จขอบเขตวิญญาณมายาขั้นสูงได้อย่างแน่นอน
　　เขาสั่งให้คนของเขารวบรวมวัตถุดิบและวิธีการต่างๆ ที่จะสามารถเพิ่มพลังวิญญาณจากทั้งโลกมาด้วยทุกสิ่งที่มี เพื่อที่เขาจะได้บรรลุขั้นสูงของขอบเขตวิญญาณมายาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
　　แต่เครือข่ายที่ซือหยูสร้างขึ้นมายังกว้างขวางไม่พอเขายังต้องรอต่อไป
　　จริงๆ แล้วเขามีความคิดในเรื่องตำราอื่นที่เขาคิดจะบ่มเพาะอยู่ด้วย
　　เขาพลิกฝ่ามือเรียกม้วนคัมภีร์ที่เสียหายออกมา‘วิชาร่างมังกร’!
　　มันคือวิชาลับที่เขาได้มาจากรองจ้าวดินแดนอันดับสองแห่งดินแดนมีดสวรรค์ในอดีตมันคือวิชาที่จะปลูกถ่ายชิ้นส่วนมังกรลงบนร่างกาย จากนั้นจึงปลุกมันให้ตื่นขึ้นมาด้วยวิธีลับเพื่อที่จะได้พลังของมังกรมาครองในระยะเวลาอันสั้น
　　ร่างมังกรอันทรงพลังของฉีหมิงในวันนั้นยังคงสลักอยู่ในใจซือหยูจนถึงวันนี้
　　ด้วยข้อจำกัดในเงื่อนไขการบ่มเพาะของวิชาซือหยูจึงไม่ได้บ่มเพาะมันจนถึงตอนนี้
　　ประการแรกผู้ที่จะบ่มเพาะต้องมีชิ้นส่วนของมังกรในร่าง ยิ่งชิ้นส่วนมาจากมังกรที่แข็งแกร่งเพียงใด เขาคนนั้นก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้นในตอนแปลงกาย!
　　ประการที่สองผู้บ่มเพาะจะต้องเป็นอสูรเนรมิตรขึ้นไปเท่านั้น
　　ก่อนที่จะเป็นอสูรเนรมิตรซือหยูทำได้แค่เฝ้ารอทั้ง ๆ ที่มีสายใยมังกรในมือ
　　ตอนนี้ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นอสูรเนรมิตร แต่เขายังมีสายใยมังกรถึงเก้าสายในร่าง หรือสิบหากนับสายใยที่มีโลหิตของเทพมังกรที่พิเศษกว่าสายใยใด
　　สายใยมังกรนั้นถูกฝังอยู่ในร่างซือหยูเช่นกันแต่เขาไม่เคยใช้พลังของมันสักครั้ง
　　ถ้าหากเขาใช้สายใยมังกรที่สิบผ่านวิชาร่างมังกรพลังที่ได้อาจจะเป็นพลังอันไร้เทียมทาน
　　ซือหยูคลายม้วนคัมภีร์ออกมาและบ่มเพาะทันที
　　ในภาวะเร่งเวลาเขาอ่านสิบบรรทัดได้ในการเหลือบมองครั้งเดียว
　　นอกตำหนัก
　　“อู๋โจวเราจะลงมือตอนนี้หรือไม่? โลกเผ่าอสูรทำให้พวกเราไม่สบายใจ”
　　ชายหนุ่มในชุดปราชญ์สีเขียวขมวดคิ้วเล็กน้อย
　　ข้างกายเขามีบุรุษและสตรีที่สวมชุดแบบเดียวกับเขา
　　อู๋โจวเป็นผู้เฒ่าหน้าดำที่คอยรับใช้นายน้อยเทพตำรา
　　อู๋โจวแอบถอนหายใจยอดฝีมือทั้งสามแห่งสวนไผ่เป็นกำลังเสริมที่ดีต่อเขา แต่ด้วยอัธยาศัยของแต่ละคนได้ทำให้อู๋โจวเหนื่อยล้าตลอดการเดินทางเพราะคนเหล่านี้
　　ทันทีที่คนเหล่านี้ทำงานจบอู๋โจวก็จะได้อิสระมาเร็วเท่านั้น
　　แต่อู๋โจวนั้นได้ความเชื่อใจมาเพราะความอดทนของเขาในสงครามและการสู้รบเขาพูดเสียงทุ้มต่ำ
　　“ยัง!ชายคนนั้นถูกพบในตระกูลเทพกระเรียน ใยจู่ ๆ ถึงกลับมา? ข้าคิดว่าเขาสัมผัสถึงพวกเราได้!”
　　บุรุษและสตรีกำลังง่วนอยู่กับการวาดเขียนทั้งสองพูดโดยไม่เงยหน้า
　　“แน่นอนว่ามันรู้เรื่องการมาของพวกเราแต่แล้วจะทำไมเล่า?”
　　“มันย่อมไม่เคยคิดว่าเพื่อที่จะจับมันทั้งเป็นนายน้อยส่งเซียนขั้นสูงสุดมาสี่คนเพื่อให้ภารกิจลุล่วงโดยดี”
　　สตรีที่มีใบหน้าน่ามองพูดอย่างไร้อารมณ์
　　“อู๋โจวข้าไม่สบายใจที่นี่เหมือนกัน อากาศบนโลกตำราของเขาดีเหนือโลกใบใด ยิ่งเราจับมันได้เร็วเท่าใด เราก็จะยิ่งออกจากที่นี่ได้เร็วขึ้นเท่านั้น”
　　เมื่อถูกสามยอดฝีมือแห่งสวนไผ่รบเร้าอู๋โจวหมดหวัง แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ศัตรูก็อาจจะกำลังประมาท
　　“ลงมือ!”
　　อู๋โจวทำใจแล้ว
　　ทั้งสี่แฝงตัวเข้าเรือนอย่างไร้เสียงราวกับเงา
　　เหล่าเซียนขั้นสามที่คุ้มกันซือหยูอยู่ตลอดสี่มุมสัมผัสศัตรูที่ใกล้เข้ามาไม่ได้เลย
　　มีเพียงตู่หลงที่สัมผัสได้เขาชักสีหน้าพร้อมตะโกน
　　“ใครน่ะ?กล้าดียังไงถึงมาในโลกของเทพกระเรียน?” 　　ตู่หลงไม่รอช้าเขาปล่อยหมัดไปยังความว่างเปล่า
　　มิติแตกสลายในเสี้ยววินาทีผู้เฒ่าหน้าดำก้าวออกมาจากความว่างเปล่านั้น
　　ตู่หลงงุนงงแต่เขาก็จดจำคนที่ออกมาได้ทันที
　　“อู๋โจว!”
　　เขาอุทาน
　　พันธมิตรบูรพากว้างใหญ่แต่ก็มีคนเพียงหยิบมือที่มีชื่อเสียงโด่งดัง
　　ในบรรดาเซียนขั้สูงสุดอู๋โจวคือคนที่มีชื่อเสียงที่สุด
　　อู๋โจวเองก็ระวังตัวมากขึ้นเช่นกันเขาสัมผัสได้ว่ามีเซียนขั้นสูงสุดมาคุ้มกันซือหยู แต่เขาไม่คิดว่าจะเป็นตู่หลง คนดังอีกคนที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาเลย
　　“โลกเทพตำรารึดี! ไม่เพียงแต่จะแอบทำร้ายนายหญิงเรา แต่เจ้ายังมาบ่อนทำลายที่นี่อีก!” 　　แม้ว่าเขาจะมีนิสัยชั่วร้ายแต่ตู่หลงนั้นภักดีต่อตระกูลเทพกระเรียนมาก
　　อู๋โจวเหลือบมองด้านในเรือนและหัวเราะ
　　“ตู่หลงเราไม่ได้คิดสังหารใครในครั้งนี้ หวังว่าเจ้าจะให้ความนับถือกับข้าและให้ข้าเอาตัวชายคนนี้ไป!”
　　ตู่หลงถอนหายใจแรงแม้จะไม่มีคำสั่งนายหญิง เขาก็จะไม่มีวันปล่อยให้อู๋โจวจับใครไปต่อหน้าต่อตาเขา
　　ฟู่ว!
　　ตู่หลงอ้าปากพ่นหมอกพิษไปยังรอบบริเวณ
　　ไม่นานหลังจากนั้นหมอกพิษก็ได้หลอมรวมกลายเป็นยันต์ตรึงตรงไปยังที่ร่างของอู๋โจว
　　อู๋โจวจะประมาทหรทอ?คังเตี้ยยี่เกือบตายเพราะชายผู้นี้
　　เขาก้าวพริบตาหลบการโจมตีเขาใช้โล่ห์ที่ผิวลื่นดั่งหยก มันสร้างมาจากกระดูกเทพ　　ทั้งสองเข้าปะทะกันในทันทีทั้งคู่ใช้พลังของตัวเองโต้ตอบกันไปมาอย่างดุเดือด
　　ผ่านไปไม่นานตู่หลงสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง อู๋โจวนั้นเอาแต่ป้องกันแต่ไม่โจมตี ดูเหมือนเขาจะไม่รีบร้อน
　　เขาอยู่ในโลกเทพกระเรียนถ้าหากการต่อสู้ไม่จบโดยเร็ว อู๋โจวจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบด้วยกำลังของเทพกระเรียนที่กำลังจะมาถึง
　　จะต้องมีสิ่งที่ทำให้อู๋โจวทำแบบนี้
　　ทันใดนั้นเองตู่หลงชักสีหน้า เขาตะโกน
　　“พวกเจ้าสี่คนระวังตัวไว้!มียอดฝีมือคนอื่นอยู่อีก!”
　　แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดสามเสียงก็ดังพร้อมกันจากรอบตำหนัก มันตามด้วยการต่อสู้อย่างดุเดือด ไม่นานดวงวิญญาณของเซียนระดับสามก็หนีตามกันไป
　　มีวิญญาณดวงหนึ่งที่ถูกมือซัดและตายทันทีในระหว่างหนี　　ตู่หลงโกรธแค้นเขาหันไปพยายามที่จะช่วย แต่อู๋โจวก็เปลี่ยนแผนและเข้ามาขวางตู่หลง
　　“หึหึใยเจ้ารีบร้อนนักเล่า?”
　　“ไสหัวไป!”
　　ตู่หลงโกรธแค้นถึงขีดสุดเขาสับสน ทำไมโลกเทพตำราถึงมีความบาดหมางกับซือหยูจนต้องส่งเซียนขั้นสูงสุดมาถึงสี่คนกัน!