The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1182 - อิสรภาพของเทพไม

DND.
　　เจิ้งหยวนชิงพูดด้วยรอยยิ้ม
　　“เขาแข็งแกร่งพอตัวเชียวล่ะ!มิเช่นนั้นเทพสัตว์อสูรอย่างเทพกระเรียนคงไม่มีวันแต่งตั้งมนุษย์ให้เป็นตัวแทนเทพแน่! ข้ารู้ว่าเขาฉลาดมากหลังจากที่ได้เจอกับเขา! เหมือนกับว่าเขาคาดเดาได้ทุกอย่าง มันเหลือเชื่อไปเลย!”
　　ปู้หลูยี่เริ่มไม่พอใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อเจิ้งหยวนชิงพูดชมซือหยูไม่หยุด
　　เขาเคารพต่อเจิ้งหยวนชิงที่กำลังจะได้เป็นเทพและเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาลูกหลานเทพด้วยกันอย่างมากเจิ้งหยวนชิงคือเรือนตะเกียงสำหรับเขา
　　แต่เจิ้งหยวนชิงกำลังพูดชมชายอื่นด้วยการยอมรับเป็นอย่างมากปู้หลูยี่ที่ไม่คล้อยตามพูดด้วยรอยยิ้ม
　　“หยวนชิงเจ้าพูดเกินไปแล้ว! ตัวแทนน่ะไม่มีอะไรหรอก! หากเหอหลูจูที่เป็นผู้นำตระกูลเทพกระเรียนตอนนี้พยายามชิงตำแหน่ง ซือหยูก็จะถูกปลดจากตำแหน่งตัวแทนเทพทันที เจ้านั่นไม่ควรค่าแก่การพูดถึงด้วยซ้ำ!”
　　เจิ้งหยวนชิงหันหน้าไปอีกทาง
　　“แต่เทพจิงบอกว่าเขาคือเก้ามังกรที่กลับมาเกิดใหม่!เขาจะไร้พลังได้ยังไง?”
　　แต่อย่างไรก็ตามทีการกลับมาเกิดใหม่ของเก้ามังกรคืออะไรกัน? พวกนางไม่เคยได้ยินมันมาก่อนเลย
　　“หึ!ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้น! อย่าบอกนะว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นมังกรน่ะ!”
　　ปู้หลูยี่ไม่เห็นด้วย
　　เจิ้งหยวนชิงขมวดคิ้วเพราะนางรู้สึกว่าปู้หลูยี่ดูถูกซือหยูเกินไปนางจึงเบือนหน้าหนี
　　ปู้หลูยี่ยิ่งร้อนรนเมื่อสังเกตเห็นว่าเจิ้งหยวนชิงเปลี่ยนสีหน้าเก้ามังกรกลับมาเกิดใหม่เรอะ? ตัวแทนเทพเรอะ? หึ! หึ! ขอข้าดูพลังเจ้าหน่อยก็แล้วกัน!
　　…
　　ที่ตระกูลเทพกระเรียนห้องฝึกของเทพกระเรียนถูกซือหยูยึดอย่างชอบธรรม พลังวิญญาณในห้องนี้ไม่ได้เข้มข้นนักเพราะเทพไม่ต้องการพลังวิญญาณในการบ่มเพาะ แต่อย่างไรก็ตาม เทพกระเรียนได้บ่มเพาะในห้องนี้มานานหลายปี พลังของเขายังคงเหลืออยู่ในห้องนี้
　　เทพกระเรียนที่บ่มเพาะในห้องนี้มานานทิ้งพลังเอาไว้กับทุกสิ่งในห้อง
　　สำหรับซือหยูพลังของเทพในห้องนี้สร้างแรงกดดันให้เขาเป็นอย่างยิ่ง
　　เขาเติบโตอย่างรวดเร็วจากการบ่มเพาะภายใต้แรงกดดันนี้
　　การบ่มเพาะวิชาร่างมังกรที่เขาอาจต้องใช้เวลาถึงครึ่งปีได้สำเร็จในไม่นานเขาบ่มเพาะมันถึงขั้นกลางแล้ว
　　ซือหยูถอนหายใจโล่งอกจากนั้น เขาแปลงร่างเป็นมังกรสีทองในระยะเวลาสั้น ๆ
　　ประกอบกับดวงวิญญาณที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างมากตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาเกือบจะถึงขอบเขตวิญญาณมายาชั้นสูงแล้ว
　　หลังจากเป็นอสูรเนรมิตรขั้นสองซือหยูพยายามจะทะลวงขั้นสาม ต้องขอบคุณทรัพยากรมากมายในโลกเทพกระเรียนและจิตวิญญาณแปดรูของเขาด้วย ซือหยูเติบโตอย่างก้าวกระโดด!
　　หลังจากบ่มเพาะเสร็จสิ้นซือหยูเข้าสู่มุกวิญญาณเก้าหยก ที่นี่ที่เคยเต็มไปด้วยเผ่าผีนั้นว่างเปล่า ซือหยูพบเพียงไม่มากเท่านั้น
　　เทพไม้กำลังชี้แนะให้จางตี๋เก้อเมื่อเห็นซือหยู จางตี๋เก้อรีบวิ่งมาหาเขาและหลบที่ด้านหลัง นางร้องไห้อย่างน่าเวทนา
　　“เทพไม้เจ้ายังมีความเป็นเทพอยู่หรือไม่? ทำไมถึงทำนางร้องไห้อีกแล้วล่ะ?”
　　ซือหยูมองเทพไม้ที่อยู่ตรงหน้า
　　เทพไม้ยังคงติดอยู่บนบัลลังก์ด้วยหอกที่เสียบทะลุจนมิอาจขยับตัวได้แต่นางก็ไล่ตามจางตี๋เก้อด้วยการขยับบัลลังก์ไปพร้อมกับนางแทน
　　“ฮื่ม!แม่สาวน้อยนั่นไม่รู้จักพอ เป็นไปไม่ได้ที่นางจะเป็นอสูรเนรมิตรขั้นหกในไม่นานหากไม่ได้ข้าช่วย!”
　　เทพไม้ตอบตรงๆ
　　ถ้าจักรพรรดิผีไม่บอกความจริงกับซือหยูก็เป็นไปไม่ได้ที่ซือหยูจะรู้ว่าจางตี๋เก้อมีร่างกายหายากถึงจะไม่ได้ทรงพลังเท่ากับลูกหลานเทพ มันก็ยังล้ำค่าเพราะมันมีการหลอมรวมพลังของผีและอรหันต์ ซึ่งพลังที่ตรงกันข้ามกันอย่างสุดขั้วนี้ได้ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของนาง
　　ตามที่จักรพรรดิผีบอกผู้ที่มีร่างกายลักษณะนี้มักจะตายตั้งแต่เกิด ผู้รอดชีวิตเช่นนางคือสิ่งที่หาได้ยาก
　　เมื่อเทพไม้รู้นางก็อาสาเป็นอาจารย์ให้จางตี๋เก้อเพื่อที่นางจะได้ชี้แนะจางตี๋เก้อในการใช้ร่างกายหายากให้เต็มประสิทธิภาพ ด้วยความช่วยเหลือจากเทพไม้ จางตี๋เก้อได้เติบโตอย่างรวดเร็วหลังจากผ่านความยากลำบากที่มิอาจบอกได้ นางเติบโตเร็วยิ่งกว่าซือหยูที่มีจิตวิญญาณแปดรูด้วยซ้ำ! ตอนนี้นางเป็นอสูรเนรมิตรขั้นหก อีกก้าวเดียวเท่านั้นก่อนที่นางจะเป็นเซียน!
　　ดังนั้นจึงง่ายสำหรับจางตี๋เก้อที่จะเป็นเซียนด้วยคำชี้แนะจากเทพไม้
　　“เทพไม้ข้ามาที่นี่เพื่อลองดูว่าข้าจะดึงหอกบนตัวเจ้าออกมาได้ไหม!”
　　ซือหยูพูดอย่างจริงจังหลังจากปลอบใจจางตี๋เก้อ
　　“อะไรนะ?”
　　เทพไม้ที่มักจะไร้กังวลอยู่เสมอถามอย่างตั้งใจ
　　“เจ้าจะบอกว่าเจ้าหาทางดึงมันได้แล้วรึ?”
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“ข้าว่าข้าดึงมันได้ง่ายๆ ด้วยทรายดาราทางช้างเผือก!”
　　ทรายดาราทางช้างเผือก?เทพไม้ส่ายหน้าเบา ๆ
　　“เจ้าเคยลองแล้วพลังในหอกเป็นกำลังของเทพ ถึงทรายดาราจะเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ มันก็ใช้พลังได้แค่หนึ่งในสิบส่วน มันดูดซับพลังของเซียนได้เท่านั้น มันดูดซับพลังเทพไม่ได้หรอก!”
　　“นั่นมันเมื่อก่อน!”
　　ซือหยูพูดพลางโบกมือแสงดาวพุ่งออกมาจากฝ่ามือ
　　แสงอันตระการตาของธารดาราลอยล่องสว่างทั้งหุบเขาในมุกวิญญาณเก้าหยก
　　ดวงดารานับไม่ถ้วนในธารดารารวมตัวเป็นกระเรียนขาวโบยบินซึ่งคือร่างของเทพกระเรียน
　　เทพไม้ทั้งตกใจและดีใจ
　　“เทพไม้หลอมรวมกับสมบัติศักดิ์สิทธิ์เป็นจิตวิญญาณสมบัติรึ?”
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“ใช่แล้ว!ข้าใช้พลังเกือบทั้งหมดของทรายดาราได้แล้ว ข้าอยากจะลองอีกครั้ง!”
　　เทพไม้พยักหน้าด้วยความดีใจ
　　จากนั้นซือหยูจับหอกยาวที่ทะลวงร่างเทพไม้ด้วยทรายดารา!
　　ทรายดาราเริ่มโคจรในเวลาต่อมาหอกยาวที่เคยยากในการดึงถูกดูดซับอย่างช้า ๆ
　　เทพไม้ตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อพลังปีศาจค่อย ๆ สลายไป ร่างกายของนางที่เคยแข็งทื่อเริ่มยืดหยุ่นขึ้นเรื่อย ๆ เทพไม้ถึงกับดีใจจนเนื้อเต้น
　　ซือหยูถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาไม่คิดว่าสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่มีจิตวิญญาณสมบัติจะแข็งแกร่งขนาดนี้
　　หนึ่งเดือนต่อมาหอกยาวได้ถูกดึงออกมาจากร่างเทพไม้
　　เทพไม้ได้รับอิสระกลับมาแล้ว!
　　“เทพไม้ข้าดึงหอกให้เจ้าแล้ว! เจ้าเป็นอิสระแล้ว!”
　　ซือหยูพูด
　　เทพไม้กระโดดลงจากบัลลังก์และเดินอย่างเริงร่าราวผีเสื้อนางพูดด้วยรอยยิ้ม
　　“ยังหรอก!ข้ายังมีอีกเรื่องที่ต้องทำ!”
　　ซือหยูแปลกใจกับคำตอบของนางเขาถาม
　　“อะไรล่ะ?”
　　นางไม่คิดจะล้างแค้นศัตรูในทันทีหรือ?
　　“ข้าจะแต่งงานกับเจ้า!”
　　เทพไม้พูดพลางจ้องซือหยู
　　“ไม่มีทางซะหรอก!”
　　“เฮ้!ข้าเป็นเทพนะ! เทพน่ะล้ำค่ารู้ไหม? เจ้าปฎิเสธข้าแบบนี้ได้ยังไง? ข้าเสียใจนักที่เจ้าทำร้ายความรู้สึกข้า!”
　　“สายตาเจ้าไม่ได้มีความคิดดีๆ อยู่เลย ข้าเห็นนะ!”
　　“ไม่เอาสิ!ข้าได้ยินว่าหากคนสองคนแต่งงานกัน ทุกสิ่งที่เป็นของอีกฝ่ายจะถูกแบ่งครึ่งหลังหย่าร้าง! เจ้ามีสมบัติล้ำค่าตั้งมากมาย! ต่อให้ข้าเอาไปสักครึ่งเจ้าก็คงไม่เป็นอะไร ใช่ไหม?”
　　“เจ้ามันหน้าด้าน!”
　　“หน้าด้านก็ยังดีกว่าจนนะ!ไม่เอาน่า! มาแต่งงานแล้วหย่ากันเถอะ ข้าจะได้เอาสมบัติเจ้าไปสักหน่อย!”
　　ซือหยูพูดไม่ออก
　　ซือหยูไม่สนใจเทพหน้าด้านน่ารำคาญและออกจากมุกวิญญาณเก้าหยก
　　เทพไม้จะออกไปเมื่อใดก็ได้เพราะมุกวิญญาณเก้าหยกนั้นหยุดนางไม่ได้ซือหยูไม่สนใจว่านางคิดจะอยู่ในนั้นต่อไปหรือไม่ เพราะถ้าหากเขาไม่อนุญาต นางก็เอาดินเพาะบ่มชั้นสูงไปไม่ได้แม้แต่กำมือเดียว!
　　“เทพขนนกท่านมีแขก!”
　　เสียงจางยี่หมิงดังมาจากด้านนอกเขาคือคนที่รับผิดชอบเมื่อตอนแลกตัวประกันกับซือหยู เขาที่เป็นรองหัวหน้าหน่วยผู้คุมกฎเทพกระเรียนในเวลานี้รับหน้าที่รับใช้ซือหยู
　　ซือหยูถาม
　　“ผู้ใดกัน?”
　　“ปู้หลูยี่เขาเป็นลูกหลานเทพกระบี่ เป็นผู้คุมกฎอาวุโสอันดับสอง!”
　　จางยี่หมิงพูดอย่างเลื่อมใสปู้หลูยี่เป็นดั่งตำนานสำหรับเขา
　　และจางยี่หมิงเองก็ตกใจอยู่ภายในที่แม้แต่ปู้หลูยี่ยังมาหาซือหยูที่เคยเป็นคนต่างแดนมาก่อน
　　ซือหยูตอบ
　　“บอกให้เจ้าตระกูลรับแขกข้ากำลังปิดประตูฝึกตน ข้าจะไม่พบแขกสักระยะ”
　　คนมากมายและหลากหลายสำนักมักมาหาซือหยูอยู่บ่อยครั้งรวมถึงยอดฝีมือขึ้นชื่อในพันธมิตรบูรพาด้วย
　　แต่ซือหยูก็ขอให้เหอหลูจูรับแขกเหล่านั้น
　　เหอหลูจูรู้สึกขอบคุณเขาซือหยูยังคงให้เขาดูแลภาระในตระกูล หมายความว่าซือหยูให้ความเคารพต่อเขา
　　“ตามท่านปรารถนา!”
　　จางยี่หมิงตอบพลางคิดในใจซือหยูไม่ใช่คนนอกอีกแล้ว! เขาถึงกับปิดประตูใส่หน้าแขกคนสำคัญ!
　　เมื่อจางยี่หมิงเดินออกไปซือหยูพูด
　　“ส่งข่าวทั้งหมดที่เจ้ารวบรวมมาให้ข้าโดยเฉพาะเรื่องของตระกูลเทพตำรา!”
　　นอกห้องฝึกภูติผีมากมายปรากฏตัวพร้อมกับสิ่งที่เตรียมไว้ให้ซือหยู
　　ภูติผีเหล่านี้คือสมาชิกในหน่วยข่าวกรองของซือหยู
　　เมื่อซือหยูได้ตราเทพจากสองเทพมาเขาได้ก่อตั้งหน่วยข่าวกรองของตัวเองซึ่งเทพทั้งสองไม่รู้ และข้อมูลต่าง ๆ ก็ล้วนเป็นของซือหยูแต่เพียงผู้เดียว
　　ด้วยหน่วยนี้ซือหยูสามารถหาวารีพิษเย็น กระจายข่าวลือ และแอบชี้นำความเห็นของคนส่วนมากได้
　　เมื่อเขาได้เป็นตัวแทนเทพหน่วยข่าวกรองของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วปกคลุมกว่าครึ่งของพันธมิตรบูรพา แน่นอนว่ามีสายลับมากมายถูกส่งไปยังโลกเทพตำรา
　　สายลับเหล่านี้รวบรวมข้อมูลเรื่องตระกูลเทพตำราตั้งแต่จำนวนคน รูปลักษณ์ และเพศของคนในตระกูล
　　หลังจากอ่านข้อมูลที่ได้ซือหยูส่ายหน้าเบา ๆ หน่วยข่าวกรองที่เขาเพิ่งก่อตั้งยังทำงานได้ดีไม่พอ สายลับของเขาพลาดข้อมูลสำคัญไปมากมาย
　　ตามข้อมูลที่ได้รับมามันดูเหมือนว่าตระกูลเทพตำรากำลังไร้การเคลื่อนไหว
　　แต่ความนิ่งเงียบเช่นนี้ทำให้ซือหยูระแวง
　　ซือหยูไม่เชื่อว่าตระกูลเทพตำราจะไม่ทำอะไรเมื่อเขาเป็นตัวแทนเทพแต่หน่วยข่าวกรองก็ล้มเหลวในการสืบ เหตุผลเดียวก็คือสายลับของเขาถูกหลอก
　　เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลเทพตำราจะไม่เคลื่อนไหวแต่เขาไม่รู้ว่าแผนของตระกูลเทพตำราที่แน่ชัดเป็นอย่างไร
　　จากนั้นจางยี่หมิงก็กลับมา
　　“เทพนกขนท่านมีแขกคนสำคัญอีกคนแล้ว!”
　　“ให้เหอหลูจูรับแขกนอกจากจะมีเทพมาพบข้า!”
　　ซือหยูตอบ
　　จางยี่หมิงตอบ
　　“ท่านเทพแขกผู้นี้บอกว่ามีสิ่งที่ท่านอยากจะรู้ในเวลานี้”
　　อะไรนะ?ซือหยูเลิกคิ้ว คนคนนี้รู้ว่าเขากำลังสอดส่องตระกูลเทพตำรา นั่นหมายความว่าหน่วยข่าวกรองของเขาดีกว่าซือหยูอยู่มากโข
　　ซึ่งมีเพียงคนเดียวที่ฉลาดพอและมีเครือข่ายข่าวที่มากพอในโลกใบนี้ ซือหยูรู้จักเพียงคนเดียว…หยางไท่!
　　ซือหยูไม่อยากจะมีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายคนนี้หยางไท่ชี้นำให้ตระกูลเทพกระเรียนตามล่าเขา นั่นทำให้เกิดรอยแผลในใจของซือหยู
　　แต่หยางไท่ที่รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วเลือกที่จะมาหาเขาพร้อมกับข้อมูลที่ซือหยูต้องการซือหยูจึงรู้ความตั้งใจของเขา
　　“แขกที่เจ้าว่าคือหยางไท่สินะ?พาไปที่ห้องโถง ให้เขารอข้าที่นั่น!”