The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1184 - เตรียมรับมือ

DND.
　　ซือหยูออกจากมุกวิญญาณเก้าหยกตอนนี้เขามีหอกจากพลังปีศาจเป็นตัวช่วย เขามีศรทลายฟ้า ผีเสื้อโกลาหล และเทพไม้
　　แต่เทพไม้นั้นเอาชนะได้เพียงว่าที่เทพขั้นต้น
　　“นี่ยังห่างไกลจากคำว่าพอ!”
　　ซือหยูคาดเดามียอดฝีมือแข็งแกร่งมากมายในโลกเทพกระเรียน แต่ต่อหน้าว่าที่เทพ จำนวนหาใช่ความได้เปรียบแต่เป็นการเสียเปรียบ
　　มือสังหารจะเข้าถึงตัวเขาโดยการแฝงตัวกับกลุ่มคน
　　แม้ซือหยูจะเป็นเทพเขาก็ไม่มีคนรับใช้มากนัก
　　เขาต้องพึ่งตัวเอง!
　　เขานึกขึ้นได้ซือหยูเรียกลูกไฟสีม่วงออกมาหลายลูก ด้านในลูกไฟนี้มีหยดไผ่เงินกล้วยไม้สวรรค์หลอมอยู่
　　เขายังเหลือมันอีกหกหยดมากพอที่เขาจะตีกระบี่อีกหกเล่ม
　　ในโลกจิวโจวไม่มีใครตีสมบัติภูติขึ้นมาได้ยกเว้นกิเลนน้อย แต่มันจะเป็นเรื่องง่ายในโลกพันธมิตรบูรพา!
　　โลกของเทพแห่งอุปกรณ์ถูกสร้างโดยเทพที่ตีอุปกรณ์ได้ดีมีปรมาจารย์มากมายในโลกใบนั้น ซือหยูสามารถขอให้พวกเขาตีดาบให้ได้โดยง่าย
　　ครึ่งวันต่อมาเหอหลูจูเดินมาหาซือหยู
　　“เทพขนนกท่านจะไปจากที่นี่หรือ?”
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“ใช่!ข้าอาจจะไปแค่คืนเดียว หรืออาจจะหนึ่งเดือน!”
　　หลังพูดคุยกับเหอหลูจูสักครู่ซือหยูออกเดินทางไปยังโลกของเทพแห่งอุปกรณ์
　　เขาจะใช้เวลาห้าถึงหกวันกว่าจะถึงที่หมายแม้จะใช้ประตูมิติเทวะ
　　หลังจากซือหยูออกเดินทางสตรีวัยกลางคนหน้าตางดงามปรากฏตัวที่ตลาดในเมืองชายแดนโลกเทพกระเรียน
　　ทุกคนที่กำลังวุ่นวายในตลาดอันคับคั่งมิได้สนใจสตรีอันน่ารักอย่างนางแม้จะเดินผ่านก็ไม่มีใครสนใจนางเลย
　　ดูเหมือนทุกคนเมินนางไปหมด
　　ที่ร้านอาหารในตลาดเจิ้งหยวนชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
　　“นางเป็นว่าที่เทพนางน่าจะกำลังใช้วิชาปิดบังตัว ผู้คนถึงไม่สนใจนางแม้นางจะอยู่ตรงหน้า ข้าไม่รู้เลยว่านางเรียนวิชานั้นมาจากไหน!”
　　ปู้หลูยี่ที่นั่งตรงข้ามกับเจิ้งหยวนชิงเหลือบมองสตรีคนนั้นและก็เป็นตามคาด เมื่อเขาพยายามจะจ้องมองนาง ภาพที่เขาได้เห็นกลับถูกสะท้อนกลับมา
　　เขาพยายามหลายครั้งแต่ก็ล้มเหลวในการมองนางให้ชัดเจน
　　“ชิ!ถ้าหากนางเป็นมือสังหาร นางจะต้องแกร่งมากแน่!”
　　ปู้หลูยี่พูดอย่างไม่คิดอะไร
　　“เจิ้งหยวนชิงพยัหน้าเบาๆ”
　　“เจ้าเจอตัวคังเตี้ยยี่หรือไม่?”
　　ปู้หลูยี่พยักหน้าตอบ
　　“ตอนเขาออกจากตระกูลเทพกระเรียนเขาหายตัวในทันทีเพื่อหนีจากการถูกตระกูลเทพกระเรียนสังหาร เขาไม่ได้กลับโลกเทพตำราแต่ไปที่โลกแห่งเทพอุปกรณ์ ข้าคิดว่าเขากำลังเก็บตัว!”
　　เจิ้งหยวนชิงตอบ
　　“อืมไปที่โลกใบนั้นกันเถอะ เขาคือผู้รอดชีวิตจากโลกจิวโจว ข้าพนันว่าเขาต้องรู้เรื่องฉินคั่ว!”
　　“หยวนชิงทำไมเจ้าถึงกังวลเรื่องฉินคั่วนัก?”
　　ปู้หลูยี่ถามด้วยความสับสนตามปกติ หัวหน้าผู้คุมกฎอาวุโสมักจะไม่สนใจคดีเล็ก ๆ เช่นนี้
　　เจิ้งหยวนชิงไม่กล้าบอกเขาถึงความจริงที่อยู่เบื้องหลังภารกิจโลกจิวโจวนางแสร้งโมโห
　　“ผู้คุมกฎตายที่นั่นนะ!หากฆาตกรไม่ถูกลงโทษ พวกนอกรีตจะเหิมเกริม!”
　　ปู้หลูยี่พูดตาม
　　“จริงด้วย!ผู้คุมกฎสูงส่ง แต่ก็ยังมีบางคนกล้ามาดูถูกพวกเรา!”
　　เขาพูดพลางคิดถึงซือหยูที่ท้าทายเขาโดยการปฏิเสธไม่ให้เขาพบ
　　“เอ๋…ก็จริง!เจ้าพูดถูก!”
　　เจิ้งหยวนชิงพูดด้วยความรู้สึกผิด
　　…
　　หกวันต่อมาในโลกเทพอุปกรณ์
　　ตามข้อมูลที่ซือหยูได้มาโลกเทพอุปกรณ์นั้นมีปรมาจารย์ช่างสี่คนที่อยู่กันคนละทิศทางของโลก
　　ปรมาจารย์ตะวันออกมีนามหวังยุ่นเสวียนเขาคือคนที่เก่งที่สุด มีเพียงเทพในโลกใบนี้เท่านั้นที่จะเทียบวิชาช่างฝีมือของเขาได้
　　เขาขึ้นชื่อในด้านการตีอุปกรณ์คุณภาพสูงอย่างรวดเร็ว
　　เวลานี้ซือหยูกำลังไม่มีเวลา!
　　และหวังยุ่นเสวียนที่มีชื่อเสียงที่สุดก็ไม่อยากจะเสียเวลาตีอุปกรณ์ง่ายๆ ด้วย
　　แต่หวังยุ่นเสวียนนั้นจุกจิกยิ่งกว่านั้นสิ่งที่เขาจะตีมิได้แต่ท้าทายเท่านั้น แต่มันต้องเป็นสิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นด้วย มิเช่นนั้นเขาจะปฏิเสธลูกค้าไม่ว่าจะเสนอเงินเท่าไหร่ก็ตาม
　　อุปนิสัยของเขาคาดเดาไม่ได้
　　การตีกระบี่หกเล่มให้ซือหยูเป็นเรื่องยากแต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเข้าตามเงื่อนไขของหวังยุ่นเสวียนหรือไม่
　　หลังจากคิดอย่างละเอียดซือหยูก็ได้ไปที่ตำหนักของหวังยุ่นเสวียน
　　หลายคนรอพบหวังยุ่นเสวียนอยู่นอกตำหนักซือหยูที่ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมิได้เปิดเผยตัวตนเทพขนนก เขาเลือกยืนต่อแถวอย่างเงียบงันเช่นคนอื่นที่รอการต้อนรับจากหวังยุ่นเสวียน
　　“ในวันนี้ท่านอาจารย์จะตีสมบัติภูติขั้นกลางเท่านั้น!”
　　หวังยุ่นเสวียนกำลังจะพบลูกค้าและศิษย์คนหนึ่งของเขาก็ตะโกนเสียงดังหลังเดินออกมาจากประตู
　　เมื่อได้ยินเสียงตะโกนแทบทุกคนเดินออกจากแถวทันที
　　ล้อกันเล่นหรือ?ตีสมบัติภูติขั้นกลางไม่ใช่เรื่องง่าย! ทั้งเงินและทรัพยากรมันเหนือกว่าสมบัติภูติชั้นต่ำเป็นสิบเท่า!
　　พวกเขาไม่แปลกใจเพราะหวังยุ่นเสวียนมักจะทำแบบนี้เมื่อเขาอารมณ์ดี เขาจะบอกให้ศิษย์มาประกาศเงื่อนไขที่ลูกค้ารับไม่ได้ เพื่อที่เขาจะได้ไล่ลูกค้ากลับไป
　　ไม่นานคนอื่นที่เรียงแถวอยู่ก็หายไปหมด
　　ศิษย์ที่เห็นซือหยูถาม
　　“เจ้าจะตีสมบัติภูติชั้นกลางหรือ?”
　　ซือหยูส่ายหน้า
　　“ไม่ใช่แค่สมบัติภูติชั้นต่ำหกชิ้นเท่านั้น!”
　　ศิษย์หวังยุ่นเสวียนส่ายหัวไร้เส้นผมน้อยๆ ของเขา
　　“โปรดกลับไปเถอะ!วันนี้ท่านอาจารย์ไม่อยากจะตีอะไรเลย!”
　　ซือหยูตอบด้วยรอยยิ้ม
　　“ข้าว่าอาจารย์เจ้าจะออกมาเจอข้าไปบอกเขาว่าข้ารออยู่!”
　　ศิษย์หัวล้านยิ้มแห้งๆ
　　“นี่เจ้า!เจ้ามีปัญหาอะไรกัน? ช่วงนี้อาจารย์ข้าไม่ได้ตีอะไรน่าสนุกเลย อารมณ์เขาไม่ดีอยู่เสมอ ถ้าเจ้าไม่กลัวว่าของเจ้าจะพัง ข้าจะให้เจ้าเข้าไป!”
　　“หึหึ!ถ้าอาจารย์เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร ข้าว่าเขาคงจะอารมณ์ดีขึ้นนะ!”
　　ศิษย์หัวล้านสับสนกับท่าทีของซือหยูเขาถาม
　　“เจ้าเป็นใครกันล่ะ?”
　　“ซือหยู!อืม…เรียกข้าว่าเทพขนนกก็ได้!”
　　ศิษย์หัวล้านตกใจ
　　“ท่านคือเทพขนนกรึ?”
　　“อาจารย์เจ้าคงจะสนใจการมาเยือนของข้าแล้วล่ะ!”
　　ซือหยูพูด
　　แต่ศิษย์หัวล้านกับมีสีหน้าหม่นหมองเขาพูด
　　“ข้าว่าท่านรีบกลับไปเดี๋ยวนี้จะดีกว่าท่านอาจารย์พูดร้าย ๆ กับท่านหลายเรื่องนักในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้!”
　　หืม…ซือหยูงุนงงเรื่องข้ารึ?
　　“ไม่เป็นไร!บอกเขาว่าถ้าหากไม่มารับข้าในสิบนาที ข้าจะไปหาปรมาจารย์คนอื่น!”
　　เมื่อได้ยินเช่นนั้นศิษย์หัวล้านจึงเข้าไปหาหวังยุ่นเสวียน
　　หวังยุ่นเสวียนอายุราวห้าสิบปีพลังของเขาไม่ได้มากนัก แต่ไม่เหมือนกับปรมาจารย์ช่างคนอื่นที่มีร่างกายกำยำ เขาค่อนข้างหล่อเหลาและดูสง่า
　　หลังจากได้ฟังเรื่องจากศิษย์หวังยุ่นเสวียนลุกขึ้นซัดหมัดลงบนโต๊ะตรงหน้า เขาตะโกนด้วยความโมโห
　　“มารดามันเถอะกล้าดียังไงถึงมาหาข้า? ข้าเกลียดมันเพราะมันไม่ชวนข้าร่วมแผนชิงตำแหน่งเทพ นั่นมันเรื่องน่าตื่นเต้นไม่ใช่หรือยังไง!”
　　ศิษย์หัวล้านอ้าปากค้าง
　　‘บ้าน่า!ข้ารู้แล้วว่าทำไมท่านอาจารย์ถึงเอาแต่ก่นด่าซือหยู เขาไม่ชอบใจเพราะซือหยูไม่ขอให้เขาร่วมแผนด้วยนี่เอง!’
　　เขาคิด