The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1195 - เหล่าเทพรวมพลัง

DND.
　　ฉินเฟยเฉินหรี่ตามองรอบๆ
　　“อย่าทิ้งข้าไป!นี่อาจเป็นแผนของซือหยู! มันต้องการดึงเจ้าออกจากข้าเพื่อที่จะลอบสังหารข้า! เจ้าห้ามไปไหนจนกว่าเทพเซียนคันฉ่องจะมาถึง!”
　　ผู้เฒ่ากระวนกระวายแต่เขาก็เข้าใจดีว่าฉินเฟยเฉินคือทายาทของเทพตำรา คนอื่นจะตายก็ได้ แต่ฉินเฟยเฉินจะต้องไม่เป็นอะไร
　　ผู้เฒ่าที่สิ้นหวังได้แต่มองการล้างบางตระกูลโดยทำอะไรไม่ได้เลย
　　จากั้นพื้นก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงยักษ์ขนาดหมื่นศอกมาถึงตำหนักเทพตำรา
　　ซือหยูตะโกนราวกับวีรบุรุษ
　　“เจ้ามือสังหารไร้ยางอายจากสำนักนรกเจ้าลอบสังหารยอดฝีมือพันธมิตรบูรพาไปมากมาย จงยอมถูกจับตัวซะ!”
　　เจิ้งหยวนชิงที่อยู่ข้างๆ พูดกับตัวเองเบา ๆ
　　“เขาไม่โผงผางไปหน่อยหรือ?”
　　เมื่อเห็นว่าจินกังเริ่มทำการสังหารเจิ้งหยวนชิงก็มิอาจหยุดรอยู่ได้ นางแตะแส้สีทองพุ่งเข้าไปต่อสู้กับจินกัง
　　แต่เมื่อจินกังเห็นว่านางมาเขาก็หนีโดยไม่คิดสวนกลับ
　　เหนือศีรษะขุนพลเทพยักษ์คังเตี้ยยี่แอบสื่อสารกับซือหยูผ่านกระแสจิต บอกเขาในเรื่องจุดสำคัญของเรือนเทพตำราและบอกจุดที่ซ่อนขุมทรัพย์เทพตำราอีกด้วย
　　ซือหยูจึงแอบสั่งจินกังต่อไป
　　ต่อมาจินกังที่กำลังฆ่าคนอย่างบ้าคลั่งก็เปลี่ยนทิศทางไปในจุดที่มีคนคุ้มกันแน่นหนา
　　ฉินเฟิยเฉินตึงเครียด
　　“นั่นมันเรือนเก็บขุมทรัพย์เทพตำรา!แม่นางหยวนชิง โปรดหยุดมันที!”
　　เจิ้งหยวนชิงกำลังจะพยักหน้าแต่ก็ได้ยินเสียงของซือหยูจากด้านบน
　　“เจิ้งหยวนชิงหลีกทางไป! ให้ขุนพลเทพยักษ์จัดการแทน!”
　　ก่อนที่เขาจะพูดจบขุนพลเทพยักษ์ก็กำลังเหยียบเท้าขนาดพันศอกลงกับพื้นแล้ว
　　เจิ้งหยวนชิงจ้องซือหยูตาเขม็งเขาคิดจะเหยียบนางให้ตายหรือยังไงกัน?
　　นางรีบหลบอย่างรวดเร็วขุนพลเทพยักษ์กระทืบลงอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า แต่มันไม่ได้เหยียบที่จินกัง แต่เป็นจุดที่เก็บทรัพยากรนับไม่ถ้วนของตระกูลเทพตำรา สมบัติต่าง ๆ ต่างระเบิดอยู่ใต้เท้าของมัน!
　　ปั้ง!
　　ทรัพยากรนับไม่ถ้วนกระจายไปรอบทิศทางราวกับน้ำตก
　　เหล่าคนรอบเรือนเทพตำราดีใจมากทุกคนรีบเก็บสมบัติที่หล่นมาจากฟ้า
　　สมบัติเหล่านั้นคือของล้ำค่าที่ยากจะได้เห็นในโลกภายนอกแต่ละชิ้นมีมีค่าเท่ากับเหรียญเทพหลายเหรียญ
　　“บัดซบ!ทำไมเรื่องน่าสนุกอย่างเก็บสมบัติถึงไม่มีข้าล่ะ?”
　　เทพไม้บินออกมาด้วยความโมโหเพียงความคิดเดียว เถาวัลย์มากมายก็งอกออกมาจากพื้นเก็บรวบรวมสมบัติที่หล่นจากท้องฟ้าด้วยความเร็วเหนือเสียง
　　หากพูดให้ตรงกว่านั้นเหล่าคนที่มาเก็บสมบัติก็เป็นเป้าหมายของเถาวัลย์เช่นกัน
　　เหล่าคนโลภที่เข้ามานั้นถูกปล้นเอาแหวนมิติของสำคัญ หรือแม้แต่เสื้อผ้าคุณภาพสูงไปโดยเถาวัลย์
　　“หากเป็นนักสะสมสมบัติก็มีสิทธิ์เก็บทุกอย่าง! จงเก็บทุกอย่างและไม่เหลือสิ่งใดเอาไว้ซะ!”
　　เทพไม้ชี้แนะเหล่าคนที่มาเก็บสมบัติใกล้ๆ
　　คนที่เสียแม้กระทั่งเครื่องแต่งกายเหล่านั้นตะโกน
　　“เจ้าต่างหากที่ปล้นเรา!!”
　　สมบัติที่กระจายออกมานั้นเป็นเพียงหนึ่งในร้อยของตระกูลเทพตำราเท่านั้นอีกเก้าสิบเก้าส่วนที่เหลือได้กลายเป็นเถ้าถ่านเมื่อตอนถูกเหยียบแล้ว
　　ฉินเฟยเฉินโกรธแค้น
　　“ซือหยู!ทำอะไรของเจ้า?”
　　แม้แต่เจิ้งหยวนชิงก็อ้าปากค้างซือหยูกำลังสร้างปัญหาใหญ่ให้กับตัวเอง เขาทำลายทรัพย์สินของเทพตำราทั้งหมดในก้าวเดียว!
　　มันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมดของตระกูลเทพตำราแต่อย่างน้อยก็เป็นครึ่งส่วน มันเป็นสิ่งที่ตระกูลเทพตำราสะสมมากว่าแสนปี!
　　ซือหยูพูดด้วยหน้าเศร้า
　　“ขออภัยด้วยเฟยเฉินหลานรัก แต่การทำลายสำนักนรกถือเป็นเรื่องที่ต้องมาก่อน เจ้าคงไม่ว่าอะไรนะ!”
　　ขุนพลเทพยักษ์ยกขาเหยียบไปทางจินกังอีกครั้ง
　　ขณะนี้จินกังอยู่ด้านในตำหนักขนาดยักษ์ที่มีรูปร่างคล้ายตำรา
　　ผู้เฒ่าตกใจจนแทบจะเสียสติเขารีบพูด
　　“อย่านะ!นั่นเป็นที่บ่มเพาะลับของตระกูลเทพตำรา มันถูกสร้างด้วยความพยายามของเทพตำราทุกคน…”
　　ปั้ง!
　　เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งตำหนักขนาดยักษ์พังทลายอย่างไม่ทันได้เตรียมใจ มิติที่ถูกบีบอัดข้างในระเบิดออกมา…
　　พื้นที่ลับเองก็ถูกทำลายไปแล้ว!
　　ทรัพยากรอีกมหาศาลกระจายปลิวออกมาจากแรงกระแทกตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของเทพไม้ที่เก็บรวบรวมสมบัติทั้งหมด
　　น่าแปลกที่เหล่านักล่าสมบัติทั้งหลายเลิกล้มความคิดและทิ้งสมบัติไปพวกเขามองเทพไม้เก็บรวบรวมสมบัติเงียบ ๆ
　　“เฟยเฉินหลานรักเราต้องเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมเหนือสิ่งอื่นใด! โปรดทนไว้ก่อน!”
　　ซือหยูพูดด้วยหน้าเศร้า
　　จากนั้นจิงกังก็พุ่งไปอีกที่
　　“อย่าไปที่นั่นนะ!มันคือห้องบ่มเพาะฎีกาสวรรค์ที่เทพตำรารุ่นก่อนทิ้งเอาไว้ มันมีฎีกาสวรรค์ที่อดีตเทพหลายคนบรรลุ มันคือจุดสำคัญของตระกูลเทพตำ…”
　　ปั้ง!
　　“หลานรักเฟยเฉินเรื่องนี้สำคัญกว่าทุกสิ่ง โปรดทดไว้ก่อน!”
　　“อย่าไปที่นั่นนะ!นั่นคือที่ที่เทพตำรารุ่นก่อน…”
　　ปั้ง!
　　“หลานรักเฟยเฉินเจ้าอดทนก่อนเถอะ!”
　　“อย่าเหนียบนะนั่นมัน…”
　　ปั้ง!
　　“หลานรักเฟยเฉินอย่าได้คิดเล็กคิดน้อย ทนไว้ก่อน”
　　“อย่านะ…”
　　ปั้ง!
　　“เอ๋หลานรักเฟยเฉิน เจ้าจะพูดอะไรนะ? อย่าอะไรนะ?”
　　ฉินเฟยเฉินพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
　　จินกังยังคงหนีต่อไปซือหยูก็ไล่ตามเขาขณะที่บังคับขุนพลเทพยักษ์ให้ทำลายพื้นที่สำคัญมากมายของตระกูลเทพตำราตลอดทาง
　　จินกังได้ผ่านจุดสำคัญที่เกี่ยวข้องกับชะตาของตระกูลเทพตำราตามที่คังเตี้ยยี่บอก
　　สุดท้ายก็คือจุดที่สำคัญที่สุด…ขุมทรัพย์เทพตำรา!
　　เหตุผลเดียวที่เทพตำราสามารถมีเกียรติยศกับเหล่าเทพอื่นได้ก็เพราะว่าเทพอื่นนั้นหวาดกลัวขุมทรัพย์เทพตำรานั่นเอง!
　　ใครจะไม่กลัวคนที่รู้ความลับทุกเรื่องของตัวเองเล่า?
　　เทพทั้งหมดชิงชังขุมทรัพย์เทพตำราจนถึงกระดูกแต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะเป็นผู้นำมาทำลายมันเพราะเทพตำราเป็นคนสำคัญในห้าลำดับเทพของเทพทั้งร้อยคน!
　　เขาเป็นคนมีอำนาจพอที่จะทำให้พันธมิตรระส่ำระสายได้
　　ดังนั้นจึงไม่มีเทพใดกล้าทำลายขุมทรัพย์เทพตำรา!
　　และนี่ก็เป็นเหตุที่เทพตำราออกจากโลกของตัวเองได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครมาทำอะไรกับขุมทรัพย์เทพตำราของเขา
　　จินกังบินหนีไปยังส่วนลึกที่สุดของตำหนักเทพตำรามันอยู่ข้างหน้าภูเขาสีเขียวขจีสิบลูก
　　สุดท้ายฉินเฟยเฉินก็มิอาจนั่งเฉยได้อีกต่อไป
　　“ทิ้งข้าได้แล้ว!หยุดจินกังก่อนที่มันจะเข้าไปหาขุมทรัพย์เทพตำรา!”
　　เมื่อได้รับคำสั่งผู้เฒ่าที่เหงื่อแตกพลั่กรีบพุ่งเข้าไปหาจินกัง
　　เขาติดชะงักอยู่ในระดับพลังว่าที่เทพขั้นต้นมาหลายปีพลังของเขาจึงเหนือกว่าจินกัง เมื่อเขาใช้พลัง ปรากฏการณ์ประหลาดจึงได้เกิดขึ้นบนฟ้าดิน
　　ใบหน้าจินกังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขาไม่มีทางเลือกนอกจากหยุดและหันไปป้องกันตัวเอง
　　แต่ทันใดนั้นเองเท้าขนาดยักษ์ก็เตะเข้ามาทำลายร่างของผู้เฒ่าเป็นเสี่ยง ๆ ในทีเดียวและเหลือเพียงดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณนั้นโกรธแค้น เขาถือจิตวิญญาณเทพของตัวเองเอาไว้
　　ฉินเฟยเฉินโกรธจนเลือดในกายเดือดพล่านเขาตะโกนจนเป็นเสียงคำราม
　　“ซือหยู?เจ้าทำอะไรอยู่?”
　　ซือหยูยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
　　“ว่าที่เทพนั่นรนหาที่ตายเอาหัวมาโขกกับเท้าขุนพลเทพยักษ์จนร่างกายแหลกสลาย ข้าจะทำอะไรได้เล่า? ศัตรูอยู่ตรงหน้า ข้าไม่มีเวลามาปลอบใจคนที่หมดหวังหรอกนะ!”
　　วิญญาณผู้เฒ่าสั่นด้วยความโกรธแค้นถึงขีดสุดเจ้าต่างหากที่เตะข้า! ข้าเอาหัวไปโขกขุนพลยักษ์ตั้งแต่เมื่อไหร่?
　　ฉินเฟยเฉินโกรธแค้นซือหยูที่พูดผิดให้เป็นถูกน้ำขุ่นๆ!
　　แม้กระนั้นเมื่อจ้องมองขุนพลเทพยักษ์สูงหมื่นศอก ฉินเฟยเฉินก็ได้แต่อดกลั้น
　　ฉินเฟยเฉินสัมผัสจิตสังหารจากซือหยูที่มาถึงเขาได้อย่างชัดเจนหากซือหยูมีข้ออ้างให้ลงมือเมื่อใด ซือหยูจะฆ่าเขาด้วยทุกสิ่งที่มี เช่นเดียวกับที่เขาทำลายกายหยาบของผู้เฒ่า!
　　ฟึ่บ!
　　จินกังหายตัวไปในภูเขาเขียวสิบลูกซือหยูถอนหายใจแรงและบังคับขุนพลเทพยักษ์ให้เหยียบมัน
　　ปั้ง!
　　ภูเขาเขียวสั่นแต่ก็ไร้ความเสียหาย!
　　คลื่นพลังเทพอันแข็งแกร่งแผ่ตามมาหลายลูกจากภายในภูเขาทั้งสิบ
　　ซือหยูแววตาเริ่มตึงเครียดตามที่คังเตี้ยยี่บอก ขุมทรัพย์เทพตำรานั้นซ่อนอยู่ใต้ภูเขาทั้งสิบ ภูเขาทั้งสิบคือผนึกป้องกันที่เทพตำรารุ่นก่อนสิบคนทิ้งเอาไว้เพื่อปกป้องไม่ให้ขุมทรัพย์เทพตำราถูกทำลายนั่นเอง
　　ว่าที่เทพทั่วไปมิอาจคลายผนึกเหล่านั้นได้
　　เมื่อเห็นว่าซือหยูทำลายไม่ได้ฉินเฟยเฉินโล่งอกเล็กน้อย ตระกูลเทพตำราตั้งรากฐานในพันธมิตรได้ทั้งหมดก็เพราะขุมทรัพย์เทพตำรา
　　ถ้าหากมันเสียหายฐานะของตระกูเทพตำราก็คงจะเสื่อมถอยลงอย่างรุนแรงเช่นกัน
　　แต่ซือหยูไม่ได้ไม่พอใจเขากลับยิ้มอย่างมีเลศนัยที่มุมปาก เขาพูดเมื่อมองท้องนภา
　　“เรากำลังเสียเปรียบขณะที่ตามล่ามือสังหารจากสำนักนรกหากเทพใดดูอยู่ โปรดให้ข้ายืมมือด้วย!”
　　เมื่อเขาพูดจบคลื่นพลังเทพที่มีกลิ่นอายซับซ้อนก็ได้ซัดลงมาจากฟากฟ้าในพริบตา มันปะทะกับภูเขาลูกแรก
　　ม่านพลังผนึกบนภูเขาลูกแรกแตกออกในทันที!
　　ซือหยูยิ้มมีเทพคนอื่นมิอาจรออยู่เฉยได้ พวกเขาต้องการใช้โอกาสนี้ทำลายขุมทรัพย์เทพตำราเหมือนกับซือหยู!
　　ซือหยูพูดต่อด้วยใบหน้าเศร้า
　　“ท่านเทพเอ๋ยมือสังหารเจ้าเล่ห์นัก ข้าเกรงว่าแค่การโจมตีไม่กีครั้งจะไม่เข้าเป้า เพิ่มพลังโจมตีอีกสักหน่อยไม่ได้หรือ?”
　　ฉินเฟยเฉินตะโกนสวนกลับทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของซือหยู
　　“ใครที่กล้าทำลายหัวใจของตระกูลเทพตำ…”
　　ปั้ง!ปั้ง! ปั้ง!
　　พลังเทพหลายสิบคลื่นพุ่งลงมาจากท้องนภาอย่างที่ไม่มีใครคาดคิดมันเข้าระเบิดภูเขาทั้งเก้า!
　　แค่พริบตาเดียวผนึกทั้งเก้าก็พังทลายสลายไป
　　ฉินเฟยเฉินมองภูเขาที่พังทลายด้วยความมึนงงชิงชัง และโกรธแค้น เขายิ่งโกรธแค้นเมื่อเห็นว่าเทพทั้งหมดทำเป็นตามืดบอดอ ภูเขาทั้งสิบถูกระเบิดหายไปแล้ว แต่จุดเล็ก ๆ ที่จินกังยืนอยู่นั้นไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลย!
　　เขาไม่พอใจอย่างมากความจริงคือเทพทั้งหมดที่มาที่นี่กำลังแอบช่วยซือหยูขณะที่เทพตำราไม่อยู่ในโลกของตัวเอง!
　　ถึงอย่างนั้นฉินเฟยเฉินก็มิอาจหยุดยั้งพวกเขาได้ และทำได้แต่มองดูการทำลายล้างทั้งหมดโดยที่ทำอะไรไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว
　　เมื่อผนึกป้องกันหายไปทุกคนก็ได้เห็นขุมทรัพย์เทพตำราที่ซ่อนอยู่ภายใน
　　มันคือชั้นตำราเก่าแก่ที่ดูโบร่ำโบราณ
　　ตำราหลายเล่มจัดเรียงอยู่อย่างเรียบร้อยบนชั้นพวกมันมีทั้งเก่าและใหม่ รวมกันเป็นพันเล่ม!
　　แต่ละเล่มนั้นมีมิติของตัวเองอยู่ภายในซึ่งมีตำราหลายพันล้านเล่มอัดแน่นอยู่!
　　โดยเฉพาะตำราที่ชื่อ‘บันทึกร้อยเทพ’!
　　สิ่งที่เขียนอยู่ข้างในคือความลับของเทพทุกคน!
　　เมื่อได้เห็นตำราเล่มนั้นซือหยูสัมผัสได้ถึงความกระวนกระวายจากเบื้องบน เทพทุกคนกำลังรบเร้าให้ซือหยูทำลายมันให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
　　ดูจากขนาดของตำราเล่มนี้ข้อมูลที่ความลับที่เก็บเอาไว้คงจะมากมายมหาศาลเลยทีเดียว
　　ถ้าชั้นตำรานี้สามารถวิเคราะห์ข้อมูลได้เองด้วยปริมาณข้อมูลมหาศาล มันก็ไม่ใช่สิ่งใดในพันธมิตรที่ขุมทรัพย์เทพตำราจะบอกไม่ได้
　　“สิ่งนี้ต้องถูกกำจัด!”
　　ซือหยูหรี่ตาเล็กน้อยเมื่อเขาใช้ขุนพลเทพยักษ์ชกมันด้วยหมัด!
　　แต่ในตอนนั้นเองเสียงอันน่าสะพรึงกลัวหนึ่งก็ดังมาจากสวรรค์
　　“หยุดเดี๋ยวนี้!”
　　เสียงอันยิ่งใหญ่นี้ดังก้องโลกเทพตำรา
　　ซือหยูชักสีหน้าเล็กน้อยมีเทพที่คิดจะหยุดเขาด้วยหรือ?
　　เมื่อสัมผัสพลังนั้นได้เทพหลายคนที่ร่วมมือกันเมื่อครู่หนีไปทันที!
　　ราวกับว่าการปรากฏตัวของคนผู้นี้คือสิ่งที่น่ากลัว
　　“เทพเซียนคันฉ่อง!”
　　ฉินเฟยเฉินร่าเริงขึ้นมาทันทีไม่มีร่องรอยความโกรธแค้นอยู่บนใบหน้าของเขาอีกแล้ว
　　เจิ้งหยวนชิงบินไปที่ข้างซือหยูนางพูดกับเขาผ่านกระแสจิต
　　“เทพเซียนคันฉ่องเป็นมารดาของผู้คุมกฎคันฉ่องแห่งตำหนักพันธมิตรนางมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเทพตำรา”
　　“เจ้าต้องหยุดเดี๋ยวนี้!อย่าได้ทำมากกว่านั้น มิเช่นนั้นจะไม่มีใครปกป้องเจ้าได้!”
　　นางกล่าว