The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1202 - แบ่งแหล่งพลังเทพ

　　เมื่อรู้ว่าพวกเขากำลังจะถูกศัตรูเปิดโปงซือหยูพูด
　　“เราต้องระวังมากกว่านี้ห้ามให้ใครนอกจากเรารู้เรื่องนี้เด็ดขาด!”
　　“ใช่!สบายใจเถอะ ท่านแม่สนับสนุนเรา ตราบเท่าที่เรื่องยังไม่ใหญ่พอ ท่านแม่จะช่วยปกปิดให้เราได้…”
　　เจิ้งหยวนชิงพูดกับเรื่องการสืบคดีนี้ เทพเจิ้งนั้นกำลังช่วยนางอยู่ แม้แต่ตอนที่ร่วมมือกับซือหยูและเทพจิง นางก็ยังทำเป็นไม่รู้อะไร เป็นสัญญาณบ่งบอกว่านางแอบสนับสนุนพวกเขาอยู่
　　เมื่อได้ฟังเทพจิงจึงหายวิตก
　　ขณะนี้ตระกูลของโลกหลายใบก็ได้คารวะกับหลุมศพเทพของตน ชั้นแสงของพลังเทพหลายร้อยสายผสมผสานกันถือกำเนิดขึ้นปกคลุมทั้งโลกเอาไว้　　ด้วยพลังที่ผสานกันนี้มันมิอาจถูกทำลายแม้ว่าจะมีเทพมากกว่ายี่คนสิบรวมพลังกัน
　　เทพแต่ละคนได้กลับไปโดยไม่อยู่ให้นานกว่านี้
　　ซือหยูเทพจิง และเจิ้งหยวนชิงมองหน้ากันและทำเป็นจะกลับ พวกเขามาถึงขอบโลกสุสานเทพอย่างเงียบเชียบ
　　“ข้าเตรียมการสำหรับวันนี้มานานแล้ว!”
　　เทพจิงเลียริมฝีปากเขาเรียกค่ายกลหลายสีที่มีพลังเทพมากกว่ายี่สิบชนิดรวมกันออกมา เขาใช้เวลาอย่างมากในการสะสมพลังเหล่านั้น
　　แม้พลังเทพที่มีจะอ่อนแอมันก็แกร่งพอที่จะเปิดทางให้คนหนึ่งคนผ่านได้เป็นอย่างน้อย เท่านี้ก็มากพอที่สามคนจะเข้าไปแล้ว
　　หลังจากเตรียมการเทพจิงได้ใช้ค่ายกลและเปิดทาง
　　เขาทำอย่างแนบเนียนไม่มีใครคนใดรู้ตัว
　　ซือหยูเข้าสู่โลกสุสานอีกครั้งเขาเหลือบมองเหล่าสุสานตรงหน้า
　　“เราสามคนต้องแยกกัน!เจิ้งหยวนชิงกับข้าจะไปที่สุสานตระกูลเทพเซียนคันฉ่องแล้วจะไปที่ของเทพตำรา เทพจิง ท่านรับหน้าที่คุ้มกัน”
　　เทพจิงขมวดคิ้วนี่ไม่ใช่แผนที่คิดกันไว้แต่แรก!
　　ถ้าหากเขาทำหน้าที่คุ้มกันเขาจะไม่มีเวลารวบรวมแหล่งพลังเทพ หากเป็นเช่นนั้น นี่จะไม่ใช่การเสียเปล่าหรือ?
　　ซือหยูมองเจิ้งหยวนชิงเจิ้งหยวนชิงเองก็กระพริบตา เทพจิงจึงได้เข้าใจ
　　นางเป็นบุตรสาวของเทพนางมิอาจขโมยแหล่งพลังเทพมาเป็นของตัวเองได้ ถ้าเทพจิงหลีกทางให้สสักหน่อย นางจะไม่เสียเปล่าเช่นกัน
　　เทพจิงรู้ความหมายในการกระพริบตาของเจิ้งหยวนชิงและรีบตอบ
　　“โอ้ไม่มีปัญหา ข้าจะบอกพวกเจ้าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เจ้าสองคนรีบไปหาเถอะ”
　　เทพจิงยังคงเหลือบมองรอบๆ และเลียริมฝีปาก ตราบเท่าที่เขาไม่ไปที่สุสานตระกูลเทพตำราและเทพเซียนคันฉ่องจนเจอเจิ้งหยวนชิง เขาก็สามารถปล้นเอาพลังเทพจากสุสานอื่นได้
　　เทพจิงตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อแผนที่วางไว้หลายปีกำลังจะสำเร็จ
　　เจิ้งหยวนชิงแปลกใจเล็กน้อยทำไมจะต้องไปค้นดูที่สุสานเทพเซียนคันฉ่องกัน? นี่มันผิดไปจากแผนแรกนิดหน่อย
　　แต่สุสานตระกูลเทพเซียนคันฉ่องนั้นน่าสงสัยไม่ต่างกันและถ้าหากพวกเขาเข้ามาแล้ว พวกเขาก็ไม่น่าจะทิ้งโอกาสนี้ไป
　　เจิ้งหยวนชิงพยักหน้าตกลง
　　“ย่อมได้!”
　　จากนั้นทั้งสองก็ได้มาอยู่ที่หน้าสุสานตระกูลเทพเซียนคันฉ่อง นางเหลือบมองซือหยู　　“ข้าขอเตือนเจ้าก่อนทุกอย่างในสุสานเทพจะต้องไม่ถูกสัมผัสนอกจากเจ้าจะรวบรวมเบาะแส! ข้าเป็นหัวหน้าผู้คุมกฎอาวุโส ข้าจะไม่อยู่เฉยมองดูเจ้าปล้นหลุมศพใคร”
　　ซือหยูยิ้ม
　　“ใจเย็นเถอะข้ารู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่”
　　ทั้งสามแยกกันไปซือหยูมาที่สุสานตระกูลเทพตำราด้วยรอยยิ้ม
　　“มาสิข้าขอดูแหล่งพลังเทพที่พวกเขาสะสมมาเป็นล้านปีหน่อย”
　　ในความวุ่นวายที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้หลุมศพตระกูลเทพตำรานั้นหักพังไปพร้อมกับเจตจำนงเทพ ไม่ว่าจะถูกเอาแหล่งพลังเทพไปเท่าใด คนนอกก็ไม่มีทางรับรู้
　　เมื่อซือหยูไปที่หลุมศพเทพไม้ก็ออกมาก่อนที่ซือหยูจะได้ปลดปล่อยมุกวิญญาณเก้าหยก เทพไม้มองดูกระดูกหักที่มีแหล่งพลังเทพอันยอดเยี่ยม นางเบิกตากว้าง
　　“แหล่งพลังเทพแบบสมบูรณ์!” 　　ซือหยูแสยะยิ้ม
　　“ใช่แล้วมันเป็นแบบสมบูรณ์! ซากเทพถูกฝังหลายร้อยคนและปกป้องที่นี่เอาไว้ พวกมันไม่ได้เสียหายเลย
　　“ข้าขอแค่ส่วนเดียวเพื่อฟื้นพลังคครึ่งส่วนกลับมาหากได้สองส่วน ข้าจะได้พลังในอดีตกลับคืนมา หากได้สามส่วน…”
　　“ไม่มีส่วนที่สามซะหรอก!”
　　ซือหยูเรียกเทพกิเลนออกมา
　　“แหล่งพลังเทพนี้เป็นของเทพตำราหากกลืนกินไปก็มากพอที่เจ้าจะฟื้นฟูตัวกลับมา”
　　เทพกิเลนอ้าปากกว้าง
　　“นี่มัน…พื้นที่หวงห้ามของพันธมิตรสุสานเทพ! เจ้าแอบเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”
　　ตั้งแต่ที่ซือหยูช่วยชีวิตเขาเขาก็อยู่แต่ในหอคอยร้อยชั้นและไม่รู้อะไรในโลกภายนอกเลย
　　“ไม่ต้องห่วงเจ้าจะเอาพลังไปฟื้นฟูตัวเองเท่าใดก็ได้…” 　　ซือหยูพูด
　　มีแหล่งพลังเทพแบบสมบูรณ์ถึงห้าแหล่งหากให้สองแหล่งกับเทพไม้และอีกสองกับเทพกิเลน ส่วนสุดท้ายจะเป็นของ…
　　ซือหยูคิดอยู่สักครู่
　　“เจ้าสัมผัสมันได้นี่ออกมาซะ คำสุดท้ายเป็นของเจ้า”
　　“ฮ่าฮ่าเจ้าหนู ทำไมเจ้าถึงใจดีนักล่ะ?”
　　ซือหยูสัมผัสได้ถึงเสียงหัวเราะประหลาดจากเทพปีศาจ
　　แสงสีแดงแล่นออกมาและกลายร่างเป็นสุนัขร่างยักษ์ที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณชั่วร้ายเทพปีศาจปรากฏตรงหน้าวพวกเขา
　　เทพปีศาจออกจากมิติวิญญาณได้ด้วยตัวเองแล้ว!
　　ทั้งเทพไม้และเทพกิเลนสะพรึงกลัว
　　เทพปีศาจเหลือบมองทั้งคู่
　　“เฮ้ถึงเทพสองคนที่ข้าเพิ่งจะได้เจอเป็นครั้งแรก ข้าขอแนะนำตัวสักหน่อย ข้าคือจักรพรรดิเทพผู้สังหารฟ้าดิน และเป็นเทพที่ขวางอสูรและสังหารอสูร เจ้าจะเรียกข้าว่าท่านเทพปีศา…”
　　“เทพกิเลนแหล่งพลังเทพของเจ้าใหญ่กว่าข้าหนึ่งนิ้ว นั่นมันไม่ยุติธรรม!”
　　“เพทไม้เจ้าคิดก่อนที่จะพูดได้หรือไม่? เจ้าเลือกพลังที่แข็งแกร่งที่สุดไปแล้ว เจ้ายังจะมาตำหนิทางเลือกข้าได้ยังไง?”
　　เทพปีศาจพยายามเรียกร้องความสนใจจากทั้งสองเทพ
　　“ข้าคือผู้สังหารฟ้าดินเทพผู้กั้นขวางเทพอื่นและอสูร…”
　　“ข้าไม่สนแต่ของเจ้าใหญ่กว่าข้า ถ้าเจ้าไม่แลกกับข้า ขะ…ข้าจะร้องไห้! ถ้าเจ้าทำให้เทพีสง่างามสูงส่งร้องไห้ล่ะก็…เจ้าจะถูกตราหน้าเป็นคนชั่วจากเหล่าเทพ!”
　　“หา!เจ้าพูดความจริงจะดีกว่า เจ้ามันเทพีหน้าด้านที่ขาดทั้งความสง่าและความสูงส่ง!” 　　“อะแฮ่ม…นี่พวกเจ้าข้าคือจักรพรรดิผู้สังหารฟ้า…”
　　“อะไรของเจ้า!เทพกิเลน เจ้าเกือบจะตายอยู่แล้ว ทำไมถึงอยากได้แหล่งพลังเทพนักหนา? รีบแบ่งมาให้ข้าอีกได้แล้ว! เจ้าใช้มากไปก็เสียเปล่าเท่านั้นแหละ!”
　　“อะแฮ่ม…ข้าคือจักรพรรดิ…”
　　“หน้าด้านนักเจ้าหิวโหยสิ่งที่จะทำให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อ เจ้ามันก็แค่…”
　　ตู้ม…
　　“พวกเจ้าสองคน!ข้าคือจักรพรรดิ…”
　　เทพไม้กับเทพกิเลนมองหน้ากันและถาม
　　“เจ้าโง่นี่มันเป็นใครกัน?”
　　“ข้าไม่รู้”
　　“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”
　　“โอ้งั้นก็แยกย้ายกันไปนอนเถอะ”
　　พรึ่บ!
　　พรึ่บ! 　　เทพทั้งสองกลับสู่มุกวิญญาณเก้าหยกและหอคอยด้วยแหล่งพลังเทพที่เก็บไว้เหลือไว้เพียงแต่เทพปีศาจที่สับสน
　　“อะไรกัน!เจ้าเทพต่ำต้อยสองคนนั่นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”
　　เทพปีศาจฉีกยิ้ม
　　“เมื่อก่อนข้าไม่ต้องสนใจคนอย่าพวกมันด้วยซ้ำ!”
　　ซือหยูพูดเบาๆ
　　“หยุดเหลวไหลได้แล้วเอาแหล่งพลังเทพไปแล้วก็ไปซะ”
　　หา?เทพปีศาจมองซือหยูหัวจรดเท้า
　　“เจ้าอยากให้ข้าไปจริงๆ รึ?”
　　“ข้าเบื่อการเป็นรังให้เทพเต็มทนแล้วเจ้าไปเรียนรู้วิธีพึ่งพาตัวเองก็แล้วกัน…”
　　ซือหยูถอนหายใจ
　　เทพปีศาจใบหน้าดำมืด
　　“รัง…เจ้าคิดว่ากำลังเลี้ยงหมาอยู่เรอะ?ก็ได้…ก็ได้ ข้าขอเป็นหมาจริง ๆ ก็แล้วกัน”
　　สีหน้าใจเย็นกลับมาที่เทพปีศาจอีกครั้ง
　　“เจ้ามีปัญหาอะไรรึ?”
　　ซือหยูถอนหายใจเบาๆ นอกจากหยุนหยาซือแล้ว คนที่รู้จักซือหยูดีที่สุดก็น่าจะเป็นเทพปีศาจที่เป็นทั้งศัตรูและมิตร
　　“ข้ากำลังมีปัญหาใหญ่และถ้าข้าจัดการได้ไม่ดี ข้าจะตาย ดวงวิญญาณข้าจะถูกทำลาย ข้าไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบเช่นใด”
　　ซือหยูพูดเมื่อเขาออกจากที่นี่ไปแล้ว ความอันตรายอีกมากมายและการต่อสู้อันรุนแรงจะรอคอยเขาอยู่
　　เทพหลายคนจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
　　“เจ้าจึงส่งข้าออกมากก่อนที่เจ้าจะตายสินะ”
　　เทพปีศาจย่อร่างขนาดยักษ์ลงมาเขาหัวเราะและตอบ
　　“เจ้าผ่านอะไรมามากแล้วเจ้ายังกังวลเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นจากนี้อีกหรือ?” 　　ซือหยูยิ้มอย่างขมขื่น
　　“เจ้าพูดถูกแต่ครั้งนี้…ข้าไม่มั่นใจ”
　　เทพปีศาจเล่นกับแหล่งพลังเทพในมือก่อนจะขว้างมันกลับคืนซือหยู
　　“เจ้าเก็บมันไว้ดูดกลืนเองเถอะถึงจะได้ผลน้อยกับเจ้า มันก็จะให้กำลังพิเศษกับเจ้า”
　　“หากมันได้ผลน้อยกับข้าแล้วทำไมเจ้าถึงให้มันกับข้าแทนที่จะใช้เองเล่า?”
　　ซือหยูส่ายหน้าเขาเรียกตำราวิชาวิญญาณที่ได้จากฉินเฟยเฉินขึ้นมา
　　เพราะมีวิชาบนโลกมากมายถูกบันทึกเอาไว้ตำรานี้จึงมีสติปัญญาและสามารถชี้จุดบกพร่องของการฝึกฝนได้ มันเป็นของล้ำค่า เทพตำรามีมันเพียงราวสามเล่มเท่านั้นแม้จะผ่านเวลามาเนิ่นนาน
　　เมื่อเห็นท่าทางเด็ดขาดของซือหยูเทพปีศาจยิ้มและรับแหล่งพลังเทพกลับมา
　　“ถ้าอย่างนั้นเจ้ากับข้า ลากันตรงนี้”
　　ซือหยูมองตำราโดยไม่เงยหน้า　　“อืมลาก่อน”
　　เทพปีศาจมองซือหยูราวกับจะพูดอะไรแต่ก็ถอนหายใจออกมาแทน
　　“บางทีเจ้าก็อย่าฝืนตัวเองให้มากนักล่ะ”
　　เมื่อพูดบเทพปีศาจได้กลายเป็นแสงโลหิตหายตัวไป
　　ซือหยูวางตำราลงเขารู้สึกว่างเปล่าในใจ เขายิ้มอย่างขมขื่น
　　เขาเคยฝืนตัวเองเมื่อไหร่กัน?
　　ซือหยูอ่านตำราอย่างตั้งใจต่อไป
　　หลังจากใช้ความคิดมานานซือหยูก็นึกถึงวิชาเก้ามังกรอสูร ตำราในมือของเขาสั่นเล็กน้อย ที่ปกตำรา มีปากผุดขึ้นมาและเปล่งเสียง
　　“วิชาผสมเป็นระดับตำนานแปดขั้น ในขั้นสุดท้าย…จะเป็นวิชาระดับเทพ ตกทอดมาจากบทพื้นฐานของ ‘อัญเชิญอสูรศักดิ์สิทธิ์’ แห่งตระกูลราชวงศ์อสูร”
　　ปึก! 　　ซือหยูมือสั่นแรงพอที่จะทำตำราหล่นลงบนพื้น
　　เขารู้สึกมานานแล้วว่าขั้นสุดท้ายของเก้ามังกรอสูรนั้นแปลกประหลาดแปดขั้นแรกล้วนเป้นมังกรวิเศษที่อัญเชิญมากโดยจิตวิญญาณ แต่ขั้นสุดท้ายนั้นคืออสูรของจริงที่ยังมีชีวิตอยู่!
　　ภายใต้การควบคุมของซือหยูไม่ว่าจะเป็นอสูรที่อ่อนแอหรือแข็งแกร่ง เขาก็อัญเชิญออกมาได้ทั้งนั้น
　　พวกที่อ่อนแอก็เช่นอีกาอสูรพวกที่แข็งแกร่งก็เช่นมังกรเก้าหัว
　　“ตามพละกำลังของโลหิตอสูรพลังของดวงวิญญาณที่ถูกวิชาเก้ามังกรอสูรอัญเชิญออกมาจะแตกต่างกันออกไป หากได้โลหิตอสูรวิเศษมา ผู้อัญเชิญจะใช้วิชาได้เต็มที่และอัญเชิญเทพออกมาได้”
　　ซือหยูหัวใจเต้นแรง!
　　“แต่อสูรวิเศษคืออะไรกัน?” 　　เขาถามตัวเองเขามีข้อมูลเรื่องเผ่าอสูรอยู่บ้าง แต่เขาไม่เคยได้ยินคำว่า ‘อสูรวิเศษ’ มาก่อนเลย