The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1204 - การกีดขวางของเทพ

　　“ในที่สุดเจ้าก็ออกมาข้าคิดว่าเจ้าตายในนั้นไปแล้วซะอีก…”
　　เจิ้งหยวนชิงยืนกอดอกรออยู่ด้านนอกสุสาน
　　ซือหยูพูดอย่างสบายใจ
　　“เจ้าเจอเบาะแสอะไรหรือไม่?”
　　“เจอแต่ก็อาจจะไม่เจอเหมือนกัน”
　　เจิ้งหยวนชิงถอนหายใจ
　　“ข้าเจอเบาะแสตั้งแต่รุ่นที่หกของตระกูลเทพเซียนคันฉ่อง ทั้งเทพเซียนคันฉ่องและเทพตำรามีสายสัมพันธ์ที่สนิทสนมกันตั้งแต่ตอนนั้น…เพื่อที่จะทำเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งด้วยกัน”
　　ซือหยูเหลือบมองเขาไม่เชื่อว่านางจะเจอเบาะแสจริง ๆ
　　ซือหยูคิดสักครู่ก่อนจะพูด　　“ตอนที่เจ้าพูดว่าทำเรื่องใหญ่ด้วยกันเจ้าหมายถึง…เพื่อสร้างขุมทรัพย์เทพตำรารึ?”
　　“ใช่แล้ว!”
　　เจิ้งหยวนชิงพยักหน้า
　　ซือหยูพูด
　　“นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเทพเซียนคันฉ่องปกป้องขุมทรัพย์เทพตำรามมาเกินไปจนดูแปลก นางต้องการมันไม่เหมือนกับเทพอื่น ไม่นึกเลยว่าตระกูลเทพเซียนคันฉ่องจะเป็นตระกูลที่ช่วยสร้างมันขึ้นมาด้วย”
　　“แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงล่ะ?”
　　เจิ้งหยวนชิงตอบหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
　　“ข้ารู้เรื่องนี้จากพิธีศพเทพที่ตระกูลเทพเซียนคันฉ่องโดยบังเอิญพวกเขาไม่ได้คิดเรื่องการสร้างขุมทรัพย์เทพตำราในทีแรก แต่เป็น…”
　　ซือหยูพูดต่อในจุดที่นางเว้นไว้สายตาเขาตื่นเต้น
　　“แต่กลับถูกเทพที่อยู่เบื้องหลังบงการสินะ”
　　“หา?”
　　เจิ้งหยวนชิงตกใจ
　　“เจ้าก็รู้เบาะแสในสุสานเทพตำราเหมือนกันรึ?”
　　ซือหยูส่ายหน้า
　　“ข้าไม่เจออะไรที่มีประโยชน์นักหรอก”
　　“แล้วเจ้ารู้ได้ยังไง?”
　　เจิ้งหยวนชิงเอียงคอด้วยความสงสัย
　　ซือหยูตอบ
　　“ข้าก็แค่เดาเอากว้างๆ มันง่ายนัก การที่เทพจะถูกรู้ความลับถือเป็นสิ่งต้องห้ามและเป็นอันตรายต่อพันธมิตรบูรพา แรงกดดันขนาดนี้มันมากเพียงใดกัน? หากไม่มีเทพที่แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลัง การสร้างขุมทรัพย์เทพตำราก็คงจะเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ต้น เหตุใดมันถึงคงอยู่มาถึงวันนี้เล่า?”
　　เจิ้งหยวนชิงตบฝุ่นที่อยู่บนป้ายหลุมศพเทพและจ้องซือหยูด้วยความโมโห
　　“แล้วทำไมเจ้าไม่พูดให้เร็วกว่านี้?เจ้าปล่อยข้าคลุกฝุ่นเกินสองเดือนเข้าไปแล้ว”
　　“ถ้าข้าพูดแล้วเจ้าจะเชื่อหรือไม่เล่า?”
　　ซือหยูถาม
　　“เจ้ารู้ว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังรึยังล่ะ?”
　　เจิ้งหยวนชิงใบหน้าจริงจังนางพยักหน้าเบา ๆ
　　“ข้าเจอแล้ว”
　　ซือหยูสังเกตถึงน้ำเสียงของนางที่เปลี่ยนไปเขาแปลกใจเล็กน้อย ดูเหมือนคนที่อยู่เบื้องหลังจะแข็งแกร่งมากทีเดียว
　　“ตระกูลเทพรากษส…ที่เป็นอันดับสี่!”
　　เจิ้งหยวนชิงตอบ
　　เทพรากษสรึ?แน่นอน ซือหยูได้ยินข่าวลือพวกเขาคือมือสังหารเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในร้อยเทพ
　　พลังของเทพรากษสนั้นดุร้ายพลังอันตรายถึงขีดสุด พวกเขาจึงได้เป็นตระกูลในอันดับสูง
　　ซือหยูเองยังได้รู้เรื่องในประวัติศาสตร์ของเทพคนนี้ที่ถูกบันทึกเอาไว้อย่างเป็นทางการ
　　เทพรากษสในรุ่นนี้เคยถูกเทพอสูรจับตัวไปสิบปีและถูกฑากิณีช่วยในเวลาต่อมา
　　ว่ากันว่าเมื่อเทพรากษสกลับมาแล้วเทพได้มีบุตรชายที่เป็นทั้งอสูรและมนุษย์
　　สิ่งที่นางได้พบเจอในโลกอสูรนั้นชัดเจน
　　หลังจากที่ส่วนผสมระหว่างมนุษย์และอสูรได้ถือกำเนิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ว่าบุตรครึ่งอสูรอยู่ที่ใดจากนั้นมันก็ได้กลายเป็นเรื่องลี้ลับที่มิได้ระบุอยู่ในบันทึกใด
　　ซือหยูหรี่ตาเขารู้ว่าแม่ของราชาเขตกลางเป็นเทพ อย่างที่เขาพูดก่อนตาย!
　　เทพรากษสคือแม่ของราชาเขตกลาง!
　　ทารกที่เกิดในโลกอสูร…ตระกูลเทพที่เก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากเทพทั้งมวลมาตลอดยุคสมัย…
　　ง่ายหรือที่จะคิดว่าขุมทรัพย์เทพตำรานั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีภัย?
　　ตัวตนของขุมทรัพย์เทพตำราคือตัวเก็บความลับของเทพไม่ได้แพร่งพรายออกไปแต่ตัวมันเองก็เป็นจุดอ่อนของเหล่าเทพอีกด้วย!
　　ถ้าหากอสูรได้ล่วงรู้ความลับเหล่านั้นและรู้จุดอ่อนของเทพทุกคนพวกอสูรจะเหนือกว่าเทพเพียงใดกัน?
　　“โลกอสูรสิ้นแล้วแต่หัวใจยังคงอยู่ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่วางเสี้ยนหนามกับพันธมิตรบูรพาจะเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ!”
　　ซือหยูเหงื่อแตกพลั่กที่แผ่นหลัง
　　แต่นี่ก็ยิ่งทำให้ซือหยูมุ่งมั่นเขาต้องการล้างโลหิตชั่วช้าและอันตรายที่แอบแฝงอยู่ในพันธมิตรให้หมดสิ้น!
　　“หยวนชิงหากเทพเจิ้งรู้จะเป็นเช่นใดรึ?”
　　ซือหยูถาม
　　เจิ้งหยวนชิงหันมองซือหยูสถานการณ์มาถึงระดับนี้แล้ว มันร้ายแรงยิ่งกว่าที่นางคิดในทีแรก นี่ไม่ใช่เกี่ยวข้องแต่กับตระกูลเทพเซียนคันฉ่องกับตระกูลเทพตำรา แต่ยังเป็นคนเชิดหุ่นที่อยู่เบื้องหลัง…ตระกูลเทพรากษส!!
　　“ข้าก็ไม่รู้ท่านแม่ตัดสินใจเองไม่ได้ นางต้องหารือกับเทพการค้ารวมถึงฑากิณีก่อน หากทั้งสามเทพตกลง มันก็เป็นไปได้ที่จะถอนรากถอนโคนตระกูลเทพรากษส!”
　　ดูเหมือนว่าเจิ้งหยวนชิงจะคิดเหมือนกับซือหยูว่าราชาเขตกลางคือลูกหลานอสูรที่หายไปในอดีตโดยมีเบื้องหลังเป็นเทพรากษสที่บงการการช่วยเขาออกมาจากจิวโจว
　　ซือหยูคร่ำครวญอยู่นานและถอนหายใจ
　　“คงง่ายหากเทพสามคนเห็นด้วยแต่ข้าเกรงว่าเราไม่มีโอกาสจะได้รายงานเรื่องทั้งหมดกับเทพทั้งสามหรอก”
　　“ว่าไงนะ?”
　　เจิ้งหยวนชิงมองตามซือหยูที่กำลังครุ่นคิดนางชักสีหน้า
　　นางเป็นว่าที่เทพนางสัมผัสพลังเทพที่กำลังใกล้เข้ามาได้
　　ยิ่งไปกว่านั้นเทพที่ใกล้เข้ามาก็คือเทพเซียนคันฉ่อง!
　　“พวกมันรู้แผนของเราแล้ว…”
　　ซือหยูถอนหายใจเขาคาดเดามาก่อนแล้วว่าเทพเซียนคันฉ่องจะต้องมาหาเขา
　　เจิ้งหยวนชิงใจหายเล็กน้อย
　　“ข้ามีความผิดติดตัวเหมือนกับเจ้าแล้วสินะ!”
　　นางยกมือเรียกหินเกลียวออกมาจากมือ
　　“ท่านแม่ให้สิ่งนี้กับข้ามาหากเทพเจอเจ้า จงใช้มันเพื่อหนีไปยังโลกใบอื่น เทพอื่นจะไม่รู้ว่าเราอยู่ในโลกสุสานเทพ หินนี่จะช่วยชีวิตพวกเรา”
　　ซือหยูไม่แปลกใจที่เทพเจิ้งยอมให้เจิ้งหยวนชิงเข้ามาที่นี่เพราะนางมีวิธีมากมายที่จะช่วยชีวิตลูกสาวตัวเอง　　“นี่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายแม่ข้ามันมีพลังเทพของแม่ข้าอยู่ เราจะหนีไปจากที่นี่ได้ไม่ยาก แต่หลังจากหนีแล้ว เราสามคนต้องแยกกันหนีไปหาความสนับสนุนจากตระกูลเทพอื่น”
　　เจิ้งหยวนชิงบอกแผนของนาง
　　ของขวัญจากเทพเจิ้งคือหินเกลียวที่ดูดซับพลังของฟ้าดินเอาไว้มันคือศิลาวิเศษ
　　มันเก็บพลังเอาไว้อย่างเหนือจินตนาการเพราะมันมีส่วนหนึ่งของพลังเทพเจิ้ง
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“ตามนั้น”
　　เมื่อรู้ว่าทั้งสองกำลังจะหนีเทพจิงเองก็เดินออกมาจากสุสานอย่างไม่เต็มใจมารวมตัวกับซือหยู แน่นอนว่าเขาแสดงสีหน้าดีใจเมื่อเห็นเจิ้งหยวนชิง แต่เขาก็พูดอย่างจริงจัง
　　“เราถูกล้อมไว้หมดแล้วมีคนที่แข็งแกร่งมากมายอยู่ข้างนอก”
　　เจิ้งหยวนชิงพยักหน้า　　“ไม่ต้องห่วงท่านแม่บอกว่าจะทำให้ท่านปลอดภัย เราต้องหนีและแยกย้ายกัน อย่าให้คนข้างนอกจับได้”
　　เทพจิงตกลงตามแผนอยู่แล้ว
　　เมื่อใช้ศิลาทั้งสามถูกคลื่นพลังอาบร่างและถูกย้ายตัวเองไปยังดินแดนเทพที่โลกใบอื่นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
　　ขณะที่รอให้‘กระต่าย’ ออกมาจากถ้ำ เทพเซียนคันฉ่องมองท้องนภา นางชักสีหน้า
　　“นี่มันลมหายใจเทพเจิ้ง…ทำไมนางถึงอยู่ในโลกสุสานเทพกัน?”
　　แต่เทพเซียนคันฉ่องก็ไม่ได้คิดมากนักขณะนี้นางเห็นเป้าหมายของนางแล้ว…ซือหยู!
　　ฟึ่บ!
　　เทพเซียนคันฉ่องเดินทางทะลุโลกใบอื่นในความคิดเดียวนางไล่ตามซือหยูและคนที่ออกมากับเขา
　　นางโล่งใจเป็นอย่างมากเพราะนางเอาแต่ดูถูกซือหยูและไม่เคยจับตัวเขาได้เลย　　แต่มันไม่สำคัญอีกแล้วซือหยูกำลังจะตายแล้ว!
　　วาบ!
　　ทั้งสามถูกย้ายมาอยู่ที่โลกวารีที่อยู่ใกล้เคียงและแยกกันหนีไปคนละทิศละทางในทันทีทั้งสามไม่ได้พูดต่อกันสักคำเดียว
　　แม้เทพเซียนคันฉ่องจะสัมผัสเจิ้งหยวนชิงกับเทพจิงได้นางก็ไม่มีเวลาให้คิดถึงเรื่องของทั้งสองคนนั้นและไล่ตามซือหยูในทันที
　　เทพเซียนคันฉ่องปรากฏตัวหน้าซือหยูพร้อมแสยะยิ้ม
　　“เจอกันอีกแล้ว…เทพขนนก!”
　　ซือหยูยิ้มโดยไม่แสดงสีหน้าไปมากกว่านี้
　　เทพเซียนคันฉ่องย่ามใจ
　　“เจ้าจะไม่ถามเหตุที่ข้าไล่ตามเจ้าและข้าจะทำอะไรเมื่อจับเจ้าได้รึ?”
　　ซือหยูตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ
　　“ถ้าเจ้าไล่ตามข้านั่นหมายความว่าเจ้าคิดจะจีบข้าหรือ? ไล่ตามข้าน่ะไม่เป็นไร แต่ข้าไม่พร้อมจะสัญญาหรือหมั้นหมายอะไรกับเจ้า ต่อให้เจ้าเป็นเทพ ข้าก็ไม่ทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นบุรุษเพื่ออยู่กินกับเจ้าหรอก”
　　“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ…”
　　เทพเซียนคันฉ่องหัวเราะอย่างเกรี้ยวกราด
　　“เจ้ายังพูดแบบนี้ได้อีกเรอะถ้าหากเราไม่ได้อยู่ฝ่ายตรงข้ามกัน ข้าก็คงจะประทับใจเจ้าเหมือนกับเทพอื่น แต่เอาเถอะ ข้าว่ายังไงเจ้าก็ต้องตายล่ะนะ!”
　　“เพราะข้ามีความลับเรื่องเจ้าร่วมมือกับอสูรเจ้าจึงคิดจะเปิดโปงข้าด้วยเรื่องความผิดจิ๊บจ๊อยเพื่อที่จะฆ่าข้าโดยไม่ต้องให้ข้าแก้ตัวอะไรสินะ?”
　　รอยยิ้มบนเทพเซียนคันฉ่องหายไป
　　“เจ้ารู้เรื่องนี้เรอะ?”
　　เป็นไปไม่ได้!มีใครไปที่โลกสุสานเทพแล้วรายงานกับซือหยูรึ? 　　เป็นเจิ้งหยวนชิงหรือเทพจิงกัน?
　　“คนโสโครกเช่นเจ้าข้าใช้แค่หัวแม่เท้าก็เดาได้แล้วว่าเจ้าคิดจะทำอะไร!”
　　ซือหยูพูดเบาๆ
　　เทพเซียนคันฉ่องตกใจนางรู้ว่าซือหยูฉลาด แต่นางไม่คิดว่าเขาจะคิดได้ถึงเพียงนี้
　　เทพเซียนคันฉ่องมองสีหน้าเยือกเย็นของซือหยูด้วยความไม่สบายใจราวกับเรื่องจะไม่เป็นไปตามที่นางคิด
　　“เอาเถอะไม่ว่าเจ้าจะใจเย็นแค่ไหน ต่อให้เจ้าอยากจะหาเทพคนอื่นมาช่วย เจ้ามันก็แค่คนโง่ที่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนั้น! อย่าแม้แต่จะคิดเลย!”
　　ซือหยูเผยแผนออกมาเล็กน้อย
　　“ตามหาเทพมาพิสูจน์ข้าเรอะ?ขอโทษด้วย ข้าไม่เคยคิดอะไรยุ่งยากไร้ผลลัพธ์แบบนั้นมาตั้งแต่แรก!”
　　ซือหยูไม่รู้ว่ามมีเทพกี่คนที่ร่วมมือกับเทพเซียนคันฉ่องตระกูลเทพตำรา และเทพรากษส ถ้าหากเขาเจอหนึ่งในนั้น นั่นจะไม่ต่างจากเสนอตัวให้คนชั่วหรือ?
　　“นี่เจ้า…”
　　เทพเซียนคันฉ่องกระวนกระวายนางมิอาจคาดเดาก้าวถัดไปของซือหยูได้
　　โชคดีที่ซือหยูตอบนางด้วยความมั่นใจ
　　“ข้าต้องให้เทพทุกคนทุกคนในพันธมิตรมาเจอข้าต่างหาก!”
　　อะไรนะ?เทพเซียนคันฉ่องตกใจอย่างหนัก เป็นไปได้หรือที่เทพทุกคนจะมาเจอซือหยูด้วยความตั้งใจของตัวเอง?
　　ความกระวนกระวายในใจนางรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เทพเซียนคันฉ๋องจ้องมองซือหยูด้วยความระแวงมากขึ้นแม้จะคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมดมาแล้ว แต่มีอยู่สิ่งเดียวที่นางลืมคิดไป
　　นั่นคือซือหยูมิใช่คนที่ใครจะมาควบคุมได้
　　“งั้นก็ให้ข้าลบเจ้าให้หายไปซะเถอะ!” 　　เทพเซียนคันฉ่องตะโกนอย่างไม่ลังเลนางต้องการกระชากวิญญาณซือหยูออกมาในทันที จากนั้นเขาจะตาย
　　นางมองซือหยูเป็นดั่งมดปลวกบนพื้นไม่ว่าเขาจะต้านทานเพียงใด มันก็ไร้ผล
　　ซือหยูรู้ดีว่าความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับเทพเป็นเช่นใด!
　　ในตอนนั้นเองเสียงฮัมเพลงเบาบางดังมาจากมุกวิญญาณเก้าหยก ตามด้วยเด็กสาวงดงามที่ดูสูงส่ง สง่างามสดใสค่อย ๆ ลอยออกมาช้า ๆ พร้อมกันแสงสีมรกตอันเป็นธรรมชาติ