The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1206 - ถึงคราเทพรากษส

　　เทพเซียนคันฉ่องหน้าถอดสีขณะทีก่ำลังต่อสู้
　　“อะไรกัน?เทพวารีตายแล้ว!”
　　นางเห็นจิตวิญญาณหนึ่งที่รายล้อมไปด้วยแสงเทพแต่ก็ไร้ซึ่งแหล่งพลังเทพ
　　จากนั้นนางก็กลิ้งหลบเถาวัลย์สีน้ำเงินก่อนจะหนีไปมีเสียงสตรีกรีดร้องดังลั่นด้วยความสะพรึงกลัวตามมา
　　“จิตวิญญาณเทพล้ำค่ามากมันขายในตลาดมืดได้เป็นกอบเป็นกำ ถ้าเจ้าหนีไปตอนนี้ ข้าจะเอามันไปขายยังไงเล่า?”
　　หลิวลี่ที่อยู่ด้านหลังตกใจเมื่อได้ยินนั่นเป็นใครกัน? เทพที่สังหารเทพวารีได้อย่างง่ายดายนั้นจะน่ากลัวเพียงใดกัน?
　　นางที่ลอกแลกไปชั่วขณะถูกเทพกิเลนเห็นช่องโหว่เขาเทพกิเลนแทงทะลวงร่างของนางในพริบตา　　ดวงวิญญาณของหลิวลี่ตกตะลึงนางรีบพุ่งไปรวมตัวกับว่าที่เทพและเทพอื่นที่กำลังจะหนี
　　เทพกิเลนเพียงแค่ยิ้มและซัดนางด้วยอุ้งเท้านางอยู่ใต้เท้าของเขา
　　“เจ้าซือหยูบอกว่าหอคอยเรามีทุกอย่างเว้นเสียแต่ว่าที่เทพแหล่งพลังเทพจะเป็นประโยชน์มาก ข้าไม่ปล่อยเจ้าหนีไปหรอก”
　　เทพกิเลนอ้าปากดูดกลืนดวงวิญญาณหลิวลี่ไปพร้อมกับแหล่งพลังเทพที่นางมี
　　เสียงคำรามดังขึ้นแต่ไม่มีใครรู้ว่าดังมาจากที่ใด
　　“เจ้ากล้าดียังไง!”
　　ต้นเสียงคือเทพเซียนคันฉ่องนางเพิ่งจะรู้ว่าลูกสาวนางถูกเทพกิเลนจับตัวไป นางโกรธแค้นในทันที
　　“สู้กันหลายๆ คนแบบนี้กับข้าไม่สนุกนักหรอก!”
　　เทพไม้มองเทพเซียนคันฉ่องและซัดพลังออกไปโลหิตเทพฟุ้งกระจายเต็มไปหมด เทพเซียนคันฉ่องร่างแตกหัก ร่างนางเกือบจะสลายเพราะเทพไม้
　　แม้นางจะหนีไปได้เทพศิลาก็มิได้โชคดีเช่นนั้น เทพศิลากรีดร้อง เขาตายไปเช่นเดียวกับเทพวารี
　　ร่างของเขาถูกทำลายดวงวิญญาณถูกจับเอาไว้
　　ที่โลกเทพศิลาทุกสิ่งทุกอย่างร่ำไห้แด่เขา ท้องนภาหลั่งพิรุณโหลิตทองคำชะล้างทุกสิ่งบนโลกและดวงวิญญาณบนโลกใบนั้น
　　เทพสองคนตายในพริบตาเดียว
　　คลื่นพลังเทพที่แผ่ออกไปรอบๆ นั่นส่งไปถึงทั้งพันธมิตรบูรพาอย่างรวดเร็ว
　　เมื่อคลื่นพลังเทพของเทพวารีถูกปลดปล่อยออกมาหลังความตายเทพคนอื่น ๆ ตกใจ เทพวารียังเหลืออายุขัยอีกมาก ใยจู่ ๆ ถึงตายเล่า?
　　แต่จากนั้นก็มีคลื่นพลังเทพของเทพศิลาตามมาด้วยเหล่าเทพตกตะลึงจนตัวสั่น
　　เกิดอะไรขึ้น?ทำไมเทพสองคนถึงตายในเวลาไล่เลี่ยกันเล่า? ฝีมือใครกัน?
　　สีหน้าของเทพสูงสุดเก้าคนเปลี่ยนไปพวกเขาพุ่งไปยังต้นตอของพลัง
　　เทพนั้นอยู่อย่างสงบสุขมาเนิ่นนานการตายของเทพทั้งสองคนไม่ต่างจากอุกกาบาตที่ตกลงในวารีสงบนิ่ง
　　เทพทุกคนตัวสั่น!
　　ไม่ว่าจะเป็นการรุกรานของเผ่าอสูรหรือไม่เทพทั้งสองก็ไม่มีทางตายไปอย่างผิดปกติเช่นนั้น!
　　จะต้องมีบางอย่างที่น่ากลัวมากเกิดขึ้น!
　　เหล่าเทพเหล่าทายาทเทพ และเหล่ายอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ในพันธมิตรบูรพาต่างตื่นตัว
　　ที่หน้าป่าไผ่ม่อเทียนฉวนมองท้องนภาด้วยความตกใจเล็กน้อย
　　“เทพตายพร้อมกันถึงสองคนกลียุคกำลังจะมาถึงหรือ?”
　　“ท่านอาจารย์หกวิถีเราควรเดินทางออกจากพันธมิตรบูรพาหรือไม่?”
　　ม่อเทียนฉวนพูดกับกระท่อมด้วยความเคารพนับถือ
　　ในกระท่อมเสียงเบาบางดังตอบนาง
　　“ไม่จำเป็นที่นี่ยังมีบางอย่างเหลืออยู่”
　　ม่อเทียนฉวนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ
　　“ท่านหมายความว่าหลังจากขุมทรัพย์เทพตำราถูกทำลายพันธมิตรบูรพาจะยังมีหนทางฟื้นคืนกลับมาอีกหรือ?”
　　“ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้นแต่ข้าหมายถึงบางอย่าง…หรือบางคน”
　　ม่อเทียนฉวนเบ้ปากอะไรกัน? หรือใครกัน? มันหมายความว่ายังไงกัน?
　　“จะอย่างไรการถูกทำลายของขุมทรัพย์เทพตำราก็เป็นข่าวดีสำหรับพันธมิตรบูรพา”
　　ตั้งแต่ที่ม่อเทียนฉวนกลับมายังพันธมิตรบูรพานางจดจ่ออยู่กับการหาข้อมูลถึงสิ่งที่ดำเนินไปในโลกเพื่อเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
　　ต่อให้นางไม่จงใจหาข่าวนางก็รู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่างของซือหยูอยู่เรื่อยไป โดยเฉพาะการทำลายขุมทรัพย์เทพตำรานั้น…นางพอใจมาก
　　“ขุมทรัพย์เทพตำราถูกทำลายจริงๆ รึ? อาจจะไม่ น่าจะไม่ บางทีอาจไม่ใช่”
　　อะไรนะ?ม่อเทียนฉวนตกใจ ขุมทรัพย์เทพตำรายังไม่ถูกทำลายรึ? เป็นไปได้ยังไง?
　　…
　　ที่โลกเทพวารีใบหน้างดงามของเทพไม้มีรอยยิ้มแบ่งบาน นางได้จิตวิญญาณเทพมาสองดวงซึ่งจะนำไปขายได้ในราคาสูง
　　นางมองเทพเซียนคันฉ่องที่อาการสาหัสตรงหน้าเทพไม้เลียริมฝีปาก
　　“เป็นเด็กดีล่ะข้าจะได้ให้เจ้าสามคนอยู่ด้วยกัน ดีไหม?”
　　หยาบคายนัก!เทพเซียนคันฉ่องสีหน้าดำมืด นางรู้แล้วว่าทำไมซือหยูถึงใจเย็นนัก!
　　นางไม่ได้มาคอยลอบสังหารซือหยูแต่นางกลับเป็นฝ่ายถูกซุ่มโจมตีเสียเอง!
　　ซือหยูจัดการสังหารเทพสองคนพร้อมกันคลื่นพลังเทพที่แพร่กระจายไปทั่วพันธมิตรบูรพาจะต้องถูกเทพทั้งหมดสัมผัสได้แล้ว
　　ตอนนี้ซือหยูไม่จำเป็นต้องมองหาการสนับสนุนจากเทพอีกแล้วเทพทั้งหมดที่อยู่ในแผ่นดินใหญ่ต่างหากที่จะต้องมาพบเขา!
　　เพียงแค่คิดก็ทำให้เทพเซียนคันฉ่องหนาวสั่นสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างที่ซือหยูพูดจริง ๆ
　　เขาไม่จำเป็นที่จะต้องไปเยี่ยมเทพคนใดเพราะเขาจะให้เทพทุกคนต้องมาหาเขาด้วยตัวเอง!
　　เทพเซียนคันฉ่องหนาวสั่นด้วยความกลัวไปทั้งตัวขณะที่จ้องมองซือหยูคนคนนี้จะไปได้ลึกและไกลเพียงใดกันในอนาคตข้างหน้า? 　　.
　　.
　　พวกนางสามารถสังหารซือหยูได้จริงน่ะหรือ?
　　ตอนนี้นางเริ่มเสียใจแล้วที่เห็นด้วยกับวิธีของฉินเฟยเฉิน!
　　มาถึงขั้นนี้แล้วนางจะไปที่ไหนได้อีก? ยังมีช่องว่างให้นางถอยกลับหรือ?
　　“อย่าได้คิดว่าเจ้าชนะแล้วมันยังไม่จบหรอก!”
　　เทพเซียนคันฉ่องเช็ดคราบโลหิตสีทองที่มุมปากและทุบสร้อยหยกเส้นหนึ่ง
　　เทพไม้ขมวดคิ้วและพุ่งเข้าใส่เทพเซียนคันฉ่องอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า
　　เทพเซียนคันฉ่องที่มีแผลสาหัสเต็มตัวไม่มีกำลังจะต่อต้านอีกแล้วนางกำลังจะถูกเทพไม้สังหาร แต่ในตอนนั้นเองก็มีพลังเทพมหาศาลระเบิดออกมาจากความว่างเปล่า!
　　คลื่นพลังมิติส่งผ่านมาจากสร้อยหยกด้านในนั้นมีสตรีที่มีผิวดำและสวมชุดหนังอยู่
　　นั่นเป็นเทพคือเทพีลำดับสี่แห่งพันธมิตร…เทพรากษส!
　　ดวงตานางเป็นสีโลหิตแสงชาดใบหน้าดำคล้ำ นัยน์ตาเปล่งพลังบ้าคลั่ง นางดูไม่ต่างจากอสูร
　　ว่ากันว่าตระกูลรากษกับเผ่าอสูรนั้นมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน
　　เทพไม้ที่กำลังพุ่งเข้าไปเทพรากษสถอนหายใจแรง ฝ่ามือทมิฬของนางขยับอย่างรวดเร็วซัดไปที่แขนของเทพไม้
　　เทพไม้ถอยไปข้างหลังพลางกรีดร้องราวกับถูกฝ่าผ่าแขนขวาของนางเน่าเปื่อยในทันที มันแห้งเหี่ยวกลายเป็นเถ้าถ่าน
　　เทพไม้แขนสั่นนางใช้พลังฟื้นแขนกลับมา แขนของนางงอกกลับมาใหม่ในไม่นาน
　　ดูจากสีหน้าเรียบเฉยของนางไม่มีใครรู้ว่านางคิดอะไร และก็เป็นนางที่พยายามปั้นหน้าอย่างยากลำบาก นางบินกลับไปหาซือหยูและพูด
　　“คนคนนี้อันตรายมากเจ้าต้องรีบถอยโดยเร็ว ข้าจะหยุดนางเอง”
　　“หนีรึ?เจ้าจะหนีไปไหนที่ใดได้?”
　　เทพรากษสพูดช้าๆ เสียงอันเย็นชาจนน่ากลัวของนางดังมาพร้อมกับลมหายใจที่อันตราย
　　เทพเซียนคันฉ่องสบายใจขึ้นมากเมื่อเทพรากษสมาถึง
　　นางไม่อยากจะเปิดโปงเทพรากษสแต่เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว นางไม่มีทางเลือกนอกจากอัญเชิญเทพรากษสออกมา
　　หากนางลงมือนางจะล้างบางทุกสิ่งทุกอย่างได้ก่อนที่เทพอื่นทุกคนจะมาถึง
　　ดวงตาแดงก่ำของเทพรากษสหรี่ลงเล็กน้อยจากนั้นนางก็พุ่งผ่านเทพไม้ไปหยุดที่หน้าซือหยู!
　　เทพรากษสจะสังหารซือหยูได้ก่อนที่เทพไม้จะได้ช่วยเหลือ　　เทพไม้หวาดกลัวไม่เพียงแต่เทพรากษสจะแข็งแกร่งกว่าที่นางคิด แต่นางยังเร็วเกินไปอีกด้วย!
　　นางไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้สวนกลับนางรีบหันไปช่วยซือหยูอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่มันก็สายไปแล้ว!
　　เมื่อเห็นเทพไม้ตกใจก็สายไปแล้วสำหรับซือหยูที่จะตอบสนองเขาได้แต่สัมผัสถึงพลังอันบ้าคลั่งเท่านั้น
　　ฉั่วะ!
　　ซือหยูตาย…โดยไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ
　　เทพเซียนคันฉ่องถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นซือหยูตายกับตาซือหยู…คนที่อันตรายที่สุด…ในที่สุดก็ตายแล้ว
　　คงจะดีกว่าหากเทพไม้ตายไปด้วยแต่มันไม่สำคัญเท่าใดนัก
　　กลับกันนางจะอ้างได้ว่าซือหยูเป็นสาเหตุการตายของเทพทั้งสองโดยบอกว่าเขาร่วมมือกับเทพไม้　　เทพไม้เบิกตากว้างด้วยความสับสนนางมิอาจเชื่อว่าซือหยูตายไปแล้วจริง ๆ
　　สำหรับนางซือหยูเป็นบุรุษชาญฉลาดที่ไม่มีอะไรทำเขาได้ เขาคาดเดาทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่วงหน้าและเตรียมตัวล่วงหน้าก่อนเสมอ แล้วทำไมเขาถึงไม่เตรียมตัวรับมือกับเทพรากษสเล่า?
　　เทพรากษสเหลือบมองเทพไม้
　　“ต่อไปคือตาเจ้า…”
　　แต่ก่อนที่เทพรากษสจะพูดจบประโยคนางก็หันไปมองซากซือหยูที่อยู่บนพื้น
　　นางเห็นมังกรสีดั่งหยกเคลื่อนตัวผ่านซากของซือหยู
　　ทันทีทันใดนั้นก็มีเจตจำนงอันแข็งแกร่งที่พลิกผันวัฏจักรความเป็นความตาย
　　แสงหยกเปล่งประกายรองตัวซือหยูมันกลับกลายเป็นกายหยาบของซือหยูใหม่อีกครั้ง
　　เขาฟื้นคืนชีพกลับมาในพริบตาเดียว! 　　เทพเซียนคันฉ่องและเทพรากษสตกใจในระยะเวลาสั้นๆ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
　　พลังฟื้นคืนชีพนั้นมิใช่เรื่องแปลกในโลกใบนี้ตั้งแต่ที่ทั้งโลกรู้จักวิหคเพลิง
　　แต่พลังฟื้นคืนชีพของซือหยูนั้นเป็นพลังที่ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อน
　　เทพรากษสได้สติกลับมาในไม่นานนางพูดเบา ๆ
　　“คืนชีพได้แล้วจะมีประโยชน์อันใด?ข้าเพียงแค่สังหารเจ้าอีกครั้ง”
　　นางนั้นนางก็ใช้พลังอีกครั้งและซือหยูจะตายในทันที
　　แต่ก่อนที่นางจะได้ทำอะไรซือหยูก็สร้างภูเขาหลากสีมาตรงหน้า มันคือภูเขาห้าธาตุ
　　ภูเขาห้าธาตุตั้งตระหง่านหน้าซือหยูแม้เทพรากษสจะแข็งแกร่ง นางก็มิอาจใช้พลังทะลวงผ่านภูเขาห้าธาตุมาได้
　　“หืม?ก้อนหินประหลาด”
　　เทพรากษสพูดเบาๆ　　“แต่เจ้าเพียงแค่ยื้อเวลาตายได้เท่านั้น”
　　ฟึ่บ!
　　เทพรากษสพุ่งผ่านเขาห้าธาตุอย่างรวดเร็วนางไปถึงตัวซือหยูและเริ่มใช้พลังเทพอีกครั้ง
　　แต่ด้วยเวลาที่ได้มาเทพไม้จึงได้ตอบสนองทันท่วงที นางบินไปสลายพลังเทพรากษสและต่อสู้กับเทพรากษสตรง ๆ
　　แต่นางก็ต่อสู้ได้เพียงสามกระบวนท่าก่อนจะกระอักเลือดออกมาและต้องถอย
　　หันกลับไปดูเทพรากษสนางแววตาเรียบเฉย และมือข้างหนึ่งของนางก็แตะที่หลังของตัวเองอยู่ นางต่อสู้ด้วยมือเพียงข้างเดียวเท่านั้น
　　“ช่างเถอะข้าจะส่งพวกเจ้าสองคนไปลงนรกพร้อมกัน…”
　　เทพรากษสใช้มืออีกข้างและตัดสินใจสังหารทั้งคูาพร้อมกัน
　　เทพไม้หัวเราะ　　“ครั้งนี้ข้าจะขาดทุนมากสักเท่าไหร่กัน!”
　　แต่นางก็ไม่เลือกที่จะหนีแม้จะต้องเจ็บตัว
　　เทพรากษสจู่โจมโดยหวังว่าจะสังหารทั้งสอง
　　“เช่นนั้นก็จงตายไปซะ!”
　　เมื่อทั้งสองกำลังจะตายปีศาจที่คุ้นเคยปรากฏตัวออกมา!
　　กรงเล็บสุนัขยื่นออกมาจากมิติที่มองไม่เห็นเข้าขวางซือหยู
　　เทพไม้รับพลังเข้าเต็มเปาโลหิตสีทองออกมาจากมุมปากนางเยอะกว่าเดิม เจ้าของกรงเล็บเองก็ตัวสั่นอย่างแรงจากพลังของเทพรากษสเช่นกัน
　　เทพปีศาจตัดสินใจกลับมาหาซือหยู