The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1215 - สี่มือสังหาร

　　“ถ้าเจ้าดึงดันจะไปพวกข้าจะแอบช่วยเจ้าอยู่ห่าง ๆ”
　　เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของซือหยูเหล่าเทพทำได้แค่คล้อยตาม
　　แผนในครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ล้วนขึ้นอยู่กับความราบลื่นในก้าวถัดไปของซือหยู
　　“ไม่ได้!นอกจากท่านจะไปไม่ได้แล้ว ท่านยังต้องอยู่ในโลกเทพโจรสลัดอีกด้วย…”
　　ซือหยูกล่าว
　　“เราเป็นโจรสลัดใหม่ที่เพิ่งมาถึงเทพโจรสลัดย่อมจะต้องเชิญเราเข้าร่วมฝ่ายเขา แต่ก่อนที่จะเชิญ เทพโจรสลัดจะต้องสั่งให้สืบเรื่องพวกเราก่อนแน่”
　　“เราใช้ตัวตนตระกูลโท่ป๋าได้สักระยะแต่จะใช้ไม่ได้ตลอดไป พวกท่านต้องพยายามเลี่ยงการออกไปข้างนอกให้มากที่สุด พวกที่คิดร้ายจึงจะจำพวกท่านไม่ได้” 　　พวกเขาเป็นเทพจากพันธมิตรบูรพาที่มีชื่อเสียงเป็นเรื่องปกติยิ่งนักหากจะมีคนจากโลกเสี้ยววิญญาณจำได้
　　“เช่นนั้นเจ้าต้องระวังตัวให้มากบอกพวกเราทันทีหากเกิดอะไรขึ้น”
　　เทพพ่อค้ายื่นสร้อยหยกที่มีพลังมหาศาลของเขาเองให้กับซือหยูมันยังใช้สื่อสารได้อีกด้วย ถ้าซือหยูพบสถานการณ์ที่ยากลำบาก พวกเขาจะรีบออกไปช่วยได้ในทันที
　　“ขอบคุณท่านมาก”
　　ซือหยูรับสร้อยหยกเอาไว้และหายไปจากที่พักราวกับควันเขาพาวิหคเพลิงทมิฬไปด้วยเท่านั้น
　　ที่ไม่ไกลนักอาซันกำลังเฝ้ามองโรงเตี๊ยมด้วยความเย็นชา เขายืนมือไพล่หลัง
　　ด้านหลังเขาคือเซียนขั้นสี่ที่เชี่ยวชาญวิชาหายตัวเขาคุกเข่าอยู่
　　“มีอะไรน่าสงสัยหรือไม่?”
　　อาซันถาม　　เซียนขั้นสี่นี้ยังเป็นคนรวบรวมข่าวชั้นยอด
　　“รายงานท่านอาซัน…”
　　เขาตอบ
　　“พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรตั้งแต่เข้าพักแต่โท่ป๋าหยุนออกจากโรงเตี๊ยมมาแล้ว”
　　“ออกมาแล้วรึ?มันอยู่ไหน? มันออกไปหาใคร?”
　　เซียนขั้นสี่ตอบ
　　“เขาไม่ได้พบใคแต่เขากำลังไปที่ประตูมิติเทวะเพื่อมุ่งหน้าเข้าสู่สำนักนรก”
　　อะไรนะ?อาซันตกใจ
　　“สำนักนรกรึ?เจ้าจะบอกว่ามันไม่ได้แวะที่ไหนแต่พุ่งตรงไปยังสำนักนรกรึ? มันไม่ได้หยุดพักตรงไหนเลยรึ?”
　　“ใช่แล้ว!”
　　เซียนขั้นสี่ตอบ
　　อาซันครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า　　“อืมจับตาดูทุกความเคลื่อนไหวของมันต่อไป”
　　เมื่อพูดจบอาซันหายตัวไปทันที จากนั้นเขาก็ไปปรากฏตัวที่ท่าเรือ ใกล้กับเทพโจรสลัด
　　“รายงานเทพโจรสลัดเป็นดั่งที่ท่านคาดการณ์ เหตุที่มันมาค่อนข้างประหลาด โท่ป๋าหยุนที่เป็นหัวหน้ามุ่งหน้าตรงไปยังสำนักนรกทันทีที่พักได้ไม่นานและไม่หยุดพักระหว่างทางเลย พวกมันอาจมาที่โลกเสี้ยววิญญาณเพราะสำนักนรก”
　　เทพโจรสลัดมองไปยังธารดารากว้างใหญ่
　　“สำนักนรก…เจ้าลูกชายคนที่สามกำลังคิดจ้างมือสังหารจัดการพี่ใหญ่เพื่อชิงตระกูลโท่ป๋ามาเป็นของตัวเองสินะ?”
　　“หากมันมีความคิดเป็นเด็กเช่นนั้นมันก็คงจะไม่อยู่รอดมาจนถึงตอนนี้ จับตาดูมันต่อไป! หาเหตุผลว่ามันไปสำนักนรกเพื่ออะไร แล้วก็หาทางยืนยันตัวตนของพวกมันด้วย” 　　“บังเอิญนักที่บุตรคนสุดท้องหนีมายังโลกเสี้ยววิญญาณเมื่อบุตรคนรองถูกสังหารเชิญพวกมันมาเสีย”
　　“ขอรับ!”
　　อาซันตอบเขาหวังว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนที่ปลอมตัวมา เขาจะได้จับตัวทุกคนอย่างเปิดเผยและได้เล่นสนุกกับสาวงาม
　　ตั้งแต่ที่เขาได้เห็นเทพเจิ้งเขาก็ฝันถึงนางทั้งกลางวันกลางคืน เรือนร่างของนางยังคงติดอยู่ในสมองของเขาไม่เสื่อมคลาย
　　ฟึ่บ!
　　หลังจากผ่านประตูมิติเทวะหลายบานซือหยูได้มาถึงสำนักนรกในครึ่งวันต่อมา
　　นี่คือโลกที่สร้างโดยเทพแห่งความตายแต่คนบนโลกต่างไม่รู้ว่าสำนักนรกตั้งอยู่ที่ใด พวกเขารู้แค่ว่ามันเป็นองค์กรที่ลึกลับและแข็งแกร่ง
　　ซือหยูค้นหาจนพบหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีควันลอยออกมาจากปล่องไฟ เขาตกใจเล็ก ๆ　　“ไม่คิดเลยว่าสำนักนรกที่ชื่อก้องโลกจนผู้คนสะพรึงกลัวจะมาตั้งอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ เช่นนี้”
　　หมู่บ้านนี้เงียบสงบชวนให้สบายใจยามอัสดงนำให้คนกลับบ้าน เหล่าคนชราพากันกลับสู่หมู่บ้าน
　　“การแยกตัวออกมามิใช่การอยู่ในเมืองใหญ่นี่คือเหตุผลที่ตำแหน่งสำนักนรกเป็นเรื่องลี้ลับมาจนถึงวันนี้”
　　วิหคเพลิงทมิฬอธิบาย
　　“แต่ไม่ใช่กับเจ้า”
　　“ใช่อีกไม่นานข้าคงต้องตายแล้วล่ะ”
　　วิหคเพลิงทมิฬกล่าว
　　เมื่อนางพูดจบเสียงแหบพร่าดึงออกมาจากความว่างเปล่า
　　“ยังดีที่เจ้ารู้ตัวเราจะได้ไม่ต้องลงมือ!”
　　เสียงดังมาจากเบื้องบนมันกลายเป็นลำแสงสี่สายพุ่งเข้าล้อมวิหคเพลิงทมิฬและซือหยู　　ว่าที่เทพขั้นต้นพุ่งลงมาสี่คน!
　　“มังกรเขียวพยัคฆ์ขาว จาบกุหลาบ เต่า ไม่เจอกันนานนะ”
　　วิหคเพลิงทมิฬก้าวไปข้างหน้าปกป้องซือหยู
　　เต่าคือคนที่พูดเมื่อครู่เขาจ้องวิหคเพลิงทมิฬอย่างเยือกเย็น
　　“ทำภารกิจล้มเหลวนำความอัปยศมาสู่สำนักนรก เจ้าต้องล้างบาปด้วยความตาย!”
　　“แต่เจ้ายังหักหลังเทพแห่งความตายกลายเป็นข้ารับใช้เทพขนนกเอาชีวิตรอด! เจ้ายังกล้าพอที่จะพาคนแปลกหน้ามาที่สำนักนรกที่เป็นความลับของพวกเรา เจ้าควรถูกสังหารเสียพันหน!”
　　วิหคเพลิงทมิฬไร้อารมณ์
　　“ครั้งนี้ข้ามาเพื่อพบเทพแห่งความตาย”
　　“หยุดพูดเสียเถอะ!ต่อให้เจ้าไม่ได้หักหลังสำนักนรก เจ้าก็ไม่มีโอกาสได้พบเทพแห่งความตายอยู่แล้ว เวลานี้ คนทรยศอย่างเจ้าย่อมไม่มีโอกาสแน่นอน เทพแห่งความตายจะไม่มีวันอภัยให้เจ้า”
　　เต่าคิดว่าวิหคเพลิงทมิฬอาจจะคิดถึงการขอความเมตตาจากเทพแห่งความตาย
　　วิหคเพลิงทมิฬกล่าว
　　“ข้ามีเหตุผลในการพบเทพแห่งความตาย”
　　“เหตุผลเรอะ?ต่อให้เจ้าตายไปร้อยครั้ง เทพแห่งความตายจะไม่มีวันชายตามองเจ้า!”
　　เต่าร้องคำรามและเตรียมจู่โจม
　　“ข้าพาคนที่ทำให้ภารกิจล้มเหลวมาด้วย…”
　　วิหคเพลิงทมิฬรีบพูด
　　อะไรนะ?ว่าที่เทพทั้งสี่ผงะเมื่อมองซือหยูที่ด้านหลังวิหคเพลิงทมิฬ
　　“มันคือเทพขนนกจากพันธมิตรบูรพาเรอะ?วิหคเพลิงทมิฬ เจ้ากล้านัก! เจ้าเผยตำแหน่งสำนักนรกกับพันธมิตรบูรพา!” 　　เมื่อเห็นดังนี้มิใช่เพียงเต่าที่มีจิตสังหาร แต่มังกรเขียว พยัคฆ์ขาว และจาบกุหลาบก็ปล่อยจิตสังหารออกมาพร้อมกัน
　　เมื่อทั้งสี่กำลังจะลงมือเสียงหนึ่งก็ดังเข้ามาอีก
　　“เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอจะได้พบเทพแห่งความตายจงกลับไปและลืมเรื่องเกี่ยวกับที่นี่ซะ”
　　คำว่า‘เจ้า’ นี่เขาพูดถึงนั้นหมายถึงซือหยู
　　เมื่อได้ยินเหล่าว่าที่เทพทั้งสี่ตัวสั่นพร้อมกัน
　　“ท่านเสี่ยวเหยา!”
　　วิหคเพลิงทมิฬกล่าวด้วยความนอบน้อม
　　“วิหคเพลิงทมิฬอยู่ที่นี่แล้วคารวะท่านเสี่ยวเหยา”
　　แม้ว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวเขาก็ทำให้ซือหยูรู้สึกถึงแรงกดดันที่มากกว่าว่าที่เทพขั้นต้น
　　“คนจากพันธมิตรบูรพาเจ้าไปได้” 　　เสียงนั้นพูดต่อ
　　“วิหคเพลิงทมิฬจงอยู่ที่นี่”
　　วิหคเพลิงทมิฬตัวสั่นถ้าหากนางอยู่ โทษประหารจะรอนางอยู่แน่นอน
　　ซือหยูถาม
　　“แล้วถ้าข้าไม่ให้นางอยู่เล่า?”
　　“คำท่านเทพแห่งความตายห้ามต่อรอง!เจ้ามีชีวิตอยู่ได้ไม่ใช่เพราะเทพแห่งความตายเมตตาเจ้า แต่เป็นเพราะวิหคเพลิงทมิฬกำลังจะตายแทนเจ้า เจ้าเข้าใจหรือไม่? หากคิดจะพาตัวนางไป เจ้าก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย”
　　ซือหยูยิ้ม
　　“ข้าไม่ได้คิดจะพาตัวนางไป…แต่ข้าก็ไม่ได้คิดจะให้นางอยู่ที่นี่เช่นกัน!”
　　“ฆ่ามันสองคนซะ!”
　　เสี่ยวเหยาสั่งอย่างไร้อารมณ์
　　มังกรเขียวและอีกสามคนเย้ยหยัน
　　“เจ้ากำลังหาที่ตาย!” 　　ฟึ่บ!
　　ว่าที่เทพทั้งสี่พุ่งเข้าใส่ซือหยูวิหคเพลิงทมิฬเข้าขวางที่ด้านหน้าซือหยูและโจมตีอย่างไม่ลังเล นางพูดออกมา
　　“นายท่านวันนี้เราคงไม่ได้พบเทพแห่งความตายแล้ว กลับไปและลืมเรื่องของข้าเถอะ”
　　วิหคเพลิงทมิฬที่ถูกซือหยูควบคุมนั้นเต็มใจที่จะสละชีวิตให้เขา
　　นางเข้าต่อสู้รับมือกับว่าที่เทพทั้งสี่
　　นางเป็นว่าที่เทพสิบอันดับแรกและว่าที่เทพทั้งสี่ก็มิอาจเอาชนะนางในการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง
　　แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทั้งสี่พร้อมกันนางเป็นฝ่ายเสียเปรียบในเวลาไม่นาน
　　มังกรเขียวใช้จังหวะได้เปรียบร้องคำรามส่งคลื่นเสียงพลังเทพออกมา
　　วิหคเพลิงทมิฬพลิกฝ่ามือสร้างวายุพลังเทพตรงหน้าเพื่อสลายคลื่นเสียง　　แต่พยัคฆ์ขาวก็ใช้พลังออกมาในเวลาเดียวกันที่มือซ้ายฝ่ามือมนุษย์กลายเป็นกรงเล็บพยัคฆ์ขาวเข้าตะปบฉีกร่างวิหคเพลิงทมิฬ
　　วิหคเพลิงทมิฬอ้าปากคายมีดเล่มขนาดเท่าดัชนีที่อาบยาพิษเล็งไปที่ใบหน้าพยัคฆ์ขาว
　　พยัคฆ์ขาวไม่ทันระวังและไม่มีทางเลือกนอกจากถอย
　　แต่จาบกุหลาบก็แปลงร่างเป็นนกเพลิงบินทะลุร่างวิหคเพลิงทมิฬอย่างแรง
　　เพียงพริบตาเดียวเพลิงสีแดงก็ได้ลุกไหม้ออกมาจากตัววิหคเพลิงทมิฬ ไฟลุกท่วมร่างของนาง
　　วิหคเพลิงทมิฬขมวดคิ้วแน่นเพลิงทมิฬออกมาจากร่างเพื่อเข้าต้านเพลิงสีแดงจากจาบกุหลาบ นางแทบจะยืนไม่อยู่
　　ถึงอย่างนั้นก็มีพลังเทพอันยิ่งใหญ่เข้าระเบิดฉีกร่างนางเป็นชิ้นๆ
　　มันคือพลังของเต่าลายกระดองเต่าปรากฏที่หมัดทั้งสองข้าง ใบหน้านั้นดูพอใจ
　　“ต่อต้านสำนักนรกก็มีแต่นำพาความตายมาให้เจ้า!”
　　ฟู่ว!
　　ร่างวิหคเพลิงทมิฬที่แหลกสลายกลับกลายเป็นเพลิงทมิฬนางกำลังจะเกิดใหม่จากเพลิง
　　เต่าหัวเราะและพุ่งเข้ามาเหยียบเพลิงเอาไว้โดยหวังจะดับมันไม่ว่าเพลิงจะกลับมารวมตัวกันอย่างไร การเกิดใหม่จะไม่เกิดขึ้น
　　เต่าเงยหน้ามองซือหยู
　　“ตอนเราขอให้เจ้าไปเจ้าปฏิเสธ เจ้าคิดจริง ๆ รึว่าวิหคเพลิงทมิฬจะปกป้องเจ้าได้? ต่อหน้าสำนักนรก วิหคเพลิงก็เป็นได้แต่ฝุ่งผงที่แตกดับได้ตลอดเวลา ต่อให้ตอนนี้เจ้าอยากจะหนี มันก็สายไปแล้ว”
　　ลายกระดองเต่าปรากฏในมืออีกครั้งเขาซัดฝ่ามือใส่ลำตัวซือหยูด้วยพลังมหาศาลจากฟ้าดิน　　ซือหยูสีหน้าเรียบเฉยเขาจับกระบี่สีขาวเงินฟาดมาปะทะกับฝ่ามือ
　　กระบี่สีเงินเข้าฟันแขนของเต่าเกิดเป็นเสียงโลหะกระทบดังลั่นเกิดประกายไฟเมื่อปะทะกัน
　　“กระบี่ภูติขั้นกลาง…แต่ฐานพลังเจ้ามันอ่อนแอเกินไปเจ้าปลดปล่อยพลังของมันออกมาไม่ได้!”
　　เต่าไม่สะทกสะท้านเขาใช้มืออีกข้างซัดใส่ที่ลำตัวซือหยู ฝ่ามือของเขาสังหารซือหยูได้โดยไม่ต้องปะทะด้วยซ้ำ ซือหยูจะตายจากแรงสั่นสะเทือนของฝ่ามือที่เข้าใกล้
　　ซือหยูถาม
　　“หากกระบี่เดียวไม่ได้ผลแต่หากเป็นเก้าเล่มเล่า?”
　　คว้าง!
　　กระบี่สีเงินอีกแปดเล่มที่ส่องแสงสีเงินบินรอบเต่ารวมกับในมือของซือหยูเป็นเก้าเล่ม มันกำลังตั้งค่ายเป็นค่ายกลกระบี่　　กระบี่สีเงินเก้าเล่มเข้าจู่โจมเต่าพร้อมกันเกิดแสงสีเงินหลายสาย
　　เมื่อค่ายกลหยุดลงเต่าได้ยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาสูญเสียพลังไปจนหมดและยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ดูเหมือนว่าดวงวิญญาณของเขาได้ดับสลายไปด้วยเช่นกัน
　　เมื่อเอาชนะว่าที่เทพด้วยกระบวนท่าธรรมดาไม่กี่เพลงซือหยูเตะร่างไร้วิญญาณของเต่าให้พ้นทาง วิหคเพลิงทมิฬกำลังกลับมาเกิดใหม่
　　เมื่อเก็บกระบี่ทั้งเก้าเล่มและสะบัดเลือดทิ้งซือหยูส่ายหน้าด้วยความใจเย็น
　　“เลวร้ายกว่าที่ข้าคิดอ่อนแอกว่าวิหคเพลิงทมิฬยิ่งนัก ประมาทเกินไปที่คิดสังหารข้า”
　　มังกรเขียวและอีกสองคนตัวแข็งทื่อ!
　　เต่าไม่ใช่คนเดียวที่ประมาทพวกเขาเองก็ประมาทเช่นกัน พวกเขาคิดว่าเต่าจะสังหารซือหยูได้โดยง่าย พวกเขาจึงยืนมองจากด้านข้าง ใครจะไปคิดว่า…
　　“มังกรเขียวคำราม!”
　　มังกรเขียวชักสีหน้าเขาปล่อยพลังคลื่นเสียงออกมาอีกครั้ง!
　　คลื่นเสียงสีเขียวพุ่งตรงมาที่ซือหยู
　　ซือหยูไม่รีบร้อนเขาสร้างธนูคันใหญ่ด้วยพลังอสูรเนรมิตรที่มือซ้าย เขาจรดศรสีทองด้วยมือขวาและปล่อยมือ
　　ฟึ่บ!
　　ศรพุ่งตรงทะลวงคลื่นเสียงทะลุร่างมังกรเขียวในเสี้ยวลมหายใจ
　　แสงสีทองเปล่งประกายจากร่างมังกรเขียวพร้อมกับมังกรเขียวที่กลายเป็นฝุ่นผงสีทองอย่างที่ราชาเขตกลางเคยเป็น
　　พยัคฆ์ขาวและจาบกุหลาบอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงสะพรึงกลัว!