The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 501

เมื่อเขาสะบัดแขน คลื่นอากาศพุ่งไปยังเว่ยกัง มันกระจายพิษจนทั่ว

ในเวลาเดียวกัน ชั้นพลังวิญญาณปกป้องร่างกายก็ปรากฏออกมา เขาเรียกค้างคาวไม้ออกมาในมือ มันปล่อยแรงดันวิญญาณออกมามหาศาล มันคือสมบัติเทพระดับสูง!

เขาเหวี่ยงมือออกไป ค้างคาวไม้ในมือส่งเสียงอันไพเราะออกมา

ซือหยูนั้นงุนงงและ เขารู้สึกว่าในหัวนั้นโล่ง และถ้าเขายังได้รับผลจากมัน แล้วชายหนุ่มผิวเนียนที่ได้รับผลจากมันตรงๆจะเป็นอย่างไรเล่า?

ดวงตาของชายหนุ่มผิวเนียนเปลี่ยนไป เขายืนนิ่งอยู่กับที่ เว่ยกังใช้โอกาสนี้พุ่งเข้าไปโจมตีอย่างป่าเถื่อนพร้อมกับเยาะเย้ย

“กึ่งภูติอย่างเจ้ามันก็ทำได้เท่านี้!”

เว่ยกังหัวเราะเหยียดหยาม เขาควบคุมสมบัติเทพระดับสูงในมือได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อเขาปล่อยพลังออกมา เขาก็เอาชนะกึ่งภูติได้อย่างง่ายดาย

แต่ชายหนุ่มผิวเนียนที่อยู่ใต้ผลของค้างคาวไม้นั้นค่อยๆจางหายไปกลายเป็นหมอกสีมรกต

หมอกนั้นปกคลุมเว่ยกังในพริบตา ไม่เพียงแต่ม่านพลังป้องกันจะกันหมอกไม่ได้ ม่านพลังยังหลอมรวมกับหมอกเป็นหนึ่งเดียวกัน! หลังจากนั้นหมอกพลังวิญญาณก็เข้าร่างกายเขาไปตรงๆ!

เว่ยกังหน้าซีดเผือด จากนั้นหน้าเขาก็บวมช้ำ เขากรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมาไม่หยุด

มือที่ถือค้างคาวไม้คลายออก สมบัติเทพหลุดจากมือไปและถูกรับไว้โดยมือเรียบเนียนที่ดูซีด

ชายหนุ่มผิวเนียนเดินออกมาจากกลุ่มควัน ก่อนหน้านี้เขาก็ใช้วิชาเร้นกายเช่นนี้ลอบฆ่าผู้คน

“ไม่ว่ากึ่งภูติจะไร้ค่าเพียงใด กึ่งภูติก็ยังแข็งแกร่งกว่าเศษขยะอย่างเจ้า ถึงเจ้าจะมีสมบัติเทพระดับสูงล้ำค่า ประสบการณ์การต่อสู้ของเจ้าก็หยุดอยู่ที่ระดับของการประลอง เจ้าทำอย่างนี้ในสำนักตัวเองรึ?”

ชายหนุ่มผิวเนียนหัวเราะเยาะ เขาเหรียบหน้าเว่ยกังหนึ่งครั้ง เขาฝากรอยเท้าสีดำไว้บนหน้าเว่ยกัง

เว่ยกังหน้าแดงก่ำ ดวงตาโกรธเกรี้ยวเบิกกว้าง เขาถูกดูหมิ่นอย่างรุนแรง แต่หมอกพิษในร่างก็ยังคงส่งผล เขาต่อต้านไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ในตอนนั้น สายฟ้าพุ่งลงมาที่หน้าชายหนุ่มผิวเนียน หมัดตามมากับสายฟ้าด้วย

เขาไม่แปลกใจ เขาดูราวกับรู้อยู่แล้วว่าหมัดนี้จะมาถึถง

“ก็แค่กลไม้เดิม!”

เขาที่เตรียมการไว้ล่วงหน้าอ้าปากคายของเหลวสีแดงออกมา มันคือพิษที่ร้ายแรงอย่างมากจนทำให้มิติเกิดรอยแตก

พิษนั้นแข็งแกร่งจนกัดกร่อนได้แม้กระทั่งอากาศ ไม่ต้องพูดถึงซือหยูเลย

“สนุกกับมันซะเถอะ หยาดหยกโลหิตคลั่งคือพิษที่ใช้สังหารได้แน่นอน ข้าเตรียมมันไว้โดยเฉพาะเพื่อเจ้า!”

ชายหนุ่มหัวเราะ ถ้าเขาอยากจะหนีได้สำเร็จ สิ่งกีดขวางที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมิใช่สตรีลึกลับ แต่เป็นเด็กน้อยตรงหน้าที่มีพลังควบคุมลูกแก้ว!

ดังนั้นเขาจึงวางกับดักเอาไว้ เขาจงใจเผยความอ่อนแอของตัวเองเมื่อเอาชนะเว่ยกังเพื่อล่อให้ซือหยูเข้ามาจู่โจม จากนั้นเขาก็คายหยาดหยกโลหิตคลั่งที่เตรียมเอาไว้แล้วเพื่อสังหารซือหยูก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร

ชายหนวดเฟิ้มที่มองดูอยู่หัวเราะเสียงดัง

“ทำได้ดี!”

แต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

หมัดทั้งสองจากสายฟ้านั้นก็เตรียมการไว้แล้ว หมัดทั้งสองพุ่งมาคว้าอะไรบ้างอย่าง ก้อนพลังสายฟ้าห้าสีซ่อนอยู่ในฝ่ามือทั้งสอง!

หยาดหยกโลหิตคลั่งถูกปกคลุมด้วยสายฟ้า มันปล่อยหมอกสีแดงออกมาอย่างต่อเนื่อง

ชายหนวดเฟิ้มตกตะลึง

ซือหยูใช้วิบัติอัสนี!

สายฟ้านั้นเป็นสิ่งต่อต้านภูติผีและพิษ สายฟ้าเพียงเล็กน้อยก็คือเจตจำนงค์แห่งฟ้าดิน! แล้วพิษจะเป็นอิสระจากสายฟ้าได้ยังไงกัน?

ชายที่ใช้วิชาพิษรีบถอยอย่างไม่ลังเล

แต่ก่อนที่เขาจะได้ถอยก็มีก้อนพลังห้าก้อนพุ่งออกมาจากสายฟ้าตรงหน้า ก้อนพลังทั้งห้าล้อมรอบเขาเอาไว้

ชายหนุ่มชัะกสีหน้า เขาโยนยันต์ออกมา ยันต์ระเบิดออกมาทันที พลังของมันนั้นเทียบเท่ากับยอดฝีมือที่มีแก้วพลังชีวิตสามดวง!

แสงสีน้ำเงินแปรเปลี่ยนเป็นลูกธนูคมกริบ มันพุ่งตรงไปยังนภา กดดูเหมือนเขาอยากจะใช้ลูกธนูนี้หยุดลำดับห้าธาตุเพื่อที่จะซื้อเวลาใมห้หนี

แต่ลำดับห้าธาตุนั้นไม่สนใจลูกธนูอันคบกริบ ลูกแก้วทั้งห้าพุ่งลงมาทำลายลูกธนูและกักขังชายหนุ่มเอาไว้อย่างแน่นหนา

ไม่นานลำแสงห้าสายก็บีบรัดชายหนุ่มชนเขาขยับตัวไม่ได้อีก

ในตอนนั้น ร่างของซือหยูออกมาจากลำแสงทั้งห้า จากนั้นเขาก็ก้าวหนึ่งครั้ง เขากดฝ่ามือกับหัวของชายหนุ่ม

หยาดหยกโลหิตคลั่งที่ล้อมรอบด้วยสายฟ้าถูกอัดเข้าปากของชายหนุ่มผิวเนียน

อ๊าก—-

เสียงกรีดร้องอย่างโศกเศร้าและเจ็บปวดดังไม่หยุด โลหิตซึมออกมาผ่านรูขุมขนของเขา จากนั้นร่างของเขาก็ละลายกลายเป็นคราบโลหิตบนพื้น

กึ่งภูติโดนพิษจนกลายเป็นเนื้อบด

“ถึงเจ้าจะเป็นกึ่งภูติ เจ้าก็ทำได้เท่านั้นสินะ”

ซือหยูโบกมือ ลำดับห้าธาตุบินกลับมาหาเขา เขาเดินผ่านเว่ยกังและดึงเข้าขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์

เว่ยกังกลอกตาไปมาด้วยความตื่นตระหนก ร่างของเขาสั่นอย่างรุนแรงเมื่อถูกซือหยูดึง

ซือหยูแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ! ตั้งแต่การโจมตีจนการใช้พิษใส่ศัตรูจนตาย เขาใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ การสังหารศัตรูของเขานั้นง่ายดายเหลือเกิน!

วิธีการโจมตีอันรุนแรงเฉียบขาดดั่งวายุพิรุณกระหน่ำนั้นได้ซัดใส่จิตใจเว่ยกังอย่างจัง ในใจเว่ยกัง ซือหยูนั้นเป็นเพียงราชามนุษย์ เขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดลู่จือยี่ถึงขอให้ซือหยูมาเป็นผู้ช่วย

แต่เมื่อมองดูในตอนนี้ เขาเข้าใจความตั้งใจของนางแล้ว!

เขาเป็นราชามนุษย์แล้วอย่างไรกัน? เขาคือสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังมากอย่างไม่ต้องสงสัย!

หลังจากที่จัดการกับสถานการณ์ฝั่งตัวเองเสร็๗สิ้น ซือหยูมองชายหนวดเฟิ้มอย่างเยือกเย็น ชายหนวดเฟิ้มรู้สึกถึงความหนาวสั่นที่แผ่นหลังเมื่อถูกซือหยูจ้องมอง ใบหน้าเขาดูหวาดกลัว

ลู่จือยี่ที่กำลังต่อสู้กับเขาพูดอย่างเย็นชา

“เจ้ากล้ามองไปที่อื่นตอนที่สู้กับข้าเรอะ? เจ้ามองหาความตายอยู่รึไงกัน!”

นางผลักฝ่ามือส่งพลังวิญญาณเข้าใส่ชายหนวดเฟิ้มจนระเบิด ชุดเกราะที่เขาสวมแตกออกไป แผลที่มีโลหิตน่ากลัวเห็นชัดเจนยิ่งกว่าเดิม

“เดี๋ยว! อย่าฆ่าข้าเลยนะ!”

ชายหนวดเฟิ้มรีบพูดขอชีวิต เขาจ้องมองบ่อลาวาด้วยความเป็นกังวล

“ฟังข้าก่อน ตอนนี้อย่าเพิ่งห่วงอะไร! หนีเดี๋ยวนี้! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่มีวิชาช่างฝีมือลับสวรรค์ มันคือการบูชายัญโลหิ…”

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็หายตัวไปเสียดื้อๆ!

พวกเขาได้ยินแต่เสียงลาวาเคลื่อนไหว พวกเขามองไปและเห็นขาหนึ่งข้างของชสยหนวดเฟิ้มที่จมลงไปในบ่อลาวา!

ซือหยูเบิกตากว้าง เขาเห็นเพียงแค่แสงสีแดงฉาน และชายหนวดเฟิ้มก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตา! ความเร็วนั่นมันอะไรกัน?

ลู่จือยี่อาจจะเป็นคนที่มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนที่สุด สีหน้านางไม่พอใจอย่างมาก นางคว้าตัวเว่ยกังกับซือหยูและใช้ใบไม้ทองคำในมือเพื่อหนีพันลี้ในก้าวเดียว

นางหน้าซีดอย่างไม่น่าเชื่อ

“มันคือราชาสัตว์อสูรในขอบเขตภูติ! มันซ่อนอยู่ในลาวา! เราต้องรีบหนี!”