the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 354 หวังฉงหยาง

“นายรู้อยู่แล้วสินะ” สู่จินหยวนพูดด้วยความรู้สึกปนเป กว่าจะ ตัดสินใจมาบอกเริ่นเสี่ยวซู่เรื่องนี้ได้ ทาเขานอนไม่หลับมาทั้งคืน

ที่จริงเขายังกลัวอยู่เลยว่าหลังเริ่นเสี่ยวซู่รู ้ความจริงแล้วจะลงมือ สังหารเขาทันที

ถึงเขาจะกล่าวกับพี่น้องของตนเองว่า ‘ฉันเชื่อว่าเขาไม่ท าหรอก’ แต่เขาเองก็ไม่มั่นใจหรอก

ทว่าตอนนี้เองเขาก็รู ้ว่าที่จริงเริ่นเสี่ยวซู่และหยางเสียวจิ่นรู ้ความ ลับที่เขาซ่อนไว้อยู่แล้ว

หยางเสียวจิ่นที่ยืนอยู่ข้างอยู่เริ่นเสี่ยวซู่มองเขาและพูด “พวก นายตั้งใจขูดสัญลักษณ์บนรถจักรยานยนต์ตัวเองสินะ แบบนั้นไม่ ค่อยฉลาดเท่าไรเลย”

“แต่แค่นั่นไม่นั้นเปิดเผยทุกอย่างเสียหน่อย” สู่จินหยวนเบ้ปาก

“ตั้งแต่พวกนายเข้ามา ก็ไม่มีโจรจากทางเหนือที่ไหนเข้ามาอีก” เริ่นเสี่ยวซู่หัวเราะหึหึและว่า “ที่ทางเหนือมีคนรวบรวมพวกโจรจาก เขาต๋าป่ าน เขาถังหวัง และเขากวนซานได้แล้วใช่ไหมล่ะ”

สู่จินหยวนยังพูดอย่างดื้อรั้น “เพราะแค่นั้นน่ะนะ”

เริ่นเสี่ยวซู่หัวเราะ “พวกเราพูดข่มไปงั้นแหละ”

สู่จินหยวนชะงักกึก พูดข่ม?

“ที่จริงพวกเราจับตาดูพวกนายมาพักใหญ่แล้ว” เริ่นเสี่ยวซู่ยิ้ม “แต่ตอนนี้พวกเรายืนยันตัวตนพวกนายได้อย่างเต็มที่แล้ว”

“นายยังลงโทษฉันยังไง” สู่จินหยวนพูดเสียงค่อย

บทลงโทษต่อโจรที่ทรยศพรรคพวกนั้นโหดร ้ายมากมาตลอด พวกเขาคงไม่เผยความเมตตา

สู่จินหยวนรู ้ว่าถ้าเป็ นหัวหน้าโจรคนอื่นๆ นี่คงเป็ นจุดจบของเขา แล้ว แต่ลึกๆ เขาเชื่อว่าเริ่นเสี่ยวซู่ไม่เหมือนผู้อื่น

เริ่นเสี่ยวซู่พลันยื่นมืออกมา “ยินดีต้อนรับเข้าร่วมกลุ่ม”

สู่จินหยวนถอนหายใจโล่งอกยกใหญ่ เด็กหนุ่มตรงหน้าเขาต่าง ไปจากหัวหน้าโจรคนอื่นๆ อย่างแท้จริง เขาพูดสั้นๆ “เดิมทีคืนนี้พวก เราตกลงจะไปนัดเจอคุยแผนบุกจู่โจมสาหรับคืนพรุ่งนี้ แต่ว่าหนึ่งใน พี่น้องที่ฉันพามาหนีไปแล้ว ดังนั้นกลุ่มเดิมของฉันรู ้แล้วแน่ว่าฉัน ปากสว่าง”

“ดังนั้นมีโอกาสที่พวกเขาจะบุกจู่โจมล่วงหน้าสินะ” เริ่นเสี่ยวซู่ว่า “โจรทางเหนือมีคนเท่าไร และจะมีคนแค่ไหนร่วมการจู่โจม”

“เดิมทีพวกเขามีพันสองร ้อยคน แต่ว่าช่วงที่ผ่านมาน่าจะมีคน เพิ่มแล้ว” สู่จินหยวนว่า “แต่พวกเขาไม่น่าจะมากันหมดเพราะยังต้อง สู้กับโจรทางเหนืออีกสองกลุ่ม ถ้าพวกเขามากันหมด โจรกลุ่มอื่นๆ

ต้องฉวยโอกาสลงมือแน่นอน แผนที่วางไว้ก่อนหน้าคือจะมีโจรบุกมา หกร ้อยคน”

เริ่นเสี่ยวซู่ที่เตรียมใจไว้แล้วยังอดปากค้างไม่ได้ พวกโจรในหุบ เขาถึงกับรวมพรรคกันแล้ว แล้วแม่*ทาไมมีคนเยอะขนาดนี้ฟะ!

ถึงไม่ใช่ว่าพวกโจรจะโถมโจมตีมาหมด แต่ในทางทฤษฎีแล้ว โจรหกร ้อยนายสามารถถล่มนิคมของผู้อพยพได้ง่ายๆ เลย

แต่แน่นอนว่าในทางทฤษฎีน่ะนะ

เริ่นเสี่ยวถามด้วยความสงสัย “หัวหน้าโจรทางเหนือมาจาก องค์กรไหน”

สู่จินหยวนผงะไปวูบหนึ่ง “ฉันเคยคิดว่าเขามาจากสมาคม ตระกูลชิ่ง แต่ว่าเขาไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนั้น มีคนบอกว่าเขาหนีมา จากป้ อมปราการ 113 และก็รู ้จักสูเสี่ยนฉู่แห่งป้ อมปราการ 178 ดี แต่ ฉันไม่เคยเห็นเขาติดต่อกับสู่เสี่ยนฉู่มาก่อน ดังนั้นน่าจะเคยเจอหน้า กันแค่สองสามครั้งมั้ง เอ๋ พวกนายก็รู ้จักนายท่านสู่เหมือนกันนี่ ก็ น่าจะรู ้จักเขา”

เริ่นเสี่ยวซู่นิ่งไป หัวหน้าพวกโจรมาจากป้ อมปราการ 113 และ ถึงกับรู ้จักสูเสี่ยนฉู่ด้วย แบบนี้เขาน่าจะรู ้จักหรือเปล่า “เขาชื่ออะไร”

“หวังฉงหยาง!”

“เชี่ย…” เริ่นเสี่ยวซู่ตะลึง ไม่ใช่แค่เขาแล้วที่รู ้จักคนผู้นี้ หยาง เสียวจิ่นก็รู ้จักเช่นกัน

หยางเสียวจิ่นนึกย้อนความจาและว่า “ใช่คนที่ต้องเดินทางไป เขาจิ้งซานกับพวกเราหรือเปล่า”

“เป็ นเขานั่นแหละ” เริ่นเสี่ยวซู่ถอนหายใจ คนเป็ นศัตรู มีชะตา ต้องเจอะเจอตลอด ถ้าสู่จินหยวนไม่พูดชื่อเขามา เริ่นเสี่ยวซู่คงลืม คนผู้นี้ไปแล้ว

หวังฉงหยางเป็ นนายทหารชั้นผู้น้อยในกองทัพทหารส่วนตัวของ ป้ อมปราการ 113 และก็ถูกสมาคมเนรเทศอยู่วงนอกเหมือนสูเสี่ยนฉู่ ด้วย หวังฉงหยางที่จริงเคยทางานกับสูเสี่ยนฉู่ แต่ว่าไม่ใช่เพื่อนกัน

หลังจากเริ่นเสี่ยวซู่ฆ่าญาติเขาไป หวังฉงหยางก็ไม่เคยหยุดตาม ล่าเริ่นเสี่ยวซู่ และที่สาคัญคือหวังฉงหยางเป็ นคนละเอียดถี่ถ้วน ขนาดเริ่นเสี่ยวซู่แสดงละครอย่างดีว่าตนไม่ใช่คนลงมือ แต่หวังฉง หยางก็ยังเล็งเป้ ามาที่เขาอยู่ดี

หลังจากนั้นเหยียนลิ่วหยวนก็บอกเริ่นเสี่ยวซู่ด้วยว่าแม้ตอนที่ เขาออกเดินทางไปเขาจิ้งซานแล้ว หวังฉงหยางก็ยังจะดื้อดึง ถึงกับ นาคนพยายามจับเขา ถ้าไม่ใช่เพราะจางจิ่งหลินล่ะก็ เหยียนลิ่วหยวน และคนอื่นๆ คงตกอยู่ในอันตรายไปแล้ว

เรื่องนี้เกิดจากความขุ่นเคืองที่เริ่นเสี่ยวซู่สังหารคนไป แต่เริ่น เสี่ยวซู่ไม่เคยเสียใจ ในเมื่อฆ่าชายผู้นั้นไปแล้ว ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้

แต่เขาไม่นึกเลยว่าหวังฉงหยางจะรอดมาจากการพังทลายของ ป้ อมปราการ 113 ด้วย แถมยังหนีขึ้นเหนือมาเป็ นหัวหน้าโจรอีก

ถึงกับกลายมาเป็ นผู้มีพลังพิเศษด้วย!

หยางเสียวจิ่นถาม “ความสัมพันธ ์ระหว่างเขากับสูเสี่ยนฉู่เป็ น ยังไง”

“จ าได้ว่าสูเสี่ยนฉู่เคยบอกว่าเขาไม่เคยมีเพื่อนในป้ อมปราการ 113 นะ” เริ่นเสี่ยวซู่เอ่ย “ตัดความเป็ นไปได้ว่าเขากับหวังฉงหยางเป็ น เพื่อนกันได้เลย เหลาสู่ไม่โกหกเรื่องนั้นหรอก”

สู่จินหยวนมองสีหน้าของเริ่นเสี่ยวซู่และหยางเสียวจิ่นแล้วก็ พบว่าพวกเขารู ้จักสูเสี่ยนฉู่จริงๆ

ตอนแรกเขายังนึกอยู่เลยว่าเริ่นเสี่ยวซู่หยางเสียวจิ่นอาจจะโกหก อยู่

“นายเคยเห็นเขาใช ้พลังพิเศษไหม” เริ่นเสี่ยวซู่ถาม

“ไม่เคย” สูจิ่นหยวนส่ายหน้า “ตอนพวกเราสู้กับโจรคนอื่นๆ เขา มักจะยืนไม่ท าอะไรอยู่ข้างหลัง”

“อืม” เริ่นเสี่ยวซู่พยักหน้าและว่า “ถึงว่าทาไมพวกนายถึงต่าง จากโจรคนอื่นๆ หวังฉงหยางเคยเป็ นนายทหารในกองทัพ ไม่แปลก ใจเลยว่าท าไมถึงจัดการกลุ่มโจรได้ดี”

“พี่ใหญ่ พวกเราจะทายังไงต่อ” สู่จินหยวนถาม “เข้าไปหลบใน หุบเขาจนฝุ่นจางดีไหม”

“ไม่อะ” เริ่นเสี่ยวซู่ยิ้มและว่า “ก็แค่ผู้มีพลังพิเศษคนเดียว แต่พวก เรามีสองคน ไม่มีอะไรให้ต้องกลัว”

นอกจากไม่ต้องกลัวแล้ว เริ่นเสี่ยวซู่อยากจะไปเจอหน้าหวังฉง หยางเพื่อคัดลอกพลังเขาด้วย

อย่าลืมว่าเขายังมีคัมภีร ์คัดลอกทักษะขั้นไร ้ที่ติอยู่ในมือ เอาไป ใช ้เรียนพลังจากหยางหยางเสียวจิ่นไม่เคยคุ้มค่าเท่าไร เพราะพลัง เสกปื นสไนเปอร ์นั้นจะใช ้งานได้ดีในมือของผู้มีมีทักษะการใช ้ปืน ระดับไร ้ที่ติเท่านั้น ต่อให้เขาเรียนทักษะเธอมาได้ อย่างมากก็ใช ้ได้ แค่ต่างปืนใหญ่เท่านั้น ดังนั้นถ้าพลังพิเศษของหวังฉงหยางนั้นเป็ น ของดีก็คงจะแจ่มมากเลย

เริ่นเสี่ยวซู่เดินเดินไปยังเตาเผาอิฐและตะโกนไปยังจินเหลียน “รีบเร็ว! ให้คนขนอิฐไปไว้ฝั่งเหนือ! จะมีโจรมาโจมตีเรา! สร ้างป้ อม สนาม! ศัตรูอาจจะมาหาเราคืนนี้!”

สร ้างป้ อมสนามตอนนี้อาจจะสายไปอยู่บ้าง แต่อย่างไรพวกเขาก็ ต้องชนะในศึกนี้!

พวกจินเหลียนเก็บกดมานานแล้ว พอได้ยินว่าจะมีการสู้รบก็ตา ทอประกาย “พี่ใหญ่ พวกเราสู้ยังไง!”

เริ่นเสี่ยวซู่คิดพักหนึ่ง “สู้ตามใจเลย”

หยางเสียวจิ่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองเริ่นเสี่ยวซู่จากข้างหลัง เธอ รู ้สึกว่านี่เป็ นเรื่องน่าสนุกที่สุดตั้งแต่เกิดมาสิบแปดปีเลย

หยางเสียวจิ่นกลับหลังหันและเดินเข้าไปในแดนรกร ้าง เธอไม่ จาเป็ นต้องอยู่ที่นี่ มือสไนเปอร ์ควรเป็ นหมาป่ าโดดเดี่ยวบนดินแดน รกร ้าง และหมาป่าโดดเดี่ยวก็ควรทาสิ่งที่หมาป่าโดดเดี่ยวเชี่ยวชาญ ที่สุด

แดนรกร ้างว่างเปล่ากว้างใหญ่ หยางเสียวจิ่นเดินไปยังพื้นดิน เปล่าเปลี่ยว แม่น้าไหลกรรโชกอยู่ข้างกาย

คืนนี้เธอต้องฆ่าคนมากมาย แต่นี่เป็ นครั้งแรกที่เธอลั่นไกเพื่อ ปกป้ องใครบางคน

เป็ นค่าคืนที่น่าตั้งตารอจริงเชียว!