the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 370 มาฆ่าฉันสิโว้ย!
เริ่นเสี่ยวซู่คิดว่าตัวเองยากจะมาเจอกับไพ่สี่ใบที่อยู่กับจงเฉิงอีก แต่ถึงจะไม่ได้เจอหน้าจงเฉิงอีกแล้วเขาก็ไม่เศร ้าหรอก เขาคิดว่าเมื่อ ชีวิตใหม่ของตนเองเริ่มขึ้น เขาก็รู ้สึกว่าไม่ต้องไปรับมือกับคนจาก สมาคมอย่างจงเฉิงอีก
ระหว่างที่เขาหลบโจรกลุ่มอื่นด้วยความระมัดระวังนั้น เริ่นเสี่ยวซู่ มั่นใจมากว่าไม่มีพบร่องรอยพวกตนจนไปแจ้งจงเฉิง
นี่เป็ นเรื่องที่เริ่นเสี่ยวซู่ระวังที่สุด ดังนั้นเขาไม่ไปพลาดตรงไหน เขาถึงกับจับสายลับที่แฝงตัวในกลุ่ม กันไม่ให้ใครรู ้ที่อยู่ได้ เขา ตัดสินใจจะออกจากนิคมที่เริ่มคุ้นเคยแล้ว แต่ทุ่มเทแรงใจไปเท่าไร ตาแหน่งที่ตั้งของเขาก็ถูกเปิดโปงอยู่ดี
แ ผ น ก า ร เ ดิน ท า ง เ ดิม ข อ ง จ ง เ ฉิ ง ต้อ ง พ า เ ข า ไ ป ท า ง ตะวันออกเฉียงเหนือ ตามตรรกะนี้แล้ว เขาไม่น่าโผล่มาทางตะวันตก ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอาณาบริเวณของเขาเก่าเล่ย
เริ่นเสี่ยวซู่รู ้ว่าในกลุ่มตัวเองน่าจะมีสายลับคนอื่นอยู่อีก แต่ สายลับผู้นี้เก่งกาจมาก ผ่านการเฝ้ าจับตาและทดสอบมากมายก็ยัง ไม่เผยตัว คนผู้นี้อาจจะเป็ นอดีตทหารจากสมาคมตระกูลจงก็ได้
พริบตาให้หลัง เขาก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่มเข้ามาใกล้ เสียงนี้ฟังดู เหมือนเป็ นคนจ านวนมหาศาลเดินเข้ามายังเนินทรายตรงหน้าพวก เขา และหลังจากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังอู้อี้
เริ่นเสี่ยวซู่ยินนิ่งถาม “พวกนายได้ยินอะไรไหม”
เสียงนี้ฟังเหมือนเป็ นของถูกระเบิดในภาชนะโลหะ จากนั้นก็พุ่ง ทะยานผ่านอากาศเป็ นวิถีโค้งผ่านท้องฟ้ าตรงมายังพวกเริ่นเสี่ยวซู่
หยางเสียวจิ่นที่กาลังหาจุดชัยภูมิหันขวับมาหาเริ่นเสี่ยวซู่และ ตะโกน “เริ่นเสี่ยวซู่ เป็ นปืนครก!”
เกิดเสียงตู้มดังสนั่น เริ่นเสี่ยวซู่มองลูกกระสุนปืนครกที่ทะยานมา ตรงเท้าสู่จินหยวนด้วยสายตาว่างเปล่า จากนั้นเขาก็ถูกระเบิด กระเด็นไป
พื้นโคลนเศษดินแตกกระจุยไปทั่ว ผู้อพยพสาวที่ตกหลุมรักสู่ จินหยวนวิ่งไปยังจุดที่เขาสู่จินหยวนกระเด็นไปพร ้อมทั้งน้าตา เธอ เข้าไปกอดศีรษะของเขา ร ้องเรียกเสียงดัง แต่ชายที่เธอรักไม่อาจ ตอบกลับอะไรเธอได้แล้ว
ไม่มีค ากล่าวลา
ในสงคราม ยากนักจะมีโอกาสได้กล่าวลากัน
ที่จริงพอไปถึงเขาขูสุ่ยแล้ว สู่จินหยวนวางแผนไว้ว่าจะขอเธอ แต่งงาน แต่เขาไม่รู ้เลยว่าจะบอกเธออย่างไรดี
กลางดึก เขาจะนอนเอาแขนหนุนอยู่ในแดนรกร ้างและถามจิน เหลียน “ฉันเป็ นแค่โจร คิดว่าแต่งกับเธอแล้วฉันจะเป็ นภาระเธอหรือ เปล่า”
ตอนนั้นพวกจินเหลียนหัวเราะหยอกล้อกับความคิดโรแมนติ กของสู่จินหยวน
แต่ตอนนี้พวกจินเหลียนได้แต่ยืนนิ่งมองสหายล้มลง “จินหยวน!”
เริ่นเสี่ยวซู่ตวาด “อย่ามัวแต่ยืน! หาที่กาบัง!”
เพลิงโทสะโหมลุกโชน ประกายความหวังที่เพิ่งแบ่งบานในจิต วิญญาณเขาถูกลูกกระสุนปืนครกนี้พังทาลายแตกยับ
เริ่นเสี่ยวซู่เพิ่งได้แลเห็นความหวังและอนาคตของพวกตน แต่ยิ่ง ชั่วชณะนั้นสวยงามเพียงไร ชั่วขณะนี้ยิ่งสิ้นหวังและโกรธเกรี้ยวมาก เท่านั้น
ความหวังนั่น…เขาเห็นแล้วเชียว
…
ศัตรูเตรียมซุ่มโจมตีมาอย่างดี พวกเขายิงปืนครกมากกว่าหนึ่ง ลูก ฝ่ ายศัตรูทุ่มทุกอย่างออกมากเพื่อให้มั่นใจว่าพวกเริ่นเสี่ยวซู่จะ ตายหมดทุกคน
เหยียนลิ่วหยวนเปิดใช ้งานนาโนแมชชีนทันทีและถอยไปพร ้อม เสี่ยวอวี้ คนอื่นๆ ก็รีบหาจุดกาบังกันกระสุนตามพื้นดินเพื่อลดจานวน ผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต
ลูกกระสุนปืนครกตกลงมาใส่พวกเขาคนแล้วคนเล่า เพียงนาที เดียวก็มีโจรถูกฆ่าหรือบาดเจ็บหลายสิบราย!
เริ่นเสี่ยวซู่เสกรถจักรไอน้าขึ้นมาจากความว่างเปล่าและตะโกน “ทุกคนขึ้นรถไฟ!”
แต่ตอนนั้นเองกระสุนปืนครกอีกลูกก็พุ่งตรงลงมาใส่รถจักรไอ น้า เริ่นเสี่ยวซู่กระอักเลือดออกมาทันที คือถ้ารถไฟได้รับความ เสียหาย มันจะผลสะท้อนกลับใส่เขาด้วย! แต่เริ่นเสี่ยวซู่คร ้านจะเช็ด เลือดที่ปาก “แม่*เอ้ย”
เริ่นเสี่ยวซู่พึมพา “แม่*เอ้ย!”
แม่*เอ้ย!
เริ่นเสี่ยวซู่พุ่งตรงไปทางที่ปืนครกยิงมาอย่างบ้าคลั่ง เขาพุ่งผ่าน ควันชั้นแล้วชั้นเล่าในแดนรกร ้าวราวกับราชสีห์คลั่งที่ถูกหอกชุ่ม โลหิตทิ่มแทงใส่ร่าง!
เริ่นเสี่ยวซู่ใช ้เวลาเพียงยี่สิบวินาทีข้ามผ่านระยะทางไม่กี่ร ้อย เมตรมาถึงแนวตั้งรับของศัตรู กลายเป็ นว่าพวกนี้คือกาลังทหารของ สมาคมตระกูลจง
และมีมากกว่าหนึ่งพันนาย! เขาควรพุ่งเข้าไปไหม ถ้าเขาเข้าไป เขาอาจจะไม่อาจรอดชีวิตกลับมา
แต่ถ้าเขาไม่เข้าไป ปืนครกก็จะฆ่าทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขา
เริ่นเสี่ยวซู่พุ่งเข้าไปยังแนวตั้งรับพันกว่านายของศัตรู ร่างเงา โดดเดี่ยวในแดนรกร ้างว่างเปล่านี้ทาให้เขาราวกับเป็ นเรือลาหนึ่ง หน้าคลื่นยักษ์ แต่มันก็เหมือนกับว่าเขาคือดวงดาวที่สุกสกาวที่สุด บนท้องนภา!
เริ่นเสี่ยวซู่คาราม “จงเฉิง อยากฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ ฉันอยู่นี่แล้ว แล้วแกล่ะอยู่ไหน!”
เสียงเขาดังสั่นก้องกังวานราวระฆังยักษ์ที่ถูกตี เริ่นเสี่ยวซู่สั่งใช ้ งานไพ่ระเบิดตามจิตใต้สานึก และสองวินาทีให้หลัง ก็มีลูกไฟพุ่งขึ้น ฟ้ าข้างหลังของแนวตั้งรับ!
นี่เป็ น ‘ของขวัญ’ ที่เริ่นเสี่ยวซู่มอบให้จงเฉิง แต่ตอนนี้เขาเกลียด ตัวเองเล็กน้อยพลางคิดไปว่า ท าไมฉันถึงไม่ฆ่าเจ้าไฮยีน่าจากทาง เหนือตอนนี้มีโอกาสก่อนหน้านี้วะ!
การกล่าวโทษตัวเอง ความสานึกผิด ความโกรธ เกี่ยวพันก่อตัว เป็ นจิตสังหาร!
แต่หลังจากไพ่ระเบิดถูกจุดแล้ว แนวตั้งรับของสมาคมตระกูลจง ก็ยังไม่เกิดความสับสน นี่ทาให้เริ่นเสี่ยวซู่รู ้ว่ามีเรื่องผิดปกติ นี่ไม่ใช่ ปฏิกิริยาปกติของหน่วยรบที่ผู้บัญชาการตายตก!
จงเฉิงน่าจะยังไม่ตาย!
จงเฉิงรอด ยังมีชีวิตอยู่?!
เริ่นเสี่ยวซู่เรียกร่างแยกเงา และใช ้นาโนแมชชีนคลุมทั่วร่างใน ชั่วพริบตา เงาร่างทั้งสองบนสนามรบเปลี่ยนทิศกะทันหัน และพุ่ง ทะยานไปทางจุดที่ไพ่ระเบิดออก!
ถ้าไม่เห็นจงเฉินตายด้วยตาตัวเอง เริ่นเสี่ยวซู่ไม่มียอมรับ
พริบตาต่อมา ร่างแยกเงาก็เคลื่อนตัวต้านห่ากระสุนตรงหน้าเริ่น เสี่ยวซู่ โถมตัวตรงไปยังแนวตั้งรับที่มีทหารนับพันนาย!
ร่างแยกเงาผู้น่าเกรงขามสร ้างทางโลหิตผ่านเหล่าทหารเพื่อให้ เริ่นเสี่ยวซู่ตามไป
ในท่ามกลางความวุ่นวายนี้ เริ่นเสี่ยวซู่กาดาบทมิฬในมือหนึ่ง และใช ้อีกมือหนึ่งข้างหนึ่งดึกสลักระเบิดมือเก็บที่ไว้และขว้างออกไป ใส่ฝั่งตรงข้าม
หลังจากขว้างระเบิดมือจนหมด เขาเริ่มปาไพ่ระเบิดต่อ เหรียญ คาขอบคุณที่เดิมทีสะสมจนได้เก้าร ้อยกว่าลดลงอย่างรวดเร็ว แต่เขา ก็ไม่ลังใจแม้สักนิด
ไม่มีใครคิดว่าเริ่นเสี่ยวซู่จะบุกเข้ามาในแนวตั้งรับคนเดียวแบบนี้ และพวกเขาก็ไม่คิดด้วยว่าเริ่นเสี่ยวซู่ยังไร ้รอยแผลจนถึงตอนนี้
เริ่นเสี่ยวซู่ฆ่าฟันเปิดทาง ทหารของสมาคมตระกูลชิ่งกราดยิงใส่ เขา ทว่าพวกเขาก็พบว่าสัตว์ประหลาดหุ้มเกราะและเงาทมิฬนั้นดูจะ ไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากการโจมตีเลย
มีคนพยายามเล็งอาร ์พีจีใส่เริ่นเสี่ยวซู่ แต่เริ่นเสี่ยวซู่ตั้งใจโจมตี ไปยังจุดที่มีคนชุมจานวนมาก ถ้ายิงอาร ์พีจีไป ก็จะทาทหารฝ่ าย เดียวกันบาดเจ็บจ านวนมากไปด้วย
เริ่นเสี่ยวซู่คนเดียวทาให้แนวตั้งรับของสมาคมตระกูลจงตกอยู่ ในความโกลาหล!
เมื่อเริ่นเสี่ยวซู่มองไปรอบๆ ภาพใบหน้าเปื้อนยิ้มของสู่จินหยวน ก็พลันฉายเข้าในจิตใจ จากนั้นภาพใบหน้าของคนรอบกายก็ กลายเป็ นเงาด าของอสุรกาย
ทว่ามันไม่สาคัญหรอกเพราะรุ่งอรุณมาเยือนแล้ว ในที่สุดเหล่า ทวยเทพก าลังลุกผงาด!
ในยุคสมัยใหม่ที่เรียกว่า ‘การผงาดขึ้นของเหล่าเทพเจ้า’ นี้ ผู้มี พลังพิเศษคือผู้ที่คนเดียวก็สามารถต้านรับคนทั้งกลุ่มราวกับเป็ นทวย เทพ ถ้าคาจากัดความนี้ถูกต้อง ไม่ว่าเริ่นเสี่ยวซู่กาลังใช ้วิธีการใด เพื่อบรรลุถึงจุดนั้น แต่เขาก็เข้าใกล้ไปสู่คาจากัดความนั่นแล้ว
ถึงแม้เขาจะอยู่ห่างอีกไกลก็ตาม
เกราะของเริ่นเสี่ยวซู่เต็มไปด้วยรูโหว่ พลังงานใกล้หมดลง
เขารีบรุดตัวไปยังตาแหน่งที่ไพ่ระเบิดถูกจุด แต่เขาก็ต้องแปลก ใจเพราะตรงนั้นไม่มีซากศพของจงเฉิง เริ่นเสี่ยวซู่คาราม “มาฆ่าฉัน สิโว้ย!”