the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 371 สุกสกาวดั่งดวงดาว

ดูแล้วก่อนหน้านี้จงเฉิงคงสัมผัสได้ว่าไพ่ผิดปกติเลยเอาให้คน อื่น หลังจากถล่มกระสุนปืนใหญ่ใส่ตาแหน่งของเริ่นเสี่ยวซู่ ก็ใช ้ไพ่ ล่อให้เริ่นเสี่ยวซู่บุกฝ่ าเข้ามาในตกอยู่ในความวุ่นวายท่ามกลางกอง ทหารร ้ายกาจ

เพราะนี่เป็ นยุคสมัยแห่งผู้มีพลังพิเศษ ไม่มีใครรู ้ว่ากาลังรับมือกับ พลังแบบไหน

จงเฉิงเองก็ไม่มั่นใจว่าไพ่พวกนั้นมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เขาแค่ ระวังตัวไว้ก่อนไม่ให้ตัวเองตกหลุมพราง พยายามกันไม่ให้ผู้มีพลัง พิเศษคนไหนวางแผนทาร ้ายเขาในเวลาไม่ปกตินี้ และลงเอยเป็ นว่า เริ่นเสี่ยวซู่เข้ามาตามหาเขาจริงๆ

เริ่นเสี่ยวซู่ยืนอยู่กลางสนามรบ รายล้อมด้วยทหารจ านวน มหาศาล อย่างไรเขาก็ต้องเข้ามา เพราะถ้าไม่มา พวกเขาก็จะยิงปืน ใหญ่ถล่มใส่พวกโจรและผู้อพยพจนทุกคนตายหมดสิ้น

และตอนนี้การถล่มยิงปืนครกก็หยุดลงไปแล้ว

พลังงานนาโนแมชชีนของเริ่นเสี่ยวซู่ใกล้หมดลง บางส่วนพลัง หมดสิ้นแล้วก็สลายกลายเป็ นฝุ่ นผง ราวกับว่า ‘สิ่งมีชีวิต’ พิเศษนี้ ก าลังค่อยๆ ตายไป

ร่างแยกเงายังวนอยู่รอยกายเริ่นเสี่ยวซู่ มันใช ้ดาบทมิฬบดฆ่า ศัตรูราวเป็ นเครื่องโม่หิน

แต่เริ่นเสี่ยวซู่ยังคงยืนนิ่งไม่พูดจา

เขาพลันเข้าใจชิ่งเจิ่นขึ้นมาหน่อยหนึ่งแล้ว มนุษย์ในแดนรกร ้าง กระหายอ านาจและทะเยอทะยานอย่างกับเป็ นแมลงเม่าแสนน่าเกลียด ที่บินเข้าหาเปลวไฟความอบอุ่น

มนุ ษย์กระหายอานาจเหนือป้ อมปราการอย่างไม่หยุดยั้ง กลายเป็ นพวกเห็นแก่ตัวโลภมาก

ถ้าฉันไม่ฆ่านาย นายก็จะฆ่าฉัน ดังนั้นกฎพื้นฐานของโลกจึง เป็ นไม่ตายไม่เลิกรา

เพราะว่าแม้ในจุดสิ้นสุดของโลก มันก็ยังไม่มีความหวังใด

…

เริ่นเสี่ยวซู่มองไปรอบๆ เกราะแกร่งของเขาค่อยๆ สลาย กลายเป็ นฝุ่นผง

นี่เป็ นกับดักที่เตรียมไว้มานาน ศัตรูเขาเจ้าเล่ห์เหมือนไฮยีน่า ล่อ เขามาฆ่าที่นี่

อยากให้ฉันมาที่นี่ไม่ใช่เหรอ ฉันก็มาแล้วนี่ไง ท าไมถึงยังไม่เผย ตัวเองอีก

เริ่นเสี่ยวซู่คารามอีกครั้ง “เข้ามาฆ่าฉันสิโว้ย!”

ทหารของสมาคมตระกูลจงมองเด็กหนุ่มสวมชุดเกราะท่ามกลาง ฝูงคนราวกับเขาเป็ นดาวฤกษ์กลางเนบิวลาลึกลับของจักรวาล

เผาไหม้ สุกสกาว และเงียบเหงา

แต่พวกเขาก็รู ้สึกว่านี่อาจจะเป็ นการฉายประกายครั้งสุดท้าย ของเริ่นเสี่ยวซู่ หลังจากนั้นดวงดาวสุกสกาวนี้ก็จะกลายเป็ นดั่งแสง สายัณห์ของอาทิตย์ตกดิน

จมลงสู่มหาสมุทร จมลงไปในพื้นดิน

ห่ากระสุนสาดใส่เริ่นเสี่ยวซู่และร่างแยกเงา ถูกล้อมอย่างแน่น ขนัด เกาะโดดเดี่ยวจะถูกคลื่นยักษ์กลืนกิน ตัวตลกจะหัวเราะอย่าง รื่นรมย์เหนือเกลียวคลื่น

เทพจะพินาศ

แต่ตอนนั้นเอง เริ่นเสี่ยวซู่ก็หันกลับไปมองยังจุดที่เขาเพิ่งจากมา

ทหารสมาคมตระกูลจงผงะ ทาไมเริ่นเสี่ยวซู่ถึงมองไปหลังพวก เขา

มีคนมองตามสายตาของเริ่นเสี่ยวซู่ ทันใดนั้นก็รถจักรไอน้าราว กับเป็ นมังกรตัวยืดยาวพุ่งผ่านทะลุหมอกเทา ก่อนจะบดขยี้ผ่าน ขบวนทหารที่ล้อมเริ่นเสี่ยวซู่!

รถจักรไอน้าบดขยี้ความสิ้นหวังไร ้สิ้นสุด “เชี่ย เขาพยายามจะหนี” มีคนอุทาน

“ฆ่าเขา!”

“ใช ้อาร ์พีจี!”

พวกทหารอยากใช ้อาวุธหยุดรถจักรไอน้า แต่แม้จะถูกอาร ์พีจียิง ใส่ตรงๆ ก็ไม่อาจสร ้างความเสียหายอะไรให้มันได้

รถจักรไอน้าที่เร่งตัวพุ่งผ่านอากาศ ทาให้ทั้งแนวตั้งรับตกอยู่ใน ความสับสนอลหม่าน

ไม่มีใครคิดว่าเรื่องจะพลิกกลับเป็ นเช่นนี้ พวกเขาล้วนคิดว่าเด็ก หนุ่มในชุดเกราะในวงล้อมต้องตายแน่นอน!

เริ่นเสี่ยวซู่พูดเสียงนิ่ง “ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ทาไมไม่ออกมาฆ่าฉันล่ะ”

“ท าไมไม่ออกมาฆ่าฉันล่ะ”

“รอไปก่อนเถอะ รอฉันไปฆ่าแก”

จากนั้นรถไฟโบราณก็ ‘ขับ’ ออกมาสู่โลกความเป็ นจริง เสียงล้อ หมุนและเสียงโลหะกระทบกันของทางรถไฟที่ปูลงมาพอจะทาให้ผู้คน หวาดผวา

ทันใดนั้นปล่องไฟเหนือหัวจักรก็พ่นหมอกดาหนาทึบ เสียงหวูด ยาวราวกับเป่าแตรสงคราม

กลางสนามรบนี้ รถจักไอน้าดั่งเหล็กทมิฬขับตรงมาหาเริ่นเสี่ยว ซู่ที่ยืนรออย่างเงียบงัน

ความรู ้สึกไร ้พลังผุดขึ้นในมาห้วงสานึกของเหล่าทหารสมาคม ตระกูลจง ราวกับไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนแค่ไหน พวกเขายังต้อง เผชิญกับโชคชะตานั้นอยู่ดี

รถจักรไอน้าขับผ่านเริ่นเสี่ยวซู่ เขาคว้าจับหยางเสียวจิ่นที่ยืนมือ ออกมาจากข้างใน จากนั้นเขาก็ขึ้นรถไฟ และมันก็เร่งความเร็วเข้า ลึกไปในแดนรกร ้าง

แต่ใจเริ่นเสี่ยวซู่พลันปวดแปลบ

แดนรกร ้างที่เป็ นดั่งความหวังและแสงสว่างนั่น…

ทหารที่อยู่ข้างหลังยังโถมยิงใส่รถไฟที่กาลังจากไป แต่อาวุธ พวกเขาดูจะทาอะไรรถจักรไอน้าไม่ได้เลย

ขณะที่รถไฟขับขึ้นไปทางเหนือ เริ่นเสี่ยวซู่ที่ถูกดึงตัวผ่าน หน้าต่างรถไฟมาก็กระอักเลือดออกมาอีกคารบหนึ่ง จากนั้นนาโนแม ชชีนที่ยังคลุมร่างเขาก็เริ่มสลายตัวไป

เริ่นเสี่ยวซู่ทรุดตัวลงบนที่นั่งในตู้รถไฟ ตัวพิงกาแพงหอบหายใจ อย่างหนัก ต่อให้เกราะนาโนจะรับความเสียหายจากกระสุนดุร ้าย พวกนั้นได้เขาก็ยังได้รับการบาดเจ็บภายในอยู่ดี อีกทั้งความเสียหาย ของรถจักรไอน้าและร่างแยกเงาก็จะถูกส่งตรงกลับมาที่เขาด้วย มัน เป็ นความเจ็บปวดที่คนธรรมดาไม่อาจได้สัมผัสชั่วชีวิต เป็ นความ เจ็บปวดมหาศาลราวกับตกอยู่ในห้วงอเวจี

ตอนนี้ เขาอยากนั่งอยู่แบบนี้จนโลกดับมลายสิ้น

นาโนแมชชีนของเขากว่าครึ่งถูกทาลายในการสู้รบ และมันไม่ อาจกลับเข้าสู่ร่างเริ่นเสี่ยวซู่ได้อีก

แม้แต่เขาเองก็ไม่อาจสู้กองกาลังติดอาวุธที่มีทั้งปืนและระเบิดได้ หรือจะบอกว่าเขารับมือพวกเขาได้แค่ระยะเวลาสั้นๆ และยังต้องมีของ ภายนอกอย่างนาโนแมชชีนช่วย

เพราะเสียนาโนแมชชีนไปกว่าครึ่ง เกราะของเขาจึงไม่อาจคลุม ทั้งร่างได้อีกแล้ว ถ้าเขาถูกยิงขึ้นมาจะเป็ นอันตรายมาก

หวังอวี่ฉือและนักเรียนชายคนอื่นๆ เดินมาหาเริ่นเสี่ยวซู่ จากนั้น ก็ยื่นมือออกมา “ใช ้ของพวกเราสิ”

เริ่นเสี่ยวซู่เหลือบมองพวกเขา ก่อนจะส่ายหัวและว่า “พวกนายมี กันไม่เยอะ”

เหยียนลิ่วหยวนพูดเสียงหนักแน่น “ใช ้ของผมด้วย”

เริ่นเสี่ยวซู่ตอบปฏิเสธเสียงนิ่ง “เก็บไว้ใช ้ปกป้ องตัวเอง”

หยางเสียวจิ่นก้มตัวลงมาเช็ดเหงื่อเช็ดเลือดให้เขา “ฉันช่วยอะไร ไม่ได้เลย”

เริ่นเสี่ยวซู่ส่ายหัว “พี่น้องเราบาดเจ็บล้มตายกันไปเท่าไร”

จินเหลียนพูดทั้งน้าตา “ตายกันไปหกสิบกว่าคน พวกเราอยาก พาเสี่ยวชุ่ยมากับพวกเราด้วย แต่เธอใช ้ปืนของสู่จินหยวนยิงฆ่าตัว ตายไปแล้ว”

เริ่นเสี่ยวซู่นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย “ใครพอจะคุ้นกับ พื้นที่ของที่นี่บ้าง พวกเราไปเขาขูสุ่ยไม่ได้แล้ว ในหมู่พวกเรามี สายลับอยู่”

ทุกคนมองหน้ากันเอง สายลับ? เพราะมีสายลับเผยที่อยู่พวกเขา พวกเขาเลยถูกซุ่มโจมตีสินะ

จินเหลียนค ารามใส่คนในกลุ่ม “ใครเป็ นสายลับ แสดงตัวออก มานะ!”

เริ่นเสี่ยวซู่แค่นเสียง “ค้นตัวทุกคน สายลับต้องมีอุปกรณ์สื่อสาร สักอย่างไว้ติดต่อกับสมาคมตระกูลจง”

พอเขาพูดจบ โจรคนหนึ่งก็ตื่นตระหนก กระโดดออกจาก หน้าต่างไปทันที พยายามหนีออกจากรถจักรไอน้า

แต่ขณะที่อยู่กลางอากาศ หยางเสียวจิ่นก็ควักปืนพกยิงใส่ขมับ เขา

เริ่นเสี่ยวซู่พูดเสียงเย็น “ค้นต่อไป อาจจะคนอื่นอีก!”

แต่รอบนี้พวกเขาไม่เจอร่องเลยสายลับคนไหน

แต่เริ่นเสี่ยวซู่ยังยากจะวางใจได้ ต่อให้ไม่เจออุปกรณ์สื่อสาร ใช่ ว่าจะไม่มีสายลับคนอื่นแล้ว

สายลับพวกนี้สร ้างรอยแตกแยกในใจเริ่นเสี่ยวซู่ ทาให้เขายาก จะเชื่อใจผู้อื่นอีกครั้ง

เป็ นรอยแตกแยกที่เกิดจากความตายของพวกสู่จินหยวน

ตอนนี้พวกเขาอาจจะดูปลอดภัย แต่การที่เริ่นเสี่ยวซู่พลาดฆ่าจง เฉิงเป็ นเงาฝังใจเขา

คู่ต่อกรของเขาเป็ นไฮยีน่าที่อามหิต เจ้าเล่ห์ และโหดร ้าย ความรู ้สึกขยะแขยงเอ่อล้นในใจของเริ่นเสี่ยวซู่