the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 384 สำรวจเริ่นเสี่ยวซู่

สูเสี่ยนฉู่อธิบำย “สภำพแวดล้อมที่เขำเติบโตมำต่ำงจำกคนอื่นๆ อยู่บ้ำง เขำต้องวำงกลอุบำยรับมือผู้อพยพคนอื่นๆ ในเมืองน้อยมำ ตั้งแต่เด็ก เป็ นธรรมดำที่เขำจะซ่อนควำมคิดตัวเองไว้ลึกในใจ แต่ อย่ำได้ดูถูกเขำไปเชียว คิดดูนะ มีคนมำกมำยขนำดไหนที่รอดจำก กำรล้มสลำยป้ อมปรำกำรแล้วป้ อมปรำกำรเล่ำมำได้…”

ทุกคนมองหน้ำกัน พูดตอนนี้ยังเร็วเกินไป แต่ทองแท้ย่อมไม่กลัว ไฟ อย่ำงไรสงครำมก็ต้องมำถึง กองร ้อยเจียนเตำจะถูกส่งไปหน้ำสุด กว่ำหน่วยทหำรอื่นๆ ถึงตอนนั้นก็จะได้รู ้แล้วว่ำเริ่นเสี่ยวซู่เป็ นสัตว์ดุ ร ้ำยหรือสัตว์ตำขำว

เรื่องที่เด็กหนุ่มนำมเริ่นเสี่ยวซู่ถูกยัดลงกองร ้อยเจียนเตำ เพียง ชั่วข้ำมคืนก็รู ้กันไปทั่วกองทัพแห่งป้ อมปรำกำร 178 ท ำให้ทุกคน อยำกรู ้นักว่ำเริ่นเสี่ยวซู่ผู้นี้เป็ นคนแบบไหน

ส ำหรับชำยร่ำงสูงใหญ่ในป้ อมปรำกำร 178 แล้ว เรื่องเกี่ยวข้อง กับคนที่จำงจิ่งหลินมองเป็ นผู้สืบทอดนั้นสำคัญมำก

ตอนที่สูเสี่ยนฉู่ไต่ยศขึ้นมำอย่ำงรวดเร็วนั้น ทุกคนก็นึกว่ำ สูเสี่ยนฉู่จะได้มีโอกำสเป็ นผู้สืบทอด และคิดว่ำธรรมเนียมที่ผู้ บัญชำกำรป้ อมปรำกำรต้องผุดมำจำกกองร ้อยเจียนเตำคงสิ้นสุดแล้ว

แต่ดูไปแล้ว ผู้บัญชำกำรจำงคงจะไม่ได้เลือกสูเสี่ยนฉู่มำเป็ นผู้มี สิทธิ์สืบทอดต่อจำกตน ธรรมเนียมยังคงสืบต่อเป็ นธรรมเนียม

มีข่ำวลือว่ำเริ่นเสี่ยวซู่เป็ นผู้มีพลังพิเศษ แต่ว่ำด้วยร่ำงกำยดูบอบ บำงอ่อนแอแล้วดูจะสู้ไม่เก่งเอำเสียเลย ทุกคนแคลงใจอยู่บ้ำงว่ำเริ่น เสี่ยวซู่จะเอำตัวรอดในสงครำมได้ไหม

เช ้ำวันต่อมำ ตอนที่เริ่นเสี่ยวซู่เดินออกจำกอำคำรที่กลุ่มเขำอยู่ ก็เห็นชำยร่ำงกำยำกลุ่มหนึ่งนั่งยองอยู่ข้ำงถนน

พอเขำโผล่หน้ำไป ชำยกลุ่มนั้นก็ลดเสียงและพูดตะโกนแกม กระซิบว่ำ “เขำออกมำแล้ว! นั่นเขำไง!”

“ทำไมผอมงี้ล่ะ”

“รับหมัดได้ไหมเนี่ย”

“ไม่ใช่เข้ำสนำมรบปุ๊ บแล้วตำยปั๊บหรอกนะ”

เริ่นเสี่ยวซู่ระวังตัวขึ้นมำในพลัน นี่คือมำหำเรื่องกัน? แล้วท ำไม กลุ่มชำยร่ำงกำยำที่บังทำงอยู่ต้องมำหำเรื่องเขำด้วย?

ถึงอำกำรบำดเจ็บเขำยังไม่หำยดี แต่ถ้ำมีคนอยำกหำเรื่องเขำก็ ไม่กลัว

ทว่ำพอเหล่ำชำยร่ำงกำยำเห็นเริ่นเสี่ยวซู่แล้วก็ล่ำถอยไป ปล่อย เริ่นเสี่ยวซู่ยืนงงอยู่อย่ำงนั้น ไม่เข้ำใจว่ำมันเกิดอะไรขึ้น

จำงจิ่งหลินไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเขำก่อน ที่จริงกำรจัดเตรียมของ จำงจิ่งหลินนั้นอำจจะไม่ดีกับเริ่นเสี่ยวซู่เลยก็ได้

เพรำะเมื่อเริ่นเสี่ยวซู่เข้ำร่วมกองร ้อยเจียนเตำเมื่อไร ทุกคนก็จะ จับตำมองเขำทุกฝี ก้ำว และถ้ำเขำท ำพลำดก็จะถูกวิจำรณ์หนัก กว่ำเดิม ทันทีที่เขำแสดงควำมขี้ขลำด ทุกคนก็จะคิดว่ำเขำไม่คู่ควร

ทุกคนมองเขำผ่ำนแว่นขยำย คอยส่องดูว่ำเขำคู่ควรกับที่ผู้ บัญชำกำรให้ควำมส ำคัญไหม

แล้วอะไรกันท ำให้ผู้บัญชำกำรให้ควำมส ำคัญเขำล่ะ

แต่จำงจิ่งหลินไม่สนเรื่องนั้นหรอก เขำบอกเริ่นเสี่ยวซู่แค่ว่ำถ้ำ อยำกแก้แค้นและล้มสมำคมตระกูลจงด้วยตัวเองล่ะก็ อย่ำงแรกที่ต้อง ท ำคือเข้ำร่วมกองทัพแห่งป้ อมปรำกำร 178

แน่นอนว่ำเริ่นเสี่ยวซู่ยอมรับ

จำกนั้นจำงจิ่นหลินก็ถำมว่ำเขำอยำกเข้ำร่วมหน่วยไหน จำงจิ่ง หลินให้โอกำสเขำเลือกเอง

เริ่นเสี่ยวซู่ตอบว่ำเขำอยำกไปที่ที่อันตรำยที่สุด หน่วยไหนได้ฆ่ำ ศัตรูเยอะสุดก็ไปหน่วยนั้น

จำงจิ่งหลินถำมว่ำจะคิดใหม่ไหม แต่เริ่นเสี่ยวซู่บอกว่ำเขำ ตัดสินใจแล้ว และจะไม่กลับค ำตัวเองด้วย

กำรแก้แค้นคือแรงขับเคลื่อนเดียวที่ผลักดันให้เริ่นเสี่ยวซู่มำป้ อม ปรำกำร 178

จำงจิ่งหลินยิ้มกล่ำว “ได้ งั้นฉันจะให้เธอถูกส่งไปยังจุดที่ อันตรำยที่สุด”

ตอนนั้นเริ่นเสี่ยวซู่รู ้สึกว่ำมีอะไรบำงอย่ำงกำลังเกิดขึ้น แต่เขำไม่ รู ้ว่ำมันคืออะไรกันแน่

ตอนบ่ำยสูเสี่ยนฉู่มำหำเขำและบอกให้เขำไปรำยงำนตัวที่ กองร ้อยเจียนเตำ กองร ้อยนี้อยู่ภำยใต้กองพันทหำรทัพหน้ำซึ่งมีโจ วอิงหลงเป็ นผู้บัญชำกำรกองพัน

เริ่นเสี่ยวซู่รับฟังแล้วก็ไม่ได้คิดมำก อย่ำงไรก็เป็ นเขำร ้องขอเอง

แต่สูเสี่ยนฉู่ย้ำเตือนเขำซ้ำๆ “เสี่ยวซู่ ว่ำกันว่ำทุกกำรสู้รบ ทหำร ในกองร ้อยเจียนเตำรอดกลับมำได้ไม่ถึงสิบเปอร ์เซ็นต์ ทหำรล้มตำย ทั้งกองร ้อยก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ดังนั้นเวลำอยู่ที่นั่นต้องระวังให้มำก หลังจำกกลับมำได้อย่ำงปลอดภัย อนำคตในป้ อมปรำกำร 178 ของ ฉันก็อยู่ในก ำมือนำยแล้ว”

คำพูดพวกนี้ทำให้เริ่นเสี่ยวซู่งุนงงสุดๆ

สูเสี่ยนฉู่ขับรถพำเริ่นเสี่ยวซู่ไปส่งที่ฝั่งตะวันตกของป้ อมปรำกำร 178 ที่กองร ้อยเจียนเตำประจำกำรอยู่ ระหว่ำงที่ขับเข้ำไป เริ่นเสี่ยวซู่ ก็สังเกตว่ำทหำรทุกนำยในฐำนทัพหยุดท ำทุกอย่ำงและหันมำมอง เขำ

โจวอิงหลงรออยู่ข้ำงในอยู่แล้ว เขำชำเลืองมองสูเสี่ยนฉู่ก่อนจะ หัวเรำะหึหึและว่ำ “เหลำสู่กลับไปได้แล้ว ปล่อยเขำไว้ที่นี่กับเรำไม่ เป็ นอะไรหรอก”

สูเสี่ยนฉู่เลิกคิ้ว “นำยจะรอดจำกสงครำมนี้หรือเปล่ำยังไม่รู ้เลย”

โจวอิงหลงถ่มน้ำลำยพูดอย่ำงมีโทสะว่ำ “เลิกสำปแช่งฉันได้แล้ว หลังจำกนำยตำยไป ฉันก็ยังไม่ตำยหรอกโว้ย”

สูเสี่ยนฉู่แค่นเสียงและว่ำ “นำยมีหม้อแบบฉันเหรอไง”

โจวอิงหลงไม่พูดอะไรอีก และก็เป็ นอย่ำงที่เริ่นเสี่ยวซู่เดำไว้ โจ วอิงหลงก็น่ำจะเป็ นผู้มีพลังพิเศษเช่นกัน ไม่อย่ำงนั้นเขำคงไม่อยู่ในที่ อันตรำยอย่ำงกองพันทหำรทัพหน้ำหรอก

อีกอย่ำงในป้ อมปรำกำร 178 ก็ใช่ว่ำจะมีผู้มีพลังพิเศษมำกมำย อะไร

แต่โจวอิงหลงรู ้ว่ำพลังตัวเองไม่แข็งแกร่งเท่ำของสูเสี่ยนฉู่ ทุกคน เคยเห็นอำนำจหม้อของสูเสี่ยนฉู่มำก่อน

ตอนนี้เองเริ่นเสี่ยวซู่ก็ได้รู ้ว่ำทหำรในป้ อมปรำกำร 178 นั้นพูด เรื่องควำมตำยได้อย่ำงไม่ยี่หระ ไม่ต่ำงไปจำกกำรกินอำหำรมื้อหนึ่ง ในดวงตำไม่เผยควำมหวำดกลัวมำกมำยด้วย เขำสงสัยนักว่ำ สภำพแวดล้อมแบบใดกันจึงหล่อหลอมทหำรเช่นนี้ออกมำได้

แม้จะเป็ นฤดูใบไม้ผลิ ในป้ อมปรำกำร 178 ก็หนำวมำก บำงครั้ง ช่วงเดือนสิงหำคมหรือกันยำยนก็จะมีหิมะตกด้วย ป้ อมปรำกำร 178 มีหิมะตกกว่ำครึ่งปี

หลังจำกกล่ำวลำสูเสี่ยนฉู่แล้ว โจวอิงหลงก็พำเริ่นเสี่ยวซู่เข้ำไป ในฐำนทัพ ระหว่ำงที่เดินกันอยู่เขำก็ว่ำ “กองพันทหำรทัพหน้ำเรำจะ ไปยังจุดที่มีกำรสู้รบหนักหนำสุด นำยอำจจะไม่รู ้เพรำะว่ำมำจำกนอก ป้ อมปรำกำร และฉันก็ไม่รู ้ว่ำนำยเคยผ่ำนสงครำมไหนมำก่อนหรือ เปล่ำ แต่ว่ำฉันอยำกเตือนนำยไว้ก่อน เพรำะไม่อยำกให้นำยเข้ำสู่ สนำมรบโดยที่ไม่มีกำรเตรียมตัว”

เริ่นเสี่ยวซู่พูดเสียงนิ่ง “ผู้บัญชำกำรกองพันวำงใจได้ ผมจะ เตรียมตัวอย่ำงดี”

ในเมื่อเขำถูกส่งมำประจำกำรในหน่วยนี้ มำเป็ นลูกน้องคนอื่น ปกติแล้วต้องปฏิบัติตำมคำสั่ง เริ่นเสี่ยวซู่เองก็ไม่แปลกใจที่โจวอิง หลงพูดเรื่องนี้ ดังนั้นเขำไม่จำเป็ นต้องไปพูดสวนอะไร

โจวอิงหลงเหลือบสำยตำมองเขำและพูดต่อ “ฉันได้ยินเหลำสู่พูด เรื่องนำยมำก่อน ฉันรู ้ว่ำนำยเคยฆ่ำคนแล้ว และก็เป็ นผู้มีพลังพิเศษ ด้วย แต่ว่ำบนสนำมรบกระสุนไร ้นัยน์ตำ ต่อให้เป็ นผู้มีพลังพิเศษก็ไม่ โชคดีขนำดนั้น สงครำมจริงกับกำรฆ่ำคนยังมีข้อแตกต่ำงกันอยู่”

โจวอิงหลงพูดชัดเจนมำก ถึงเริ่นเสี่ยวซู่จะทรงพลัง แต่สงครำม เป็ นคนละเรื่อง

สงครำมก็เหมือนหิมะถล่ม และแม้แต่ผู้มีพลังพิเศษเองก็ไม่อำจ ต้ำนทำนพลังแห่งธรรมชำติได้ ไม่กลัวเป็ นเรื่องดี แต่ก็ไม่อำจมั่นใจ เกินไป

กำรจัดตั้งกองทัพในป้ อมปรำกำร 178 นั้น หน่วยรบหนึ่งจะมี ทหำรสำมสิบนำย หนึ่งกองร ้อยประกอบไปด้วยสี่หน่วยรบ ดังนั้นด้วย ทั่วไปแล้วกองร ้อยปกติจะมีทหำรทั้งสิ้นหนึ่งร ้อยยี่สิบนำย

แต่กองร ้อยเจียนเตำนับว่ำเป็ นกองร ้อยเสริม พวกเขำมีพ่อครัว ทหำร พลำธิกำร พลสื่อสำร และทหำรเสนำรักษ์เป็ นของตัวเอง ผู้ บังคับกองร ้อยมียศร ้อยเอกและมีนำยทหำรชั้นประทวนเป็ นผู้ช่วย

เหตุผลที่ว่ำทำไมกองร ้อยเจียนเตำมีอุปกรณ์ครบครันเป็ นเพรำะ พวกเขำต้องมีขีดควำมสำมำรถในกำรรบเช่นกองก ำลังเอกเทศ

เริ่นเสี่ยวซู่โพล่งถำม “ผู้บัญชำกำรกองพันโจว กองร ้อยเจียน เตำแข็งแกร่งขนำดนั้นจริงๆ เหรอ”

โจวอิงหลงคิดพักหนึ่ง “อำจจะไม่แข็งแกร่งอย่ำงที่นำยคิด พวก เขำเป็ นพวกอันธพำลมำรวมตัวกัน ปกติแล้วชีวิตเป็ นพวกไม่เอำอ่ำว แต่กำรฝึกทหำรไม่เคยขำด ขุดสำยไฟเก่งกำจ สู้รบยึดที่มั่นอย่ำงสุด ควำมสำมำรถ เป็ นพวกด้ำนได้อำยอด