the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 395 คนดีชีวิตสงบสันติ

ทหารสมาคมตระกูลชิ่งต่างเป็นพวกหัวแข็งกันหมด ต่อให้มีปืน
ชี้หัวสายลับอยู่ เขาก็ยังทำลายอุปกรณ์สื่อสารด้วยความเด็ดเดี่ยว
อย่างไม่กลัวความตาย เริ่นเสี่ยวซู่ว่า “ไม่ต้องกลัว! นายเป็นคนของ
หลัวหลานใช่ไหม”
“ใครคือหลัวหลาน” เจ้าสายลับแข็งค้างไป “ท่านพูดถึงอะไร
อยู่น่ะครับ ทำไมผมไม่เห็นเข้าใจเลย”
เริ่นเสี่ยวซู่ไม่เผยเปิดเผยชื่อตัวเอง “เอากางเกงขึ้นก่อนเถอะ”
“อ้อใช่” เจ้าสายลับรีบดึงกางเกงขึ้น เขาโดนลากออกมาจาก
ห้องน้ำๆ โดยที่ยังไม่ทันเช็ดก้นด้วยซ้ำ
“บนเขาติ้งย่วนยังมีคนของสมาคมตระกูลชิ่งอีกไหม” เริ่นเสี่ยว
ซู่ถาม
สายลับยิ้มกระอักกระอ่วน “ท่านครับ ผมไม่เห็นเข้าใจเลยว่า
ท่านกำลังพูดอะไรอยู่ ถ้าจะเข้าตีเขาติ้งย่วนล่ะก็ ผมบอกทางให้ได้นะ”
เริ่นเสี่ยวซู่ยกตัวเจ้าสายลับไปห้อยเหนือขอบผา “ถ้า
ไม่พูดความจริงออกมา ฉันจะปล่อยมือ”
เจ้าสายลับที่เห็นว่าเริ่นเสี่ยวซู่สามารถยกเขาได้ด้วยมือเดียวก็
หลับตาปี๋ขณะถูกห้อยอยู่เหนือผานั้น “พี่น้องๆ ปล่อยฉันก่อนๆ”
เริ่นเสี่ยวซู่โมโหจนเกือบขำ เขาวางสายลับกลับลงบนพื้น “ต้อง
งี้สิ ที่จริงฉันเป็นเพื่อนกับเจ้าอ้วนหลัว เดี๋ยวปล่อยนายไปอยู่แล้ว ที่นี่
ไม่ปลอดภัย แต่อย่าใช้ถนนสายหลัก ไม่งั้นนายตายแน่”
จนถึงตอนนี้เจ้าสายลับก็ยังไม่ปากสว่าง พอเขาเห็นว่าเริ่น
เสี่ยวซู่ปล่อยมือแล้วก็วิ่งจู๊ดหายไป พอวิ่งไปได้ห้าสิบเมตรแล้วยังไม่
ถูกยิงใส่ก็หันกลับมาพูดกับเริ่นเสี่ยวซู่ “คนดีชีวิตสงบสันติ”
เริ่นเสี่ยวซู่ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในรังโจร ในเมื่อ
เดาได้แล้วว่าสายลับผู้นี้มาจากสมาคมตระกูลชิ่ง เขาย่อมไม่ลง
มือสังหารคน อย่างไรหลังจากล้างแค้นได้แล้วเขาอาจจะต้องขอให้
หลัวหลานและชิ่งเจิ่นช่วยหาครอบครัวอีก
อีกอย่างคือเขามองหลัวหลานเป็นเพื่อนคนหนึ่งตอนนี้ทั้งรังโจรตกอยู่ในความโกลาหล ถึงเริ่นเสี่ยวซู่ไม่ได้บุก
เข้าในการสนามรบ แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงลูกกระสุนยิงใส่ตัว
ทันใดนั้นเริ่นเสี่ยวซู่ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดมหาศาลหลังจาก
ร่างแยกเงาถูกยิงเข้าที่หน้าผาก ถูกกระสุนยิงใส่ตรงนี้เจ็บมากกว่า
ถูกยิงส่วนอื่นๆ มาก ไม่รู้ทำไม แต่เริ่นเสี่ยวซู่มีลางว่าเขาห้ามให้ร่าง
แยกเงาถูกยิงที่ระหว่างคิ้ว ไม่อย่างนั้นเขาต้องเจอปัญหาใหญ่แน่!
ผู้มีพลังพิเศษส่วนใหญ่อยู่ในช่วงกำลังหาว่าพลังตนเองทำงาน
อย่างไร และเริ่นเสี่ยวซู่เองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ยิ่งเรียนรู้ได้มากเท่าไร ทุกคนก็ยิ่งได้รู้พลังตนเองมีจุดอ่อน
ไม่ใช่ทรงพลังรอบด้านอะไรเลย
เริ่นเสี่ยวซู่หยิบห่อทีเอ็นทีจากหลังลงมาจุดสายชนวน จากนั้น
ก็ใช้ประตูเงาโยนระเบิดทีเอ็นทีไปที่นอกค่ายพักที่เรียงเป็นทิวแถว
ตอนนี้มีคนกำลังยิงร่างแยกเงาผ่านหน้าต่างค่ายพัก
เกิดระเบิดดังสนั่น ค่ายพักทั้งแถวพังทลายฝังพวกโจรทั้งเป็น
แต่ว่าแถวค่ายพักนี้มีทั้งหมดเจ็ดแถว เริ่นเสี่ยวซู่ไม่คิดหรอกว่า
แค่ทีเอ็นทีชุดเดียวจะทำให้สงครามจบลงได้ แต่เป็นแค่สัญญาณที่เขาส่งให้กองร้อยเจียนเตาที่อยู่ตีนเขาต่างหาก!
พอทีเอ็นทีระเบิดปุ๊บ กองร้อยเจียนเตาก็ทำการยิงทำลายล้าง
ใส่ตำแหน่งปืนกลหนักที่ระบุที่ตั้งไว้ได้ก่อนหน้าด้วยปืนครกจาก
ตีนเขาทันที!
…….
จางเสียวหม่านกำลังพิงสนามเพลาะกินฮาร์ดแทก[1]ที่เป็น
อาหารสนามเขาอยู่ ปากเขารู้สึกแห้งอยู่บ้าง เลยกะจะยกน้ำดื่ม
ตอนที่ทีเอ็นทีระเบิดบนภูเขา
จางเสียวหม่ายตวาดใส่เจียวเสี่ยวเฉิน “ยิงปืนครกเลย! ยิง
ปืนครกด่วนๆ!”
เศษฮาร์ดแทกเขาพ่นเต็มหน้าเจียวเสี่ยวเฉิน แต่เจียวเสี่ยวเฉิน
คร้านจะสนใจเพียงเช็ดหน้าง่ายๆ และตะโกนสั่ง “เตรียมยิงปืนครก
สาม สอง หนึ่ง! ยิงได้!”
ตู้ม ตู้ม ตู้ม! กระสุนปืนครกพุ่งไปทางเขาโดยทิ้งสายควัน
เป็นแนวยาว หลังจากนั้นที่มั่นชั่วคราวพวกเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วย
กลิ่นดินปืนจางเสียวหม่านสำ รวจอาวุธตัวเองอีกครั้งและว่า “หน่วยที่สอง
สาม สี่ บุกไปกับฉัน พลสื่อสารติดต่อศูนย์บัญชาการกองพันเลย
หน่วยที่หนึ่งรั้งอยู่ที่นี่คอยยิงปืนใหญ่สนับสนุน! ยิงกระสุนปืนครกที่
พวกเราเก็บมาให้หมด”
ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเป็นห่วงแล้วว่ากระสุนปืนครกมันจะราคา
เท่าไร ยิงปืนใหญ่ยิงสนับสนุนได้รุนแรงเท่าไร ก็ยิ่งมีผู้บาดเจ็บ
ล้มตายน้อยลงไปมากเท่านั้น อีกอย่างพอยึดเขาติ้งย่วนได้แล้วก็
จะมีของมาเติมอีกครั้ง
ทหารคนอื่นๆ มักจะดูจำ นวนกระสุนที่ใช้ได้ในการสู้รบ แต่
กองร้อยเจียนเตาไม่ได้เป็นเช่นนั้น พวกเขาเป็นพวกที่ใช้เงินตามใจ
มีกระสุนเท่าไรก็ใช้เท่านั้น ถ้าของหมดก็แค่ขอจากโจวอิงหลงอย่าง
หน้าไม่อายเอา ถ้าโจวอิงหลงไม่ให้ พวกเขาก็จะไปงอแงที่
ศูนย์บัญชาการกองพัน เป็นพวกยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เติม
ยุทโธปกรณ์
เป้าหมายของกองร้อยเจียนเตาคือเอาชนะความลำบาก
ยากเข็ญ ไม่ใช่สู้แบบประหยัดอดออมเมื่อการสู้รบเริ่มขึ้น จางเสียวหม่านก็ยังให้หน่วยรบยิงกระสุน
ปืนใหญ่ที่เก็บรวบรวมมาจากเขากวนซานราวกับไม่ใช่ของมีราคา
แต่พอพวกเขาขึ้นไป จางเสียวหม่านก็พบว่าศัตรูที่คาดว่า
จะต้องเจอนั้นหายไปหมดแล้ว
หลังจากเส้นทางภูเขาถูกปิด ถนนเส้นนี้ก็มีโจรคอยป้องกัน
อย่างหนาแน่น แต่ว่าพอพวกเขาขึ้นเขามาก็ไม่เห็นใครเลย
ตอนผ่านตำแหน่งที่ตั้งปืนกลหนักแรกไป จางเสียวหม่านก็
โล่งใจที่ว่ามันคือที่เดียวกันกับที่ระบุไว้บนแผนที่เลย
ซึ่งหมายความว่าแผนการพวกเราดำเนินได้อย่างราบรื่น
ตอนนี้เสียงสาดกระสุนพลันดังมาจากบนเขาอีกครั้ง จางเสียว
หม่านสั่งให้คนของตัวเองหมอบและคลานไปยังคูน้ำด้านข้าง
แต่พอพวกเขาเข้ามาในคูน้ำได้แล้ว ก็ได้รู้ว่าปืนนั่นไม่ได้เล็งยิง
มาที่พวกเขา
“บนเขามันเกิดอะไรขึ้นวะนั่น” จางเสียวหม่านหัวโต “ทุกคน
บุกไปกับฉัน! เริ่นเสี่ยวซู่ตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง!”แต่พอพวกเขาพุ่งไปถึงตำแหน่งที่ตั้งปืนกลสุดท้าย จางเสียว
หม่านก็สัมผัสได้แต่ไกลว่ามีเรื่องผิดปกติแล้ว พวกโจรสลับที่ตั้ง
ปืนกลหนักนี้ มันไม่ได้ตั้งอยู่ด้านขวาของถนนเหมือนที่ระบุบนแผนที่
หากแต่เป็นด้านซ้ายแทน!
“ปืนกลนี่ไม่ได้ถูกปืนครกเราทำลาย” จางเสียวหม่านพูดอย่าง
เสียดายเล็กน้อย “หัวหน้าหน่วยสองหวังป๋อเหริน นำคนไปจัดการ
ปืนกลนั่น!”
การทำสงครามมีหรือจะราบรื่นตลอด แน่นอนว่าทำลายที่ตั้ง
อาวุธของศัตรูได้หมดคงยอดเยี่ยมมาก แต่ถ้าปืนครกทำลายได้
ไม่หมด พวกเขาก็ต้องทำลายโดยสละชีวิตคนแล้ว!
ชั่วขณะนี้มีคนต้องสิ้นไป แต่พวกเขาไม่ได้ตายไปอย่างไร้ค่า!
หวังป๋อเหรินหัวหน้าหน่วยที่สองมองไปยังตำแหน่งที่ตั้งปืนกล
และคำนวณคร่าวๆ ว่าอยู่ห่างไปสามร้อยเมตรจากพวกตน เขา
กล่าวเสียงหนักแน่นกับทหารหน่วยที่สองของคน “หม่าเต๋อเหวย
พวกเราจะช่วยคุ้มกันซื้อระยะทางให้นายสองร้อยยี่สิบเมตร นาย
จะโยนระเบิดมือใส่ตำแหน่งที่ตั้งปืนกลนั่นได้ไหม”หม่าเต๋อเหวยที่เป็นพลขว้างระเบิดชะงักไปวูบหนึ่ง “ยากอยู่
อยู่ในระยะหวังผล แต่กลัวว่าจะไม่แม่นยำ”
“ยังไงนายก็ทำให้แม่นล่ะกัน นายมีระเบิดแค่สามลูกให้ดึงสลัก
ถ้านายโยนไม่แม่นพวกเราก็ตายไปกับนายนั่นแหละ” หวังป๋อเหริน
คำราม “บุก!”
ทุกคนในหน่วยที่สองลุกขึ้นจากคูน้ำและโถมขึ้นเขาไป
ขณะเดียวกันพวกจางเสียวหม่านก็ตั้งปืนกลหนัก ตัวเองเตรียมยิง
คุ้มกันหน่วยที่สองแล้ว
แต่ตอนนั้นเอง ก็มีระเบิดถูกจุด ณ ตำแหน่งที่ตั้งปืนกลหนัก
สุดท้าย กระสอบทรายและคนในนั้นต่างถูกเป่าลอยขึ้นไปบนอากาศ!
จางเสียวหม่านตาทอประกาย “เป็นทีเอ็นที! เป็นเริ่นเสี่ยวซู่!
เขาระเบิดตำแหน่งที่ตั้งปืนกลหนักให้พวกเรา พี่น้อง บุกโว้ย!”
[1] ฮาร์ดแทก (Hardtack) หมายถึงขนมปังแข็ง
(Cracker/Biscuit) ที่เป็นเสบียงของทหาร ใช้เป็นเสบียงสำ รองใน
กิจกรรมทางการทหาร อย่างเช่นการรบหรือการเดินเรือ