หนึ่งในใต้หล้า The Great Ruler - บทที่ 1232 รัศมีตกทอดจากบรรพบุรุษ

หัวใจของมู่เฉินสั่นสะท้าน

จากนั้นก็ค่อยๆ สงบลงหลังจากผ่านอาการตกตะลึงพรึงเพริด เขาเริ่มเดาเหตุผลบางอย่างได้อย่างคลุมเครือ

ก่อนหน้านี้เขาทำความเข้าใจเชิงลึกซึ้งขึ้นเกี่ยวกับวิชามหาเจดีย์ โดยใช้พลังจากการทำลายเจดีย์ของตนเพื่อมาถึงที่นี่ ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จะต้องเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับเผ่าฝูถู

“ถึงแม้ว่าวิชามหาเจดีย์ในอดีตจะพิเศษแล้ว ก็ยังถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับระดับตี้จื้อจุน แต่ในเมื่อวิชานี้เป็นทักษะการวางรากฐานของเผ่าฝูถูดังนั้นจึงต้องมีเคล็ดลับสำคัญ ซึ่งจะต้องมีระดับเข้าใจและวิวัฒนาการที่สูงขึ้น”

วิวัฒนาการที่ว่าอาจเกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้หรือพูดให้ถูกต้องคือเกี่ยวกับเจดีย์โบราณนี้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ สายตาของมู่เฉินก็จดจ่อที่เจดีย์โบราณ เขาลังเลสั้นๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้

ยิ่งเมื่อเดินเข้าไปใกล้ เขาก็ต้องตกใจเมื่อตระหนักถึงขนาดที่แท้จริงของเจดีย์โบราณนี้ที่มีความสูงหลายแสนจั้ง ทำให้คนคล้ายกับมดเมื่อเปรียบเทียบกัน ดังนั้นผลกระทบที่เขาได้รับก็น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

“ช่างเป็นเจดีย์ที่น่าสะพรึงอะไรอย่างนี้”

มู่เฉินพึมพำในใจ เขารู้สึกได้ว่าแรงกดดันคลุมเครือที่เปล่งออกจากเจดีย์นั้นแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิสัประยุทธ์เสียอีก

ความกดดันเต็มไปด้วยกลิ่นอายเก่าแก่ ราวกับมีร่องรอยของกาลเวลา ภายใต้แรงกดดันดังกล่าวไม่ต้องสงสัยว่าแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิสัประยุทธ์เพียงใด

ด้วยการรับรู้ของมู่เฉิน เมื่อเทียบกับแรงกดดันของเจดีย์โบราณนี้อาจมีเพียงเทพจักรพรรดิอัคคีและเทพจักรพรรดิสงครามที่ต่อกรได้

ขณะนี้มู่เฉินรู้อย่างลึกซึ้งมากว่าการเป็นหนึ่งในเผ่าโบราณแห่งมหาพันภพน่ากลัวเพียงใด

ฮึ่ม ฮึ่ม!

ขณะที่มู่เฉินตกตะลึง เจดีย์ก็ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขา มันส่งเสียงครางกระหึ่ม

มู่เฉินตกใจกับการเคลื่อนไหวฉับพลัน เกือบจะดึงแบบร่างดวงจิตกลับ เพราะสุดท้ายเจดีย์ลึกลับนี้ก็น่าสะพรึงเกินไป ถ้าเกิดการเคลื่อนไหวก็อาจเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับเขาเลย

ลำแสงสีดำส่องลงมาจากเจดีย์โบราณ ห่อตัวมู่เฉินไว้ภายใน

ช่วงเวลานั้นมู่เฉินสัมผัสได้ถึงความผันผวนอย่างลึกซึ้งกวาดผ่านร่างดวงจิต… ซึ่งมากเกินพรรณนาจนทำให้มู่เฉินรู้สึกว่ามันกำลังสำรวจตรวจสอบร่างกายของเขาที่นั่งนิ่งในภูเขาด้านหลังวังลั่วเสินด้วย

หัวใจของเขาสั่นเบาๆ เนื่องจากกลัวว่าจะเกิดภัยพิบัติขึ้นกับร่าง

แต่โชคดีที่แสงจางลงหลังจากการตรวจสอบ ทันใดนั้นมู่เฉินก็รู้สึกว่ามิตินี้เหมือนจะให้การยอมรับตัวเขาแล้ว

เขาอึ้งไปแต่ในไม่ช้าก็คิดออก การตรวจสอบจากเจดีย์เมื่อสักครู่น่าจะเพื่อดูว่าเขามีสายเลือดของเผ่าฝูถูหรือไม่

หากเป็นคนที่ไม่มีสายเลือดอาจถูกกำจัดโดยเจดีย์โบราณทันที

โชคดี… มารดาของเขาเป็นสมาชิกเผ่าฝูถู ดังนั้นเขาจึงมีสายเลือดโบราณไหลเวียนอยู่ในร่างกายเช่นกัน!

“เกือบซวยไหมล่ะ…”

มู่เฉินรู้สึกโล่งอกจากอันตรายที่มาเยือน โชคดีที่เขาผ่านการตรวจสอบไม่เช่นนั้นผลลัพธ์คงจะตกที่นั่งลำบาก

ขณะที่หัวใจของมู่เฉินยังอบอวลด้วยความหวาดกลัว รัศมียิ่งใหญ่ก็พุ่งออกมาจากด้านบนของเจดีย์โบราณ ห่อหุ้มมู่เฉินไว้อีกครั้ง

รัศมีลึกลับดูเหมือนว่ามาจากยุคโบราณที่เก่าแก่มาก แต่มู่เฉินรู้สึกถึงความใกล้ชิดที่มาจากมัน

ให้ความรู้สึกราวกับว่าพวกเขามาจากแหล่งกำเนิดเดียวกัน

“นี่คือรัศมีตกทอดจากบรรพบุรุษ?!”

ทันใดนั้นมู่เฉินก็เข้าใจอะไรบางอย่าง บางทีรัศมีลึกลับนี้อาจเป็นรัศมีตกทอดที่บทสวดของเผ่าฝูถูพูดถึง!

“กลั่นรัศมีตกทอดเพื่อเจดีย์อันเป็นนิรันดร์!”

เสียงท่องไหลเวียนอยู่ในหัวใจของมู่เฉินอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ประสานมือเข้าด้วยกัน แสงเข้มข้นระเบิดออกจากร่างกาย ตัวเขาก็ราวกับวาฬกินเหยื่อ ดูดซับรัศมีตกทอดบรรพบุรุษเอาไว้

ขณะที่ดูดซับรัศมี มู่เฉินก็รู้สึกว่าร่างกายสั่นสะเทือน กระแสเลือดเดือดพล่าน แม้แต่พลังในสายเลือดที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของร่างกายก็ถูกกระตุ้นขึ้นมา

ฮึ่ม ฮึ่ม!

ยามนี้แสงสีดำระเบิดออกจากร่างดวงจิตมู่เฉินคล้ายกับหลุมดำ ดูดซับรัศมีตกทอดจากเจดีย์โบราณอย่างเมามัน

ภายใต้การกลืนกินรัศมี เจดีย์ที่มีขนาดสิบกว่าจั้งก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในแสงสีดำ

นี่เป็นเจดีย์ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับที่เคยชำระไว้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากม้นเป็นสีขาวปลอด นอกจากนี้เมื่อรัศมีตกทอดไหลหลั่งเข้ามาที่ตัวเขามากขึ้น เจดีย์ก็เริ่มโปร่งใสราวกับว่ากำลังชำระล้างสิ่งสกปรกออก

ฟู่ ฟู่!

เมื่อเจดีย์สีขาวปรากฏขึ้น มู่เฉินไม่ได้สังเกตว่าเลือดในร่างกายเริ่มเผาไหม้จนกลายเป็นเปลวไฟสีดำห่อหุ้มร่างกายไว้

นี่เป็นเหตุจากสายเลือดเผ่าฝูถูถูกกระตุ้น

ชี่!

เมื่อเปลวไฟปรากฏขึ้นบนร่างมู่เฉิน เพลิงสีดำก็เริ่มลุกไหม้บนเจดีย์สีขาว ทำให้โปร่งใสมากขึ้นเรื่อยๆ

มู่เฉินให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด แม้จะไม่คุ้นเคยกับเจดีย์สีขาวนั้น แต่สัญชาตญาณก็บอกว่ายิ่งเจดีย์โปร่งใสมากขึ้นก็ยิ่งเป็นเรื่องดีสำหรับเขา

เมื่อมีความคิดนี้เขาก็ไม่ลังเล ปล่อยร่างดวงจิตควบคุมเพลิงสีดำให้ลุกโชติช่วงยิ่งขึ้น ดูดซับรัศมีตกทอดมากยิ่งขึ้น

นั่นเป็นเพราะเขาพบว่ารัศมีตกทอดลึกลับนี้เป็นส่วนผสมหลักในการปรับแต่งเจดีย์สีขาวนี้

เจดีย์โบราณก็เหมือนถูกกระตุ้น ปลดปล่อยรัศมีล้ำค่าออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดช่วยมู่เฉินในการปรับแต่งเจดีย์สีขาวของเขา

ภายใต้เพลิงสีดำเจดีย์สีขาวมีความโปร่งใสและบริสุทธิ์มากขึ้น ด้วยความเร็วนี้อีกไม่นานเจดีย์ก็จะกำจัดสิ่งสกปรกทั้งหมดออกไป

เผ่าฝูถู

ร่างสูงวัยสองร่างนั่งอยู่บนแท่นบูชา กำจายรัศมีสูงวัย

ทว่ามิติรอบด้านก็ถึงกับแตกเป็นเสี่ยงๆ จากลมหายใจของทั้งสอง แสดงให้เห็นว่าร่างสูงวัยทั้งสองน่ากลัวเพียงใด

ดวงตาพวกเขาปิดลงราวกับว่ากำลังนอนหลับอยู่

แต่ทันใดนั้นเมื่อทั้งสองรู้สึกอะไรบางอย่าง ดวงตาก็เบิกโพลงพร้อมกับริ้วความสงสัยกระจายเต็มใบหน้า นั่นเป็นเพราะในขณะนี้พวกเขารู้สึกถึงความผันผวนที่แปลกประหลาดที่มาจากดินแดนโบราณ

“เกิดอะไรขึ้น?”

ทั้งสองแลกเปลี่ยนสายตากัน จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อคลื่นหลิงรวมตัวที่เบื้องหน้าก่อร่างเป็นกระจกฉายภาพในดินแดนโบราณ

กระจกกะพริบวูบวาบ ฉากพุ่งไปที่เจดีย์โบราณ

พวกเขากวาดสายตาก็เห็นเจดีย์โปร่งใสราวกับว่าสร้างจากแก้วผลึกลอยอยู่นอกเจดีย์โบราณ

เมื่อเห็นเจดีย์โปร่งใสที่มีความผันผวนของไอศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองคนก็อึ้งไปก่อนที่จะร้องอุทาน “นี่…นี่คือเจดีย์พุทธะหรือ? เรามีสมาชิกที่สามารถปรับแต่งเจดีย์พุทธะได้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ไม่ธรรมดาจริงๆ”

ทว่าทันใดนั้นพวกเขาก็นึกถึงบางสิ่งใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปรุนแรง

นั่นเป็นเพราะพวกเขาเป็นผู้พิทักษ์ดินแดนโบราณ ดังนั้นหากใครต้องการเข้าไปในดินแดนโบราณเพื่อกลั่นรัศมีตกทอดปรับปรุงเจดีย์ก็จะต้องทำการเปิดโดยพวกเขา

แต่…พวกเขาไม่ได้เปิดทางเข้าสู่ดินแดนโบราณ แล้วเขาคนนั้นเข้าไปได้ยังไง?!

เผชิญกับสถานการณ์นี้ กระทั่งคนสูงวัยอย่างพวกเขาก็ยังสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาคำรามขึ้นทันที “เร็วเข้า เปิดดินแดนโบราณ!”

ความสนใจของมู่เฉินจมจ่อมอยู่ในเจดีย์ใส

ขณะนี้กระบวนการกำลังค่อยๆ มาถึงความสมบูรณ์แบบโดยรัศมีตกทอด

ตอนนี้มันช่างโปร่งใสราวกับเพชร ในเวลาเดียวกันก็ส่งผลให้เกิดความลึกซึ้งอย่างไม่อาจบรรยายได้

มู่เฉินมีความรู้สึกว่าเจดีย์ผลึกใสนี้ไม่ธรรมดา เจดีย์ที่เขาเคยชำระไว้ก่อนหน้าไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งนี้เลย

ทว่าขณะที่มู่เฉินกำลังยินดีปรีดาในหัวใจ พายุรุนแรงก็พัดเข้ามาในดินแดนแห่งนี้ จากนั้นเขาก็เห็นกรงเล็บทอดยาวมาในทิศทางของเขา

ในเวลาเดียวกันเสียงกรี้ยวกราดก็ดังก้องทั่วมิติ

“ใครบังอาจเข้ามาขโมยรัศมีรัศมีตกทอดในดินแดนโบราณของเผ่าฝูถู!”