The Great Worm Lich - ตอนที่ 160

แมดดี้มองตามทิศทางที่นิ้วจางลี่เฉินชี้ไป มันคือป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้ซึ่งตั้งอยู่ริมทะเลในถิ่นรกร้างที่อยู่ห่างจากถนนทางหลวง

“คุณต้องการอะไรจากที่นั่น? ไม่ใช่ว่าคุณต้องรีบกลับไปโรงพบาลหรอกเหรอ?” หญิงสาวตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเล็กน้อย

“ผมจะให้คุณดูอะไรบางอย่างที่นั่น! มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากที่คุณต้องไม่เคยเห็นมาก่อนแน่นอน!” ชายหนุ่มมองไปที่ทะเลก่อนจะหันกลับมาตอบกลับด้วยท่าทีตื่นเต้นที่แปลกไปจากเดิม

แมดดี้ลังเลครู่หนึ่งก่อนจะหมุนพวงมาลัยของเธอไปตามทางที่ชายหนุ่มบอกโดยไม่พูดอะไรสักคำเพื่อเข้าไปในถิ่นรกร้างว่างเปล่าจากถนนทางหลวงและในที่สุดก็เข้าไปถึงตัวป่าหลังจากขับเข้ามาเพียงไม่กี่นาที

เมื่อรถจอดนิ่งสนิท จางลี่เฉินผลักประตูรถเปิดออกอย่างเร่งรีบแล้วพูดว่า “ตามผมมา!” ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในป่า

พื้นป่าปกคลุมไปด้วยใบไม้ที่ร่วงหล่นและเปียกชื้นเนื่องจากฝนที่ตกลงมา ขณะที่พวกเขาเดินย่ำลึกเข้าไปด้านใน รอยเท้าของพวกเขาถูกประทับอยู่ตามพื้น กลิ่นของใบไม้ที่เพิ่งเน่าเปื่อยและกลิ่นจากน้ำทะเลไกล ๆ พุ่งกระแทกจมูกของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

หลังจากก้าวเข้าไปได้ 2 – 3 ก้าว จางลี่เฉินก็เดินโซเซไปครู่หนึ่ง หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาสามารถเกาะต้นไม้ใหญ่เอาไว้ได้ทันตอนนี้เขาน่าจะล้มลงไปกับพื้นพร้อมประทับใบหน้าไว้บนพื้นดินแล้ว

“ระวังหน่อยลี่เฉิน การทำงานร่างกายของคุณแย่มากจริง ๆ! คุณเกือบจะล้มไปทั้ง ๆ แบบนี้ได้อยู่แล้ว! อีกทั้งร่างกายก็ยังดูอ่อนแออีกด้วย! คุณน่าจะไปเข้ายิมหรือออกกำลังกายเป็นประจำบ้างนะ ถึงจะเป็นพ่อมดก็ควรจะมีร่างกายและสุขภาพที่ดีด้วยสิ!”

“ผมไม่เชื่อว่าเศษเหล็กขนาดใหญ่ในยิมพวกนั้นจะทำให้มีสุขภาพดีขึ้นได้! การมีกล้ามเนื้อไม่ได้หมายความว่าจะทำให้มีชีวิตยืนยาว … ”

“โอ้ ใช่! คนจีนคุ้นเคยกับการใช้กังฟูในการเสริมสร้างกำลังร่างกายไม่ใช่หรอ! ในกรณีแบบนี้ฉันสามารถแนะนำหมอซงสอนมวยคุณได้นะ คุณยังจำเขาได้ไหม? หมอที่รักษาอาการกระดูกของคุณในตอนกลางคืนเมื่อครั้งที่เราพบกันครั้งแรกไง เขาเปิดหอศิลปะการต่อสู้เมื่อหกเดือนที่แล้วและมีการสอนกังฟูสองครั้งต่อสัปดาห์ มีข่าวลือมาจากหลาย ๆ คนเลยนะว่าเขามีพลังที่คาดไม่ถึงมากทีเดียว”

“อย่างนั้นเหรอ? เขามีงานพาร์ทไทม์ทำให้เยอะมากน่าดู” จางลี่เฉินตั้งข้อสังเกตลวก ๆ

“ได้ยินมาว่าลูกชายของเขากำลังว่างงาน เพื่อส่งหลานชายให้ได้ไปโรงเรียน เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหางานพาร์ทไทม์ทำเพิ่มอีก” หลังจากเดินตามจางลี่เฉินเข้าไปในป่าเกือบ 100 เมตร แมดดี้ที่อดสงสัยไม่ได้จึงเอ่ยถามไปว่า “ลี่เฉิน นี่เรากำลังไปที่ไหนกัน?”

จางลี่เฉินหันมองไปรอบ ๆ และหยุดการเคลื่อนไหวลงทันทีเมื่อเห็นว่าตอนนี้พวกเขากำลังถูกต้นไม้ล้อมรอบตัว “นี่ไงล่ะ! อย่ากระพริบตานะแมดดี้!”

ขณะที่ชายหนุ่มพูด เขาเอาแต่จ้องมองตาหญิงสาวอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ทำอะไรอื่นใด

แมดดี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างมากกับจางลี่เฉิน ในตอนที่พ่อของเธอป่วยหนักและกำลังจะตาย เธอถูกบังคับให้ยอมรับความช่วยเหลือจากชายหนุ่มถึง 2 ครั้งและต้องตกลงทำสัญญารับใช้เพียงคำพูดในสถานการณ์ที่ทำให้เธอเสียเปรียบไปอย่างสิ้นเชิง

ถ้าจางลี่เฉินแสดงท่าทีที่เธอยากจะขัดขืนได้ บางทีหญิงสาวอาจต้องยอมแพ้เพราะความกลัวในพลังลึกลับที่ทรงพลังของเขา อย่างไรก็ตามชายหนุ่มไม่ได้เป็นคนที่โหดร้ายหรือโหดเหี้ยมแต่อย่างใด เขาแค่แสดงความโหดร้ายออกมาเป็นครั้งคราวก็เท่านั้น

สิ่งนี้ยิ่งทำให้ความกลัวของแมดดี้ที่มีต่อจางลี่เฉินค่อย ๆ จางลงจนเกือบจะหายไป หลังจากมาเป็นเลขาส่วนตัวเขาได้ประมาณ 2 – 3 เดือน เธอก็เริ่มรู้สึกชื่นชมและเริ่มเปิดใจให้กับเขามากยิ่งขึ้น

ในขณะที่เขาจ้องมองเธอไม่วางตา สัญชาตญาณของหญิงสาวชาวตะวันตกทำให้ แมดดี้ถอดแว่นตาและปล่อยผมที่มัดเป็นทรงหางม้าออก เธอส่ายหัวช้า ๆ “นี่คุณคิดกำลังจะทำอะไร? เป็นผู้ชายนิสัยไม่ดีอย่างนั้นเหรอ?”

ในขณะที่หญิงสาวกำลังพูด สายลมจากทะเลที่พัดโชยอยู่ในป่าก็เริ่มพัดกระหน่ำพร้อมด้วยหมอกสีขาวขุ่น

“ได้เวลาแล้ว” จางลี่เฉินพึมพำ ขณะเดียวกันกับที่ชายหนุ่มกำลังพูดอยู่ ร่างยาว ๆ ที่กำลังแหวกว่ายอยู่กลางอากาศผ่านหมอกก็ปรากฏตัวขึ้นลาง ๆ ก่อนจะมาแนบชิดอยู่ด้านข้างเขา

แมดดี้พยายามมองสัตว์ที่เจอกับตาด้วยความตะลึงจนพูดไม่ออก มันมีดวงตาคล้ายกับกระต่าย ปากคล้ายกับวัว มีหัวแบบอูฐ อุ้งเท้าของเสือ กรงเล็บของนกอินทรี เกล็ดปลาทั่วตัวและร่างที่คล้ายกับงู เมื่อเริ่มได้สติเธอก็อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “มังกร! มันคือมังกรแบบฝั่งจีน! มังกรศักดิ์สิทธิ์สีเขียวที่มีชีวิตอยู่จริง! โอ้! โอ้พระเจ้า! ฉันเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อนในไชน่าทาวน์! ช่วงตรุษจีนชาวจีนทุกคนจะจำลองแสดงท่าทางสัตว์ในตำนานตัวนี้และให้พร! มัน…มันคือเทพเจ้าของชาวจีน!”

“ไม่ใช่มังกร เวิร์มต่างหาก! ดูดี ๆ สิมันไม่มีเขานะเห็นไหม? มันมีแค่หูยาว ๆ ที่คล้ายกับของม้าเท่านั้น” จางลี่เฉินสั่งให้เวิร์มหยุดบินในอากาศขณะที่เขาอธิบาย

ในความเป็นจริง ชายหนุ่มเองก็เพิ่งค้นพบว่าจริง ๆ แล้วเวิร์มไม่ได้มีเขาแต่สิ่งนี้คือหูยาว ๆ ที่อยู่บนหัวของมันต่างหาก

ในขณะที่เขามองดูสัตว์อาคมที่หนาเหมือนถังน้ำและมีความยาว 7 – 8 เมตรซึ่งดูเหมือนมังกรเขียวตามภาพวาดปฏิทินปีใหม่ คำศัพท์ที่ดูเหมือนอักษรอียิปต์โบราณที่กล่าวว่า “เรียดสายน้ำและสายลมผ่านเมฆ ล่องเรือไปบนท้องฟ้าและเชยชมร่าง” ได้ปรากฏขึ้นในใจของเขาตามธรรมชาติ เขารู้สึกยินดีอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ท้ายที่สุดแล้ว เวิร์มดราก้อนก็คือหนึ่งในสายพันธุ์มังกรอย่างแท้จริง ในทางกลับกัน มันมีสภาพที่ผิดปกติอย่างมากต่อหัวใจคนจีนทุกคนที่มีต่อมังกร

“ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถรอบด้านของสัตว์อาคมตัวแรกที่ฉันเลือกให้รับการเปลี่ยนแปลงทักษะทางจิตวิญญาณเพียงอย่างเดียวในชีวิตทั้งหมดของฉันไปล่ะก็ ฉันคงจะเลือกให้แกเกิดการเปลี่ยนร่างแล้วพาฉันทะยานข้ามเมฆในตอนนี้เพื่อกลับนิวยอร์กไปแล้ว” จางลี่เฉินมองดูเวิร์มแล้วพึมพำ

เมื่อขึ้นไปถึงระดับ 6  ทุกครั้งที่พ่อมดจะสร้างความก้าวหน้าในคาถา เขาจะสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์อาคมและจะดึงความสามารถและพลังรอบรู้ของสัตว์นั้น ๆ ออกมาใช้ได้ อย่างไรก็ตาม มีเพียงพลังรอบรู้ของสัตว์อาคมตัวแรกที่เขาเปลี่ยนที่อาจกลายเป็นทักษะทางจิตวิญญาณของเขาซึ่งสามารถแยกออกและใช้โดยสัตว์อาคมอื่น ๆ ที่เขาเคยได้ขัดเกลามาก่อน

ด้วยเหตุนี้เอง จางลี่เฉินเลยเลือกที่จะยอมแพ้กับมังกรตัวน้อยที่เป็นตัวแทนของกษัตริย์จีนโบราณและเลือกที่จะเปลี่ยนเมานท์โทดที่น่าเกลียดไปเสียก่อน ท้ายที่สุด ถึงอย่างไรเขาก็ได้ลิ้มรสความสามารถในการต่อสู้ที่สูงขึ้นหลังจากสัตว์อาคมขยายตัวกลายเป็นยักษ์อยู่หลายครั้ง

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เมื่อ ‘ขยาย ลดทอน พลังสัพพัญญู’ ถูกหว่าน การบริโภคของสัตว์อาคมก็จะลดลงจนกระทั่งไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป บางทีเขาอาจจะต้องพกกระเป๋าเป้หนึ่งใบติดตัวอยู่เสมอเพื่อจะได้พาสัตว์อาคมของเขาทั้งหมดเดินทางไปได้ทั่วโลก

“ลี่เฉิน คุณพูดว่าอะไรนะ?” เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเสียใจเล็กน้อย แมดดี้จึงเอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรหรอกแมดดี้ คุณคิดว่าสิ่งที่ผมแสดงให้คุณดูน่าสนใจไหม?”

“มันน่าทึ่งมาก! แม้ว่ามันจะห่างไกลจากสิ่งที่ฉันจินตนาการไว้ก็ตาม” แมดดี้สวมแว่นตาของเธออีกครั้งด้วยท่าทางแปลก ๆ ก่อนจะมัดผมของเธอกลับสู่สภาพเดิม

จางลี่เฉินตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขายกมือขึ้นเพื่อเชยชมเกล็ดที่เย็นและราบรื่นของ เวิร์มดราก้อนก่อนจะสั่งให้มันแอบกลับเข้าไปในมหาสมุทรแอตแลนติกพร้อมกับก้อนเมฆในขณะที่เขาพูดว่า “ไปซะ” แล้วเดินออกจากป่าไปพร้อมกับหญิงสาว

หลังจากที่พวกเขากลับเข้าไปในรถชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “แมดดี้ คุณก็รู้ใช่ไหมว่าผมมีแฟนแล้ว?”

“ฉันรู้ เธอกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในบอสตันใช่ไหม” แมดดี้ถามกลับโดยพยายามไม่แสดงสีหน้าใด ๆ “หรือว่าคุณสองคนแต่งงานกันแล้ว?”

อายุแต่งงานตามกฎหมายที่นิวยอร์กคือ 14 ปี จางลี่เฉินมีคุณสมบัติผ่านเกณฑ์ที่จะทำเช่นนั้นได้แล้วแต่ในสายตาของชายหนุ่มคำว่า ‘แต่งงาน’ ยังคงเป็นสิ่งที่ห่างไกลจากเขามาก ด้วยความตกใจเขาจึงพูดกลับไปในทันที “ไม่ใช่แบบนั้น!”

แมดดี้จ้องกลับไปที่เส้นทางถนนและเพิ่มความเร็วเครื่องยนต์ของฟอร์ดคันเก่าจนเสียงดัง ท่ามกลางเสียงดังที่เกิดขึ้น เธอกระซิบ “แล้วทำไมคุณยังไม่แต่งงาน…” ก่อนจะตัดบทพูดไปทั้งอย่างนั้น พวกเขาเงียบไปตลอดการเดินทางที่เธอขับรถพาจางลี่เฉินกลับไปที่โรงพยาบาลเบลลุชชี

ไม่กี่วันต่อมา โดยการพึ่งพาการหว่านล้อมของชาร์ลี ชายหนุ่มประสบความสำเร็จในการย้ายออกเพื่อไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดในนิวยอร์ก ศูนย์การแพทย์ด้านสุขภาพแอปเปิ้ลไอส์แลนด์

โดยทั่วไปโรงพยาบาลเอกชนในสหรัฐอเมริกาคิดเป็น 70% ของระบบการแพทย์ทั้งหมด หากประชาชนทั่วไปมีประกันสุขภาพพวกเขาจะสามารถไปที่นั่นเพื่อรับการรักษาฟรีได้ด้วยเช่นกัน

ในความหมายที่แคบลง โรงพยาบาลเอกชนกล่าวอ้างถึงสถาบันทางการแพทย์ที่พร้อมให้บริการทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนรวย จำนวนโรงพยาบาลดังกล่าวมีจำนวนน้อยมากแต่ในแง่ของขนาดพื้นที่และสิ่งแวดล้อมพวกเขาถือเป็นอันดับต้น ๆ เช่นเดียวกับศูนย์การแพทย์ด้านสุขภาพแอปเปิ้ลไอส์แลนด์แห่งนี้

โดยปกติผู้ที่เลือกรักษาในโรงพยาบาลเช่นนี้จะไม่สนใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นประกันสุขภาพ ความต้องการเพียงอย่างเดียวของพวกเขาคือการรักษาร่างกายที่เจ็บป่วยโดยไม่ต้องสละคุณภาพชีวิต

ที่ศูนย์การแพทย์ด้านสุขภาพแอปเปิ้ลไอส์แลนด์มีสภาพแวดล้อมถูกสร้างขึ้นเหมือนป่าที่เป็นฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปีเนื่องจากตั้งอยู่ในเขตชานเมือง มีทะเลสาบที่ใสสะอาดอยู่ข้าง ๆ ห้องพักระดับห้าดาวแบบอย่างโรงแรมอยู่ที่ราคา 600 ดอลลาร์ต่อวัน

นอกจากนี้เขายังสามารถรับประทานอาหารอร่อย ๆ จากทั่วโลกในราคาที่แพงกว่าร้านอาหารมิชลินระดับสามดาวที่ดีที่สุดในแมนฮัตตันได้อีกด้วย

ไม่เพียงแค่นั้น โรงพยาบาลจะมีทีมแพทย์ติดตามผู้ป่วยเพื่อให้พวกเขามั่นใจได้ว่าผู้ป่วยที่มีสภาพร่างกายไม่ค่อยดีจะสามารถเดินทางไปทั่วนิวยอร์กได้อย่างปลอดภัย สิ่งนี้จะช่วยยกระดับอารมณ์ที่หดหู่ให้ดีขึ้นได้ในทันที

เขาจะได้นั่งในรถพยาบาลพิเศษที่สะดวกสบายยิ่งกว่ารถลีมูซีนเพื่อเดินทางไปมาระหว่างโรงพยาบาลและโรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่

1 เดือนผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ในช่วงที่เข้ารับการรักษากับทางโรงพยาบาล ชายหนุ่มได้ทำการสอบเก็บเกรดครึ่งแรกของเกรดสิบเอ็ดและผ่านมาได้ด้วยคะแนนเฉลี่ยเกรด B

ในวันสุดท้ายของการสังเกตอาการอันยาวนานซึ่งในไม่ช้ากำลังจะถูกปลดเป็นอิสระ จางลี่เฉินได้เดินทางไปโรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่ด้วยรถของโรงพยาบาลเหมือนที่ผ่านมาตลอดทั้งเดือน หลังจากที่เขาไปถึงสำนักงาน มีตัวแทนของสหภาพเกษตรกรแห่งชาติไม่กี่คนได้เริ่มมองหาเขาเพื่อลงนามในสัญญาการฆ่าปศุสัตว์ด้วยตนเองล่วงหน้า หลังจากเสร็จสิ้นการเซ็นสัญญา พวกเขามีการดื่มแชมเปญ 2 – 3 แก้วเพื่อเป็นการฉลองให้กับพันธมิตรที่ร่วมมือกันสำเร็จ และเมื่อเขากำลังจะออกจากสำนักงานไป ทันใดนั้นเขาก็หยุดชะงักเนื่องจากคิ้วของเขาที่เกิดกระตุกขึ้นมาพร้อมลางสังหรณ์บางอย่าง

ชายหนุ่มหันกลับมานั่งบนเก้าอี้สำนักงานของเขาอีกครั้งด้วยความกระตือรือร้นที่ไม่สามารถควบคุมได้ “ชาร์ลีย์ ไปบอกดร.เวดว่าวันนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว”

เวดเป็นแพทย์ประจำตัวของจางลี่เฉินในตอนนี้ เขากำลังพักอยู่ในห้องพักที่ชั้นหนึ่งและรอให้ผู้ป่วยเสร็จงานเพื่อที่เขาจะได้กลับไปศูนย์การแพทย์ด้านสุขภาพแอปเปิ้ลไอส์แลนด์พร้อมกัน

“ครับบอส! ผมจะส่งเขากลับไปในทันที”  ชาร์ลีย์ตกใจอยู่พักหนึ่ง แต่จากนั้นเขาก็รีบเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ถามเหตุผลใด ๆ กับจางลี่เฉินสักคำ

“โอ้เอ็ดเวิร์ด! ชาร์ลีย์ช่างมีพลังและเต็มไปด้วยประสิทธิภาพการทำงานอย่างแท้จริงเลยทีเดียว คุณคิดว่าอย่างนั้นไหม?”

“มิสเตอร์ลี่เฉิน มีคำพูดที่โด่งดังในวอลสตรีทว่าเมื่อคุณมีเงินเดือนประจำปี 100,000 ดอลลาร์ คุณจะต้องเอ่ยถามออกไปอย่างชัดเจนเกี่ยวกับงานที่คุณไม่เข้าใจและพยายามทำงานนั้นอย่างดีที่สุด

ในทางกลับกัน เมื่อคุณมีเงินเดือน 100,000 ดอลลาร์ต่อเดือนคุณจะต้องถามออกไปอย่างชัดเจนเกี่ยวกับงานที่คุณไม่เข้าใจและทำงานนั้นให้ดีที่สุด

อย่างไรก็ตามหากคุณมีเงินเดือน 100,000 ดอลลาร์ต่อสัปดาห์ ทัศนคติของคุณที่มีต่องานที่คุณไม่เข้าใจจะเปลี่ยนเป็นความพยายามได้เองโดยไม่ต้องใช้กำลังหรือต้องหาเหตุผลใด ๆ เนื่องจากเงินที่ได้รับมาคือสาเหตุสำคัญของการทำงานของคุณ” เอ็ดเวิร์ดที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “ไว้ผมจะมาพบคุณใหม่ในครั้งหน้านะครับ”

“คำพูดนี้ฟังดูสมเหตุสมผลทีเดียว เอาล่ะ ไว้เจอกันเอ็ดเวิร์ด” จางลี่เฉินหัวเราะอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาส่งหัวหน้าเจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายออกไปจากสำนักงาน