The Legendary Mechanic - ตอนที่ 435 พ่อ 2

ตอนที่ 435 พ่อ 2

เมืองคุกอโกโล่คือป้อมปราการขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนดาวเคราะห์แกริสัน หนึ่งในเจ็ดดาวเคราะห์ภายใต้พันธมิตรฟีเล็นใหม่ มันถูกใช้เพื่อกักขังอาชญากรทางการเมือง อาชญากรสงครามอาชญากรขายชาติและอาชญากรอื่นจากสมาชิกของพันธมิตร พ่อของซิลเวีย แลงก์ลี่ก็ถูกขังที่นี่

พันธมิตรพี่เล็นใหม่คือพันธมิตรอารยธรรมขนาดเล็กในระบบดาราฝนของกลุ่มดาวโคลตัน ในทะเลดาวเคราะห์ มีพันธมิตรทางการเมืองนับไม่ถ้วนเฉกเช่นนี้ โดยปกติ พันธมิตรอารยธรรมจะมีอยู่ในบางพื้นที่เท่านั้น ส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้นเมื่ออารยธรรมหนึ่งตัดสินใจพัฒนาอย่างสงบสุข

พันธมิตรฟิเด็นใหม่มีสมาชิกแปดกลุ่ม ทั้งหมดเป็นอารยธรรมขนาดเล็ก อารยธรรมเหล่านี้เคยเป็นประชาชาติบนดาวเคราะห์ดวงดาวเดียวชื่อฟีเล็น หลังเทคโนโลยีของฟีเล็นมาถึงระดับที่ทําให้พวกเขาเข้าสู่อวกาศได้ อาณาจักรเหล่านี้ก็ไม่อาจตกลงกันได้ พวกเขาจึงตัดสินใจแยกตัว มีทรัพยากรมากมายในจักรวาลกําลังรอให้ค้นพบ ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องขาดความยืดหยุ่น ดังนั้น อาณาจักรที่แข็งแกร่งสุดจึงอยู่บนดาวแม่ และอาณาจักรอื่นก็ได้นายานอพยพออกมาและย้ายไปดาวอื่น ท้ายที่สุด พวกเขาก็พัฒนาเป็นอารยธรรมต่างๆ

ในแง่ของพื้นฐาน อารยธรรมเหล่านี้ล้วนมีรากฐานเดียวกัน เทคโนโลยีและวัฒนธรรมพวกเขาคล้ายกันมาก ดังนั้น หลังผ่านไปหลายปี พวกเขาก็กลับมารวมกันอีกครั้ง สร้างเป็นพันธมิตฟีเล็นใหม่ นี่คือกองกําลังที่แข็งแกร่งสุดในระบบดาราฝน

ในชีวิตก่อนหน้าของหานเดี่ยว มีการหารือเกี่ยวกับการใช้ระบบแบบนี้บนโลก เนื่องจากโลกไม่อาจรวมตัวกันได้ นี่จึงเป็นความคิดดีสุด แน่นอน นี่เป็นอุดมคติและปัญหาเกี่ยวกับทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจํากัด แถม มันยังไม่เป็นที่รับรู้ว่าโลกจะสามารถพัฒนาไปถึงจุดที่สามารถออกนอกอวกาศได้ไหม โชคดี สุดยอดช่างกลหานไม่ต้องสนใจปัญหานี้อีก

แลก์ลี่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของชาติ เกือบเป็นขุนพลที่มีดินแดนเป็นคนตน ชีวิตเขาดี และเขาก็ใช้มันอย่างดีเช่นกัน แต่ทว่า วันหนึ่ง เขาดันใช้อิทธิพลเขาไปตอแยกองทัพ รับสมัครคนจํานวนมากลับๆและรวมกลุ่มกบฏ ดูเหมือนอยากสร้างอาณาจักรตนเองขึ้น เขาเรียกมันว่าการจลาจล แต่ในความเป็นจริง พวกเขากลับทําเรื่องผิดศีลธรรม พวกเขาสร้างฐานที่มั่นและสู้กับผู้บัญชาเก่าเป็นเวลาหลายปี ท้ายที่สุดพวกเขาก็ถูกทําลายโดยกลุ่มทหารรับจ้างที่ลงมาจากท้องฟ้าและบุกทะลวงไปศูนย์ใหญ่พวกเขา กลุ่มทหารรับจ้างแบล็คสตาร์คือหนึ่งในกลุ่มที่ยอมรับคําเชิญจากกองทัพทองม่วง มีทั้งหมด กลุ่มที่ทํางานร่วมกันในภารกิจนี้

ครั้งนี้ หานเซี่ยวกําลังขับยานอวกาศหอยสายรุ้งและมาถึงเขตแดนของพันธมิตรฟีเล็นใหม่ เขาได้ส่งคําขอมาก่อนหน้าแล้ว และพันธมิตรก็มักต้อนรับทหารรับจ้างที่ทํางานกับพวกเขามาก่อน ดังนั้น พวกเขาจึงตอบรับคําขอการเข้าซักถามนักโทษ

ยานจอดบนท่าจอดของดาวเคราะห์แกริสันพันธมิตรอโกโล่ ขึ้นยานขนส่งทางบกและตรงไปเมืองคุก หานเซี่ยวนําคนไม่กี่คนมาด้วย อโรเชีย ซิลเวียและผู้เล่นไม่กี่คนรวมถึงขนมปังสุนัข คนอื่นกําลังรอบนยาน การเดินทางนี้แค่ให้ซิลเวียได้เจอหน้าพ่อเธอ ดดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องพาคนมาเป็นจํานวนมาก

“ทะ-ทําไมแกถึงทําแบบนี้?”

ในยานพาหนะหุ้มเกราะ ซิลเวียรู้สึกซับซ้อน ไม่กี่วันก่อน เมื่อเธอลอบสังหารล้มเหลว เธอคิดว่าเธอคงตาย แต่ไม่น่าเชื่อ หานเซี่ยวไม่ฆ่าเธอ แถมยังพาเธอมาเจอหน้าพ่อเธอ เธอมักเฝ้ารอช่วงเวลานี้อยู่เสมอ โดยปราศจากคําอนุมัติของพันธมิตร เธอไม่มีทางเข้าเมืองที่มีการคุ้มกันหนาแน่นได้ เธอคิดว่าเธอคงไม่ได้เห็นหน้าพ่อเธออีก ซิลเวียไม่เข้าใจว่าทําไมหานเซี่ยวถึงช่วยเธอ

“เพื่อให้เธอรู้ว่าความเกลียดชังของเธอไร้ความหมายและไม่คุ้มค่าที่เธอจะมอบชีวิตให้เขา แถมเพื่อให้พ่อเธอรู้ถึงการตายของเธอ ฉันอยากเห็นสีหน้าเขาเมื่อเขารู้ว่าคําโกหกเขาเป็นสาเหตุให้ลูกเขาตาย การฆ่าคนและทําลายจิตใจคือสิ่งที่ฉันชอบ”

หานเซี่ยวยักไหล่ จากนั้นก็เปิดหน้าต่างสถานะ

หลังเขาปล่อยซิลเวียให้มีชีวิต ภารกิจใหม่[คําโกหก]ก็ถูกกระตุ้น ข้อกําหนดมันคือให้ซิลเวียรู้ความจริง รางวัลไม่แย่ ค่าประสบการณ์540000 ไม่จําเป็นต้องค้นหาความจริง เขาแค่ต้องถามพ่อเธอ

ในพื้นหลังของตัวละครซิลเวียในชีวิตก่อนหน้า พ่อเธอถูกทหารรับจ้างระเบิดเป็นเศษเนื้อ แต่ตอนนี้ เขาถูกจับมาเป็นๆโดยหานเดี่ยว ภารกิจจ้างจะมอบรางวัลสูงขึ้นกับการจับเป็นๆ ดังนั้นแลงก์ลี่จึงมีชีวิต ซึ่งทําให้เรื่องราวง่ายขึ้น

เมืองคุกอโกโล่ใหญ่โตและงดงาม มียามมากมาย และมีพลซุ่มยิงจํานวนมากประจําจุดสูง แสงไฟส่องในเวลากลางคืนและทําให้มันดูเหมือนกลางวัน พวกเขาเข้าคุกมาได้ และผู้คุมก็มาต้อนรับพวกเขา

“แบล็คสตาร์ ผมได้ยินเกี่ยวกับคุณมามาก” ผู้คุมมีหนวดและเป็นคนตรงไปตรงมา เขาจับมือหานเซี่ยวและหัวเราะ” เพื่อของผมบาร์นี่รับใช้อยู่ในกองทัพภาค37 เขามีส่วนร่วมในปฏิบัติการบุกฐานแลงก์ลี่และสู้เคียงข้างทหารรับจ้าง เขาเป็นพยานว่าคุณทรงพลังแค่ไหนและมักพูดถึงคุณให้ผมได้ยิน และในที่สุดผมก็ได้พบกับคุณ”

“คุณก็พูดเกินไป” หานเซี่ยวยิ้มเล็กน้อยพลางติดตามเขาไป

ในไม่ช้า พวกเขาก็มาหยุดตรงหน้าประตูเหล็กของห้องขังเดี่ยว

ระยะห่างออกไปแค่หนึ่งประตู ซิลเวียตื่นเต้นและเกือบอยากพุ่งไปดูหน้าพ่อเธอ แต่ทว่า หานเซี่ยวคว้าไหล่เธอไว้ ทําให้เธอไม่อาจขยับ” พัศดี ผมอยากเข้าไปพบแลงก์ลี่เพียงลําพัง”

“ไม่มีปัญหา”ผู้คุมพยักหน้า

“แกจะทําอะไรกับพ่อฉัน!?”

ซิลเวียโกรธเหมือนลูกแมว เธอกัดมือหานเดี่ยวสุดแรง แต่ไม่เพียงแต่หานเซี่ยวจะไม่บาดเจ็บ เธอยังตกใจกับความแข็งของแขนหานเดี่ยว ทําให้เกิดความเสียหายสะท้อน13หน่วยบนหัวเธอ

“ฉันจะทําอะไรกับเขา?ถามได้ดี ฉันไม่อยากให้เขาดูดีเมื่อเขาเห็นหน้าเธอ คงดีหากเสียตาหรือหู”

หานเซี่ยวขดปากและเดินไปในห้องขัง ประตูเหล็กปิดและกันเสียงกรีดร้องของซิลเวีย

แสงในห้องสลัว ห้องขังแบ่งเป็นสองส่วนโดยกรงขังจะมีความร้อนของกระแสไฟฟ้า และภายในกรงคือห้องขังจริง แลงก์ลี่เอนพิงกําแพงําดที่ปกคลุมด้วยตะไคร่น้ำและคราบสกปรก มีตอหนวดทั่วหน้า และตาเขาก็เลื่อนลอย เขาแก่และดูอ่อนล้ากว่าเดิมมาก

เมื่อแลงก์ลี่ได้ยินเสียง เขาก็คิดว่ามันเป็นผู้คุมคุก ดังนั้นเขาจึงหันมา แต่สิ่งที่เขาเห็นคือฝันร้ายที่เขาไม่มีทางลืมเลือน สีหน้าเขากลายเป็นหวาดผวาและก็ดีดตัวทันที” มันเป็นแก!แกมาทําไมที่นี่?!”

“แกกลัวฉันมากงั้นหรอ?” หานเซี่ยวเดินไปใกล้”ไม่ใช่ว่าแกควรขอบคุณฉัน?หากมันเป็นทหารรับจ้างคนอื่น พวกเขาคงไม่เสียเวลาจับตัวแกมา แกคิดว่าแกจะได้ยืนอยู่ด้วยร่างกายครบส่วนรึไง?”

แม้จะมีกรงระหว่างพวกเขา แลงก์ลีก็รู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดี เขาก้าวถอยหลัง และชนกับกําแพง เขากลืนน้ำลายด้วยความกังวล และความเจ็บปวดในเข่าเขาก็กลายเป็นรุนแรง เขายังจําได้อย่างชัดเจนถึงเหตุการณ์ กลุ่มทหารรับจ้างสวมเกราะตกลงมาจากฟ้า สังหารกองทัพเขาเหมือนหั่นผัก และบุกมายังใจกลางฐานเขา ทหารรับจ้างที่ยืนตรงหน้าเขาโบกมือและอัญเชิญปืนใหญ่นับร้อยมาในชั่วพริบตา คนอย่างน้อยพันคนถูกคนๆนี้ฆ่า เขาเข่นฆ่าตามทาง เดินมาหาเขา และยิงกระสุนสองนัดใส่เข่าเขา ความเจ็บปวดนั้นเกือบทําให้เขาหายใจไม่ออก

แลงก์ลี่ยังต้องพึ่งพาเส้นประสาทที่ฝังในหัวเข่าเพื่อยืนขึ้น

“เลิกคุยเรื่องอื่น ฉันมาที่นี่เพราะแก” หานเซี่ยวกล่าวเสียงเย็น”ลูกสาวแกซิลเวีย ฉันไม่รู้ว่าแกไปโกหกอะไรกับเธอ แต่เธอเชื่อทุกสิ่งที่แกกล่าวและรู้สึกว่าแกเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมและเป็นผู้ปลดปล่อยอิสรภาพของประชาชน เธออยากล้างแค้นให้แกและพยายามลอบสังหารฉัน..” 

“ว่าไงนะ!”

ใบหน้าของแลงก์ลี่เปลี่ยนไป เขากระโจนและคว้ากรงร้อน ไม่สนใจอุณหภูมิสูงที่แผดเผามือเขา ใบหน้าเขาเกือบชนหน้าหานเซี่ยว เต็มไปด้วยความกังวลและความโกรธ

“กะ-แกทําอะไรกับเธอ?!”

“จะอะไรอีกละ?” หานเซี่ยวถอนหายใจ”ฉันต้องฆ่าเธออยู่แล้ว ฉันยิงเธอจากใต้กรามทะลุหัวเปิดรูบนหลังหัว น้ำสมองและเลือดเธอกระจายไปทั่ว หนึ่งในลูกน้องฉันคิดว่าเธอสวย ดังนั้นเขาจึงคิดลอกหน้าเธอไว้และเก็บไว้ดูเล่น”

แลงก์ลี่เกือบหมดสติ ลูกสาวเขาคือสิ่งเดียวที่ทําให้เขายังมีชีวิต สีหน้าเขากลายเป็นบิดเบี้ยว โกรธ เสียใจ สิ้นหวัง ท้อแท้และชิงชัง เขาคํารามเหมือนสัตว์ร้ายที่ใกล้ตายและแม้แต่ความกลัวก็ยังหายไปหมด

“ฉันจะฆ่าแก!ฉันจะฆ่าแก!!”

หานเซี่ยวมองแลงก์ลี่ และเมื่อลําคอเขาเริ่มแหบจากเสียงร้องและหอบหายใจหนัก หานเซี่ยวก็กล่าวช้าๆ “เอาละ ล้อเล่นพอแล้ว ลูกสาวแกอยู่นอกประตู ฉันจับเธอมา ฉันพาเธอมาเพื่อเจอแก”

แลงก์ลี่แข็งค้างและไม่อาจตอบสนองได้ เขารู้สึกอ่อนแอมากจากอารมณ์ที่เหวี่ยงไปมา เขาล้มลงกับพื้น ชี้นิ้วสั่นเทา แต่ก็ไม่อาจพูดอะไรได้

หานเซี่ยวตบตา มองแลงก์ลี่และกล่าว”แกเป็นคนฉลาด ชีวิตของลูกสาวแกอยู่ในมือแกแล้ว”

สีหน้าของแลงก์ลี่เปลี่ยนไปหลายครั้ง เขาลดหัวลงและเงียบ

“พูดซะ ฉันไม่มีความอดทนมารอให้แกขบคิด” หานเซี่ยวเคาะกรงเหล็กอย่างหมดความอดทน

“ฉันไม่ใช่คนดี…แต่แกชั่วยิ่งกว่าฉัน” ดวงตาของแลงก์ลี่เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง” ฉันจะทํา ฉันจะบอกเธอทุกอย่าง ฉันเป็นสายลับระดับสูงของกองกําลังอื่นตั้งแต่ต้น ฉันถูกควบคุมโดยคนอื่น และทุกสิ่งที่ฉันทําก็คือการทําลายกฏที่พันธมิตรฟิเล็นใหม่สร้างขึ้น ฉันจะบอกเธอว่าฉันโกหกเธอ ฉันไม่ใช่คนที่เธอคิด ฉันแค่คนทรยศ คนชั่วที่ทําลายครอบครัวนับพันเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ฉันจะทําลายภาพลักษณ์ที่เธอมีต่อฉันและทําให้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวฉัน พ่อของเธอ….”

“แกรู้ว่าต้องทําอะไร” หานเซี่ยวลุก

แลงก์ลี่มองหานเซี่ยวและกล่าว”แกจะปล่อยลูกสาวฉันไปใช่ไหม?”

หานเซี่ยวไม่สนใจตอบกลับ เขาหันหลังและทิ้งเขาไว้พร้อมคําเตือนสุดท้าย” ยังไงก็ตาม หากฉันไม่ชอบผลลัพธ์หลังการสนทนา ฉันจะทําสิ่งที่ฉันพูดก่อนหน้าให้เป็นจริง..นี่คือโอกาสเดียวของแก”

เขาเปิดประตูและออกไป เขาเห็นใบหน้ากระวนกระวายของซิลเวียทันที เธอจ้องเขาด้วยความโกรธแต่ก็ไม่อาจควบคุมตัวเองไม่ให้จ้องมองช่องบนประตูได้

“เข้าไปสิ เธอมีเวลาสิบนาที”

หานเซี่ยวโบกมือและบอกอโรเชียให้ปล่อยซิลเวียไป ซิลเวียรีบเข้าไปในห้องขัง

หลังปิดประตู พัศดีก็เปิดภาพกล้องวงจรปิดและจับตาดูการสนทนาของแลงก์ลี่กับซิลเวีย

ซิลเวียเปลี่ยนหน้าจากกังวลเป็นตกตะลึง จากนั้นก็ตกใจ มีการโต้เถียงอย่างรุนแรง พวกเขาสามารถได้ยินเสียงร่ำไห้ของซิลเวียที่ดดังผ่านประตูเหล็กหนา ท้ายที่สุด น้ำตาก็ไหลลงมา

[คําโกหก]เสร็จสิ้น

ท่านได้รับค่าประสบการณ์540000หน่วย

“ครบสิบนาทีแล้ว”

พัศดีเปิดประตูและนาซิลเวียออกมา

เธอดูเหมือนคนสูญเสียจิตวิญญาณ ตาเธอเลื่อนลอย และยังมีคราบน้ำตา เธอเสียแรงจูงใจทั้งหมดและเหมือนศพเดินได้ พลังงานเธอจากสิบนาทีก่อนหายหมด ความเชื่อมั่นที่เธอยึดถือพังทลาย

จากนั้นเธอก็รู้ว่าแผ่นหลังอันยิ่งใหญ่ของพ่อเธอถูกสร้างขึ้นจากคําโกหก เธอถูกหลอกมานานนับสิบปี เขาไม่ใช่ยอดคน ทุกสิ่งที่เขาทําน่ารังเกียจ และเขาก็สมควรได้รับความทุกข์ทรมานต่อให้ทหารรับจ้างไม่มายุ่ง เขาก็ต้องถูกกองทัพถล่มในไม่ช้า หากไม่ใช่แบล็คสตาร์ พ่อเธอคงตายไปแล้ว

โลกของเธอพัง ภาพในวัยเด็กแสนอบอุ่นและสดใสในความทรงจําเธอล้วนพลิกผัน

ทุกสิ่งล้วนโกหก!

เธอรู้สึกเหมือนหัวใจเธอถูกทิ่มแทง

เธอไม่อาจแยกแยะข้อมูลนี้ได้ในเวลาอันสั้น ภาพเธอเริ่มหมุนและทุกกเสียงก็กลายเป็นอยู่ไกลและสลัวเหมือนเธอถูกแยกออกจากโลก

ฟุบ

ซิลเวียล้มลงและหมดสติ

หานเซี่ยวมองแลงก์ลี่เป็นครั้งสุดท้ายผ่านช่องว่างที่ปิดช้าๆ ผู้นํากบฎคนนี้ดูแก่กว่าเดิมหลายสิบปี แต่หน้าเขาสงบมาก มันยังมีสีของ…ความโล่งใจ

หานเซี่ยวส่ายหัว คว้าหลังคอซิลเวียแล้ววางเด็กคนนี้ไว้บนไหล่เขาเหมือนกระสอบ

“ยินดีด้วยที่โตขึ้นแล้ว”