The Legendary Mechanic - ตอนที่ 466 สองเดือน

ตอนที่ 466 สองเดือน

อานูยื่นเงียบๆนอกประตูโลหะหนา ด้านหลังเขาเป็นทางเดินยาวตรง มีเพียงแหล่งกําเนิดแสงเดียวจากไฟแสดงสถานะขนาดเล็กทุกๆสิบเมตรบนกําแพงสองฝฝั่ง ประตูนี้คือสุดทางเดินและเมื่อมองย้อนกลับไปมันจะเป็นแค่เส้นตรงที่ทอดยาวสู่ความมืด

ฉากนี้ทําให้ผู้คนนึกถึงคําว่า “ความลับ และ แดนต้องห้าม

เขายืนอยู่ที่นี่มาสิบนาทีแล้ว

หรือ!

เปิดและทําลายความเงียบ

แสงส่องจากด้านใน ส่องบนใบหน้าเข้มงวดของอาน

คนๆหนึ่งค่อยๆก้าวออกจากห้องด้านหลัง ด้านหน้าเขามืดและไม่อาจเห็นหน้าตา เขาหยุดตรงหน้าอานูแสงด้านหลังชายคนนั้นขยายออกมาคลุมงาเขา ปกคลุมอานูและขยายเป็นเส้นดําบนทางเดิน

“เธอสามารถมอบพลังของเธอให้ดาราทมิฬได้หลังฉันอนุมัติ และตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้วเอ็มเบอร์”

รอยยิ้มจางๆปรากฏบนใบหน้าจริงจังของอานู เขายื่นมือออกมาและกล่าว”ยินดีต้อนรับสู่ขั้นภัยพิบัติ

คนๆนั้นยื่นแขนมาและจับมืออานู เมื่อเขาเงยหน้า ใบหน้าเขาก็ชัดเจนขึ้น มันคือเอ็มเบอร์นั่นเอง

มันถึงวันที่เอ็มเบอร์จะได้ออกมา

สําหรับเขา การอยู่โดดเดี่ยวก็เหมือนการฝึกซ้อม ไม่จําเป็นต้องวิ่งไปทําภารกิจและหน้าที่เขาต้องทําอยู่อย่างเดียวทุกวัน บ่มเพาะศักยภาพเขา หลังฝึกอยู่ทุกวัน ในที่สุดเขาก็ผ่านเกณฑ์ที่ พวกพิเศษหลายคนติดชะงักและก้าวสู่ระดับA สัมผัสทั้งหมดของเขาสดชื่นมันเหมือนการได้เกิด ใหม่

เขาไม่เพียงแต่จะแข็งแกร่งขึ้น ระดับชีวิตเขา มุมมองโลก และความคิดเขายังเปลี่ยนไปด้วยปัยหาที่เคยลําบากดูง่าย และศัตรูที่เขาไม่อาจจัดการได้ก็ไม่สําคัญอีก

ในช่วงการถูกกักตัว แบล็คสตาร์ ผู้ที่เผชิญกับพลังเอสเปอร์เขาได้มักอยู่ในใจเขาเสมอหนึ่งในเหตุผลที่เขาฝึกหนักก็เพราะเขาอยากเจอหานเซี่ยวอีกครั้งและลบล้างความอับอาย

แต่ทว่า เมื่อเขามาถึงขั้นภัยพิบัติ ความคิดนี้ก็หายไป เอ็มเบอร์ไม่สนใจหานเชี่ยวอีก เขาตระหนักว่าที่อานูพูดนั้นถูก ระดับเขาและระดับBแตกต่างกัน มันแค่รู้สึกหงุดหงิดเหมือนยุงกัด

เอ็มเบอร์ไม่มองหานเซียวเป็นศัตรูระดับเดียวกันอีก แม้คนๆนี้จะสามารถต่อต้านพลังเอสเปอร์เขาได้ในระดับหนึ่ง แต่เขาก็ยังมั่นใจว่าเขาสามารถเปลี่ยนหานเดี่ยวให้เป็นฝุ่นได้ภายในสิบวินา

ความแตกต่างระหว่างระดับAและBคือรอยยแยกที่ไม่อาจข้าม

“อาจารย์ ขอบคุณสําหรับการชี้แนะ”

น้ําเสียงของเอ็มเบอร์เต็มไปด้วยความเคารพ ประสบการณ์และคําสอนของอานูช่วยให้เขาเอาชนะปัญหามากมาย ดังนั้นเขาจึงชื่นชมอาจารย์เขามาก

อานูพยักหน้าและปาดรอยยิ้มออก” สถานการณ์ไม่ดีนัก แม้เราจะอยู่ในความมืด โกโดร่าก็ ไม่ยอมการตามล่าเราสําหรับแผนขั้นต่อไป สงครามจะยิ่งใหญ่ขึ้น กําลังรบขั้นสูงเราจะมุ่งเน้นที่โกโดร่าบางคนทิ้งเรา กําลังรบขั้นสูงอย่างเธอและฉันขาดแคลน ดังนั้นเธอจึงไม่มีเวลาพักผ่อน มีภารกิจให้เธอทําแล้ว”

ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เอ็มเบอร์กล่าวอย่างไม่แยแส” นี่คือชะตากรรมของผม นับตั้งแต่ผมลืมตาผมก็เตรียมที่จะมอบพลังของผมให้ดาราทมิฬอยู่แล้ว”

“ตกลง ตามฉันมา”อานูหันหลังกลับ” นี่คือภารกิจแรกของเธอหลังเข้าสู่ระดับA ฉันจะทํางานร่วมกับเธอกรณีที่เธอไม่อาจควบคุมพลังได้ เรากําลังจะไปนอเรียสเพื่อฆ่าคนทรยศ.”

ในระบบดาวกาตอน ยานโจรสลัดอวกาศกําลังเดินทางในอวกาศด้วยโหมดซ่อนตัว การไล่ล่าเกิดขึ้นบนยาน

“หยุด!”

ปัง!

เสียงปืนยิงบนพื้นที่ซิลเวียเพิ่งพุ่งผ่าน เปลี่ยนพื้นเป็นสีแดง กลุ่มโจรสลัดอวกาศขนาดใหญ่ไล่ตามหลังมาด้วยใบหน้าโกรธแค้น

ซิลเวียวิ่งก้าวใหญ่ เธอสวมชุดรบสีดําง่ายๆ ร่างเธอเปล่งประกายความอ่อนเยาว์ ผมเธอสยายถึงไหล่และสะบัดไปมา แหวนจักรกลห้อยจากหูขวาเธอ และหน้าจอยุทธวิธีขนาดเล็กก็ยื่นออกมาตรงหน้าตาขวาเธอ

เธอไม่ได้อยู่คนเดียว เธอดึงแขนของเด็กหนุ่มและหนีไปด้วยกัน เด็กชายคนนี้คือโกโดราเลือดบริสุทธิ์อายุเท่าซิลเวีย สวมชุดคนคุก แม้เขาจะสูงกว่าซิลเวียครึ่งหัว เขาก็หอบหนักเขาเป็นแค่คนธรรมดา

“คะ-คุณเป็นใคร?ทําไมถึงมาช่วยผม?”เด็กหนุ่มถาม

ซิลเวียมองเขาและตะโกนเบาๆ”ฉันเป็นทหารรับจ้าง บางคนจ่ายเงินเพื่อให้ช่วยนาย หยุดพูดได้แล้วเก็บแรงไว้และวิ่งให้เร็ว”

เด็กหนุ่มสะดุดขณะกําลังถูกลาก เสียงเลเซอร์ระเบิดไล่ตามหลังทั้งสองมาอย่างกระชั้นชิดแม้จะอยู่ในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้ เด็กหนุ่มโกโดร่าก็เอาแต่จ้องใบหน้าละเอียดอ่อนของซิลเวียไม่ห่างตา

เขาเป็นตัวประกันที่ถูกลักพาตัวโดยโจรสลัดดกาแล็กซี่ เขามีครอบครัวร่ํารวย พ่อเขาเป็นซีอีโอของกลุ่มการเงินโกโดร่าและร่ํารวยมาก ดังนั้นเขาจึงตกเป็นเป้าพวกโจรสลัดที่ต้องการเรียกค่าไถ่นอกจากเขา โจรสลัดเหล่านี้ยังลักพาตัวคนอื่นและขังพวกเขาไว้ด้วยกัน สิบนาทีก่อนหน้านี้ เด็ กสาวหน้าตาดีคนนี้เพิ่งถูกจับตัวและนําขึ้นยาน และจู่ๆก็กลายเป็นนักรบทําลายกรงขังและลาก เขาออกมา

ตามคาด ทั้งสองถูกไล่ล่าโดยโจรสลัดอวกาศเหล่านี้

แต่ก แต่ก แต่ก!

ทันใดนั้น โจรสลัดกาแล็กซี่ทั้งสามก็ปรากฏตรงมุมด้านหน้า เพียงเมื่อพวกมันกําลังจะยิง กัปตันก็ตะโกน” นั่นเป็นตัวประกันล้ําค่า อย่าฆ่าเด็ดขาด!”

การกระทําของทั้งสามได้หยุดลงชั่วคราว ซิลเวียรีบหยิบแท่งโลหะผสมออกมาจากเข็มขัดด้านนอกมันเปิด และส่วนต่างๆก็ยื่นออกจากภายใน เปลี่ยนเป็นดาบจักรกลยาว ทั้งสองฝั่งของดาบเปล่งแสงสีเหลือง นี่คืออาวุธพลังงาน ตัวดาบถูกสลักด้วยอักษรรูนเพื่อทําให้มันเบาลง

ซิลเวียขยับเร็วมาก เธอลดไหล่ลงและกระแทกใส่ท้องของโจรสลัด ชุดรบเธอทําให้เธอแข็งแกร่งพอจะทําให้โจรสลัดกล้ามโตเซได้ ก่อนโจรสลัดจะได้ตอบสนอง ซิลเวียก็กดปืนเขา ชี้ปีรเขาไปยังเพื่อนข้างๆ และช่วยเขาลั่นไก

บูม!

ปืนใหญ่พุ่งทะลุหัวคนข้างเขา

โจรสลัดอวกาศผู้นี้โกรธ เพียงเมื่อเขากําลังจะเตะซิลเวียออกไป เขาก็รู้สึกเจ็บเข่าและเสียพลังขาเขาคุกเข่าลงกับพื้น ก้มมองและตระหนักว่าเข่าเขาถูกเฉือนและเต็มไปด้วยเลือด ก่อนที่เขาจะได้ร้องซิลเวียก็จับดาบด้วยสองมือและแทงใส่ตาเขา ดาบทะลุผ่านหลังหัวเขา

สองเดือนผ่านไป ด้วยการชี้นําของสุดยอดช่างกลหาน ซิลเวียค่อยๆตระหนักถึงศักยภาพตนและเป็นระดับDแล้ว การสวมอาวุธจักรกลที่หานเซี่ยวสร้างขึ้นเพื่อเธอจึงทําให้เธอสามารถรับมือกับกลุ่มโจรสลัดกาแล็กซี่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาได้

เมื่อโจรสลัดคนที่สามเห็น เขาก็ไม่สนใจคําสั่งของหัวหน้าและยิงทันที ซิลเวียรีบเงยหน้ามองและหลบเธอรีบดึงดาบจากโจรสลัดที่ตายแล้ว หันไปและเฉือนปากกระบอกปืน จากนั้นก็จําได้ว่าหานเซี่ยวสอนให้เธอรู้ถึงวิธีทําลายความสามารถการรบของศัตรู ดังนั้นเธอจึงยกขาและเตะระหว่างขาของเขา!

ปัง!

หน้าของโจรสลัดเปลี่ยนเป็นสีม่วง คว้าเป้าเขาแน่น หน้าผากเขากระแทกกับพื้นและบิดม้วนเป็นกุ้ง

เด็กโกโดราตัวสั่นและรู้สึกเจ็บปวดแทน

การต่อสู้จบเร็วมาก แต่ผู้ไล่ก็ตามมาติดๆ ซิลเวียไม่มีเวลาฆ่า เธอคว้าแขนเด็กชายอีกครั้งและเริ่มวิ่ง

“ไปเร็ว!”

กลุ่มโจรสลัดมีสมาชิกมากมาย เมื่อการไล่ล่าลากออกไป พื้นที่การเคลื่อนไหวของซิลเวียก็หดแคบลงท้ายที่สุดเธอก็หยุดตรงมุม โจรสลัดเกือบร้อยล้อมพวกเธอไว้และจ้องซิลเวียด้วยเจตนาชั่วร้าย

เด็กชายกลัวมากและจับไหล่ซิลเวียแน่นอน ซิลเวียซึ่งมีใบหน้าดํามืดยืนอยู่ตรงหน้าเด็กชายและคอยปรับทิศทางที่ชี้ดาบ

“ตอนนี้เธอไม่มีที่ให้หนีแล้ว สาวน้อย” กัปตันของกลุ่มโจรสลัดอวกาศเดินออกมาด้วยรอยยิ้มเย็น” ฉันไม่คิดเลยว่าหนึ่งในตัวประกันเราจะเป็นพวกพิเศษและยังทําให้เกิดความวุ่นวายบนยานฉันเธอคิดว่าการช่วยเด็กนี่จะง่ายขนาดนั้นงั้นหรอ?เธอคิดว่าจะสามารถหนีไปได้บนยานฉัน?”

เหงื่อกลิ้งบนหน้าผากของซิลเวีย โจรสลัดส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา แต่ก็ยังมีพวกพิเศษด้วยกัปตันที่ยืนตรงหน้าเธอก็คือระดับCเป็นคนที่เธอไม่อาจต่อต้านได้

“บอกฉันมา เธอเป็นใคร?”

“ทหารรับจ้าง” ซิลเวียกล่าวเสียงต่ํา แต่ก็ยังฟังดูเด็ก

เมื่อโจรสลัดได้ยิน พวกเขาก็มองหน้ากันและหัวเราะลั่น

“ฮ่าๆๆๆ…เด็กนี่คือทหารรับจ้าง?!”

ความโกรธปรากฏบนหน้าซิลเวีย” ฉันเพิ่งฆ่าสมาชิกแกไปสามคน”

พวกเขาหัวเราะดังยิ่งขึ้น

กัปตันโจรสลัดหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม และหน้าเขาก็ดุร้าย” สาวน้อย คิดว่าเธอจะสามารถเป็นทหารรับจ้างได้ด้วยการฆ่าคนธรรมดาสามคนอย่างนั้นหรอ?เธอไม่รู้หรอกว่าความแข็งแกร่งคือ อะไร”

ซิลเวียกัดปากและทําตัวแกร่ง”ฉันมีเพื่อน พวกเขาจะไม่อภัยให้แก”

“กลุ่มทหารรับจ้างแบบไหนที่รับเด็กอย่างเธอ?ลูกเสือ?ฮ่าๆ ฉันจะฆ่าเพื่อนของเธอให้หมดถ้ามันกล้ามา”กัปตันโจรสลัดเยาะเย้ย และสําหรับเธอ…แม้จะยังเด็ก แต่เธอก็หน้าตาดีฉันเดาว่ากลุ่มทหารรับจ้างคงไม่อาจจ่ายค่าไถได้สูงนัก ดังนั้นเธอสามารถใช้ร่างกายจ่ายได้…”

ดวงตาของเหล่าโจรสลัดเป็นประกาย พวกเขาสํารวจหน้าและร่างกายของซิลเวีย

“อย่าทําแบบนี้ “ซิลเวียประหม่าทันที

ใบหน้าของเด็กชายเปลี่ยนไป ทันใดนั้น เขาก็พบความกล้าหาญและก้าวออกมาตรงหน้าซิลเวียเพียงเมื่อเขากําลังจะพูดขณะปากสั่น โจรสลัดก็เริ่มคุยกันเสียงดัง

“ฉันชอบขาเธอ ผิวสัมผัสมันคงสุดยอด!”

“งั้นฉันอยากได้ก้นเธอ ฉันชอบไขมัน!”

“หูมีความกรอบ ฉันควรตัดพวกมันและกินดิบๆ”

ซิลเวียแข็งค้าง เธอไม่อาจควบคุมความตื่นตระหนกในใจได้และตะโกน”เห้ นี่คือสิ่งที่พวกแกหมายถึงงั้นหรอ?”

โจรสลัดได้ยินและสับสน

“แน่นอนสิ เราหมายถึงการกินพวกเธอ จะอะไรอีกละ?”

ซิลเวียงุนงง” ทําไมฉันถึงไม่อยากฆ่าพวกมันทั้งหมดกันนะ?”

ปั้บ ปั้บ ปั้บ!

ครั้งนี้ เสียงดังจากข้อมือของซิลเวีย คนมองตามและซิลเวียก็ยิ้มภูมิใจ ความตื่นตระหนกก่อนหน้าหายไป เธอกําลังถ่วงเวลาอยู่

เธอสะบัดข้อมือและกล่าวด้วยน้ําเสียงขี้เล่น”นี่คือGPS”

เพียงเมื่อเธอพูดจบ..

ปูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นข้างๆ และยานก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง โจรสลัดอวกาศเกือบล้มลง พวกเขารีบมองตามไปยังทางที่เกิดเสียงดัง

หลุมถูกระเบิด ทําให้เกิดฝุ่นและหมอก

คนหลายคนปรากฏในหมอกและก้าวเข้าสู่ยานลํานี้

คนที่นําหน้าเดินออกมาก่อน เขาสวมชุดกันลมสีดํา มือเขาไผล่หลัง และตาเขาก็ทอประกายความลึกล้ํา แรงกดดันตามธรรมชาติปล่อยออกจากร่างกายเขา ทําให้เหล่าโจรสลัดตัวสั่นสะท้าน

– ความรู้สึกนี้ยิ่งรุนแรงเมื่อชายผู้นั้นเดินเข้าใกล้ เขาจ้องกัปตันโจรสลัด และขาของกัปตันโจรสลัดก็รู้สึกอ่อนยวน ไม่ต่างอะไรกับการถูกสัตว์ประหลาดจ้องมอง

ที่จริงแล้ว หานเซียวแต่มองเขาด้วยหางตา แต่แค่นั้นก็มีแรงกดดันมากพอจะทําให้เขาแทบหมดสติ

“ฉันได้ยินว่าแกมีปัญหากับกลุ่มทหารรับจ้างฉัน”