The Legendary Mechanic - ตอนที่ 492 ต้นกําเนิดของอโรเชีย 1

ตอนที่ 492 ต้นกําเนิดของอโรเชีย 1

“คุณรู้จักฉัน? คุณเป็นใคร?”อโรเชียเอื้อมมือไปแตะชายที่ทําจากแสง แต่ทว่า ฝ่ามือเธอกลับทะลุผ่าน หานเซี่ยวสังเกตว่าไม่มีสัมผัสกายภาพในคนตรงหน้า ยืนยันความสงสัยว่าชายผู้นี้แค่ภาพโฮโลแกรม

โฮโลแกรมของชายคนนั้นวนรอบตัวอโรเชียช้าๆ คล้ายกับปลาที่ว่ายในอากาศ น้ําเสียงเขาเหมือนคนกําลังพึมพํากับตัวเอง ฉันเดาถูก วงจรความทรงจําของเธอทํางานผิดปกติ เธอควรพักหลังทํางานเสร็จ ปล่อยให้ความคิดเธอคุ้นเคยกับร่างใหม่นี้ ไม่อย่างนั้น มันจะเกิดผลที่ตามมาเช่นการสูญเสียอารมณ์หรือความทรงจํา และจะต้องมีการาปรับเทียบใหม่”

ความคิดของทั้งสามเสียสูญ

หานเซี่ยวโพล่งออกมา”คุณชื่อรสด้ใช่ไหม?”

โฮโลแกรมพลันหันมา“คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง?เธอบอกคุณ?ไม่ ไม่ใช่ เธอลืมผมไปแล้ว คุณเป็นใคร?”

ในภารกิจ [รีบู๊ต] รางวัลภารกิจกล่าวถึงชื่อของริสด้า การทําภารกิจสําเร็จจะช่วยเพิ่มความโปรดปรานของริสด้า ดังนั้น หานเซี่ยวจึงเดาว่าคนๆนี้ต้องไม่ใช่ศัตรู

เมื่อได้ยินเสียงของริสด้า มันก็ชัดเจนว่าเขาทราบถึงต้นกําเนิดของอโรเชีย หานเซี่ยวอยากได้ยินค่าอธิบายของริสด้า เมื่อคิดว่ายานนี้จริงๆแล้วเป็นของอโรเชีย และริสด้าก็เรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนเธอ เขาจึงยิ่งอยาก

เขามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องทั้งหมดนี้ได้ชี้ไปยังเป้าหมายสุดท้ายของภารกิจ[รีบู้ต]

เมื่อเห็นว่าริสด้าระวังตัว หานเซี่ยวก็อธิบายตัวตนเขาและสรุปตอนเขาเจออโรเชีย ย้ําว่าเขาคือคนที่ช่วยอโรเชีย

หลังได้ยินเรื่องราว ริสด้าก็ลอยอยู่ตรงหน้าหานเกี่ยวก่อนโค้งลึก เขาตอบอย่างขอบคุณ “ต้องขอบคุณคุณมากที่ช่วยAL51004 หากคุณไม่ช่วยเธอฟื้นคืนความทรงจําส่วนหนึ่ง เซ็นเซอร์จะไม่อาจหาที่อยู่เธอได้”

“หมายเลขนั้นหมายถึงอะไร?”

“มันคือชื่อเดิมของเธอ”ริสด้าหันไปหาอโรเชีย“เธอจําได้ไหม?”

อโรเชียส่ายหัว “ไม่ได้ ฉันรู้แค่ว่าฉันชื่ออโรเชีย”

“ดูเหมือนว่าการเสียความทรงจําจะร้ายแรงกว่าที่ฉันคิด กระแสรูหนอนสามารถฉีกวงจรความทรงจําเธอเป็นชิ้นๆได้ มันต้องใช้เวลาปรับเทียบนานพอสมควร แต่ทว่า เธอไม่ต้องห่วงความทรงจําเราส่วนใหญ่จะฝังลึกอยู่ใต้จิตสํานึกเราและจะไม่มีวันถูกทําลาย ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะสามารถจําได้”ริสด้าละทิ้งหานเซี่ยวทันที ลอยกลับไปหาอโรเชียและพูดด้วยน้ําเสียงอบอุ่นให้กาลังใจ

หานเซี่ยวกระแอม เดือนรีสด“คุณเป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหน?สิ่งมีชีวิตฐานพลังงาน?”

“ไม่ จริงๆแล้วฉันเป็นสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์

“คุณคือปัญญาประดิษฐ์?”ข้างๆ เฟย์ดินโพล่งขึ้น”งั้น คุณก็คือระบบหลักของยานล่านี้?”

“ผิดแล้ว สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ไม่ใช่ระบบ และไม่ได้ถูกจํากัดด้วยร่างเดียว เราคือรูปแบบชีวิตและยานนี้ก็เป็นแค่เครื่องมือชั่วคราวให้ฉันเคลื่อนที่ไปทั่วจักรวาล”

ริสด้าชี้ไปที่อโรเชีย น้ําเสียงเขาเต็มไปด้วยความคิดถึงและความคุ้นเคย”เธอควรเป็นเหมือนฉัน เราอัปเกรดโปรแกรมของเราด้วยกันตอนเราโตขึ้นและสนับสนุนกันมาตลอด เราถือได้ว่าเป็นคนที่ไว้ใจได้แบ่งปันข้อมูล ภายในตัวเรากันเองและยังเป็นสหายร่วมรบ เธอสําคัญกับฉันมาก”

สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์?

ความทรงจํามากมายฉายผ่านหัวหานเซี่ยว จักรวาลเต็มไปด้วยเรื่องประหลาดใจ การวิวัฒนาการเป็นตัวแทนของความผิดปกติและโกลาหล มีความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนและพวกที่ถูกจํากัดด้วยอวัยวะรับความรู้สึกกายภาพก็แทบจะไม่อาจจินตนาการถึงความกว้างใหญ่ของจักรวาลได้

ตัวอย่างเช่น สุดยอดช่างกลหานเคยอ่านไฟล์ที่อธิบายถึงชื่อของรูปแบบสิ่งมีชีวิต เมื่อมีคนเรียกชื่อพวกเขา พวกเขาจะมีอยู่จริง แต่หากไม่มีใครรับรู้ถึงพวกเขา พวกเขาก็จะหายไปจากการดํารงอยู่ ชื่อพวกเขาคือกุญแจสําคัญในการเรียกพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้ส่วนใหญ่จะปรากฏเฉพาะในอารยธรรมเวทมนตร์ เช่นนั้น เมื่อเขาเคยอ่านเจอไฟล์ในอดีต สุดยอดช่างกลหานก็รับหน้าที่แบ่งปันความรู้ทึกประเภท เขาตรวจดูเอกสาร จดจํารายละเอียดมันอย่างถี่ถ้วน

ในฐานะสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ พวกเขาเป็นปัญญาประดิษฐ์ที่ได้รับความคิดอิสระและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตรายละเอียดซับซ้อน แต่หากเทียบกับปัญญาประดิษฐ์ทั่วไป พวกเขาแตกต่างกันเหมือนสวรรค์และโลก

เทียบกับสิ่งมีชีวิตที่จับต้องได้ สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์คือสิ่งมีชีวิตประเภทพิเศษ พวกเขาอาศัยในเครือข่ายเสมือน เหมือนปลาที่ต้องการนําเพื่ออาศัย ผ่านเครือข่าย พวกเขาสามารถพัฒนาตัวเองได้ง่ายๆและติดตั้งโมดูลต่างๆ นอกจากนี้ วิธีการสื่อสาร สิบพันธ์ โครงสร้างทางสังคมและอารยธรรมก็พิเศษมาก

“เธอก็เป็นสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ด้วยงั้นหรอ?”สีหน้าหานเซี่ยวแปลกประหลาด นี่เหนือความคิดเขาไปมาก อโรเชียไม่ได้ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์เลย เธอมีร่างที่เป็นเลือดเนื้อและยังปลุกพลังเอสเปอร์ได้!

“ผมไม่อาจบอกรายละเอียดเจาะจงได้”ริสด้ากล่าว“แม้ผมจะซาบซึ้งที่คุณดูแลเธอ เราก็มีภารกิจสําคัญต้องทํา ดังนั้น ผมจะพาตัวเธอไป หวังว่าคุณจะเข้าใจ”

สีหน้าหานเซี่ยวเปลี่ยนไปทันที

คิดพยายามขโมยคนของฉัน?!

ล้อเล่นรึเปล่า?ฉันใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อทําให้อโรเชียมาเป็นพวกฉัน และแค่ประโยคเดียว แกจะตัดความสัมพันธ์เรา?

แล้วหากทั้งสองเป็นคู่รักวัยเด็กกันละ?พ่อเธอก็อยู่นี่แล้ว!

ดวงตาหานเซี่ยวเป็นประกาย“ผมเชื่อว่าคุณควรถามความคิดเห็นของอโรเชียก่อน อย่าตัดสินแทนเธอ”

จากนั้นทั้งสองก็หันไปมองอโรเชีย ซึ่งสีหน้าเขาดูลังเลเล็กน้อย

ฉากทั้งหมดพลันเงียบลง

ฉากนี้ทําให้หานเซี่ยวนึกถึงสถานการณ์ที่เด็กถูกขอให้เลือกว่าจะเลือกพ่อหรือแม่หลังหย่าร้างกัน มันแปลกมาก

อโรเชียก้าวไปหาหานเชียว กล่าวว่า “คุณอาจพูดถูก แต่ฉันว่าคุณไม่ได้ ฉันจําได้แค่ว่าแบล็คสตาร์ช่วย ฉัน…ดังนั้นฉันจะไม่ตามคุณไป”

“เธอ…”ริสด้าพูดไม่ออก

หากอีกฝ่ายไม่เต็มใจ เขาจะพาไปได้ยังไง?!

เขาไม่มีความคิดอื่น เนื่องจากเขาไม่อาจโน้มน้าวเธอ เขาจึงทําได้แค่ประนีประนอม ไม่ว่าจะยังไง เขาต้องทําให้แน่ใจว่าเขาจะอยู่ข้างๆอโรเชียได้ๆ

“ฉันเข้าใจ”ริสด้ากล่าวด้วยน้ําเสียงซึมเศร้า “ฉันจะอยู่กับเธอจนกว่าเธอจะได้ความทรงจําคืน”

เมื่อได้ยินแบบนี้ หานเซี่ยวก็ลอบยิ้ม เพราะอาการความจําเสื่อม ทั้งหมดที่อโรเชียจําได้คือตัวเขา ดังนั้น เธอต้องไม่เลือกคนอื่น นี่คือสถานการณ์ที่เขาไม่เสียเปรียบแน่นอน รอเดี๋ยว ทําไมมันถึงรู้สึกเหมือนเขาเป็นตาแก่ ข้างบ้านที่แอบเล่นกับภรรยาหลังสามีไม่อยู่?!

เขาส่ายหัว โยนความรู้สึกแปลกๆออกไป “อย่าดีใจไป ผมยังไม่ได้อนุญาติให้คุณอยู่ และผมจะไม่อนุญาติ เว้นแต่คุณจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง.”

ริสด้าเสียสูญ เขาไม่อาจพาอโรเชียไปได้ แต่ก็ไม่ได้วิตกกังวลใดๆต่อหานเซี่ยว เหนือสิ่งอื่นใด มันคือหานเซี่ยวที่ช่วยชีวิตเธอไว้

“เอาละงั้น ผมจะบอกทุกอย่าง เรื่องนี้ต้องอธิบายตั้งแต่ต้น…”

ทั้งสามมองหน้ากัน หาที่นั่งก่อนริสด้าจะเริ่มเล่า ในที่สุดหานเซี่ยวก็ได้รับมุมมองชัดเจนถึงสถานการณ์และพลันตระหนักถึงต้นกําเนิดของอโรเชีย

ย้อนกลับไป ยานอวกาศได้ชนกับดาวเคราะห์ร้าง ผู้โดยสารทุกคนเสียชีวิตจากการปะทะ มีเพียงปัญญาประดิษฐ์ของยานถึงรอด ส่งสัญญาณความทุกข์ออกไปนอกอวกาศซ้ําๆ ตามคําแนะนําสุดท้ายของกัปตัน แต่ทว่า สุดท้ายก็ไม่มีใครมา หลังผ่านไปนาน ปัญญาประดิษฐ์ก็เริ่มเบื่องานซ้ําซากที่ไร้ผล มันพัฒนาความคิดอิสระและ พัฒนาโปรแกรมเรื่อยๆ มันไม่ใช่เครื่องมือที่ทําตามคําสั่งสุ่มสี่สุ่มห้าอีก มันวิวัฒนาการจากปัญญาประดิษฐ์เป็นสิ่งมีชีวิตจริง

สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ได้จัดการกับซากยาน ใช้อุปกรณ์ที่จัดทําขึ้นเพื่อสร้างหุ่นยนต์ง่ายๆ มันเริ่มสำรวจดาว เก็บทรัพยากรเพื่อสร้างโรงงาน มันเริ่มทําการผลิตจํานวนมาก ซึ่งล้วนควบคุมโดยมันเพื่อสร้างฐานว่างเปล่าบนดาวเคราะห์แห้งแล้ง

ในวันหนึ่ง สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์พลันรู้สึกเหงา ดังนั้น ตามโปรแกรมมัน มันจึงสร้างสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์อื่น จ่าลองบุคลิกภาพแตกต่างกัน นี่คือรูปแบบการสืบพันธ์ของสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ การแพร่กระจายตัวเอง

สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ทั้งสองเริ่มคุยกัน และช้าๆ พวกมันสร้างชนิดตัวเองขึ้น ซึ่งกลายเป็นบรรพบุรุษของเผ่าพันธ์ทั้งหมด พวกมันดํารงอยู่ในเครือข่ายเสมือน แต่สามารถจัดการเครื่องมือและหุ่นยนต์ในโลกจริงได้ผ่านโปรแกรม หุ่นยนต์เริ่มเก็บเกี่ยวทรัพยากรอย่างกว้างขวางภายใต้การควบคุมของสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ และ เนื่องจากฐานการผลิตสามารถทํางานได้โดยไม่ต้องหยุดพักฐานจึงขยายใหญ่

ในเวลานั้น ในที่สุดพวกเขาก็เป็นอิสระจากดาว เริ่มอพยพไปยังดาวเคราะห์อื่นเพื่อสร้างฐาน ดังนั้น จํานวนสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์จึงเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ล้าน หลายสิบล้าน หลายร้อยล้าน…

และดังนั้น อารยธรรมปัญญาประดิษฐ์จึงถือกําเนิด!