The Legendary Mechanic - ตอนที่ 529 ความจริงที่ยากจะยอมรับ 1

ตอนที่ 529 ความจริงที่ยากจะยอมรับ 1
　　“นายได้ยินข่าวในระบบกาตอนไหม?”หนึ่งในโกโดร่าอ้วนหัวเราะเขาชื่อเคอดาน หน้าตาเป็นมิตร ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นส่วนหนึ่งของกรมสืบสวนโกโดร่าแต่ก็ถูกไล่ออกเพราะความประมาท เขายังติดคุกอยู่สองสามปีเพราะเหตุนั้น หลังออกคุก เขาก็อพยพมาดาวกาตินและอยู่มานับตั้งแต่นั้น อีกสองคนคือเพื่อนเขา
　　“แน่นอนอยู่แล้ว”อีกคนส่ายหัว”โทรทัศน์กำลังรายงานว่ามีอารยธรรมชั้นต่ำมากมายในระบบดาวกำลังได้รับผลกระทบ”
　　“มันไม่ใช่เรื่องของเราเลยทำไมต้องพูดถึงเรื่องนี้ด้วย?หรือเพราะนายคิดขโมยไพ่ตอนเราละความสนใจ?”
　　“ไร้สาระ”เคอดานกล่าวด้วยความโกรธก่อนกระซิบ”นายยังจำสิ่งที่ฉันบอกพวกนายได้ไหม?”
　　“เรื่องไหน?”
　　“เรื่องตอนฉันยังอยู่ในกรมสืบสวน”
　　“จิ๊นายโม้เรื่องนี้มาหลายร้อยรอบแล้ว และเราก็ขี้เกียจฟัง”
　　“นายรู้ไหมดาวนั้นอยู่ในรายชื่อของดาวหายนะด้วย?”เคอดานหัวเราะ”ฉันสงสัยว่ามันพัฒนายังไงหลายปีมานี้ ฉันอยากกลับไปและดู พวกนายอยากมากับฉันไหม?”
　　“นายแน่ใจหรอ?ดาวนั้นไม่ปลอดภัยแล้ว”
　　“ยิ่งคนเราแก่เรายิ่งอยากย้อนกลับไปดูความสำเร็จในอดีต”เคอดานหัวเราะ”นอกจากนี้ ฉันยังมีเพื่อนที่ถูกทิ้งไว้บนนั้นด้วย เขาสามารถมารับเราและนำทางเราได้ นอกจากนี้ ทีมช่วยเหลือก็อยู่นั้น เราสามารถแกล้งทำเป็นผู้ชมหรือช่วยบรรเทาภัยพิบัติได้”
　　เมื่อทั้งสองได้ยินน้ำเสียงพวกเขาก็แปลกไป
　　“นั่นไม่ถูก?เขายังอยู่บนดาวล้าหลังนั่น?เขาไม่เบื่อจนตายไปแล้วหรอ?”
　　“พวกนายโง่รึเปล่า?ห้องจำศีลเขาสามารถเชื่อมต่อกับเครือข่ายได้และฉันก็มักติดต่อกับเขาเสมอ เขา…”
　　เคอดานถูมือด้วยความตื่นเต้นแต่เมื่อเขากำลังจะพูดต่อ เสียงออดก็ดังขึ้น มันทำให้ทั้งสามดีดตัวจากเก้าอี้ทันที
　　“ใครมากัน?”
　　เคอดานสงสัยพลางเดินไปหน้าประตูและมองผ่านตาแมวเขาไม่รู้ว่ามีกี่คนยืนอยู่นอกประตู พวกเขาล้วนสวมชุดรบที่มีสัญลักษณ์รูปวงแหวนอยู่ตรงกลางอก เคอดานรู้สึกราวกับเขาเคยเห็นสัญลักษณ์นั้นมาก่อน
　　เมื่อเปิดช่องหน้าต่างเล็กๆด้านบนประตูเคอดานก็ยื่นหน้าและถามอย่างระมัดระวัง”พวกคุณมาหาใคร?”
　　อีกฝ่ายสำรวจเขาก่อนถาม”คุณคือโกลเด็นมิทแลนด์ใช่ไหม?”
　　แปลกทำไมคนเหล่านี้ถึงรู้สึกชื่อบัญชีเว็บฉัน?เคอดานรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังปฏิเสธว่าเขาเป็นโกลเด็น มิทแลนด์ เขาก็พยายามปิดหน้าต่าง ในเวลานั้น คนด้านนอกก็ยกปืนขึ้นและเล็งหัวเคอดาน
　　เคอดานแข็งค้างและไม่กล้าขยับแม้แต่ปลายนิ้ว ขาเขาเริ่มสั่นและคิดว่าอีกฝ่ายอยากปล้นเขา ก่อนเขาจะได้ร้องขอความเมตตา เขาก็ได้ยินคำถามต่อไปจากอีกฝ่าย ซึ่งทำให้เขาหนาวถึงสันหลัง
　　“คุณรู้จักแองโกร่าไหม?”
　　“ผม…ผมไม่รู้จักเขา..”ดวงตาของเคอดานเบิกกว้างและริมฝีปากก็สั่นสะท้านเวลานั้นเอง ความกังวลเขาพลันระเบิด ราวกับชื่อนี้มีมนตร์ขลัง
　　คนที่อยู่นอกประตูส่ายหัวและกล่าว”คุณจะไม่เป็นไรหากไม่รู้จักเขาตามผมมาหากไม่อยากเจ็บตัว”
　　“ไป…ไปไหน?”
　　“แบล็คสตาร์อยากเจอคุณ”
　　…
　　หลายวันต่อมายานอวกาศวงแหวนนภาจอดรอเงียบๆด้านนอกชั้นบรรยากาศของอความารีน หานเซี่ยวขับยานแสงทมิฬไปและรับพวกเขา
　　มีแค่สองคนในห้องควบคุมฮันเนสและเบนเน็ต และนี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้เข้าสู่จักรวาลผ่านยานอวกาศ พวกเขาเฝ้าดูทิวทัศน์ภายนอกด้วยใบหน้าโง่งม แต่ทว่า มันเป็นเพียงไม่กี่วินาทีจากพื้นผิวสู่นอกชั้นบรรยากาศ และพวกเขาก็มาถึงจักรวาลก่อนจะได้กระพริบตาด้วยซ้ำ
　　หานเซี่ยวทิ้งคนอื่นไว้บนผิวดาวเขาแค่มารับตัวสมาชิกวงแหวนนภา ดังนั้นจึงไม่ต้องทำให้เป็นงานใหญ่ วงแหวนนภาส่งข่าวดีให้เขา พวกเขาสามารถหาตัวเพื่อนของแองโกร่าได้ผ่านข้อมูลที่เขาให้ เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะชื่อเคอดาน และเขาก็ดันรู้จักแองโกร่า
　　ยานสองลำอยู่ในแนวเดียวกันและประตูก็เปิด เวลานั้น ใบหน้าของชาวโกโดร่าผู้นี้เริ่มวิตก และดวงตาเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว
　　“ไม่ต้องกลัวฉันแค่อยากได้ข้อมูล”หานเซี่ยวนำภาพร่างของแองโกร่าออกมาและถาม”รู้จักเขาไหม?”
　　เคอดานส่ายหัวอย่างแรง
　　“ผมจับเขายัดเครื่องตรวจจับแล้วเขากำลังโกหก”ทหารรับจ้างวงแหวนนภากล่าว
　　“ในเมื่อนายกลัวนายก็ควรรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันขอถามตรงๆ นายเกี่ยวข้องกับสงครามบนอความารีนไหม?”หานเซี่ยวเลิกคิ้วและรู้ว่าเขาอาจเป็นผู้บงการ
　　“ไม่!ผมไม่เคยได้ยินชื่อของดาวเคราะห์อความารีมาก่อน!พวกคุณจับผิดคนแล้ว”เคอดานปากแข็งแต่ไม่มีใครเชื่อเขา
　　หานเซี่ยวนำแผ่นโลหะขนาดเล็กเท่าเล็บออกมาและติดมันกับคอของเคอดานจากนั้นก็ใช้สนามพลังจักรกลเขาเพื่อกระตุ้นแผ่นโลหะ และร่างของเคอดานก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ดวงตาเขาเหลือกโพลน และทั่วร่างก็สั่นไม่หยุด ร่างเขาบิดดิ้นบนพื้น สูญเสียการควบคุม
　　“ฉันจะแนะนำของชิ้นนี้ให้ฟัง”หานเซี่ยวชี้แผ่นโลหะ”เมื่อเปิดใช้ของชิ้นเล็กๆแสนน่ารักนี้มันตะปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าแรงสูง หากนายชอบมัน นายก็ควรปิดปากต่อไป”
　　มันคล้ายกับการทรมานและหน้าต่างสถานะก็แสดงให้เห็นว่าเคอดานนั้นแค่คนธรรมดาไม่ใช่พวกพิเศษ
　　เคอดานเหมือนปลาขาดน้ำร่างเขากระตุกไปมา ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็ร้องไห้และสัญญาว่าจะบอกทุกอย่าง
　　จากนั้นทุกคนก็ช่วยยกเคอดานขึ้นและวางเขาลงบนเก้าอี้เพื่อให้สงบสติลงในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็วางเครื่องตรวจจับการโกหกไว้ข้างเขา เคอดานยังสั่น และเขาก็มองหานเซี่ยวด้วยสีหน้ารู้สึกผิดก่อนเล่า
　　“ผมเคยเป็นสมาชิกระดับต่ำของกรมสืบสวนโกโดดร่าและนั่นก็หลายสิบปีก่อน ตอนนั้น โกโดร่าเพิ่งพบอความารีน และการปฏิบัติตามปกติสำหรับอารยธรรมชั้นต่ำคือการสังเกตความคืบหน้า งานฉันคือจับตาดูความคืบหน้าของอารยธรรมใหม่ ให้การประเมินและส่งรายงานไปยังกระทรวงต่างดาวหรือตำหนักสงคราม งานนี้ง่ายมากแต่ก็ยังน่าเบื่อมาก…”
　　“เข้าเรื่องซะสงครามในอความารีนเกี่ยวกับนายยังไง?”ฮันเนสกดดัน
　　เคอดานเริ่มตัวสั่น”นั่น…นั่นเป็นฝีมือผมเองผมใช้งานผมเพื่อส่งคนไปอความารีนและให้เขาปลุกระดมสงครามลับๆ..”
　　“มันเกี่ยวกับโกโดร่าจริงๆ!”ฮันเนสโกรธ
　　“ยังไง?”หานเซี่ยวกล่าวด้วยน้ำเสียงแปลกๆ
　　จากนั้นเคอดานก็เริ่มเล่ากระบวนการสรุปแล้ว เขาแสร้งเป็นแขกจากอารยธรรมขั้นสูงและติดต่อกับประเทศบางแห่งลับๆ จากนั้นก็ให้สัญญาปากเปล่ากับพวกเขาหรือเน้นทฤษฏีบางอย่าง ไม่ว่าในกรณีใด มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำให้คนบนดาวล้าหลังฟังมนุษย์ต่างดาวจากอารยธรรมชั้นสูง จากนั้นเขาก็พัดโหมเปลวไฟ
　　ครั้งนั้นอความารีนเพิ่งพบเกี่ยวกับอารยธรรมชั้นสูงในกาแล็กซี่ และสถานะของทั้งดาวก็ตกอยู่ในความสับสน หากธรรมชาติได้รับการอนุญาติให้เข้าร่วม งั้นก็มีโอกาสที่สถานการณ์จะมีความมั่นคงในตัวมัน และประเทศก็จะทำงานร่วมกันเพื่อต้อนรับยุคใหม่ นี่คือสิ่งที่สมเหตุสมผลสุด
　　แต่ในช่วงเวลาสำคัญมนุษย์ต่างดาวได้ทำการจุดไฟจากเบื้องหลังฉากเพื่อสร้างความขัดแย้งระหว่างประเทศและจุดประกายแห่งสงคราม แม้กระทั่งประเทศที่ไม่ประสงค์จะทำสงครามก็ยังถูกลากเข้าพายุและไม่อาจเป็นกลางได้
　　ท้ายที่สุดสงครามโลกก็เกิดการแตกหัก และเหลือแค่หกประเทศเท่านั้น แม้ต้นตอของสงครามจะผลาญทรัพยากร ปัจจัยสำคัญก็คือ’ฑูตของอารยธรรมชั้นสูง’
　　ก่อนหน้านี้ฮันเนสได้ทำการเดาแบบนี้ไว้แล้ว และเขาก็รู้สึกว่าการเดาเขาได้รับการยืนยัน ทั้งเบนเน็ตและฮันเนสโกรธมาก พวกเขาผ่านสงครามโลกมาแล้วกับตัว
　　อารยธรรมที่กำลังช่วยอความารีนกลับเป็นผู้บงการทำไมอารยธรรมกาแล็กซี่ถึงทำแบบนั้น?พวกเขาอยากกลืนอความารีน หรือไม่ก็ต้องการกำจัดศัตรูทั้งหมดทั้งหมดที่มีศักยภาพ?!
　　“แล้วแองโกร่าละ?”หานเซี่ยวถาม
　　“เขาเป็นเพื่อนในวัยเด็กของผมและเราก็เรียนในโรงเรียนเดียวกัน มันแค่ว่าคะแนนผมดีกว่า และสามารถเข้าโรงแรมกรมสอบสวนได้ เขาออกดาวแม่ไป และผมก็ไม่เห็นเขาเป็นเวลานาน แต่ความสัมพันธ์เรายังดี และผมก็ติดต่อเขาให้มาร่วมงาน ผมให้เขาแกล้งเป็นฑูต”
　　เพียงเมื่อหานเซี่ยววอยากพยักหน้าเขาก็ตระหนักถึงสิ่งผิดปกติ”ทำไมแองโกร่าถึงต้องแกล้งเป็นฑูต?เขาแค่พลเมืองธรรมดา”
　　เขาพบจุดน่าสงสัยหากโกโดร่าอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ พวกเขาต้องส่งมืออาชีพมา ทำไมถึงเลือกคนอย่างแองโกร่า?เป็นไปได้ไหมว่าแองโกร่ามีตัวตนอื่น?