The Legendary Mechanic - ตอนที่ 965 สัมผัสจักรกลสมบูรณ

　　ยานอวกาศบรรทุกบัณฑิตจบใหม่ของสถาบันแบล็คสตาร์มาถึงระบบดาวเพื่อพบแบล็คสตาร์
　　ตลอดหกปีที่ผ่านมากองทัพแบล็คสตาร์ได้ลงทุนทรัพยากรไปมากและสร้างศูนย์ใหญ่ที่สองในระบบดาวซิกม่า มันคือป้อมปราการอวกาศขนาดมหึมาที่สร้างโดยป้อมปราการจักรกล 7 อันและทหารจำนวนจำนวนมาก ศูนย์ใหญ่ใหม่แห่งนี้เรียกว่า’วังแบล็คสตาร์’
　　ยานอวกาศมาถึงตำแหน่งที่กำหนดไว้บนแผนที่ดาวและวังแบล็คสตาร์ก็ปรากฏบนหน้าต่างพวกเขา เมื่อเห็นโครงสร้างอันยิ่งใหญ่ ปากของนักเรียนหลายคนก็อ้ากว้าง
　　วังแบล็คสตาร์ยิ่งใหญ่อลังการยิ่งกว่าเกาะมังกรซึ่งลอยอยู่เหนือดาวอความารีนซะอีก!
　　ป้อมปราการจักรกลทุกแห่งมีวงแหวนดาวเทียมของตัวเองล้อมตรงกลางไว้เหมือนระบบดาวขนาดเล็ก
　　ตรงกลางของโครงสร้างเป็นทรงกลมขนาดมหึมามันเป็นสีเงิน-ดำ ผิวเรียบเหมือนกระจก มันเป็นเหมือนดาวสีดำ
　　ทุกคนยอมรับการตรวจสอบความปลอดภัยก่อนยานจะจอดที่ท่าวินาทีที่เนโร่ลงจากยาน เขาก็เห็นคนคุ้นหน้าทันที
　　“ลุงเฟย์ดิน?!”เนโร่ดีใจมากและรีบวิ่งไป
　　“ว่าไงเนโร่”เฟย์ดินยิ้มและลูบหัวเขา
　　“ลุงมาที่นี่เพื่อรอผมหรือเปล่า?”
　　“ใช่สิเราไม่ได้เจอกัน5-6ปีแล้ว เธอโตขึ้นมากเลยนะ”เฟย์ดินลูบหัวเนโร่พลางคร่ำครวญ”น่าเสียดาย เธอไม่สูงขึ้นเลย”
　　“..อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยครับ”
　　ใบหน้าของเนโร่ดำมืดการตัวเตี้ยเป็นความเจ็บปวดอย่างมากต่อเขา
　　เขามีพลังงานชีวิตของออโรร่าในตัวและยังดื่มยาเลือดมังกรไปบ่อยเขาควรสูงมากและไม่เข้าใจว่าทำไมพัฒนาการเขาถึงช้า พ่อของเขาเองก็ไม่ได้มีพันธุกรรมตัวเตี้ยด้วย!
　　เนโร่มักสงสัยตลอดว่ามันเป็นผลจากความเครียดหรือเปล่าที่ทำให้เขาเตี้ยจนแค้นใจแบบนี้
　　“พูดก็พูดลุงเฟย์ดินยังดูดีเหมือนเดิมเลยนะครับ”
　　เฟย์ดินส่ายหัวและยิ้ม”นี่เป็นปกติภัยพิบัติสามารถควบคุมการเผาผลาญของตัวเองได้ มันง่ายมากที่ฉันจะรักษารูปร่างหน้าตาไว้ หกปีสำหรับฉันก็เหมือนเวลาไม่กี่เดือนของคนทั่วไป”
　　ตอนนี้เองสาวน้อยนักสู้เดินมาข้างเนโร่ มองเฟย์ดินด้วยตาโตและหน้าแดงก่ำ
　　“นี่คือ…”เฟย์ดินมองไป
　　“โอ้ให้ผมแนะนำเอง นี่คือมีอา โมเร็ตโต้ เธอเป็น…เป็น…แค่ก แค่ก เป็นเพื่อนสาวที่สนิทของผม เธอคือหนึ่งในนักสู้ที่เก่งสุดของสถาบัน”
　　“มีอานี่คือลุงเฟย์ดิน สมาชิกขององครักษ์แบล็คสตาร์ เขาคือผู้อาวุโสที่คอยเลี้ยงดูฉันมา เอ๊ะ?ทำไมเธอถึงหน้าแดง?”
　　“ฉันหน้าแดงขนาดนั้นเลยหรอ?!”มีอารีบจับหน้าและเริ่มลุกลี้ลุกลน
　　เธอคือเด็กสาวตัวน้อยที่เนโร่พบตอนวันเปิดเรียนหลังผ่านการฝึกฝนหกปี เธอก็ได้เปลี่ยนเป็นสาวสวย เต็มไปด้วยพลังงาน
　　เมื่อเห็นสาวน้อยอีกคนที่ถูกความงามของเขาครอบงำเฟย์ดินก็เผยสีหน้าหน่ายใจ”สวัสดี ฉันเฟย์ดิน”
　　“สวัสดีค่ะมันนับเป็นเกียรติสำหรับคุณที่ได้พบฉัน..เอ๊ะ ขอโทษค่ะ มันนับเป็นเกียรติของฉัน”จากนั้นหน้าของมีอาก็ยิ่งแดงกว่าเดิม
　　เนโร่มองเฟย์ดินก่อนสลับมองมีอาและรู้สึกขมขื่น จากนั้นเขาก็อดกระแอมเสียงดังไม่ได้ ทำลายการจับมือของทั้งคู่ก่อนเปลี่ยนเรื่อง
　　“แล้วพ่อบุญธรรมอยู่ไหนละครับ?”
　　“เขารู้แล้วว่าเธอจะมาไปหาเขาที่บัลลังก์เขาสิ”
　　“บัลลังก์?”
　　“เอ่อมันคือใจกลางของบอลดำนั่นแหละ”เฟย์ดินหัวเราะ”พูดก็พูด เขาต้องตรวจสอบความคืบหน้าเธอแน่ ฉันจะไม่ช่วยเธอหากเธอไม่ผ่านบททดสอบของเขา”
　　จากนั้นคอของเนโร่ก็หดลงเขานึกถึงความทรงจำอันเลวร้าย”ผมพัฒนาขึ้นมาก พ่อบุญธรรมควรพอใจ”
　　“เธอควรถามเขาด้วยตัวเธอเองอย่าปล่อยให้เขารอนาน เราสามารถคุยกันได้ทีหลัง”เฟย์ดินยิ้มและเดินจากไป
　　เนโร่หันไปมองมีอาและตระหนักว่าเธอยังจ้องไปทางเฟย์ดิน
　　“เขาไปแล้วเธอจะยังมองอะไรอีก?”
　　จากนั้นมีอาก็ถอนสายตาจี้เอวเนโร่อย่างตื่นเต้น”ลุงของนายมีเสน่ห์มาก รอยยิ้มเขาช่างน่าหลงใหลจริงๆ”
　　“ทำไมเธอถึงไม่เคยมองฉันแบบนี้มาก่อน?”เนโร่พูดด้วยความหึงหวง
　　จากนั้นมีอาก็กล่าวอย่างดูถูก”นานแค่ไหนแล้วที่นายไม่ได้ส่องกระจกนายกล้าดียังไงถึงเอาตัวเองไปเทียบกับลุงนาย?”
　　เนโร่พูดไม่ออก
　　หัวใจเขาเจ็บปวดอย่างแท้จริง
　　หลังรู้จักกันมาหกปีพวกเขาก็สนิทกันมาก มีอามีความกระตือรือร้นและเปิดเผยมากกว่าเดิม ทั้งคู่หยอกเล่นกับบ่อยครั้ง แต่ทว่า ความสัมพันธ์พวกเขาก็ดีมาก พวกเขาเหมือนพี่น้อง
　　หลังตรวจสอบเสร็จพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นยานอวกาศลำอื่น ตรงไปบอลดำ
　　เมื่อยานอวกาศพวกเขามาถึงบอลดำรูพรุนบนผิวก็เห็นได้ เหล่านี้คือจุดจอดของยาน และมันก็มีขนาดพอดีกับยานลำนี้
　　ยานอวกาศเข้าสู่วงโคจรและหยุดทั้งสองฝั่งของวงโคจรถูกปิดผนึก และไม่มีท่าเทียบ
　　เพียงเมื่อทุกคนกำลังสงสัยประตูข้างก็เปิด
　　บูม!
　　อนุภาคนาโนนับไม่ถ้วนยื่นออกมาสร้างเป็นท่าจอดตรงหน้าพวกเขา
　　“สร้างขึ้นแบบนี้เลย?”
　　ฉากนี้มีมนต์ขลังอย่างยิ่งต่อนักเรียนทุกคนพวกเขาก้าวไปบนท่าขณะมองซ้ายขวาด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขาตระหนักว่ามีเพียงเส้นทางเดียวที่พวกเขาสามารถเดินได้ และเส้นทางก็ล้อมด้วยกำแพงโลหะผสมสีดำ
　　จากนั้นทุกคนก็มองหน้ากันเดินไปทางทาง
　　เสียงกระแอมลำคอดังขึ้นและทุกคนก็ตระหนักว่าไม่มีใครพูด
　　บรรยากาศยิ่งตึงเครียดทุกคนกลัวต่อสิ่งลึกลับ
　　นักเรียนเหล่านี้เดิมตื่นเต้นมากที่จะได้พบผู้อยู่เหนือแต่ความตื่นเต้นนี้ก็กลายเป็นความกังวลและกลัว
　　แม้พวกเขาจะยังไม่ได้พบแบล็คสตาร์พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากทุกทิศทาง
　　หลังเดินอยู่นานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงสุดทางและมาถึงห้องโถงทรงกลมขนาดใหญ่.novel-lucky.
　　ตรงกลางโถงคือแท่นบัลลังก์จักรกลเทพพลังจักรกลสีทองฟ้าสามารถเห็นนขยายจากฐานของบัลลังก์ได้
　　ชายชุดดำนั่งบนบัลลงก์โดยใช้แขนหนุนหัวราวกับกำลังอยู่ในห้วงความคิด
　　เพียงแค่เหลือบมองสายตาของเขาก็ทำให้ทุกคนขาอ่อนยวบได้
　　“ท่านแบล็คสตาร์”
　　“นี่คือแรงกดดันของผู้อยู่เหนือ?น่ากลัวมาก…”
　　หลายคนอดกลืนน้ำลายไม่ไดคิดที่จะถอย
　　ก่อนพวกเขาจะมาพวกเขาตั้งตารอที่จะได้พบผู้อยู่เหนือ แต่ตอนนี้ หลายคนตระหนักว่านี่ไม่มีอะไรมากกว่าฝัน
　　“พ่อ..บุญธรรม”เนโร่ทักทายอย่างระมัดระวัง
　　มันผ่านมาไม่กี่ปีหลังเราพบกันครั้งสุดท้ายแต่พ่อบุญธรรมกลับน่ากลัวขึ้นมาก
　　แต่ทว่าหน้าตาเขาไม่ได้เปลี่ยน เขายังดูหล่อเหมือนหกปีเอน
　　เนโร่ยังกล้าเล่นกับเฟย์ดินแต่กลับมีแต่ความเคารพต่อหน้าแบล็คสตาร์ ต่อให้แบล็คสตาร์จะเป็นพ่อบุญธรรมเขาก็ตาม
　　นี่คืออะไร?ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลย?หานเซี่ยวมองสีหน้านักเรียนและขมวดคิ้ว
　　จากนั้นเขาก็ก้มมองบัลลังก์จักรกลเทพและเข้าใจ
　　ฉันเกือบลืมไปว่าสิ่งนี้จะเพิ่มแรงกดดันฉันไม่แปลกใจที่เด็กๆเหล่านี้จะกลัว
　　หานเซี่ยวถอนกลิ่นอายและยืนขึ้นจากนั้นแรงกดดันก็หยาไป
　　“พวกเธอคือผู้สำเร็จการศึกษาชุดแรกของสถาบันในเมื่อเลือกรับใช้กองทัพ ฉันก็จะต้อนรับพวกเธอทุกคนในนามของกองทัพ…”
　　เมื่อได้ยินเช่นนั้นความวิตกกังวลในหัวใจพวกเขาก็หายไป เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแทน
　　หานเซี่ยวกล่าวชมนักเรียนรอบๆก่อนจะให้นักเรียนที่ตื่นเต้นออกไปทิ้งเนโร่กับมีอาไว้
　　เขาเดินลงจากแท่นหานเซี่ยวมองเนโร่และกล่าว”มันไม่ใช่เรื่องแย่ที่เธอเตี้ย ร่างกายเธอเล็ก มันทำให้ศัตรูโจมตีโดนได้ยาก”
　　ปากของเนโร่บิด
　　ทำไมทุกคนถึงชอบพูดเรื่องความสูงเขา?!
　　เมื่อเห็นหานเซี่ยวแซวเขาในลักษณะนี้เนโร่ก็เผยรอยยิ้มผ่อนคลาย
　　“ผมไม่ได้พบพ่อบุญธรรมมานานมากผมคิดถึงคุณ”
　　ฉันไม่ได้คิดถึงนายเลยหานเซี่ยวคิดกับตัวเอง
　　ด้วยตราสังเกตในมือเขาสามารถสอดแนมเนโร่ได้ตลอดเวลา เขายังชัดเจนถึงจำนวนครั้งที่เนโร่เข้าห้องน้ำต่อวัน
　　ตลอดหกปีหานเซี่ยวใช้เวลาส่วนใหญ่ในโลกริบหรี่ เสริมรากฐาน เขาใช้ค่าประสบการณ์ส่วนใหญ่ เพิ่มระดับเขาจนถึง303 ค่าประสบการณ์ที่เหลือใช้ผสานพิมพ์เขียวและทักษะต่างๆ
　　ค่าสถานะเขาไม่เพิ่มขึ้นมากนักแต่กองทัพจักรกลเขาผ่านการอัปเกรดครั้งใหญ่!
　　ดาวทรงกลมสีดำนี้คือเทพจักรกลที่สร้างโดยกองทัพจักรกล!
　　มันคงรูปลักษณ์ของดาวเหมือนแบล็คสตาร์หานเซี่ยวเปิดใช้ทักษะนี้ตลอดและรักษาไว้เป็นเวลานานเพื่อฝึกการควบคุมเทพจักรกลเขา
　　หานเซี่ยวไม่ได้อยู่เฉยเลยเขาได้ตั้งโรงงานมิติและฝึกฝนมันหลายครั้ง
　　ในช่วงหกปีที่ผ่านมาอารยธรรมจักรกลได้พัฒนามาอย่างรวดเร็ว และกว่า80%ของดาวอัครฑูตก็เต็มไปด้วยเมืองจักรกล สิ่งมีชีวิตจักรกลได้อยู่ในรุ่นที่แปดแล้ว
　　เพราะพลังงานเชื้อไฟที่อ่อาแอลงค่าสถานะของสิ่งมีชีวิตจักรกลจึงลดลงอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่รุ่นหกเป็นต้นไป สิ่งมีชีวิตจักรกลในรุ่นหลังเป็นได้แค่’สามัญชน’ และทำหน้าที่เป็นโล่เหล็ก นี่คือข้อจำกัดของอารยธรรมจักรกล
　　สิ่งมีชีวิตจักรกลรุ่นแรกยังเป็นชนชั้นสูงด้วยอาวุธอัครฑูตที่ทรงพลังสุด องค์ประกอบของอารยธรรมค่อยๆกลายเป็นเหมือนโครงสร้างอารยธรรมทั่วไป สามัญชนคือส่วนใหญ่ของอารยธรรม และสิ่งมีชีวิตจักรกลก่อนรุ่นหกก็เป็นเหมือนผู้ใช้พลัง
　　เผ่าแบล็คสปิริตยังย่อยความรู้อยู่เทียบกับหกปีก่อน เผ่าแบล็คสปิริตรวบรวมความสำเร็จได้บ้างและเริ่มกระจายความรู้ไปยังสมาชิกเผ่าอื่นๆ ผลของเครือข่ายจิตเริ่มแสดง
　　เผ่าทั่วไปต้องสอนโดยใช้ตำราแต่เผ่าแบล็คสปิริตสามารถถ่ายทอดความรู้เข้าจิตได้โดยตรง
　　กองทัพพัฒนาขึ้นเรื่อยๆและแผนศึกษาก็เริ่มพัฒนาโดยมีการสร้างสถาบันเพิ่ม นักเรียนชุดแรกได้จบการศึกษาแล้วและก็คือกลุ่มของเนโร่
　　จากนั้นหานเซี่ยวก็สำรวจเนโร่ก่อนมองมีอา
　　เมื่อเห็นเช่นนั้นเนโร่ก็เข้าใจเจตนาหานเซี่ยวผิดและรีบแนะนำเพื่อนเขา”นี่คือมีอา เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นผม เธอทรงพลังมาก”
　　“สะ..สวัสดีค่ะ…เอ่อท่านแบล็คสตาร์”
　　มีอาประหม่ามากความรู้สึกที่แบล็คสตาร์มอบให้เธอนั้นแตกต่างกับเฟย์ดินโดยสิ้นเชิง
　　เฟย์ดินทำให้เธอรู้สึกเหมือนสาวน้อยที่กำลังมีความรักแต่แบล็คสตาร์ทำให้เธอเต็มไปด้วยความเคารพ
　　“ฉันรู้จักเธอเธอมีศักยภาพมาก”
　　หานเซี่ยวจำผู้ติดตามของฮีล่าคนนี้ได้หลายปีก่อนดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจนัก
　　“ขอบคุณค่ะ”มีอารู้สึกดีใจเธอไม่เคยคิดว่าคนใหญ่คนโตอย่างแบล็คสตาร์จะมารู้จักเธอ
　　“รอด้านนอกก่อนฉันมีเรื่องต้องคุยกับเนโร่”
　　“ค่ะ.”
　　จากนั้นมีอาก็มองเนโร่และออกห้องไป
　　หลังเห็นมีอาจากไปหานเซี่ยวก็เริ่มแกล้งเนโร่
　　“ไม่เลวเลยนะ”
　　ใบหน้าของเนโร่แดงก่ำเขาพูดตะกุกตะกัก”มะ…ไม่ใช่อย่างนั้นนะ..”
　　“เอาละไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟัง”หานเซี่ยวกล่าวขัด”มันก็นานแล้วที่ฉันไม่ได้พบเธอ ขอฉันตรวจสอบความคืบหน้าหน่อย หากเธอเอาแต่ออกเดทและไม่เรียนละก็!”
　　ขณะกล่าวเช่นนั้นเขาก็ไม่รอให้เนโร่ตอบและแทงเขา
　　เมื่อเปิดหน้าต่างสถานะหานเซี่ยวก็พยักหน้า
　　ศักยภาพของเด็กคนนี้ไม่เลวเลยเขามีพลังของเกรดC+แล้วและควรมาถึงเกรดBก่อนอายุ20ปี
　　เขาก้มมองส่วนความสามารถและดวงตาของหานเซี่ยวก็สว่างวาบ
　　สัมผัสจักรกลของเนโร่กลายเป็นสัมผัสจักรกลสมบูรณ์แล้ว!
　　กระเทียมหอมที่เขาปลูกมานานสุกดีแล้ว!
　　มันใช้เวลาเกือบสิบปีในการพัฒนาความสามารถดังกล่าวมันไม่ง่ายเลยจริงๆ!
　　หานเซี่ยวดีใจมากและตบไหล่เนโร่อย่างแรง
　　“ไม่เลวไม่เลว!ฉันพอใจกับความก้าวหน้าของเธอมาก!’
　　เนโร่รู้สึกเหมือนไหล่กำลังจะหัก”ขอ..ขอแค่พ่อบุญธรรมพอใจก็พอครับ”
　　หานเซี่ยวอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มเนโร่เล่น
　　ฉันรู้สึกตื้นตันใจจริงๆ!
　　กระเทียมต้นนี้สุกแล้วและหานเซี่ยวก็แค่ต้องคิดว่าควรเก็บมันอย่างไร!
　　เรย์โนลปฏิเสธที่จะมอบภารกิจให้เขาแต่เนโร่นั้นแตกต่าง เนโร่มีประกายโชคและเพิ่งเริ่มต้นชีวิต ต้องมีโอกาสกระตุ้นภารกิจอีกมากแน่ๆ
　　หากไม่เขาก็สามารถโยนเนโร่ไปตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายได้
　　ตามประสบการณ์ของหานเซี่ยวตราบเท่าที่เนโร่มาขอความช่วยเหลือจากเขา ต้องมีโอกาสกระตุ้นภารกิจแน่
　　แต่ทว่าเขาต้องการเหตุผลที่จะทำแบบนั้น
　　การฝึกต่อสู้ฟังเหมือนแผนการที่ดีหานเซี่ยวคิดกับตัวเอง
　　หากนั่นไม่พอหานเซี่ยวก็ต้องเคลื่อนไหวแบบเอาจริง ศักยภาพของเนโร่สูงกว่าเรย์โนล หานเซี่ยวสามารถเลี้ยงเนโร่ต่อไปได้…และทุบตีเขาต่อสาธารณะ!
　　ความคิดต่างๆวิ่งผ่านหัวเขาและหานเซี่ยวก็มองเนโร่ด้วยสายตาชั่วร้าย
　　เจ้าตัวน้อยมีนรกที่แท้จริงกำลังรอนายอยู่ นายจะรู้ว่าชีวิตวัยเรียนนั้นสนุกสนานแค่ไหน
　　เม่อสังเกตเห็นรอยยิ้มของหานเวี่ยวเนโร่ก็รู้สึกไม่ดี
　　ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่ดีแบบนี้?
　　จากนั้นเนโร่ก็ลูบหัวกล่าวอย่างระมัดระวัง”พ่อบุญธรรม ผมมีเรื่องที่ต้องขอให้ช่วย”
　　ดวงตาหานเซี่ยวเป็นประกาย
　　ว้าว!
　　ดูเขาสิเขาขอความช่วยเหลือเร็วจริงๆ มันดีกว่าเรย์โนลมาก
　　“พูดมาเลยเธอต้องการอะไร?”หานเซี่ยวถามอย่างมีความสุข
　　“มีอาเป็นนักสู้และมันเจ็บมากตอนเธอทุบตีผม”เนโร่กล่าวเสียงเบา”ผมอยากเรียนวิธีการเป็นรถถัง พ่อบุญธรรมคือปรมาจารย์ในด้านนี้ ช่วยสอนผมหน่อยได้ไหมครับ?”
　　“ไสหัวไป!”