The Lord’s Empire - ตอนที่ 860

ดวงตาคู่นั้นไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ เพียงแค่มองไปยังจ้าวฝูอย่างสงบ

จ้าวฝูรู้สึกอึดอัดที่จู่ ๆก็ถูกมองเช่นนี้ แม้ว่าดาบเล่มนี้จะไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่จ้าวฝูก็ไม่ชอบดาบเล่มนี้มากนัก เขาไม่รู้ว่ากลุ่มลึกลับนี้เป็นใครและทำไมพวกเขาถึงมอบวิฬาร์กระจ่างให้แก่เขา

พวกเขารู้ว่าจ้าวฝูไม่ใช่คนใจดีอะไร แล้วทำไมพวกเขาถึงส่งดาบเล่มนี้มาให้เขา? จ้าวฝูไม่ค่อยเข้าใจนัก

ดาบเล่มนี้ไม่เหมาะกับเขาจริงๆ และเขาก็ไม่ต้องการใช้มันเช่นกัน มันทำให้เขารู้สึกอึดอัด และนี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวฝูไม่ต้องการใช้ดาบ ไม่ใช่เพราะคุณภาพของมันไม่ดีพอ ดาบวิฬาร์กระจ่างเป็นหนึ่งในดาบที่มีชื่อเสียงและมีคุณภาพสูงสุดในประเทศจีนทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม จ้าวฝู ไม่ต้องการใช้มัน ไม่ใช่เพราะเขาดูถูก แต่เป็นเพราะเขาเดินไปคนละเส้นทาง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจมอบมันให้กับคนที่เหมาะสมกว่า

ดาบที่จ้าวฝูมีอยู่บางอันก็ไม่เกี่ยวข้องกับความมืด ดาบเซราฟและดาบไม้ราชวงศ์มีแสงสว่างเป็นส่วนประกอบ แต่นั่นเป็นเพียงในแง่ของคุณสมบัติเท่านั้น พลังแห่งจักรพรรดิของจ้าวฝูเป็นหนึ่งในการบังคับบัญชา ดังนั้นแสงสว่างหรือความมืดล้วนไม่สำคัญ ทำให้เขาสามารถใช้มันทั้งหมดได้

อย่างไรก็ตาม ดาบเล่มนี้แผ่ปราณดาบที่เต็มไปด้วยความเมตตา จ้าวฝูไม่ใช่คนจิตใจดี ดังนั้นจึงไม่เหมาะสมกับเขาอย่างยิ่ง

จ้าวฝู วางดาบกลับเข้าไปในกล่องและตัดสินใจดูว่าเขาจะมอบให้ใครได้บ้าง อย่างไรก็ตาม จ้าวฝูรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าดวงตานั้นไม่ได้หายไป – ดูเหมือนว่าจะยังคงอยู่ในใจของเขา มองมายังเขาอย่างสงบ เกิดอะไรขึ้น? เขาไม่เอาดาบคืนเหรอ? ทำไมเขาถึงยังสัมผัสมันได้?

จ้าวฝูรู้สึกแปลกใจมากและมอบดาบให้กับผู้คุ้มกันทันทีและให้เขาหยิบมันขึ้นมาเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ผู้คุ้มกันหยิบมันขึ้นมา เขาก็ส่ายหัวบ่งบอกว่าเขาไม่รู้สึกอะไร สำหรับเขา ดาบเล่มนี้เป็นเพียงดาบธรรมดา

จ้าวฝูยังคงไม่เชื่อและมอบดาบให้กับคนอื่นและเขายังให้คนผู้นั้นแกว่งมันไปมา อย่างไรก็ตาม บุคคลนั้นก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

ตอนนี้ จ้าวฝูมั่นใจแล้วว่า มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้สึกเช่นนั้นเมื่อเขาหยิบดาบขึ้นมา เป็นไปได้มากว่าดาบสามารถมองเห็นตัวตนของเขาได้ แม้ว่าจ้าวฝูจะซ่อนมันจากผู้คนได้ แต่เขาก็ไม่สามารถซ่อนจากมันได้เนื่องจากพวกเขาสามารถมองเห็นส่วนลึกของตน

แน่นอนว่าดาบเล่มนี้ไม่ได้ส่งมาจากฝ่ายลึกลับสักฝ่ายนึงเพื่อทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

จ้าวฝูไม่สามารถจินตนาการได้ว่า ทำไมฝ่ายลึกลับถึงมอบดาบให้เขาเช่นนี้ เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าใครคือกลุ่มลึกลับนี้

บันทึกทางประวัติศาสตร์ได้กล่าวว่า ดาบวิฬารกระจ่างถูกส่งต่อจากคนสู่คนในช่วงราชวงศ์ถัง เสว่เหรินกุ้ยได้รับมาและจากนั้นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์ซ่งใต้ นามหยุนเฟยก็ได้ครอบครองมัน หลังจากที่หยุนเฟยและลูกชายของเขาถูกสังหาร ดาบวิฬารกระจ่างก็หายสาปสูญ

อย่างไรก็ตาม จ้าวฝูรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องเท็จ ตั้งแต่แรกเริ่ม ดาบวิฬารกระจ่างเป็นดาบสำหรับราชา คนธรรมดาหรือแม้แต่แม่ทัพธรรมดาก็ไม่สามารถใช้มันได้ มีเพียงแค่ราชาเท่านั้นที่จะได้รับการยอมรับจากดาบเล่มนี้ อย่างน้อยที่สุดนั่นคือสิ่งที่จ้าวฝูเชื่อ

จ้าวฝูไม่สามารถทำอะไรได้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้และวางดาบทิ้งไว้ก่อนที่จะมองไปยังหญิงสาวและพูดว่า“ ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้าย อย่าเสียใจกับการกระทำของตนเองและอย่าโทษข้า!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หญิงสาวทุกคนก็พูดอย่างดีใจ “ขอบคุณ!”

มีบางคนเช่นนางแบบคนก่อนหน้านี้ พูดอย่างเย็นชา“ เพื่อประโยชน์สูงสุดของเจ้า ห้ามพูดอะไรไม่ดีกับพวกเราให้ผู้สืบทอดมรดกต้าฉินได้ยิน ไม่เช่นนั้น ข้าจะบอกสิ่งที่เจ้าพูดถึงเขาไป ปิดปากกันและกัน!”

“ ตราบใดที่ไม่มีใครพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรา ด้วยรูปลักษณ์และสถานะของเรา ข้าแน่ใจว่าผู้สืบทอดมรดกต้าฉินจะชอบเราตราบเท่าที่เจ้าไม่พูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรา!”

จ้าวฝูไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ก่อนหน้านี้เขาเคยจินตนาการถึงการอยู่ร่วมกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อน แต่นี่เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ชายหรือผู้หญิงทั่วไป

ในท้ายที่สุด จ้าวฝูก็ทำได้เพียงนำพวกเขาไปยังต้าฉินเท่านั้น เนื่องจากทุกภูมิภาคเชื่อมต่อกันแล้ว การเดินทางจึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด

“ ตอนนี้พวกเจ้าอยู่ในต้าฉินแล้ว!”

หลังจากผ่านช่องทางเทเลพอร์ตแล้ว จ้าวฝูก็พาหญิงสาวเหล่านี้ไปยังนครต้าฉิน เมื่อมองไปที่อาคารขนาดใหญ่และถนนที่กว้างและคึกคัก พวกเธอรู้สึกประหลาดใจในทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เห็นฉากนี้ แม้แต่รายการโทรทัศน์ก็ไม่สามารถสื่อถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิได้ดีเท่าการเห็นของจริง

มีคนพาจ้าวฝูและเหล่าหญิงสาวไปที่ราชวัง และในขณะที่เขากำลังคิดถึงนางบำเรอเหล่านี้ เขาจำได้ว่าพวกเขาบางคนเย็นชาและเย่อหยิ่งแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่สาวนางแบบและเชิดคางของเธอขึ้น

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในวังของต้าฉิน ดังนั้นจ้าวฝูจึงไม่รั้งตัวเองไว้ แต่เขาทำให้หญิงสาวทุกคนตกใจมาก พวกเธอทั้งหมดเป็นของขวัญให้กับผู้สืบทอดมรดกต้าฉิน และตอนนี้พวกนางก็เป็นของเขาแล้ว  จ้าวฝูเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของผู้สืบทอดมรดกต้าฉินแต่เขากล้าที่จะทำเช่นนี้กับพวกนางได้ยังไง

จ้าวฝูผู้นี้กล้าหาญเกินไป! ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือภายในพระราชวัง – เขาไม่กลัวโนฆ่าตายหรือ? เขาโง่เกินไป! หญิงสาวทุกคนตกตะลึงเมื่อสังเกตเห็นความเคารพของทุกคนต่อจ้าวฝู

นางแบบตบมือของจ้าวฝูออกอย่างเย็นชาและพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า“ เจ้าทำอะไร!?”

นักร้องสาวรีบเดินเข้าไปหาและพูดว่า“ ไม่มีใครเห็นสิ่งนี้ แต่จ้าวฝู จ้าวอยากตายมากงั้นหรือ? หากเจ้าพยายามที่จะทำอะไรกับเรา ผู้สืบทอดมรดกต้าฉินจะฆ่าเจ้าอย่างแน่นอน!

“ นอกจากนี้ พี่จาง ข้าแน่ใจว่าท่านไม่ต้องการให้ผู้สืบทอดมรดกต้าฉินรู้เรื่องนี้เช่นกัน ทุกคนลองแสร้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นและรอให้ผู้สืบทอดมรดกต้าฉินมา โปรดอย่าสร้างปัญหาใด ๆ !”

จ้าวฝูหัวเราะเบา ๆ นางแบบที่ชื่อว่าพี่จางจ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาไม่ต้องการเอาความเรื่องนี้ต่อ ท้ายที่สุด หากผู้สืบทอดมรดกต้าฉินได้ยินเรื่องนี้ก็คงจะไม่ดีสำหรับเธอเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น จ้าวฝูยื่นมือออกไปและลูบใบหน้าของนักร้องสาว สิ่งนี้ทำให้หญิงสาวทุกคนอ้าปากค้าง – จ้าวฝูดื้อด้านเกินไปและกล้าที่จะทำสิ่งที่ไม่สมควร การจีบหญิงสาวของผู้สืบทอดมรดกต้าฉินครั้งหนึ่งอาจถูกมองข้ามไปได้ แต่นี่เป็นครั้งที่สองและเขาเริ่มไม่ควบคุมตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ

จ้าวฝูไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไป! เป็นเพราะเขาไม่เคยเห็นดารามากขนาดนี้มาก่อน? เขาจะต้องตายอย่างสาหัสแน่นอน ผู้สืบทอดมรดกต้าฉินจะฆ่าเขาแน่นอน!