The rise of the white lotus - ตอนที่ 102 Baddest Bitch

ตอนที่ 102 Baddest Bitch

อบิเกลฝานเปลี่ยนสายตาที่สับสนของเธอไปยังฝามือที่เปิดกว้างของเล็กซี่ และใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ “ อะ โอเค..” อบิเกลยื่นมือออกมาและพยักหน้าตอบตกลง

“ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เป็นแบบนี้” เล็กซี่เอียงศีรษะของเธอและสั่งให้อบิเกลวางมือของเธอไว้ด้วยกันเช่นเดียวกับเธอ และจับมันไว้เหมือนกับที่เธอกำลังทำ

“โอ้” ด้วยความงงงวยว่าทำไมเล็กซี่ถึงถือโทรศัพท์ของเธอแบบนั้น อบิเกลก็ยังคงปฏิบัติตามคำสั่ง เมื่อฝามือของเธอวางเข้าหากัน เล็กซี่ก็ส่งมันไปหาเธออย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอกลัวว่า จะทำให้โทรศัพท์ของเธอบาดเจ็บ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ไม่เพียงแต่อบิเกลแต่ยังรวมถึงเช่อเตียหยูและคนอื่น ๆ ก็สับสนกับการกระทำที่ดูโง่งมของเล็กซี่ เธอยังปกติอยู่หรือเปล่า? หรืออะไรก็ตามที่เธอกำลังทำอยู่ทำให้หัวของเธอโล่ง?

พวกเขาสังเกตเห็นท่าทางของเธอตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเธอเน้นพวกเขาก็ไม่รู้จะทำตัวอย่างไร แต่ก็ยังให้ความสำคัญกับเธอ

” ขอบคุณ ช่วยถือมันไว้อย่างนั้นเพราะฉันต้องการให้เป็นคาเรกเตอร์” เล็กซี่ยิ้ม ในที่สุดเธอก็ได้พักไหล่และแขนของเธอ หลังจากวิเคราะห์อุบายของเช่อเตียหยู เล็กซี่ก็ตัดสินใจปล่อยให้เธอเป็นแบบนั้นต่อ เพื่อประโยชน์ของเช่อเตียหยูและสำหรับเธอด้วย

ท้ายที่สุด เล็กซี่ก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ กับสิ่งที่เธอได้ยินในตอนนี้ เนื่องจากเธอได้รับภูมิคุ้มกันจากการทุบตีแบบอื่นแล้ว นอกจากนี้แม้ว่าผู้กำกับเฉินจะบอกเธอแล้วว่าเธอได้รับบทนี้ แต่เธอก็ยังต้องการอุ่นเครื่องในกรณีที่พวกเขาต้องการให้เธอแสดงสำหรับบทของฉางเออร์

” เหอะ คิดว่าจะโชคดีจริงๆเหรอ” เช่อเตียหยูหน้าบึงเมื่อเธอไม่อยากเชื่อกับความหนาของใบหน้าเล็กซี่ เธอไม่เพียงแต่ทำตัวชอบธรรมด้วยการหลบหน้า แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจเธอ ดังนั้นเช่อเตียหยูจึงเหน็บแนมอีกครั้ง เพราะเธออยากได้ผลลัพธ์ที่เธอต้องการ ท้ายที่สุดเล็กที่จะต้องตบะแตก และเช่อเตียหยูก็มั่นใจว่าเธอจะทำมันให้เกิดขึ้นได้

“โชคดีเหรอ? อืมวันนี้ฉันค่อนข้างโชคดีนะ – ขอโทษที” เธอทำตรงข้ามกับสิ่งที่เช่อเตียหยูต้องการ เล็กซี่ยิ้มอย่างห่วงใยขณะที่เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย บ่งบอกว่าสาวขี้โม้ควรหลีกทางให้เธอ

อย่างไรก็ตาม เช่อเตียหยูยังคงอยู่ในตำแหน่งของเธอพร้อมกับยิ้มเย้ยหยัน เธอขมวดคิ้วและปรับระดับความเลวร้ายของเธอ เธอพึมพำเบา ๆ มีแค่อบิเกลฝานและเล็กซี่เท่านั้นที่ได้เห็น

“ แย่จังนะ เผอิญครอบครัวของฉันลงทุนในหนังเรื่องนี้ ดังนั้นการออดิชั่นครั้งนี้ก็แค่ทำให้เป็นทางการขึ้นเท่านั้น”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลูกสมุนทั้งสองของเธอก็หัวเราะคิกคักด้วยความดีใจ ราวกับว่าพวกเขารู้เรื่องนี้มาโดยตลอด ในขณะที่เช่อเตียหยูเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ที่จริงเธอไม่ควรที่จะบอกข้อมูลดังกล่าว อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะได้เห็นสีหน้ากังวลของเล็กซี่ เธอยอมทุ่มเท

ในทางกลับกัน ดูเหมือนว่าอบิเกลเธอจะถูกสายฟ้าฟาดในขณะที่ได้ยินคำพูดของเช่อเตียหยู เธอประมวลผลในใจของเธอ เมื่อพิจารณาว่านักลงทุนมีร้อยละสองในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นไปได้ว่าการออดิชั่นนี้เป็นไปเพื่อทำให้ดูเป็นทางการ ดังนั้นชื่อเสียงที่ไม่อาจกล่าวได้ของ อาร์โนลด์เฉินจะยังคงอยู่

ในขณะเดียวกัน เล็กซี่ไม่ได้มีท่าทางที่เปลี่ยนไป ถ้าเธอรู้เรื่องนี้ก่อนที่จะพบกับผู้กำกับเฉินเสียอีก เธอก็คงจะรู้สึกหดหูเช่นกัน อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะจากการสังเกตของเธอตอนได้พบกับผู้กำกับคนดังกล่าวระยะเวลาสั้นๆ เขาใช้ชื่อเสียงของเขาจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เล็กซี่จะมองว่าชายคนนี้จะไม่ทำภาพยนตร์อย่างพิถีพิถันหากความหลงใหลในงานของเขาไม่น่าชื่นชมมากพอ ท้ายที่สุดย้อนกลับไปเมื่อเธอทำงานในวงการบันเทิง เล็กซี่มีความชื่นชมไปที่ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จทุกเรื่อง – แม้แต่คนที่มีการประเมินต่ำเกินไป ดังนั้นนี่จึงเป็นเหมือนรายการถังที่ตรวจสอบแล้วสำหรับเธอ หากเธอมีบทบาทเพียงเล็กน้อยในภาพยนตร์ของอาร์โนลด์เฉิน

“ เธอจะหลีกทางให้สินะ” เล็กซี่ถามพร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ ที่ริมฝีปากของเธอขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้า อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นว่าเตียหยูและลูกสมุนของเธอยังคงยืนกรานด้วยรอยยิ้มและมองอย่างเยาะเย้ย เล็กซี่จึงก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าวและหยุดห่างจากเตียหยูสองก้าว

“ … หรือว่าจะให้ฉันทำให้เธอ?” ในตอนนี้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเล็กซี่ ออร่าเริ่มเปลี่ยนไปอย่างมาก แม้ว่าเธอจะยังคงมีสีหน้าเหมือนเดิม แต่เสียงของเธอก็สือถึงหญิงสาวทั้งสามคนเป็นอย่างอื่นสิ่งนี้ทำให้พวกเขานึกถึงการกดขี่ข่มเหงของเล็กซี่ในอดีต

เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่คุ้นเคยที่เธอได้รับ เล็กซี่ก็กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้งขณะที่เธอโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย “ เช่อเตียหยู…อย่าลืมว่าก่อนที่เธอจะกลายเป็นคนร้ายกาจ ฉันก็เป็นผู้หญิงเลวที่สุดที่เธอไม่ต้องการมีเรื่องด้วย”

หลังจากคำเตือนของเธอ เล็กซี่ก็คงท่าทางของเธอ เธอยิ้ม “ จะถอยออกไปตอนนี้เลยไหม?”

อันที่จริงเล็กอาจมองภาพทับซ้อนตัวตนเก่าของเธอกับสิ่งที่เช่อเตียหยูเป็นในตอนนี้ อย่างไรก็ตามเธอยังอดทนได้ไม่กี่นาทีในการถามอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ และนี่คือคำเตือนที่ดีที่สุดที่เธอสามารถใช้ได้กับเช่อเตียหยู

ท้ายที่สุดถ้าเช่อเตียหยูคนนี้ยังคงใช้ปากของเธอต่อไปในขณะที่ขวางทางของเธออยู่ เล็กซี่กลัวว่าเธอจะตะครุบและเข้าตบอย่างรุนแรง ซึ่งอาจนำไปสู่การฟ้องร้องอีกครั้งและอาจสูญเสียโอกาสในการแสดงในภาพยนตร์ของอาร์โนลด์เฉิน

” ขอบคุณนะ ไปกันเถอะผู้จัดการฝาน อ๊ะ! ระวังโทรศัพท์ด้วยสิ “ เมื่อเห็นว่าเช่อเตียหยูและลูกสมุนของเธอนั้นอ่อนปวกเปียก เล็กซี่จึงก้าวต่อไปปผ่านคนพาลทั้งสาม และก้าวออกไปอย่างไม่ใส่ใจ ในทางกลับกันอบิเกลได้ยินคำเตือนของเล็กซี่ดังและชัดเจน แม้ว่าคำพูดของเธอจะดูไม่ใช่ตัวเธอ แต่ก็ยังคงทำให้รู้สึกหนาวสั่นลงไปถึงกระดูกสันหลัง

นี่คือเล็กซี่หยางที่เธอรู้จักหรือมากกว่านั้น ก็คือบางส่วนของเล็กที่หยางที่เธอเคยรู้จัก เมื่อมองย้อนกลับไป เล็กซี่คงจะตบเช่อเตียหยูอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเหตุนี้ อบิเกลจึงไม่สามารถแยกแยะได้ว่าจะมีอะไรทำให้ประหลาดใจ ระหว่าเล็กซี่ให้คำเตือนหรือการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของเธอกันแน่?

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร อบิเกลก็พอใจที่เห็นหน้าของเช่อเตียหยูซีดลง ราวกับว่าเธอได้แก้แค้นพร้อมกับน้ำเสียงที่น่ากลัวของเล็กซี่ ทำให้เธอนึกถึงวันที่ท้าทายในการเป็นผู้จัดการของเธอ