The rise of the white lotus - ตอนที่ 105 เควสรองเสร็จสมบูรณ์

ตอนที่105 เควสรองเสร็จสมบูรณ์

[ยินดีด้วย! เควสรอง : หางานทําเสร็จแล้ว!]

เควสรอง:

เพิ่มน้ําหนัก 140 ปอนด์ (เสร็จสมบูรณ์)

อวยพรริมฝีปากของคุณด้วยการจูบ (เสร็จสมบูรณ์)

หางาน (เสร็จสมบูรณ์)

รางวัลสําหรับการทํางานทั้งหมดให้สําเร็จ

ทักษะการลดความอ้วนทันที (กลับสู่น้ําหนักเดิม 136 ปอนด์)

บวก 20 คะแนน! ให้คู่มือ

คู่มือระบบ: ระดับ 2 (45/50)

ทักษะ: ไม่มีทักษะ

ขณะที่เล็กซี่เดินไปยังที่จอดรถของตึก เสียงแจ้งเตือนที่คุ้นเคยจากระบบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอในไม่ช้า เมื่อเห็นสิ่งนี้มุมปากของเธอก็เกิดรอยยิ้มเล็กน้อยเมื่องานอื่นเสร็จสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่ต้องเสียเหงื่อและเอาชนะกล้ามเนื้อเพื่อลดน้ําหนักอีกแล้ว แม้จะรู้สึกว่าเธอไม่เหนื่อยอย่างที่คิด

ภารกิจเดียวที่เหลือคือการทําให้อีธานตระหนักถึงความรู้สึกต่อเธอ ดังนั้นหากไม่มีภารกิจด้านนี้เธอก็สามารถโฟกัสและวางแผนที่จะทําภารกิจนี้ให้สําเร็จได้เช่นกัน เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ตัวเองรู้สึกเพลิดเพลินกับการทํางานให้เสร็จ ราวกับว่ามีความรู้สึกดีใจแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอทํางานสําเร็จ ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นการบําบัดที่มีประสิทธิภาพในการก้าวไปข้างหน้า นั่นคือการบําบัดแบบที่เธอยังไม่รู้ตัว

“ เล็กซี่หมายความว่ายังไง? คุณรู้เหรอว่าผู้กํากับเฉินอยู่ที่นั่น” อบิเกลฝานจับตัวเธอได้อย่างเร่งรีบ เธอยังคงถือโทรศัพท์ของเล็กซี่ด้วยความระมัดระวัง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่เพียงแต่ผู้กํากับเฉินจะให้บทบาทฉางเออร์กับเล็กซี่ แต่จากที่ได้ยินว่าเขาพูด ราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจล่วงหน้าแล้ว จากมุมมองของเธอแม้ว่าเล็กซี่จะแสดงบทบาทได้ดี แต่เธอจะรู้ก่อนหรือไม่ว่าบทบาทนั้นได้ถูกตัดสินไปแล้ว?

” หืมมม “ เล็กซี่ฮัมเพลงเพื่อตอบคําถามของผู้จัดการของเธอ อันที่จริงเธอรู้สึกได้ถึงการปรากฏตัวของผู้กํากับเฉิน ดังนั้นเธอจึงเลือกแสดงท่าทางของฉางเออร์ และต่อด้วยการแสดงของเธอ ในการออดิชั่นบางส่วนของเธอ ด้วยเหตุผลบางอย่าง เล็กซี่ก็รู้สึกหวาดหวั่นกับความรู้สึกของเธอที่เพิ่มขึ้น

ก่อนหน้านี้ที่ได้กลิ่นจาง ๆ ของอีธานอย่างที่เธอไม่สังเกตเห็นมาก่อน และตอนนี้กับผู้กํากับเฉินและกลุ่มของเขาก็ปรากฏตัวขึ้น ถ้าเล็กซี่ไม่มีอาการผิดปกติเหล่านี้ เล็กที่จะไม่รู้ด้วยซ้ําว่าผู้กํากับเฉินอยู่ที่นั่น

เมื่อถึงรถขนาดกะทัดรัดสีดําของอบิเกล เล็กซี่ก็หันร่างของเธอไปเผชิญหน้ากับอบิเกลที่อยู่ข้างหลังเธอ “ส่งมาให้ฉัน” เล็กซี่ชี้ไปที่โทรศัพท์แสนล้ําค่าที่ชูรูใช้เป็นเตียงนอน

“ โอ้…นี่” เธอทําตามคําสั่งอย่างระมัดระวัง อบิเกลเฝ้าดูเล็กซี่เปิดฝ่ามือของเธอจากนั้นวาง มือจากนั้นจึงเชื่อมต่อ ขณะที่รอให้เธอส่งโทรศัพท์ยังคงสับสนในเหตุผลที่เล็กซี่ปฏิบัติต่อโทรศัพท์ ของเธอราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่เปราะบางที่สุด แต่อบิเกลผ่านเลือกที่จะไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้และ จับโทรศัพท์อย่างระมัดระวังเหมือนเด็กแรกเกิด

“ ขอบคุณ…” เล็กซี่พึมพําขณะที่เธอจ้องมองเบา ๆ เมื่อเธออุ้มชูรู ในสายตาของคนที่มองไม่เห็น เล็กซี่ก็เหมือนแม่ที่อุ้มลูกของเธอ แต่นั่นไม่ใช่อย่างนั้นเพราะพวกเขามองไม่เห็นซูรูและมีเพียงโทรศัพท์เท่านั้นที่มองเห็นได้!

ในขณะที่พวกเขาเข้าไปนั่งในรถ ด้วยความประหลาดใจของอบิเกล เล็กซี่นั่งอยู่ที่เบาะนั่งผู้โดยสารด้านหน้าไม่ใช่ที่ด้านหลัง เมื่อมองย้อนกลับไปเล็กซี่ที่ปฏิบัติต่อเธออย่างเป็นปกติ ในการให้เธอเป็นคนขับและเธอจะไปที่เบาะหลังโดยอัตโนมัติ อย่างไรก็ตามคราวนี้เล็กซี่ขอให้เธอเปิดประตูผู้โดยสารด้านหน้าให้กับเธอซึ่งอบิเกลก็ทําตาม

เมื่อมองไปที่เล็กซี่ เธอเห็นเล็กที่วางโทรศัพท์ไว้บนตักก่อนจะค่อยๆเลื่อนโทรศัพท์ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างบนที่เธอไม่ต้องการรบกวน

“อ่าโอเค..?อบิเกลฝานเกาขมับด้วยนิ้วชี้ ขณะที่เธอจําได้ว่าเล็กซี่พูดก่อนหน้านี้ว่า “ทําเป็นว่าคุณไม่เห็นอะไร” ไม่ว่าเล็กซี่จะผ่านอะไรมา อบิเกลผ่านก็รู้ว่าเธอจะผ่านช่วงนี้ในชีวิตของเธอไปแล้ว ท้ายที่สุดทุกคนก็แปลกไปในบางครั้งและนี่อาจเป็นวิธีของเล็กซี่ในการเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองจากวิกฤตทางอาชีพของเธอ

ในขณะเดียวกัน เมื่อเล็กซี่ปกป้องเกี้ยวที่หลับใหลได้สําเร็จ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เธอเดาได้ว่าอบิเกลต้องมีความคิดแปลก ๆ เกี่ยวกับเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจน้อยลง หลังจากนั้นเธอก็ได้รับบทนี้ในขณะที่ดูแลชูรูได้

เมื่อความเงียบปกคลุมอยู่ภายในรถโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คําเดียว ในที่สุดเล็กซี่ก็ทําลายความเงียบที่ทําให้สียงในหูอื้ออึง ด้วยคําพูดนิ่งสงบ “ งั้นแปลว่าคุณโดนไล่ออกเหรอ?”

“ไม่ใช่นะ! หลังจากได้ทรัพยากรทั้งหมดที่ฉันและคุณหามาด้วยความอุตสาหะ พวกเขาต้องการให้ฉันยอกงานทั้งหมดให้กับดาราคนอื่น! เมื่อฉันปฏิเสธไป เอเจนซี่ก็พยายามข่มฉันและมอบหมายให้ฉันดูแลศิลปินที่ไม่มีความสามารถ ฉันก็เลยลาออก! ตอนนี้พวกเขายังบอกว่ะวกเขาเป็นคนไล่ฉันออก เพราะฉันประพฤติตัวไม่ดี! “ เมื่อนึกถึงข้อมูลของเช่อเดียหยู มือของอบิเกลที่จับพวงมาลัยก็แน่น ขณะที่เธอขบฟัน

ย้อนกลับไปตอนที่เล็กซี่เข้าวงการ อบิเกลเป็นคนที่อาสาที่จะดูแลเธอเอง ท้ายที่สุดแล้วถ้าไม่นับปัญหาและทัศนคติต่างๆของเล็กซี่ และภูมิหลังครอบครัวที่ดีของเธอ หญิงสาวเป็นคนมีพรสวรรค์ เธอเชื่อว่าเล็กซี่ไม่ใช่คนที่ชอบอธิบายอะไร และในบางครั้งเธอก็พิสูจน์ว่าเธอถูกต้องแล้วโดยส่วนใหญ่นั้นคิดผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีมีอาเฉินเข้ามาเกี่ยวข้อง

โดยไม่คํานึงถึง อบิเกลผ่านสามารถพูดได้ว่า แม้จะปวดหัวหลายครั้งจากเล็กซี่ แต่ในที่สุดเธอก็สามารถมองเห็นด้านดีและด้านแย่ของเธอ ดังนั้นแม้ว่าเล็กซี่จะถูกทําลายโดยเรื่องอื้อฉาวที่คลุมเครือ แต่อบิเกลก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาทรัพยากรไว้ให้เธอ แต่สุดท้ายเธอก็ถูกตบกลับ ด้วยความจริงที่ว่า เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของบุคคลที่มีอํานาจเช่น หลิว คอปเปอเรชั่น

“ อย่างนั้นเหรอ ” เมื่อมองไปที่ความรู้สึกไม่สบายใจของอบิเกลฝาน เล็กซี่พยักหน้าเล็กน้อย ด้วยความเข้าใจโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกที่สงบของเธอ เธอกล่าวเสริมขณะปลดล็อกโทรศัพท์

“ แล้ว…ทําไมคุณไม่ทําเอเจนซี่เป็นของตัวเองล่ะ”