The rise of the white lotus - ตอนที่ 116 กำหราบหัวใจ

ตอนที่ 116 กำหราบหัวใจ

ภาพยนตร์เรื่อง กำหราบหัวใจ เป็นเรื่องราวในโลกแฟนตาซีแห่งอนาคตที่เทคโนโลยีขั้นสูงเข้ามาครอบงำ ตำนานเรื่องเล่าชาวบ้านและประวัติศาสตร์ตำนานในอดีตอันไกลโพ้นเกือบจะถูกลืมไปแล้วด้วยการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงจากสิ่งเหล่านี้ในช่วงหลายสิบทศวรรษ และถูกเปลี่ยนแปลงด้วยประวัติศาตร์ล่าสุดของบุคคลบางคนที่ก่อให้เกิดความก้าวหน้าของโลก

ในช่วงเวลานี้หมู่บ้านที่ห่างไกลมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ ซูอิ่งเยว่ เป็นหนึ่งในคนที่หายากที่ยังคงมีความสุขกับนิทานเหล่านี้ซึ่งถูกเล่าสู่กันฟังจนน่าเชื่อถือ เธอเป็นที่รู้กันว่าเป็นเด็กสาวอัจฉริยะที่มีความสามารถพิเศษและมีจิตใจเมตตา

อย่างไรก็ตาม ซูอิงเยว่าเกิดมาโดยไม่มีสถานะหรือความมั่งคั่ง ดังนั้นโอกาสสำหรับเธอจึงมีจำกัด โชคดีที่ความพากเพียรพยายามที่จะเรียนในตัวเมือง ซูอิงเยว่สอบผ่านและได้รับการตอบรับในมหาวิทยาลัยที่โดดเด่นที่สุด

ก่อนวันที่ยิ่งเยว่จะเดินทางไปยังตัวเมือง เธอมองขึ้นไปในท้องฟ้าที่สดใส เธอยกมือขึ้นราวกับจะยื่นมือออกไปจับ

“ แย่จังนะ ฉันไม่สามารถฉลองเทศกาลไหว้พระจันทร์ที่นี่ได้แล้ว” ริมฝีปากของเธอม้วนเป็นรอยยิ้มหวาน เพียงแค่คิดว่าพรุ่งนี้ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไป

จากนั้นหญิงสาวก็ยนคิ้วเพราะครู่หนึ่งเธอเห็นเมฆเคลื่อนไหวอย่างผิดปกติเมื่อลมพัดผ่านเธอ

เธอหรี่ตาขณะมองดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงและประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ดวงอาทิตย์ถูกปิดกั้นโดยดวงจันทร์อย่างช้าๆ ที่ทำให้บางส่วนของโลกมืดลง

สุริยุปราคาเกิดขึ้นเป็นดวงตาขนาดใหญ่ ราวกับว่ามันกำลังมองตรงมาที่เธอ มันน่าสนใจ แต่เธอก็รู้สึกหวั่น ๆ ในเวลาเดียวกัน

เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ซูอิงเยวรู้สึกกดดันเมื่อได้เห็นมัน เธอส่ายหัวเพื่อละความสนใจจากมันขณะที่เธอหันกลับไปที่บ้านของเธอ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอหันไปที่นั่นเธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหญ้าขึ้นสีเขียวเธอแต่งกายด้วยเสื้อผ้าโบราณที่คนสมัยนี้ลืมไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีความโน้มเอียงไปทางคติชนและประวัติศาสตร์อันไกลโพ้นของประเทศของพวกเขา อิงเยว่ก็คงไม่รู้สึกกลัว

เธอก้าวอย่างระมัดระวัง อิงเยว่ก็เข้ามาใกล้มากขึ้น ด้วยอยากรู้อยากเห็นผู้หญิงคนนี้และเธอยังหายใจอยู่หรือไม่ เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามของผู้หญิงคนนั้นเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ซูอิงเยว่ย่อตัวลงและจับตัวของเธอ

อย่างไรก็ตามในขณะที่นิ้วของเธอสัมผัสกับผู้หญิงคนนั้น การสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก็ไหลผ่านเส้นเลือดของเธอซึ่งทำให้เธอปล่อยข้อมือของผู้หญิงที่หมดสติทันที

* อ้าาาา *

ทันใดนั้น หญิงสาวสวยที่ไม่รู้จักก็อ้าปากค้างเมื่อดวงตาของเธอเปิดขึ้นในทันที ในทางกลับกันซูยิ่งเยว่เขย่าตัวและก้นของเธอก็ล้มลงบนพื้นหญ้า

ผู้หญิงคนนั้นรีบลุกขึ้นนั่ง และตรวจร่างกายก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

” ฉันทำมันเหรอ?” เธอกล่าวอย่างไพเราะ เมื่อรู้สึกถึงร่างที่อยู่ใกล้เธอผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้ว เธอพินิจพิเคราะห์อย่างละเอียดของหญิงสาวที่ตกใจ ซึ่งทำให้คิ้วของเธอถูกถักทอด้วยชุดสีขาวธรรมดาของเธอ

” สาวน้อย ทำไมเจ้าถึงออกมาที่นี่ตัวเปล่า?”

“เอ่อ?” สวีหยิงเยว่ไม่สามารถเข้าใจคำพูดของผู้หญิงแสนสวยได้

โดยไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนี้มีเสื้อผ้าอยู่ในมือซึ่งทำให้ดวงตาของซูอิงเยว่เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

“ นี่ คุมตัวเอาไว้สิ”

ซูยิ่งเยว่ไม่สามารถขยับตัว และยอมรับความเอื้ออาทรของเธอกับสิ่งที่เธอเห็นมาจนถึงตอนนี้หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นการแสดงออกที่หวาดกลัวของเธอ ก่อนที่จะพยุงตัวเองขึ้นยืนและก้าวไปยังหญิงสาวที่งุนงง

เธอค่อยๆวางเสื้อคลุมสีขาวที่ออกแบบมาอย่างดีไว้ที่ไหล่ของเธอ และพูดว่า ” สาวน้อย เจ้าเคยรู้สึกอยุติธรรมกับการกลายเป็นคนหยาบคายตั้งแต่อายุยังน้อยหรือไม่?”

ผู้หญิงคนนั้นตบไหล่ของซูอิงเยว่อย่างหลงใหล ราวกับจะปลอบโยนหญิงสาว เธอกล่าวเสริมว่า “โลกนี้ไม่เท่าเทียมกันมาโดยตลอด … อนิจจา เจ้าต้องให้คุณค่ากับชีวิตของเจ้าเป็นอย่างน้อยที่สุด”

ด้วยประโยคดังกล่าว ผู้หญิงคนนั้นยืนจากตำแหน่งของเธอและไม่สนโลกใดๆ เธอหันไปรอบๆ อย่างใจเย็นและเริ่มก้าวไปหาพระเจ้าโดยรู้ว่าอยู่ที่ไหน

ก่อนที่เธอจะไปผู้หญิงคนนั้นหันกลับไปมองเล็กน้อย “ เจ้าเคยเห็นโฮ่วอี้หรือไม่?”

“ฮ โฮวอี้?”

“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้ แต่ถ้าเจ้าเจอเขา เช่นนั้นโปรดบอกเขาด้วยว่าข้าภรรยาของเขาฉางเออร์ได้ลงมาจากวังของข้าเพื่อมาพบเขาแล้ว” ด้วยข้อความดังกล่าว ฉางเออร์จากไปในขณะที่เสื้อผ้าและผมสีดำยาวสลวยของเธอปลิวไสวอย่างสวยงามในอากาศ ปล่อยให้ซูอิงเยวตกตะลึงอย่างที่สุด

“ คัท!” หลังจากฉากนั้นเสียงดังก้องจองอาร์โนลด์เฉินกล่าวผ่านไมโครโฟนของเขาว่า “ผ่านแล้ว!”

ผู้หญิงที่รับบทเป็นสวีหยิงเยวยิ้มด้วยความพึงพอใจ ขณะที่พวกเขาจบฉากโดยไม่มี NG “ ฟู่วว ฉันไม่ได้คาดหวังอย่างนั้นเลย”

ทุกคนที่อยู่หลังกล้องต่างจมอยู่กับช่วงเวลาที่เล็กซี่อยู่ในฉากโดยไม่รู้ตัว

การแสดงออกที่แตกต่างกันของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนสุดท้ายนั้นสวยงามมากจนพวกเขารู้สึก ราวกับว่าพวกเขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใครและเรื่องราวของเธอเป็นมาอย่างไร

“ฮ่าฮ่าเยี่ยมมาก ริกะ เล็กซี่!” อาร์โนลด์เฉินปรบมือด้วยความยินดีกับการแสดงที่ไร้ที่ติของพวกเธอ

” ขอบคุณค่ะ” เล็กซี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน เมื่อมองไปที่ชรูที่บินมาจากริกะซึ่งรับบทเป็นซูลิ้งเยว่เล็กซี่เลิกคิ้วขึ้นชั่วขณะ

“ชู่ววว !”

สำหรับเธอแล้วรได้รับความช่วยเหลืออย่างดีเยี่ยมเพราะบทสนทนาทั้งหมดที่เธอพูดล้วนถูกโยนมาที่ชูรู ท้ายที่สุดเธอก็เปลือยเปล่าอย่างแท้จริงเพราะไม่มีเสื้อผ้าพันรอบตัว

“เฮ้ เอาล่ะไปฉากต่อไปกันเถอะ!” หลังจากตรวจสอบฉากแล้ว อาร์โนลด์เฉินก็ประกาศและเจ้าหน้าที่ทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเอง

เนื่องจากเล็กซี่ไม่ได้รวมอยู่ในฉากต่อไป เธอจึงมุ่งหน้าไปที่เก้าอี้ของเธออย่างไร้คำพูดซึ่งเธอจะรอถึงรอบสุดท้ายอีกครั้ง ขณะที่เธอเดินไปทางนั้น เอลเลียตกงก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับน้ำดื่มบรรจุขวดในมือของเขา

“ คุณทำได้ดีมาก” เขาชมเชยอย่างใจเย็นขณะยื่นน้ำขวดให้เล็กซี่ เธอเหลือบมองมือของเขาก่อนจะหยิบน้ำ

“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดก่อนที่จะเดินต่อไป เล็กซ์ไม่ต้องการรับมัน แต่กับคนเหล่านี้เธอยอมทำ

เอลเลียตกงวิ่งเหยาะๆและเดินมาข้างๆเธอ ” ไม่มีปัญหาครับ “

” ว้าว เขาจีบคุณเหรอ ” ชูรูเอียงศีรษะไปด้านข้าง ขณะที่เธอพิจารณารายละเอียดด้านข้างของเอลเลียตกง ชูรูกล่าวเสริมด้วยการดมกลิ่นที่คุ้นเคย

” นายภารกิจหลักอยู่ที่นี่หรือเปล่าซู?”

” น้องสาว เธอทำได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ” เล็กที่ส่งกระแสจิตตอบกลับไปในขณะที่เธอคิดว่าเกี้ยวตัวน้อยกำลังพยายามดึงเคล็ดลับนั้นมาใช้กับเธออีกครั้ง

เมื่อเล็กซี่มาถึงเก้าอี้ที่เธอจะพักผ่อน เธอก็หันมาสนใจใบหน้าที่อ่อนโยนและไร้พิษภัยของเอลเลียตกง “ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรจากฉัน แต่ฉันไม่ต้องการความเห็นใจจากคุณหรอกนะคะ”

เนื่องจากมีคนเพียงไม่กี่คน ในที่สุดเล็กก็สามารถใช้ปากของเธอได้ นอกเหนือจากทอริสหลิวและอีธานคู่ เล็กซี่มักจะขับไล่ผู้ชายคนใดก็ตามที่อยู่ใกล้เขตปลอดภัยของเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดเมื่อเขาอยู่รอบตัวเธอ

” เอ่อ ผมแค่อยากแสดงความยินดีกับคุณเองนะ” เอลเลียตกงยักไหล่ดูสับสนกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเธอ

“ใช่ และฉันก็ขอบคุณไปแล้ว คุณจะช่วยรักษาระยะห่างสักหนึ่งช่วงแขนฉันได้มั้ย?”

” อ่าฮะ อยู่ห่าง ๆ เธอซะ “ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของอีธานจากด้านหลังของเล็กซี่ ซึ่งทำให้เธอตัวแข็งในทันที

” ย้ากกกก – นายภารกิจหลักฉันคิดถึงคุณจังเลย !!” ชูรูกรีดร้องของเธอออกมาทันทีและกอดใบหน้าของอีธาน