The rise of the white lotus - ตอนที่ 118 ฉันจองตัวเล็กซี่หยางแล้ว! - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 118 ฉันจองตัวเล็กซี่หยางแล้ว!

“ ฉันเห็นว่านายกลับมาเป็นปกติแล้วใช่ไหม?” เอลเลียตกงร้องเสียงหลงขณะนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่มีชื่อของเขาเขียนอยู่ เมื่อมองไปที่อีธานที่นั่งอยู่ข้างๆเขาเอลเลียตกงสายหัวด้วยความไม่เชื่อ

ก่อนหน้านี้ที่อีธานลากเขามาไกลจากกองถ่าย และเมื่อเขาถามว่าเขาพาเขาไปที่ไหน อีธาน ลูกกล้าพูดว่าจะฝังเขาทั้งเป็น! ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรเนี่ย? เขาควรสงบสติอารมณ์หลังจากห่างหายไปหนึ่งเดือนไม่ใช่หรือ? เอลเลียตกงสันนิษฐานว่าการหายตัวไปอย่างกะทันหันของอีธาน เกี่ยวข้องกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกตามปกติของเพื่อนของเขากับกิจการของตระกูลลู่

อย่างไรก็ตาม อะไรคือแรงจูงใจที่ทําให้เขาอยากตายอย่างกะทันหัน? เขาทําอะไรให้ตัวแสบคนนี้ต้องรบกวนเวลาทํางานของเขากัน? ที่สําคัญกว่านั้นคือถ้าเขามาที่นั่นเพื่อทําตามหาเป้าหมายใหม่ งั้นก็แล้วไป! แค่ปล่อยให้เขาเป็นเหมือนที่เอลเลียตกงต้องฝึกฝนบทและเข้ากับตัวละคร

“เฮ้ ขอถามหน่อยสิ นายว่านายกับคนโง่อีกสองคนนั่น เคยคิดจะเดทกับแฟนเก่าของฉันหรือเปล่า?” อีธานถูคางที่โกนสะอาดแล้วของเขา ในขณะที่เขามีความคิดเหล่านี้อยู่ในจิตใจที่เพ้อเจ้อของเขามาระยะหนึ่งแล้ว เขาแค่สงสัยว่ามิตรภาพของพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใด หากเขาไล่ตามเล็กซี่อย่างแท้จริง

“เอ๊ะ?! แน่นอนสิ!” เอลเลียตยืนยันว่าการไต่สวนนั้นง่ายพอ ๆ กับหนึ่งสองสาม ดวงตาของเขาเบื่อหน่ายมากขึ้นราวกับว่าเขาถามคําถามง่ายๆ

ในทางกลับกันอีธานญ่อ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อในคําตอบของเพื่อนของเขา เขาไม่ได้คาดหวังคําตอบแบบนั้นในขณะที่เขาคิดว่ายังมีความหวังเล็ก ๆ เกี่ยวกับศักดิ์ศรีหลงเหลืออยู่กับพวกเขา อนิจจาเขาคิดผิด ดังนั้นอีธานลู่จึงมองเพื่อนของเขาด้วยความหมั่นไส้ขณะที่เขาตกตะลึง

” อะไรนะ! เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของเรา นายเป็นผู้ชายที่ไม่เคยคิดเรื่องศักดิ์ศรีนี่!”

” นายหมายถึงอะไรกันเนี่ย นายเกือบจะผูกขาดผู้หญิงทุกคนในเมืองแล้วนะ จะปล่อยให้เรามีทางเลือกที่จํากัดหรือไง !” ในเรื่องของน้ําเสียงเอลเลียตกงก็มีเหตุผล นั่นคือบุคลิกเพลย์บอยของอีธานที่รุนแรง

ในอดีตความสัมพันธ์ของอีธานกินเวลาเพียงวันเดียวและในวันถัดมาเขาก็มีผู้หญิงคนอื่นมาด้วย ดังนั้นเพื่อนของเขาจะรู้จักพวกเธอทุกคนได้อย่างไร? เอลเลียตกงพูดต่อด้วยน้ําเสียงเดิม

“นอกจากนี้ความสัมพันธ์ในอดีตของนายทั้งหมดก็เยอะจนน่ากลัว ชิท! นายจําผู้หญิงทุกคนที่นายเดทตั้งแต่แรกได้เหรอ?”

“ โอ้…อย่างนี้นี่เอง” เมื่อได้ยินคําชี้แจงของเอลเลียตกง อีธานลู่ก็พยักหน้าและสงบลงในทันที หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจราวกับว่าเขาได้รับการรู้แจ้งมากยิ่งขึ้น

เขาประกาศอย่างมั่นใจในขณะที่ยกนิ้วของเขาว่า ” ฉันจองตัวเล็กที่หยางแล้ว!”

การประกาศของอีธานสู่คล้ายกับเสียงฟ้าร้องคํารามที่ดังขึ้น ซึ่งทําให้เอลเลียตกงผู้หล่อเหลาต้องขบกราม เขาไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย? หูของเขาไม่ได้หลอกลวงเขาใช่ไหม? เอลเลียตกงรู้สึกที่งอย่างที่สุด เมื่ออีธานลู่เอ่ยอย่างกล้าหาญว่าเล็กซีหยางนั้นเขาจอง! ผู้หญิงคนเดียวกับที่เกือบทําให้มอริสหลิวแทบบ้า! เล็กซี่ที่เรียกพวกเขาว่าขยะและไร้ประโยชน์ด้วย!

แน่นอนว่าเอลเลียตกงจําคําสบประมาทบางอย่างที่เล็กซี่พ่นใส่พวกเขาได้ด้วยสายตาและลิ้นอันเฉียบคม เขาแค่ไม่สนใจเพราะเอลเลียตกงสงบเกินกว่าจะใส่ใจ ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่เคยปฏิบัติต่อการทําร้ายร่างกายด้วยวาจาของเล็กซี่ เพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนเด็กหลงทางที่ไล่ตามมอริส ดังนั้นความอ่อนโยนของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นจึงเป็นไปตามความกรุณาของเขา

แต่ตอนนี้ อีธานคนนี้เพิ่งประกาศว่าเป้าหมายต่อไปของเขาคือเล็กซี่หยาง? เขาเสียสติในขณะที่ค้นหาจิตวิญญาณของเขาใช่หรือไม่?

“อะ – เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?!”

” อ่าฮะ ฉันขอเข้าร่วมชมรมพวกไม่มีศักดิ์ศรีด้วยแล้วกัน นกที่มีขนเหมือนกันก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ!” เมื่อไม่สนใจเพื่อนที่เสียใจของเขาที่อยู่ข้างๆ รอยยิ้มของอีธานก็สว่างขึ้นซึ่งเปรียบได้กับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง เขาเอ่ยต่อ

“ งั้นนายก็ควรรักษาระยะห่างจากเธอตั้งแต่ตอนนี้ ไม่อย่างงั้นล่ะก็…” อีธานหรี่ตาขณะที่เขาทําท่าทางเชือดคอเพื่อเป็นการเตือนเพื่อนของเขา

แม้ว่าจะไม่มีคําตอบของเอลเลียตกงเกี่ยวกับคําถามของเขา แต่อีธานลู่ได้ตัดสินใจแล้ว เขาแค่อยากรู้เกี่ยวกับผลที่ตามมา นอกจากนี้คําพูดส่วนหนึ่งของเพื่อนของเขาก็สมเหตุสมผลจริงๆ ในมุมมองของเขาถ้าเพื่อนคนหนึ่งของเขาชอบใครสักคนที่เขาเดท อีธานลู่จะไม่รังเกียจเพราะเขาไม่มีความรู้สึกกับแฟนเก่าของเขาเลย

นอกจากนี้หากเป็นเช่นนั้น เขาจะให้พรจากใจจริงแทน เช่นเดียวกับมอริสหลิว เขาไม่เคยชอบเล็กซี่มาตั้งแต่แรก และเลือกผู้หญิงคนอื่นมากกว่าเธอ ดังนั้นตอนนี้อีธานลู่จึงปราศจากความผิดที่จะไล่ตามผู้หญิงที่หัวใจของเขาตะโกนเรียกร้อง

“เดี๋ยวก่อน! นายหมายความว่านายจะไล่ตามผู้หญิงคนนั้นเหรอ? นายออกจากความคิดของนายแล้วหรือยัง! นั่นคือพี่ชายมอริสเลยนะ อดีตคู่หมั้นของไอ้บ้าเอ้ย!” เมื่อเห็นว่าอีธานลู่มีความมุ่งมั่นและมั่นใจเพียงใด เอลเลียตกงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด ดังนั้นความก้าวร้าวในน้ําเสียงของเขาจึงเพิ่มมากขึ้น

” แล้วไงล่ะ เขาไม่เคยรักเธอมาก่อน แล้วจะเป็นอะไรไป ถ้าฉันอยากจะถนอมเธอในตอนนี้ล่ะ” คิ้วของอีธานขมวดยังไม่พอใจคําเตือนของเอลเลียตกง เขารู้ข้อเท็จจริงนั้นแล้ว นั่นคือสาเหตุที่เขาต้องเผชิญกับความเครียดอย่างหนัก เหตุผลเพียงพอที่เขาจะอยู่ในวัดนั่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน

อย่างไรก็ตาม ความตระหนักอย่างหนึ่งที่อีธานลุ่มาเข้าใจในขณะที่เขาไม่อยู่ ทําไมมอริสหลิวถึงโกรธเมื่ออีธานเต็มใจรักกับผู้หญิงที่ขาผลักไปที่ขอบหน้าผากัน?

“นั่นไม่ใช่ประเด็น! ผู้หญิงคนนั้นพยายามฆ่าตัวตายเมื่อหลายเดือนก่อนเพราะเหตุนั้นและนายเป็นหนึ่งในหลายคนที่ต้องการไล่จีบเธอ ปลอบใจเธอที่บอบช้ํา แล้วจะทํายังไงต่อล่ะ? ทิ้งเธอไปเหมือนที่นายทํามาตลอดหรอ? นายพยายามจะฆ่าเธอหรือไง? ” ด้วยความคิดที่เป็นเหตุเป็นผล เอลเลียตมองข้ามคําว่า “ถนอม” ของอีธาน เขายังคงโต้เถียงต่อไปในขณะที่เขามองว่านี่เป็นอีกเกม หนึ่งของการแกล้งเพื่อนของเขา อนิจจาเมื่อได้รับการเตือนเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างคิ้วของเอลเลียตก็ยกขึ้นและกลับมาทํางานต่อหลังจากหยุดชะงักไป

“ เดี๋ยวก่อนนะ แล้วเพื่อนคนนั้นของนายไปอยู่ที่ไหน? เธอทิ้งนายหรือเปล่า? นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมนายถึงระบายความหงุดหงิดตอนนี้”

“บัดซบ! ฉันแค่อยากดูแลเธอมั้ย? ฉันไม่ได้พยายามจะฆ่าเธอซักหน่อย แต่กําลังรักษาเธอต่างหาก! และถ้านั่นหมายความว่าฉันต้องเผชิญหน้ากับพี่มอริสเรื่องนี้ งั้นก็ปล่อยให้เป็นไปเถอะ!” อีธานตะคอกกับข้อกล่าวหาทั้งหมดที่เพื่อนของเขาพ่นออกมา ในความเข้าใจของเขา เอลเลียตกําลังทําลายชีวิตรักในอนาคตของเขาอยู่

“ว้าว ช่างเป็นการโต้เถียงที่ดุเดือดจริงๆ – ฉันแค่หวังว่าเล็กซี่จะมาที่นี่เพื่อเป็นสักขีพ ยานในเรื่องนี้นะฮิฮิ… เอาเลย นายภารกิจหลัก เผชิญหน้ากับคําพูดขยะนั่นซะ ฉันจะสนับสนุนนายเอง ” ชูรูซึ่งเป็นเพียงคนเดียวที่เห็นการโต้เถียงของพวกเขา แสดงความคิดเห็นอย่างยินดี เธอพูดถูก อีธานตัดสินใจที่จะจับหัวใจของเล็กซี่ ในตอนที่เขากลับมา เธอกล่าวเสริมว่า

“เกมแมวกับหนูเริ่มได้ … ชู ” เธอหัวเราะคิกคักขณะที่ซูรูคาดการณ์ปฏิกิริยาของเล็กซี่และค่อยๆตระหนักถึงความรู้สึกสับสนของเธอ