The rise of the white lotus - ตอนที่ 124 การตอบสนองของเธอ

ตอนที่ 124 การตอบสนองของเธอ

ทันทีที่อีธานสัมผัสมืออันอ่อนนุ่มของเธอเขาก็จับแนบแน่นแต่เบา ราวกับว่าเขากําลังจับเส้นชีวิตของเขาก่อนที่เขาจะคลายออกเล็กน้อยในทางกลับกันเล็กซี่ไม่ได้หลีกเลี่ยงการสัมผัสของเขาในขณะที่เธอหมกมุ่นอยู่ กับการประมวลผลข้อมูลทั้งหมดที่อีธานลุ่มอบให้

เธอหันกลับมาอย่างช้าๆเพื่อดูสีหน้าขัดแย้งของเขาดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเรื่องราวที่ไม่ได้พูดนับพันที่เขากําลังกลั้นเอาไว้

เมื่อเห็นเช่นนี้ เล็กซี่ก็ลืมสิ่งที่จะพูด เธอรู้ว่าสิ่งนี้กําลังจะมาถึงและเตรียมจะพูดว่า”ไม่” ของเธอทันทีแต่ต่อหน้าเขาความจริงใจความซื่อสัตย์ของเขา … คําพูดง่ายๆที่เล็กที่ควรพูดกลับติดอยู่ในลําคอของเธอ

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมหลอกตัวเองมาตลอด…ผมรู้ว่ามันเสียเวลาแต่ผมไม่สนใจ ผมทําสิ่งต่างๆในแบบของตัวเองมาโดยตลอดเพราะผมเป็นคนเห็นแก่ตัวเล็ก”เขามองตรงไปที่ดวงตาที่อ่านไม่ออกของเธออธานสู่ขบฟันเบา ๆ ขณะที่เขาเปิดเผยด้านแย่ๆของตัวเอง

“ผมไปปาร์ตี้ทั้งคืน ติดพันผู้หญิง ละเลยหน้าที่ความรับผิดชอบ …นั่นคือสิ่งที่ผมทํามาตลอดชีวิตคติประ จาใจของผมคือใช้ชีวิตให้เต็มที่แต่แล้วคุณก็เข้ามา” อีธานถอนหายใจเฮือกใหญ่และกลืนน้ําลายเขารู้สึกได้ว่าเหงื่อของเขาปกคลุมหลังขณะที่เขาพูดต่อ

“ผมเข้าหาคุณด้วยแรงจูงจแย่ แต่ยิ่งผมใช้เวลาอยู่กับคุณนานเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้ว่าผมเป็นผู้ชายที่แย่แค่ไหน”

“ต่างจากคุณที่ยอมรับความผิดและปรับแก้มันได้ … ต่างจากคุณที่ยอมรับและยอมทิ้งคนที่คุณทุ่มเททั้งหัว ใจแม้ว่ามันจะต้องเจ็บปวดต่างจากคุณที่เอาแต่ก้มหน้าอย่างมั่นใจแม้จะมีสายตาแปลกๆและคําวิพากษ์วิจารณ์ที่รุนแรงก็ตาม แต่กลับกัน ผมทําอะไรไม่ได้เลยผมไม่เคยต่อสู้เพื่ออะไรเลย”รอยยิ้มขมขึ้นเกิดขึ้นที่ข้างริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาพูดคําพูดของเขาออกมา

แท้จริงแล้วอีธานญ่มักจะวิ่งหนี้และหลีกเลี่ยงสิ่งที่จะรบกวนความเงียบสงบที่ไร้ความหมายของเขา กระนั้นผู้ หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากจนเกือบจะผลักเธอไปสู่ความตาย แต่หลังจากที่เธอล้มเหลวเล็กซี่ก็เลือกที่จะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง

“แม้ว่าผมจะรู้ว่าผมชอบคุณ แต่ผมก็เลือกที่จะอยู่ห่าง ๆ เพื่อที่จะลืมเพียงเพื่อโน้มน้าวตัวเองว่าผมคิดกับคุณแค่เพื่อนเท่านั้น… แต่แล้วผมก็รู้ว่าคุณเล็กซีคุณเป็นกรรมของผม”

“ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือมันเกิดขึ้นได้อย่างไร… ผมตื่นขึ้นมาวันหนึ่งและหัวใจของผมก็เริ่มเต้นแรงเพียงแค่ความคิดของคุณพระเจ้ารู้ว่าผมต่อต้านและผมไม่อยากทําลายสิ่งที่เรากําลังมีอยู่ในตอนนี้ .. ผมทําไม่ได้! “

“ผมตกหลุมรักและตกหลุมรักคุณทุกวัน” อีธานชะงัก เขาอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่เขารู้ว่ามันจะเป็นการสารภาพที่ไม่รู้จบ

ครูหนึ่งทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่อีธานยังคงจับมือเธอไว้ เมื่อเขาเห็นเล็กซี่จ้องมองลงมาก่อนที่เธอจะค่อยๆดึงมือของเธอออกจากเขา ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็เกิดขึ้นที่หัวใจของเขาราวกับว่ามันถูกแทงด้ว ยกริชอันแหลมคม

เขารู้ว่ามันต้องเกิดขึ้น เขาคิดไว้แล้ว แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าการปฏิเสธอย่างเงียบ ๆ ของเธอจะทําให้เขาเจ็บปวดขนาดนี้ เมื่อมองไปที่มือที่ว่างเปล่าของเขาที่จับเธอก่อนหน้านี้เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเธอที่ลดลง

แท้จริงแล้วเธอเป็นกรรมของเขา ผู้หญิงคนเดียวที่เขาเคยรักไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน และไม่มีคําพูดใด ๆ เธอก็ทําให้หัวใจของเขาแตกสลายภายในเสี้ยววินาที อนิจจาเขาเป็นคนโง่และดื้อรั้น

“อีธาน…ฉัน ฉันไม่คิดว่า -” เล็กซี่กําลังมองหาคําที่เหมาะสมที่จะพูด อย่างไรก็ตามเธอถูกขัดจังหวะกลางคันขณะที่อีธานพูด

“ผมรู้…”

เล็กซี่เงยหน้าขึ้นและพบกับเขา ที่นั่นเธอเห็นอีธานยิ้ม แม้ว่าเธอจะจ้องตาเขามากเท่าไหร่เธอก็สามารถมองเห็นความเจ็บปวดที่อยู่เบื้องหลังได้อย่างชัดเจน ท้ายที่สุดเล็กซี่ก็เห็นสิ่งปกปิดความเจ็บปวดของเธอตอนเมื่อเธอไล่ตามมอร์สหลิวอย่างไม่ลดละ

“ก่อนจะมาที่นี่ ผมหมายถึงก่อนออกจากวัด ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าคุณจะตอบว่าไม่ แต่ผมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเจ็บปวดขนาดนี้ ฮ่า ๆ ” อีธานหัวเราะเบา ๆ ด้วยความขมขึ้นในน้ําเสียงของเขา เขาพูดต่อในขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างไม่เข้าใจ

“ยังมีอีก ผมบอกไปแล้วว่าผมเห็นแก่ตัว และนี่ไม่ใช่เรื่องของค่าถามใช่หรือไม่? ใช่ ผมสารภาพความรู้สึกของผมเพราะผมไม่ต้องการเป็นแค่เพื่อน…ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่น้องสาวนะ “การจ์องมองของเขาอ่อนลงอีธานยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เล็กคิ้วและเลื่อนมือของเขาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

“เล็กซี่ ผมไม่เคยคิดเลยว่าวันที่ผมปรารถนาจะพิสูจน์ตัวเองว่าควรค่าจะมาถึง ผมไม่ได้สมบูรณ์แบบและถึงแม้ว่าผมต้องการผมก็จะไม่มีวันฉันทําร้ายคุณโดยไม่ได้ตั้งใจไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแต่ผมก็จะทําอย่างดีที่สุด คุณ อาจจะไม่ชอบผมตอนนี้และผมจะไม่บอกว่าผมจะรอให้คุณชอบผม … ผมไม่ได้เป็นคนที่พลีชีพและความเจ็บปว ดนี้ตอนนี้ผมแทบจะไม่ได้แขวนคอ …” เขาถอนหายใจเบา ๆ และกลับมาเอ่ยต่อในอีกไม่กี่วินาที

“แต่ผมจะทําให้คุณสังเกตเห็นผม ผมจะไม่นั่งรอ แต่ผมจะทําให้คุณชอบผมให้ได้ … ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ผมจะยังคงพิสูจน์ตัวเองว่าสมควรจับมือคุณและเปลี่ยนนามสกุลของคุณเป็นลู่และจนกว่าจะถึงตอนนั้น…จนกว่าคุณจะแต่งงาน และบางทีถ้าผมล้มเหลวและคุณเจอคนที่ดีกว่า – ผมจะไม่มีวันหยุดรักคุณ”อีธานพูดคําเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มที่แท้จริงบนใบหน้าของเขา แม้ว่าประโยคสุดท้ายของเขาจะเจ็บแต่อีธานก็ถือว่าเป็นเรื่องท้าทายสําหรับใครก็ตามที่แข่งขันกับเขา

เมื่อได้ยินทุกอย่าง ค่าพูดที่ไม่ได้คัดกรองของเขา เล็กซี่คงจะโกหกถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอทําการไล่ตามคนๆหนึ่ง ที่แม้แต่ตัวเล็กเองก็สังเกตว่าตัวเธอนั้นลดระดับตัวเองลงสู่จุดต่ําสุด

กระนั้นอีธานมองว่าเธอมีค่ามาก จนเขาคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรที่จะจับมือเธอ เขาก็ตั้งใจที่จะเปลี่ยนนามสกุลหมายความว่าเขาจริงจังกับเรื่องทั้งหมดนี้ อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะมีท่าทีอย่างไรเล็กซี่ก็ตอบตกลงกับอีธานอ ย่างเงียบ ๆ

ถ้าเขาเต็มใจที่จะพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็น เล็กซี่ก็ต้องการพิสูจน์บางอย่างกับตัวเอง เธอชอบที่จะตอบเขาอย่างมั่นใจด้วยความบริสุทธิ์ใจ และหากเวลานั้นมาถึง ไม่ว่าคําตอบของเธอจะใช่หรือไม่อย่างน้อยพวกเขาก็จะไม่เสียใจ

“เอาล่ะ เป็นไปตามนั้น” ในที่สุดเล็กซี่ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย

“หืม?”

“ฉันบอกว่า ทําให้ฉันเห็นสิ ทําให้ฉันชอบคุณ ให้ฉันคิดถึงคุณตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน ถ้าคุณทําได้ล่ะก็ฉันจะไม่เดทกับคุณเท่านั้น คุณอยากเห็นด้านที่บ้าคลั่งของฉันใช่ไหม? หลังจากที่คุณท่าให้สําเร็จ …คุณจะเห็นว่าในวันรุ่งขึ้นคุณจะมีภรรยาอยู่ข้างๆคุณ”เธอพูดจบในครั้งเดียว