The rise of the white lotus - ตอนที่ 125 จากที่อยากจะจูบคุณ

ตอนที่ 125 จากที่อยากจะจูบคุณ

อีธานจ้องไปที่สายตาที่ไม่เปลี่ยนแปลงของเธอเขากระพริบตาหลายครั้งขณะพยายามเข้าใจสิ่งที่เธอพูด

‘ฉัน – ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?’ ชั่วขณะที่จิตใจของอีธานก็ว่างเปล่าและมีเพียงคําพูดของเธอที่ดังก้องอ ยู่ในหัวของเขา ดวงตาของเขาเคลื่อนผ่านใบหน้าที่สวยงามของเธอพร้อมกับอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ที่วนเวียน อยู่ในใจ

“แต่ขอฉันพูดตรงๆนะ ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบคุณ…ได้ ที่ฉันหมายถึงคือฉันชอบคุณในฐานะเพื่อนเท่านั้น ดัง นั้นอย่าคิดว่าเรื่องนี้จะง่ายเลยฉันสาบานกับพระเจ้าได้ อีธานลู่…” เล็กซี่กระแอมในลําคอและเริ่มพูดถึงเงื่อนไขและคําเตือนของเธออย่างไรก็ตามอีธานลู่แทบจะไม่สามารถจดจ่อกับคําพูดของเธอได้แม้ว่าจะมีใจความสําาคัญก็ตาม

เล็กซีกอดอกขมวดคิ้วของเธอไว้เหนือหน้าท้อง เธอเอ่ยต่อ “.. คุณฟังอยู่หรือเปล่าเนี่ย?”

“อ่า ฟังอยู่” อีธานลู่พยักหน้าอย่างแรง แต่จากท่าทางแล้วจิตใจของเขายังคงหลงทางไปที่อื่น

“ใช่แน่นะ ดูเหมือนไม่เป็นอย่างนั้นเลย” เล็กซี่ส่ายหัวเล็กน้อยและกลอกตา

“เอ่อ ขอโทษที ผมกําลังเบี่ยงเบนความสนใจตัวเองน่ะ” อีธานคู่กัดฟันกรอดจากอาการมึนงงแสดงให้เห็นฟันขาวของเขาราวกับว่าในที่สุดเขาก็ฉุกคิดถึงค่าพูดของเล็กซี่ได้

“เบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองจากอะไร? “เล็กซี่ขมวดคิ้วด้วยความสับสนเธอตรวจสอบในขณะที่เธอค่อนข้างทิ้งกับความสับสนวุ่นวายในใจของเขาในตอนนี้

“จากที่อยากจะจูบคุณ” อีธานล่พูดออกมาอย่างไร้ยางอาย ซึ่งทําให้เธอปล่อยไอเบา ๆ ออกมา

“ต้องพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ?” หลังจากนั้นไม่นาน เล็กซีก็จ้องมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและไร้เดียงสาของเขา เขาบอกเธอทุกอย่างแล้วดังนั้นเขาจึงหยุดพักจากการสร้าขบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกไม่ได้หรือ?

“แน่นอนสิ ผู้ชายคนนี้ต้องทํางานหนักเพื่อภรรยาในอนาคตของเขาผมไม่สามารถเสียโอกาสที่จะจีบคุณได้นะ ” อีธานมู่เอียงศีรษะไปด้านข้างเล็กน้อยขณะที่สีหน้าของเขาสดใสขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

ต่างจากกลิ่นอายความทุกข์ก่อนหน้านี้ การตอบสนองของเล็กซี่ทําให้เขามีความหวัง พระเจ้ารู้ดีว่าตอนนี้เขามีความสุขแค่ไหน หลังจากที่เขาอยู่ที่วัดอีธานญ่ไม่เพียงแต่ตัดสินใจที่จะจีบเล็กซี่แต่ยังมีความตั้งใจที่จะ แต่งงานกับเธอด้วย

ในมุมมองของเขา เขาไม่สามารถแบกรับอารมณ์เหล่านี้กับคนอื่นได้ ดังนั้นอีธานจึงมุ่งมั่นที่จะไล่ตามความรักของเขาอย่างจริงจัง

ในขณะที่เล็กที่มองเขาด้วยความรังเกียจเล็กน้อย อีธานก็หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเดาได้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่เขามองไปที่ข้างหลังของเธอและพยักหน้าเรียกพนักงานคนหนึ่งเดินขึ้นมาที่ชั้นสองของห้องส่วนตัว

พนักงานสาวกําลังถือช่อดอกไม้สองช่อ ซึ่งเธอวางไว้บนโต๊ะข้างๆพวกเขา เธอก้มศีรษะลงอย่างสุภาพและปล่อยให้แขกวีไอพี่ทั้งสองคนอยู่ตามล่าพัง

“ดีมาก!” อีธานลู่จับมือของเขาเข้าด้วยกันขณะที่เขาเดินไปที่ช่อดอกไม้สองช่อที่แตกต่างกันเขายิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่เขาเลือกดอกไม้สองชุดในทางกลับกันเล็กซี่ก็เดินตามร่างของเขาและจ้องมองไปที่อีธานและ ช่อดอกไม้สองช่อในมือ

หนึ่งในดอกไม้ทั้งสองช่อคือช่อดอกอัลสโตรมีเรียสีชมพูที่งดงามและน่าประทับใจ ส่วนอีกช่อเป็นดอกกุหลาบสีขาวและสีแดงที่มีสีสันสวยงามเป็นรูปหัวใจ

“นี่ให้คุณ สีชมพูอันนี้ให้จากอีธานที่เป็นเพื่อน ส่วนอีกอันมาจากว่าที่แฟนอีธาน” อีธนสู่ยิ้มกว้างให้เธอ

โชคดีที่เขาเตรียมใจไว้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะปฏิเสธเขาหรือไม่ แต่เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจและจะยังคงเป็นเพื่อนและจะเป็นแฟนของเธอต่อไป ท้ายที่สุด อีธานลู่ไม่ต้องการเสียมิตรภาพที่พวกเขามีด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องการเคลียร์เรื่องนี้ระหว่างพวกเขาให้ชัดเจน

“ในระหว่างนี้ถ้าคุณต้องการเพื่อน…แม้ว่ามันจะดูเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าผมมีอะไรแอบแฝง แต่ผทขออยู่อย่างนี้ได้มั้ย?” อีธานเอ่ยอย่างมั่นใจ

เล็กซีพยักหน้าอย่างช้าๆขณะที่เธอพูดไม่ออกเมื่อเห็นดอกไม้ที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเปลี่ยนรถคันหนึ่งของคุณให้ดูเหมือนแท็กซี่…” เล็กซี่พิมพ์ขณะที่เธอส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อ

ก่อนหน้านี้เมื่อเล็กซี่ขอตัวกลับ อีธานก็ยืนกรานที่จะส่งเธอให้ได้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอไม่ต้องการเป็นจุดสนใจโดยไม่จําเป็นเพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้หากเธอไม่ระมัดระวังมากพอเล็กซี่จึงปฏิเสธ

ใครจะคิดว่าอีธานได้เตรียมรถที่ดูเหมือนแท็กซี่ภายนอก พร้อมการตกแต่งภายในที่ยอดเยี่ยม แน่นอนว่านี่ไม่ใช่แค่แท็กซี่ธรรมดาแต่เป็นรถหรูที่ปลอมมาเป็นแท็กซี่

” นั่นสิ บางที่ผมต้องเลิกคิดเรื่องของคุณบ้าง แต่ผมก็ไม่รู้ว่า…มันจะทําได้ยังไง” อีธานมองไปที่เล็กอย่างรวดเร็วก่อนจะจ้องมองไปที่ถนนด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน

“เอ่อ ช่วยหยุดความโรแมนติกของคุณไว้คราวหน้าได้มั้ย?” นิ้วของเล็กซี่โค้งงอทุกครั้งที่อีธานอ้าปากไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบหรือชอบแต่เธอยังไม่ชินกับมัน

“ความโรแมนติกของผมเหรอ? ผมแค่ซื่อสัตย์ในความรักเอง” อีธานยักไหล่อย่างไม่ไยดีในขณะที่ยิ้มอย่างพอใจที่ริมฝีปากของเขาเมื่อเขาพึมพําประโยคสุดท้ายของเขา

“ช่างมันเถอะ ” ด้วยความพ่ายแพ้ เล็กซี่เอนหลังพิงเบาะผู้โดยสารด้านหน้าที่สะดวกสบายในไม่ช้าดวงตาของเธอก็อ่อนล้าขณะที่ร่างกายของเธอรู้สึกเหนื่อยอ่อน โดยไม่รู้ตัวเล็กซี่ก็หลับไปทั้งแบบนั้น

” พูดตามความจริงนะ คําสารภาพของคุณก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนะนายภารกิจหลัก … อืม คุณไม่ทําให้เธอผิดหวังแล้วกัน !“ชูรูที่นั่งอยู่ที่ด้านบนของพวงมาลัยแสดงความคิดเห็นหลังจากดูร่างที่หลับใหลของเล็กเธอกล่าวเสริมว่า

“เห็นมั้ยเธอปล่อยตัวยามอยู่ใกล้ๆตัวคุณ ก็อย่าทรยศเธอได้เลย เข้าใจมั้ย ?”

อีธานมองไปที่เล็กซี่และหัวเราะเบา ๆ ช้าๆเขาเอื้อมมือไปด้านข้างและถอดแจ็คเก็ตออกจากนั้นเขาก็วางมันลงบนตัวเธอและมองเธอด้วยความพึงพอใจ

มือของเขายกขึ้นและรวบผมที่ปรกลงมาไว้ข้างหูของเธอ” ผมขอโทษนะ…และก็ขอบคุณ”

เขาเม้มริมฝีปากและกลืนน้ําลายก่อนที่เขาจะถอยศีรษะออกห่างจากเธอ ในขณะที่ลูบผมของเธออีธานหันหลังให้และถอนหายใจหนัก ๆ ” ให้ตายสิ ทําไมคุณถึงชอบทดสอบการควบคุมของผมอยู่เสมอเลย”