The rise of the white lotus - ตอนที่ 134 บอกให้เขารอ

ตอนที่ 134 บอกให้เขารอ

พ่อแม่หยางและอีธานลู่ยังคงรับประทานอาหารเย็นอย่างสงบ แน่นอนว่าตลอดมื้ออาหารส่วนใหญ่ของพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเล็กซี่ และวัยเด็กที่มีความสุขของเธอ ในขณะที่อีธานตั้งใจฟังด้วยความสนใจ

หลังจากที่เขาแสดงความมุ่งมั่นต่อเล็กซี่ พ่อแม่ของเธอก็ต้อนรับเขาในฐานะแฟนของลูกสาว แม้ว่าพวกเขาจะปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิม แต่คราวนี้มันเหมือนกับว่ากําแพงบาง ๆได้พังทลายลงไป ทําให้พวกเขาบอกเขาเกี่ยวกับรายการโปรดงานอดิเรกและสิ่งที่เล็กซี่ชอบ

เมื่ออาหารเย็นสิ้นสุดลง เฟรดเดอริคหยางต้องขอตัวก่อน เมื่อมีแนวโน้มว่าจะมีธุระบางอย่างที่เขาเอากลับมาบ้านด้วย ในทางกลับกันลิเลียนหยางกับอีธานสู่คุยกันระยะหนึ่งก่อนที่เขาจะขออนุญาตกลับในที่สุด

[นอกคฤหาสน์หยาง ถนนรถแล่น]

ลิเลียนหยางเดินตามอีธานล่ไปที่รถสีดําเงาของเขาพร้อมกับรอยยิ้มอ่อน ๆ บนริมฝีปากของเธอขณะที่เธอเฝ้าดูอีธานเก็บของว่างที่เธอเตรียมไว้ให้เขากินที่บ้านของเขา

หลังจากแน่ใจว่าได้วางของว่างไว้ที่เบาะหลังอย่างดีแล้ว อีธานลู่ก็หันหลังกลับไปหาแม่ของเล็กซี่ที่กําลังยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนเช่นเคย อีธานลู่ยิ้มอย่างสดใสที่แสดงให้เห็นฟันของเขาอย่างสุภาพ

“คุณป้า ขอบคุณสําหรับทุกอย่างนะครับ”

“อีธาน พวกเรายินดีอยู่แล้ว “ลิเลียนหยางตอบอย่างอ่อนโยน หลังจากที่เธอหายใจออกเบาๆ เธอก็พูดอีกครั้ง “อีธานเรื่องเล็กน่ะ…”

อีธานลู่เลิกคิ้วเล็กน้อยขณะที่เขาคาดการณ์ว่าแม่หยางกําลังจะพูดอะไรที่ทําให้เขามีใจที่จะคุยกับเฟรดเดอร์คหยาง อย่างไรก็ตามลิเลียนหยางทําเหมือนว่าเธอไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ซึ่งอีธานลู่ก็สงสัย แต่ก็นั่นแหละ เธอก็เป็นแม่คน

“ฉันรู้ว่าลุงเฟรดของเธอพูดในสิ่งที่ฉันอยากจะพูดกับเธอมากที่สุดไปแล้ว แต่ฉันอยากจะบอกให้เธอรู้เรื่องหนึ่ง เธอห็นไหมว่าลูกสาวที่รักของป้าไม่คุ้นเคยกับ… มันคือการโดนไล่ตาม ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์มากจนตั้งใจทำตัวห่างเหินกับผู้ชายทุกคนเพราะกลัวว่ามอร์สหลวอาจเข้าใจผิดเธอ…จนกลายเป็นนิสัยของเธอไปแล้ว” ลิเลียน ยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอจ้องมองไปที่อีธาน เธอพูดต่อหลังจากที่เธอกลืนน้ําลายลงไป

“ป้าแปลกใจตอนที่เล็กซี่กลับบ้านกับเธอในคืนนั้น เธอดูตื่นตระหนก นั่นเป็นครั้งแรกที่ป้าเห็นเธอมีปฏิกิริยาแบบนี้อีกครั้ง และหลังจากนั้นแม้ว่าป้าจะกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับพวกเธอสองคน หลังจากที่รู้จักเธอ ดีหน่อยที่ป้าไม่ได้รังเกียจเพื่อนของลูกสาวไม่ว่าจะเป็นเพศอะไรก็ตามตราบใดที่เธอยังมีคนที่ไว้ใจได้ … เพราะเธอมีนิสัยชอบเก็บตัวไว้ในที่มืด”

“สิ่งที่ป้ากําลังจะพูดคือน้ําหนักในการทุ่มเทความรักของเธอนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย … มันมีความรับผิดชอบที่หนักหนา ป้ารู้ว่าเธอตั้งใจแน่วแน่ แต่ป้าขอร้องเธอนะอีธาน ป้ารู้ว่าป้าไม่สามารถให้อะไรเธอได้ แต่ในฐานะแม่ป้าขอให้เธอเป็นเพื่อนกับเล็กซี่ต่อไปได้ไหม ” ซึ่งแตกต่างจากเฟรดเดอริคหยาง เธอแสดงออกเพราะเห็นได้ชัดว่าเธอกําลังร้องไห้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ําตาอย่างช้าๆ ตามแก้มของเธอเปอะเปื้อนด้วยมัน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ อีธานลู่จึงก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น เมื่อเอื้อมมือไปที่ฝ่ามือข้างนึงของลิเลียนหยาง เขาวางมืออีกข้างไว้บนตัวเธอ เขาจ้องมองขณะที่ยิ้มด้วยความมั่นใจก่อนที่จะเอ่ยอย่างจริงใจว่า ” ผมสัญญาครับคุณป้า”

ลิเลียนหยางยิ้มด้วยความพึงพอใจขณะที่น้ําตาหยดลงมาจากดวงตาของเธอ อีธานลู่ลูบมือเธอราวกับจะปลอบแม่ที่เป็นห่วงลูกโดยไม่พูดอะไร พวกเขาอยู่แบบนั้นสักครู่ก่อนที่ลิเลียนหยางจะยืนยันว่าเธอสบายดีและส่งเขากลับออกไป

ในขณะที่อีธานขับรถเขาก็ใส่หูฟังบลูทูธไร้สายไว้ที่หูและโทรออกหมายเลขติดต่อของลิริคเจียงผู้ช่วยของเขา สายถูกรับขึ้นมาทันทีก่อนที่สัญญาณแรกจะสิ้นสุดลง

” นายน้อย คุณยังมีการประชุมครั้งสุดท้ายกับประธานมอริสหลิว สําหรับวันนี้เวลา 21.00 น. ที่ อีเลฟเว่น เลาจท์บาร์ นะครับ “ลิริคไม่ได้รอช้า ขณะที่เขาเตือนเจ้านายของเขาเกี่ยวกับนัดสุดท้ายของเขาในวันนี้

เมื่อมองไปที่แผงหน้าปัดรถยนต์ของเขา อีธานตรวจสอบเวลาและเห็นว่าเป็นเวลา 20:30 น. แล้ว เขามีเวลาเพียงสามสิบนาที่ในการไปถึงสถานที่นัดพบดังกล่าว อย่างไรก็ตามแม้ว่าอีธานลู่จะเร่งความเร็วแค่ไหน แต่เขาก็ยังมาสายไป 5 นาที

เมื่อพบกับมอร์สหลิว เขาเกลียดการรอคอย หากอีธานลู่ไม่มาตามเวลาดังกล่าวมอร์สจะเลื่อนการประชุมเป็นครั้งต่อไปในอีกหลายเดือนข้างหน้า ซึ่งอีธานไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น เขาเก็บความโกรธนี้ไว้ในใจตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาอยู่กับพ่อแม่ของเล็กซี่ อีธานสู่คงจะฟิตมากและการนัดหมายที่คาดหวังมากที่สุดในวันนี้จะถูกเลื่อนออกไปเร็วกว่าที่คาดไว้ โชคดีที่เขาต้องไปหาพ่อแม่หยางและทานอาหารเย็น ซึ่งทําให้เขามีเวลาทําใจให้สบายและคิดอย่างหัวโล่ง

“รับทราบ ฉันจะไปสายหน่อยนะ บอกให้เขารอด้วย” อีธานลู่สั่งผู้ช่วยของเขาในทันที โดยไม่มีการแสดงออกใด ๆ

แน่นอนว่าคําพูดที่ไร้สาระของอีธานทําให้ใบหน้าของลิริคเลี้ยงกระตุก เจ้านายของเขาเสียสติไปแล้วเหรอ? เมื่อกี้เขาโดนตีหัวหรือเปล่า? เขาเป็นคนที่บอกว่าการประชุมครั้งนี้มันสําคัญมาก แต่ยังต้องการให้มอริสหลิวรออย่างนั้นเหรอ? พวกเขาเป็นเพื่อนกันแน่นะ? จากนั้นอีธานลู่ก็รู้ว่าข้อเรียกร้องของเขาไม่สามารถบรรลุได้!

“นะ – นายน้อย”

“ลิร์ค…บอกให้เขารอ” อีธานลู่ขัดจังหวะข้อแย้งอย่างเห็นได้ชัดของลิริคเจียง ด้วยน้ําเสียงที่ดุดัน เขากัดฟัน ขณะที่จับพวงมาลัยแน่น

จากรูปลักษณ์ของมันอีธานลู่เห็นได้ชัดว่ามีความโกรธเกรี้ยวขณะที่แววโกรธเกรี้ยวฉายผ่านดวงตาของเขาเขาวางแผนที่จะใช้วันนี้เพื่อแจ้งปู่ของเขาเกี่ยวกับ การแต่งงาน และพ่อแม่ของเล็กซี่เพื่อขออนุญาต

สุดท้ายเขาต้องการเคารพความเป็นพี่น้องของเขากับมอริสหลิว เขาจําเป็นต้องคุยกับเขาอย่างจริงจัง เขาอยากบอกให้รู้ว่าเขาจะต้องหันหลังให้พี่น้องร่วมสาบานและทําตามหัวใจของเขาเอง ไม่ว่าเขาจะสนใจมากน้อย หรือไม่ อีธานลู่ก็อยากบอกให้ผู้ชายคนนั้นรู้

แต่ตอนนี้ดูเหมือนแผนการของเขาสําหรับการสนทนาอย่างสันตินั้นจะไม่จําเป็น เขาแทบนั่งไม่ติดทันทีเมื่อได้ยินความเสียใจของพ่อและคําขอร้องจากใจจริงของแม่ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องในอดีต แต่เขาก็ต้องพูดมันออกมา

เมื่อสังเกตเห็นน้ําเสียงของเจ้านายของเขาแล้ว ลิริคเลี้ยงก็จัดการตัวเองและตอบกลับไปว่า “ครับนายน้อย” จากนั้นสายก็ถูกตัดทันที