The rise of the white lotus - ตอนที่ 28 มันทำให้เธอดูแย่

ตอนที่28 มันทำให้เธอดูแย่

” คิดว่าฉันดูโอเคเหรอ? ชุดของฉันพังหมดแล้ว! ฉันไม่น่ามางานปาร์ตี้โง่ ๆ นี้เลย! แล้วยิ่งถูกรายล้อมไปด้วยสิ่งมีชีวิตต่ำช้าพวกนี้อีก!”

”  เตียหยูพูดเสียงเบา ๆหน่อย เดี๋ยวก็มีคนได้ยิน “

” แล้วไง ใครมันได้ยินแล้วจะทำไม? ครอบครัวของเราไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับตระกูลเยว่!”

เมื่อได้ยินคำยืนยันของเช่อเตียหยู ใบหน้าของเล็กซี่ก็แสดงออกอย่างเย้ยหยัน เช่อเตียหยูไม่สดใสอย่างที่ควรจะเป็น เล็กซี่สงสารพ่อแม่ของเช่อตัยหยูจริงๆ เพราะเธอคาดการณ์ได้ว่าลูกสาวที่มีค่าของพวกเขาจะเป็นสาเหตุของการเป็นที่อับอาย หากเธอไม่ได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสม

ยิ่งกว่านั้นเธอไม่สามารถบอกได้ว่าตระกูลเยว่จงใจโอ้อวดอิทธิพลของพวกเขาในการรวบรวมนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงระดับสูงเช่นนี้เพราะอะไร? แล้วทำไมเช่อเตียหยูถึงดูไม่ออก? เล็กซี่มองไปที่ห้องเล็ก ๆ ข้างๆเธอ โดยไม่รู้ตัวเล็กซี่ได้รับสัญญาณว่านอกจากเธอแล้วยังมีคนที่สามารถได้ยินความอาฆาตแค้นของเช่อเตียหยูอีก

” คุณนี่ไร้ยางอายจริง ๆ! ” เสียงผู้หญิงอีกคนเอ่ยขึ้นมา จากความคิดของเล็กซี่ นี่ต้องเป็นพนักงานหญิงก่อนหน้านี้ และนี่อาจจะฟางเส้นสุดท้ายของความอดทน ซึ่งทำให้เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงก้าวร้าวแบบนี้

‘โอ้ นี่เริ่มน่าสนใจแล้วสิ ‘

“ว้าวชู ~! เราจะไปเป็นพยานในการทะเลาะกันมั้ยชู?” ชูรูที่เพิ่งโผล่ออกมาจากอากาศว่างเปล่า จากได้ยินความคิดของเล็กซี่ ชูรูอดไม่ได้ที่จะสนใจเรื่องของเช่อเตียหยูได้ นับตั้งแต่ที่ชูรูได้พบกับเธอเมื่อไม่กี่วันก่อน

‘ อย่างไรก็ดี การที่ได้เห็นคนที่ทำให้เด็กนี่ต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกด้อยค่าได้ ก็น่าสนใจดี ‘ เล็กซี่แสดงความคิดเห็นกลับภายในใจ เธอได้ยินความรู้สึกของหญิงสาวอีกคนกับการที่เธอมองท่าทีอาฆาตแค้นของเช่อเตียหยู ซึ่งเล็กซี่ก็ตอบตกลงอย่างเงียบ ๆ

” แก! – แกกล้าดียังไง!” เสียงของเช่อเตียหยูกรีดร้องออกมา อนิจจาห้องถัดจากที่เล็กซี่ที่แอบฟังอยู่ก็เปิดออก ครู่หนึ่งเล็กซี่ก็กลั้นหายใจและคาดเดาว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อ เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลราวกับว่ามีคนล้างมือ เล็กซี่ก็พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัวเพื่อฟังสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าเหตุใดเสียงตะโกนดังถึงเงียบลง

ในไม่ช้าเสียงไพเราะแบบเดียวกันก็ดังขึ้นในห้องน้ำของโรงแรมที่เงียบงัน “คุณเช่อ คุณเชื่อไหมว่าชีวิตเราก็เหมือนยางรถ บางครั้งคุณอาจจะเหนือกว่า และบางครั้งคุณก็อาจจะต่ำกว่าคนอื่น … “

“แต่ถ้ายางแบนและเสียหาย คุณคงจะติดขัด ฉันแค่หวังว่าคุณจะไม่อยู่ต่ำกว่านี้หากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้น”

แม้เล็กซี่จะมองไม่เห็นว่าใครเป็นใคร แต่เธอก็รู้สึกถึงความหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอเมื่อได้ยินความรู้สึกของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ตรงกันข้ามกับน้ำเสียงอันไพเราะของเธอ ออร่าที่เปล่งออกมานั้นน่ากลัว  เพียงพอสำหรับทุกคนในที่นี้ รวมถึงเล็กซี่ที่จะกลืนน้ำลายเต็มปาก

‘ ชูรูช่วยดูหน่อยสิว่าเป็นใคร? ‘ เล็กซี่ถามชูรู เพราะเธอไม่สามารถมองตัวเองได้ ในทันใดนั้นชูรูก็หายตัวไปจากด้านบนของศีรษะของเล็กซี่ เพื่อดูสิ่งที่เธอต้องการ

” อ่า ใช่แล้วงานเลี้ยงนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อเฉลิมฉลองให้กับประธานหญิงที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งหรอกเหรอ แต่ดันมีคนกังขาในความสำเร็จนั้นได้ … และฉันจำไม่ได้ว่าตระกูลเช่อเป็นหนึ่งในนั้นนะ คุณสามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่คุณรู้สึกไม่ดี ไปกันเถอะ ” เมื่อกล่าวจบ เล็กซี่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสองสามก้าวดังออกจากห้องน้ำไป เมื่อเธอแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นจากไปแล้วเธอก็สำรวจความเรียบร้อยตัวเองและเตรียมใจที่จะแสดงตัวตนของเธอกับเช่อเตียหยู

เมื่อเล็กซี่เปิดประตูออกไป เธอก็เห้นความกลัวที่เกาะอยู่บนใบหน้าของเช่อเตียหยูได้ทันที เธอไม่เคยเห็นอดีตเพื่อนของเธอมีสีหน้าแบบนี้มาก่อน ซึ่งทำให้เล็กซี่สนใจตัวตนของผู้หญิงคนนั้นมากขึ้น

เล็กซี่ก้าวอย่างช้าๆไปที่หน้ากระจกโดยไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็ดึงลิปสติกออกมาจากกระเป๋าและเริ่มเกลี่ยลิปสติกบนริมฝีปากที่ทาสีอย่างสมบูรณ์แบบของเธอ เมื่อมองไปที่เช่อเตียหยูผ่านกระจก ดูเหมือนว่าเตียหยูจะไม่ได้สังเกตเห็นการมีอยู่เธอ หรือพูดให้ชัด ๆ เธอบอบช้ำเกินกว่าที่จะสนใจการปรากฏตัวของเล็กซี่

เมื่อเล็กซี่แต่งตัวเสร็จ ในที่สุดเช่อเตียหยูก็กลับมาจากอาการมึนงงของเธอได้ ลูกตาของเธอกลิ้งกลอกอย่างน่ากลัวเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเล็กซี่ยืนอยู่ เช่อเตียหยูก็กัดฟันแน่นด้วยความอดกลั้น

“ หึ เล็กซี่ มีความสุขสินะ? ” เช่อเตียหยูขู่ฟ่อ

“ฮะ?” เธอแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้ว่าเช่อเตียหยูหมายถึงอะไร เล็กซี่เลิกคิ้วและเอียงศีรษะ

“นังแพศยา ” โดยไม่มีเหตุผลใด ๆ เป็นพิเศษเช่อเตียหยูแสดงความเกลียดชังต่อเล็กซี่ ซึ่งเธอไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลย แทนที่การยิ้มด้วยความเยาะเย้ย ขณะที่เธอยกคางขึ้นราวกับมองลงไปที่เช่อเตียหยูที่ไม่เรียบร้อยและซีดเซียว

” ถ้านั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นนะ” เล็กซี่ยักไหล่อย่างเมินเฉย จากนั้นเธอก็เริ่มก้าวไปยังทางออกของห้องน้ำ อนิจจาก่อนที่เธอจะออกไป เล็กซี่หันกลับมาอย่างเกียจคร้าน ราวกับว่าเธอลืมบอกอะไรบางอย่าง

” ฉันขอแนะนำในฐานะอดีตเพื่อนนะ อย่าพูดความคิดโดยไม่ไตร่ตรองของเธอออกมาดังมากนัก…มันทำให้เธอดูแย่ ” ด้วยข้อความดังกล่าว เล็กซี่ได้ทิ้งกริชอีกเล่มหนึ่งไปยังหัวใจที่เสียหายของเช่อเตียหยูอย่างมีชัย

‘หึ การรังแกคนพาลก็ทำรู้สึกดีเหมือนกัน ‘