The rise of the white lotus - ตอนที่ 30 จับได้แล้ว

ตอนที่ 30 จับได้แล้ว

เมื่อเห็นว่าเล็กซี่มีความสามารถด้านการปฏิสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยม และประสบความสำเร็จในการสานสัมพัธ์กับผู้ประกอบการธุรกิจเหล่านี้ อีธานลู่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเล็กซี่หยางที่มีความสามารถมากมาย อีกครั้งที่เขาคำถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น? อะไรทำให้ความสามารถของเธอสูญเปล่าโดยการลดตัวเองลงโดยการไล่ตามเพื่อนของเขาอย่างมอริสหลิว? แน่นอนว่ามอริสหลิวเป็นผู้ที่มีความสามารถสูงสุดในทุกๆด้าน อย่างไรก็ตาม จากการสังเกตตัวตนของเล็กซี่ เขาก็ยังไม่เข้าใจ ความรักทำให้คนทำให้โง่ลงจริงหรือ? เขาไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนั้นเลย แม้ว่าเขาจะพัวพันกับสาวสวยหลายคนก็ตาม

ความขัดแย้งในตัวตนของเล็กซี่หยาง ที่ก่อนหน้านี้คอยตามติดราวกับคนโง่งม แต่เมื่อเธอแสดงความสามารถออกมากลับทำได้ดีเช่นกัน อีธานลู่มองนิ่งอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งมีคนจำเขาได้และเข้ามาทัก

“ นายน้อยลู่! ช่างเป็นอะไรที่น่ายินดีที่ได้พบคุณที่นี่ ” ชายท่าทางภูมิฐานอายุราว 40 ทักทายเขาพร้อมกับนักธุรกิจอีก 3 คน อีธานลู่ยิ้มอย่างสุภาพในขณะที่เขาก้มศีรษะแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโส

“ซีอีโอฟู่ผมยินดีที่ได้พบครับ ” อีธานลู่ตอบด้วยรอยยิ้มตามปกติของเขา แล้วมองไปที่ทิศทางของเล็กซี่เร็วๆครั้งหนึ่ง อีธานลู่ตัดสินใจปล่อยให้เธอเปล่งประกายในคืนนี้คนเดียว แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ข้างนอกตั้งแต่ก่อนหน้านี้ก็ตาม ท้ายที่สุดเขาสามารถไปหาเธอได้ในภายหลังและอาจจะแกล้งเธอสักเล็กน้อย

—-

* ติ๊ง! คุณได้รับ +3 คะแนนเสน่ห์! *

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนที่มาจากระบบ เล็กซี่จึงเงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัวเพื่อดูคะแนนของเธอ

‘ฮะ?’ ด้วยความงุนงงเกี่ยวกับคะแนนที่เธอได้รับจากอีธานลู่ เล็กซี่มองไปรอบ ๆ เมื่อพบว่าอีธาน อยู่ไม่ไกลจากที่เธอกำลังสนทนากับนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงคนอื่น ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างอีธานลู่มองไปในทิศทางของเธอและพบกับสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของเธอ

เมื่อเขาเห็นเธอมองมาที่เขา รอยยิ้มอ่อน ๆ ก็เกิดขึ้นที่มุมริมฝีปาก ซึ่งทำให้คิ้วของเธอกระตุก เมื่อเขายิ้มเยาะด้วยริมฝีปากบาง ๆ สีเข้ม แต่มีเสน่ห์ของเขา เล็กซี่รู้สึกไม่มั่นคงกับรอยยิ้มที่ล้อเลียนนั้นเท่าไหร่ ‘โอ้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมสาว ๆ ถึงชอบมองเขานัก … รอยยิ้มนั้นเองสินะ ‘ เธอพึมพำโดยไม่รู้ตัว

เธอต้องยอมรับว่าโปรไฟล์ของอีธานลู่นั้นไร้ที่ติ ไม่เฉยชาเท่ามอริสหลิว เขามีความมั่งคั่ง ฐานะทางครอบครัวที่ดี และรูปลักษณ์ ร่างกายที่น่าหลงใหล ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้รับความนิยมมากมายจากสาวๆหลายๆคน สิ่งเดียวที่หลุดโผลคือเขามีข่าวที่ไม่ดีนักในฐานะคาสโนว่า ซึ่งทำให้เธอรู้สึกรำคาญตรงนี้

หากไม่ใช่ว่าระบบต้องสาปที่เธอได้รับ บังคับให้เธอเข้าไปเกี่ยวข้องกับเพลย์บอยอย่างเขา ท้ายที่สุดแล้วเธอจะไม่ทำได้เหรอ…หรือเธอสามารถ? ‘เฮ้ออ เกี๊ยวน้อยอยู่ที่ไหนในตอนที่ฉันต้องการเธอเนี่ย?’

เมื่อเธอหันไปมองอีธานลู่ ที่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไร ด้วยอะไรบางอย่างเธอก็เจอเข้ากับเจ้าเกี๊ยวที่หายไปนาน เธอเห็นว่าชูรูกำลังจ้องมองไปที่บางสิ่งบางอย่างที่เล็กซี่ไม่สามารถเดาได้ว่ามันคืออะไร อาจจะเป็นเพราะมีเสามาคั่นกลาง เธอขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชูรูจ้องมอง

ด้วยสายตาระยิบระยับราวกับโคมไฟระย้า ‘ คราวนี้เป็นอะไรอีก? ’

ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเกี๊ยวตัวน้อยเป็นแบบนี้คือตอนที่เธอเห็นทานากะเร็น ด้วยความโชคดีของเธอ เล็กซี่พยายามพูดกับชูรูทางโทรจิต ‘ ตัวเล็ก? เธอได้ยินฉันไหม? ‘ เล็กซี่ไม่แน่ใจว่าจะส่งไปถึงชูรูจากที่ห่างไกลได้หรือไม่ เธอก็ยังคงพยายามต่อไป ด้วยความประหลาดใจเสียงงุนงงของชูรูก็ดังขึ้นในหัวของเธอ

“ สง่างามขนาดนั้นได้ยังไงกัน…ชู?”

‘ สง่างาม ? ‘

“ฉันอยาก … แต่งงานกับเขาชู ~”

เมื่อได้ยินความคิดของเกี๊ยวตัวน้อยอีกครั้ง  เล็กซี่รู้สึกปวดหัวขึ้นอีกระดับ เธอไม่ควรปล่อยให้เกี๊ยวตัวนี้เพ่นพ่าน เพราะเธอจะอยากแต่งงานกับผู้ชายหน้าตาดีทุกครั้งที่เห็น

‘ น้องสาว รู้ไหมว่าเมื่อกี้ฉันได้คะแนนเสน่ห์ด้วย? ‘ หากว่าเล็กซี่ไม่ได้อยู่ท่ามกลางนักธุรกิจมากมายแบบนี้ เธอคงกรอกตาด้วยความเอือมระอาไปแล้ว แต่เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดเธอจึงยิ้มให้พวกเขาแสร้งว่าเธอกำลังตั้งใจฟังบทสนทนา

” อะไ —” หลังจากดูดซับคำพูดของเล็กซี่เป็นเวลาหนึ่งวินาที ชูรูก็ออกจากภวังค์ของเธอจนได้ เสียงแหลมคล้ายกับเสียงกรีดร้องของปีศาจหวีดออกมา ก่อนที่ชูรูจะพูดจบประโยคของเธอ จู่ ๆเธอก็ปรากฏตัวต่อหน้าเล็กซี่ ซึ่งเกือบทำให้เล็กซี่หัวใจวาย

“ อะไรนะชู?!”

นักธุรกิจที่กำลังหัวเราะอยู่รอบ ๆเล็กซี่ อยู่ ๆก็หันหน้ามาทางเธอโดยพร้อมเพรียง เพราะจู่ ๆเธอก็แสดงอาการตกใจบางอย่าง โดยไม่สนใจความกระตือรือร้นของก้อนแป้งเล็ก ๆที่อยู่ตรงหน้าเธอ เล็กซี่มองไปที่การจ้องมองของกลุ่มคน เมื่อเห็นการแสดงออกที่งุนงงของพวกเขาเธอก็ยิ้มอย่างเชื่องช้า เธอไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร

“ฮ่าฮ่า ผมไม่รู้ว่าคุณหนูหยางจะตกใจกับเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นแบบนี้ ” ซีอีโอถังหัวเราะ ปัจจุบันเขากำลังวุ่นอยู่กับการพูดถึงการผจญภัยในการล่าสัตว์ และประสบการณ์เสี่ยงชีวิตของเขา ดังนั้นเขาจึงดีใจที่เล็กซี่งใจฟังเรื่องราวของเขา และในที่สุดเขาก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของหญิงสาวของตระกูลหยาง

‘ ให้ตายสิ … ‘ เล็กซี่ทำให้หัวใจของเธอสงบลง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ฟังเรื่องราวของถัง ซึ่งเป็นซีอีโอนักธุรกิจชื่อดัง แต่โชคของเธอก็ยังไม่ทิ้งเธอไป และช่วยเธอไว้ได้

‘ เธอเนี่ยนะ!’

“ขอโทษนะชู ~! ฉันแค่ตื่นเต้นกับข่าวดีของคุณไงชู ~!” ชูรูมีสายตาที่หดหู่เมื่อรู้ว่าเธอทำผิด เธอเกือบจะทำลายแผนการของเล็กซี่ ด้วยการกระทำที่สับเพร่าของเธอ เมื่อเห็นว่าชูรูกำลังแสดงออกอย่างน่ารักเช่นนี้ เล็กซี่จะโกรธเธอลงได้อย่างไร?

‘ นี่มันไม่ยุติธรรม ‘ หมายถึงเธอพ่ายแพ้ในทันทีด้วยพลังแห่งเสน่ห์ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของชูรูงั้นเหรอ

—-

ในไม่ช้าแขกผู้มีเกียรติทุกคนก็ได้รับเชิญไปที่ห้องรับประทานอาหารส่วนตัว พวกเขาทั้งหมดที่ได้รับงานเลี้ยงชั้นสูงอย่างเหมาะสม ซึ่งเห็นได้ชัดว่าแขกทุกคนพอใจมาก ขณะที่เล็กซี่เดินไปที่ห้องอาหารส่วนตัว เธอได้รับการแตะเบา ๆ ทำให้เธอหันศีรษะกลับไป

ขณะที่เธอหันศีรษะกลับ นิ้วก็จิ้มแก้มที่ปราศจากตำหนิของเธอ เธอขมวดคิ้วด้วยการเล่นตลกแบบเด็ก ๆแบบนี้ ขณะเงยหน้าขึ้นก้เจอรอยยิ้มในชัยชนะของอีธานลู่

” จับได้แล้ว ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเขา