The rise of the white lotus - ตอนที่ 49 พบกับพ่อแม่

ตอนที่49 พบกับพ่อแม่

“ไร้เดียงสาอะไร” เล็กซี่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินความหมายที่แท้จริงของเกม แม้ว่าเธอจะรู้สึกโล่งใจมาบ้าง แต่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะบริสุทธิ์อะไรขนาดนั้น

ชูรูเอียงศีรษะและจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา และซื่อตรง “ คุณไม่ใช่สาวเวอร์จิ้นเหรอชู ~?”

ใบหน้าของเล็กซี่แดงและลามไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่า ‘เวอร์จิ้น’ ไม่ใช่ว่าเธอรู้สึกละอายใจแต่อย่างใด เพราะนี่เป็นความภาคภูมิใจของเธอที่ได้รักษาความบริสุทธิ์ของเธอไว้เฉพาะกับมอริสหลิวในคืนแต่งงานของพวกเขา อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงน่าอายที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นออกมาจากเกี๊ยวตัวเล็กน่ารัก ยิ่งไปกว่านั้นชูรูก็โพล่งออกมาเหมือนกำลังถามเธอว่ากินขนมหรือยัง

“โอ้โห ไม่ต้องอายนะชู ~” ชูรุแกล้งยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูของเธอ

“ ชูรู!” เล็กซี่อดไม่ได้ที่จะสาดน้ำใส่ชูรู ขณะที่เธอหัวเราะเบา ๆ และยิ้มล้อเลียน กับชูรูที่เปียกทั่วใบหน้า ไม่นานทั้งคู่ตกตะลึง หลังจากมีการการแจ้งเตือนอีกครั้งปรากฏขึ้นบนอากาศ

[ยกระดับ! ระดับคู่มือระบบ: 2 (0/50)

ปลดล็อค:

• สามารถรับของขวัญจากโฮสต์ได้.

• สามารถช่วยเหลือโฮสต์ทางกายภาพ (ครั้งเดียวเท่านั้น)]

ทั้งเล็กซี่และชูรูกระพริบตาหลายครั้งด้วยสีหน้าว่างเปล่า หลังจากนั้นไม่นานเมื่อการแจ้งเตือนหายไปการแสดงออกของทั้งคู่ก็สดใสขึ้น เมื่อพวกเขาหันหน้าเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

“ ชู่ววว !!!” ชูรูบินและกอดแก้มของเล็กซี่ด้วยความยินดี เธอสัมผัสได้ถึงเกี๊ยวตัวน้อยนี้ เล็กซี่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น

“ เธอนุ่มจังเลยตัวเล็ก!” เธอลูบหลังของชูรูด้วยนิ้วที่ด้านหลัง แม้ว่าพวกเขาจะใช้เวลาร่วมกันมาหลายวันแล้ว แต่นอกเหนือจากการมาส์กหน้าที่เล็กซี่ทำให้ชูรูแล้ว เธอก็ไม่เคยสัมผัสหรือรู้สึกถึงร่างกายของชูรูได้เลย มันเหมือนกับว่าเกี๊ยวตัวน้อยเป็นเพียงวิญญาณโปร่งแสง

หลังจากนั้นไม่นานชูรูก็บินไปมาและเรียกร้องด้วยรอยยิ้มกว้างถึงหู “เร็ว ๆ อาบน้ำให้ฉันหน่อยชู ~!”

เมื่อเห็นเจ้าตัวน้อยน่ารักขนาดไหน เล็กซี่ก็รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นและความรู้สึกดีๆที่ชูรูส่งมา ด้วยเหตุนี้เธอจึงพยักหน้าเห็นด้วย

“ ได้เลยค่ะมาดาม ”

ค่ำคืนยังคงดำเนินต่อไปในขณะที่เล็กซี่ปรนเปรอชูรูจนเธอแทบจะละลายจากความผ่อนคลาย พวกเขาดูแลผิวจนถึงดึกดื่น

——

เช้าวันรุ่งขึ้น…

เล็กซี่ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสว่างและเบ่งบาน เพราะคืนที่ผ่านมาเธอนอนหลับฝันดี เมื่อเห็นว่าชูรูอยู่ข้างๆเธอที่มาส์กหน้าจนถึงเช้า เล็กซี่ก็หัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

“อรุณสวัสดิ์คนสวย ~” เธอสะกิดชูรูเบา ๆ และพอใจกับสัมผัสนุ่มนิ่มที่นอนข้างๆเธอ

“ฉันสวยขึ้นจริง ๆเหรอชู? ฉันสวยขึ้นหลังจากที่เลเวลเพิ่มใช่ไหมชู? ” ชูรูรอคำชมขณะที่เธอหันหน้าเข้าหาเล็กซี่

เล็กซี่ยิ้มก่อนที่เธอจะพยักหน้าเล็กน้อยซึ่งทำให้อารมณ์ของชูรูสดใสขึ้นไปอีก

“ฉันรู้อยู่แล้วชู ~!” ชูรูอย่างกระตือรือร้นซ้ำ ๆ และบินไปในอากาศขณะหมุนตัวโดยอ้าแขนกว้าง ในทางกลับกันเล็กซี่ก็ยืนขึ้นและยืดตัวของเธอลงจากที่นอน

—-

เธอจัดการตัวเองในตอนเช้าตามปกติ ก่อนที่จะลงไปทานอาหารเช้าที่ชั้นล่าง ชูรูที่กลายเป็นเกี๊ยวที่ประกาย ก็เดินตามเธอไปลงมาด้วย

อย่างไรก็ตามก่อนที่เล็กซี่จะไปถึงห้องรับประทานอาหาร เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของพ่อแม่ของเธอ ไม่เพียงแต่เธอรู้สึกประหลาดใจกับบรรยากาศที่ดูสดใสรอบคฤหาสน์ แต่เล็กซี่ก็ตกใจที่ได้ยินเสียงของอีธานมาจากทางนั้นด้วย

เธอเร่งฝีเท้าเดินเข้าไป แต่มันสร้างความประหลาดใจให้กับเธออย่างมาก เมื่อเธอเห็นพ่อแม่ของเธอและอีธานกำลังรับประทานอาหารเช้าอย่างมีความสุขราวกับครอบครัวสุขสันต์

“โอ้ที่รัก ลูกตื่นแล้วเหรอ” แม่หยางร้องเบา ๆ ซึ่งทำให้พ่อของเธอและอีธานหันไปสนใจตรงที่เธอยืนอยู่

เธอกระพริบตานับครั้งไม่ถ้วน โดยคิดว่าภาพที่เธอเห็นคือภาพลวงตา อนิจจาอีธานกำลังทานอาหารเช้ากับพ่อแม่เธอจริงๆ! มีอะไรอีก? ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังสนุกกับการพูดถึงบริษัทของกันและกัน!

”  ว้าวว ~! นายภารกิจแรก รุกเข้าพบพ่อแม่เองเลยนะชู ~!” ชูรูตกใจทันทีที่เห็นฉากตรงหน้า

“ เอ่อ…คุณไม่ควรพักฟื้นอยู่เหรอ?” เล็กซี่ถามและเริ่มก้าวไปยื่นข้างๆ แม่ของเธออย่างระมัดระวัง

“โอ้ที่รัก นั่นเป็นสิ่งที่พวกเราบอกกับอีธานแล้ว แต่เขายืนยันว่าจะมาประทานอาหารเช้ากับเราด้วย ” แม่หยางตอบด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

‘ อีธาน?! พวกเขาสนิทกันถึงขั้นเรียกชื่อต้นกันเมื่อไหร่?! ‘ มุมริมฝีปากของเล็กซี่กระตุก แม้ว่าอีธานลู่จะอายุน้อยกว่า แต่อนิจจา มักจะมีกำแพงความสัมพันธ์ขั้นหนึ่งในการพูดคุยกับผู้คนโดยเฉพาะผู้ที่ไม่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิด ดังนั้นทำไมพ่อแม่ของเธอจึงดูสบายใจ ต่างจากพบเขาเมื่อคืนนี้?

เล็กซี่เปลี่ยนสายตาที่สงสัยอย่างเห็นได้ชัดของเธอไปที่พ่อของเธอ แต่เฟรดเดอริคยังคงนิ่งเงียบสุขุม เขาเอ่ยว่า

” ลูกไม่ได้บอกเราว่าเพื่อนที่ลูกพูดถึงคืออีธาน”

“ เพื่อน?” เล็กซี่พูดซ้ำด้วยความสับสน เมื่อย้อนนึกถึงการพูดคุยกับพ่อแม่ของเธอ เล็กซี่ก็จำได้ว่าเธอเคยพูดถึงว่าเธอมีเพื่อนเพียงคนเดียว แต่เธอไม่เคยเปิดเผยว่าเป็นใคร พระเจ้ารู้ดีว่าเธอหมายถึงชูรู แต่น่าเศร้าที่ไม่ใช่พ่อแม่ของเธอจึงทำให้เกิดความเข้าใจผิดแบบนี้

“ เอ๊ะ? เธอเรียกผมว่าพี่ใหญ่ด้วยซ้ำนะครับคุณป้า” อีธานขยิบตาให้เธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนริมฝีปากบางสีเข้มของเขา ไม่เหมือนเมื่อคืนที่เขาหน้าซีดและดูเหมือนว่าเขากำลังจะตายตอนนี้อีธานเต็มไปด้วยพลังและกลับสู่ตัวตนปกติ

‘คุณป้า?!’ เล็กซี่เย้ยหยันและพูดไม่ออกมา เมื่อได้ยินเขาเรียกแม่ของเธอเหมือนกับเขารู้จักเธอมาตั้งแต่เด็ก เล็กซี่โยกตัวไปมาบนที่นั่งของเธอขณะที่เธอรู้สึกทึ่งกับเสน่ห์ของอีธาน เขาเสกคาถาใส่พ่อแม่ของเธอเหรอ!

“ ลูกรัก พวกเราเสียใจมากที่เมื่อคืน…เราควรจะฟังลูกจนจบ ถ้าไม่ใช่เพราะอีธาน พวกเราคงจะไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นจริงๆ” แม่หยางเอ่ยอย่างหดหู่ขณะที่ขอโทษเธอ เล็กซี่ที่หลงทางเหมือนเด็กเล็ก ๆ จ้องมองไปที่แม่ของเธอและไปยังพ่อของเธอซึ่งก็มีสีหน้าเศร้าเช่นกัน