The rise of the white lotus - ตอนที่ 52 มานี่มา มาให้ลูบหัวหน่อย

ตอนที่ 52 มานี่มา มาให้ลูบหัวหน่อย

5 วันผ่านไปนับตั้งแต่ที่อีธานมาพักฟื้นที่บ้านตระกูลหยาง ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มิตรภาพของอีธานและเล็กซี่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ และเล็กซี่ก็ค่อนข้างสบายใจเมื่ออยู่กับเขา

เมื่อมองไปที่สวนอันเงียบสงบผ่านกระจกจากห้องพักของอีธาน เขามีรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้าของเขา ในช่วงห้าวันที่ผ่านมานั้น อีธานไม่รู้สึกเบื่อหรืออยากออกไปสนุกข้างนอกเลย

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่ามีความสุขเพียงแค่อยู่ที่นี่สถานที่แห่งนี้ หรืออาจจพเป็นเพราะคนที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบแห่งนี้คือสิ่งที่เขาตามหามาตลอด

คฤหาสน์ตระกูลหยางอาจมีขนาดเล็กกว่าคฤหาสน์ตระกูลสู่ถึงสองเท่า แต่ว่าสําหรับอีธานนั้น มันดีกว่ามากอบอุ่นและเงียบสงบ

“ นี่คือสิ่งที่บ้านควรจะเป็น…” เขาพึมพํา นึกถึงมื้ออาหารและปฏิสัมพันธ์ที่เขามีต่อพ่อแม่ ของเล็กซี่และกับเธอ

พวกเขาไม่เคยปฏิบัติกับเขาในฐานะคนนอกเลย และต้อนรับเขาด้วยความจริงใจและจริงใจอย่างเต็มที่ โดยไม่มีอะไรแอบแฝง อีธานลู่เป็นคนประเภทช่างสังเกตดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเมื่อใดที่คนๆหนึ่งมีเหตุให้เข้ามาใกล้เขา แต่เขามีนิสัยที่ว่า แทนที่จะไล่คนเหล่านั้นออกไป แต่เขากลับเล่นกับพวกเขาจนกว่าเขาจะสนุกพอ ก่อนที่จะส่งพวกเขาไปสู่ความผิดหวัง

ยิ่งไปกว่านั้นด้วยสถานะทางสังคมของเขาอีธาน เขาพบเจอกับสิ่งเหล่านั้นมากมายและเขาสามารถบอกได้ว่า เล็กซี่และพ่อแม่ของเธอไม่ใช่คนประเภทนั้น

เมื่อนึกถึงมอริสหลิวเพื่อนสนิทของเขา เขาก็หัวเราะเบา ๆ “ อ่า พี่ชายของฉัน เหอะๆ นายเสียของมีค่าไปแล้ว”

อีธานลู่ชื่นชมมอริสหลิวมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างผิดหวังที่เขาไม่เห็นค่าเพชรอยู่ข้างตัว แต่กลับหยิบหินธรรมดาขึ้นมาแทน

อันที่จริงจากมุมมองของเขา ข้อบกพร่องเพียงประการเดียวในมอริสหลิวคือคน รักตัวน้อยของเขาถึงกระนั้น ตราบเท่าที่มอริสหลิวต้องการให้มีอาเฉินอยู่เคียงข้างเขา เขาก็คงไม่เข้าใจ “ความรัก” อยู่ดี เขาคิดอย่างนั้น

อีธานไม่ใช่คนดีหรือไม่ดี เขาทําในสิ่งที่เขาคิดว่าถูกต้องและขอโทษถ้ามันผิด เขาใช้ชีวิตเรียบง่ายแค่นี้

ถึงกระนั้นส่วนหนึ่งของเขา ในส่วนที่ลึกที่สุดและเงียบเหงาที่สุดในใจ เขารู้สึกขอบคุณที่มอริสหลิวและเล็กซี่หยางยกเลิกการหมั้นที่ยืดเยื้อนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ความคิดที่ไม่มั่นคงของเล็กซี่ เมื่อหลายเดือนก่อนอีธานคงไม่มีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี้

ดังนั้นทั้งหมดเป็นสิ่งที่ดี เขาได้เพื่อนใหม่ มีคุณป้าและคุณลุงที่แสนดีที่ยินดีต้อนรับเขาหากเขาอยากมาเยี่ยมอีกครั้ง

เสียงเคาะเบา ๆ จากด้านนอกทําให้อีธานหันหลังไปอย่างมึนงงที่หน้าประตู เป็นเล็กซี่กับใบหน้าที่เปลือยเปล่าแต่งดงาม เธอเดินเข้ามาในห้องของเขาตามปกติแล้ว ธอไม่ได้ปิดประตูและเปิดประตูทิ้งไว้

เมื่อเห็นดวงตาที่ยิ้มอย่างไม่มีปิดบังของเธอ อีธานสู่จึงกัดริมฝีปากล่างของเขาอย่างอดกลั้นไม่ให้ยิ้ม เขารู้สึกประหลาดใจกับคนตรงหน้าด้วยท่าทางเย่อหยิ่งของเธอ และท่าทีเบื่อหน่ายเสมอแต่เล็กซี่เป็นคนใจดีมากกว่าที่เขาคิด

ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์เมื่อสองสามวันก่อน อีธานสู่รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เธอขนาดนี้ ครั้งนี้เขาโชคดีที่ได้เห็นด้านนี้ของเธอ

“ ฉันทําได้แล้ว ” เล็กซี่เอ่ยบอก และพยายามปกปิดรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเธอแม้ว่าเธอจะกลั้นไม่อยู่ก็ตาม

” ทําอะไร?” คิ้วของอีธานย่น เล็กซี่เม้มริมฝีปากแล้วเดินไปที่โต๊ะกลมตัวเล็กข้างหน้าต่างและนั่งตรงข้ามเขา

” ประธานทานากะเห็นด้วยกับข้อเสนอที่ฉันส่งให้เขา “ คราวนี้เล็กซี่ไม่สามารถปกปิดความสุขของเธอได้อีกต่อไป และยิ้มอย่างสดใสแสดงให้เห็นถึงฟันขาวของเธอ

อีธานได้ยินความสําเร็จของเธอและมีความสุขร่วมไปกับเธอ อย่างไรก็ตามท่าทางการแสดงออกของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก ในขณะที่เขาอยู่ในภวังค์เมื่อเห็นรอยยิ้มที่จริงใจและอบอุ่นของเธอ สําหรับทุกสิ่งที่เขารู้มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับเลือกเท่านั้นที่สามารถมองเห็นภาพนี้ซึ่งมันส่งแรงกระเพื่อมของอารมณ์ที่ไม่รู้จักภายในใจของเขา

“ อีธาน คุณได้ยินฉันไหม” เล็กซี่เอียงศีรษะเล็กน้อยด้วยความสับสนที่ฉาบอยู่ทั่วใบหน้าของเธอ

” เขาควรจะมีความสุขเช่นกันไม่ใช่หรือ? เล็กซี่คิดในใจ เมื่อมองเขาด้วยความงุนงง เธอกล่าวเสริมหลังจากครุ่นคิดเพียงเสี้ยววินาทีว่า อาจเป็นเพราะเขาบาดเจ็บที่ศีรษะ

“นอว นา นา ชู -! เขาตะลึงในความงามของคุณไงซู !” ชูรูพูดอย่างตรงไปตรงมา จากการสังเกตของเธอจากสีหน้าของอีธาน แต่เล็กไม่สนใจเธอเพราะเธอรู้ดีว่าชูรูเป็นหนึ่งในแฟนคลับที่ผลักไอดอลของพวกเขาไปหาคนที่พวกเขามีเคมีด้วย

“เอ่อ ขอโทษที รู้สึกเจ็บนิดหน่อยนะ “ อีธานแก้ตัวในขณะที่เขายิ้มอย่างเชื่องช้าและชี้หัวของเขา หลังจากนั้นเขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดว่า

” ยินดีด้วยนะ มานี่มา มาให้ลูบหัวหน่อย”

“ เงียบไปเลย “ เล็กซี่กลอกตาเมื่อเห็นเขากลับมาเป็นตัวเองได้ ” ยังไงก็เถอะ หมอซูบอกว่าพรุ่งนี้คุณกลับบ้านได้แล้ว ขอบคุณพระเจ้า!”

เมื่อได้ยินข่าวอีธานก็ขมวดคิ้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอดูโล่งใจในช่วงหลัง เขาเยาะเย้ยอย่างอ่อนโยน “ หี คุณดูมีความสุขดีนะ”

“แน่นอน”

“ นั่นสินะ” อีธานพึมพําก่อนฝืนยิ้มที่ไม่ถึงตา

“โอ้โห พี่สาวเขาเสียใจแล้ว!” ชูรูแสดงความคิดเห็นอย่างร่าเริง 

ขณะที่หมุนตัวเหมือนนักบัลเล่ต์อยู่กลางโต๊ะ

” ใครจะมีความสุขที่รู้ว่าเพื่อนไม่สบาย ” เล็กซี่ชี้แจง ต้องขอบคุณเกี้ยวของเธอที่เตือน ท้ายที่สุดเธอยังคงมีงานที่ต้องทําให้สําเร็จ เมื่ออีธานได้ยินคําชี้แจงของเธอมือของเขาขยับโดยไม่ได้ตั้งใจ และโดยไม่ต้องคาดเดาครั้งที่สอง เขาแตะปลายผมของเธอด้วยนิ้วชี้เนื่องจากนั้นเป็นสิ่งที่ใกล้ที่สุดที่เขาจะเอื้อมถึงได้

” นั่นสินะ “ เขาตอบในขณะที่สายตาของเขาอ่อนลงและจ้องไปที่มือของเขาที่เขาเล่นปลายผมยาวสลวยและอ่อนนุ่มของเธอ