The rise of the white lotus - ตอนที่ 55 ฉันเป็นนางฟ้าที่เปลี่ยนไปแล้วนะชู -!

ตอนที่55 ฉันเป็นนางฟ้าที่เปลี่ยนไปแล้วนะชู -!

เมื่อเห็นการมองผ่านอย่างรวดเร็วของมอริสที่สามารถตรึงทุกคนได้ เล็กซี่อยากจะถอนหลังกลับ แต่เธอก็ไม่ได้ทํามัน

* ฉันไม่ได้ทําอะไรผิด ความคิดนั้นวนเวียนอยู่ในใจของเธอ ซึ่งมันทําให้เธอยังยืนอยู่ตรงนั้น

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เล็กซี่คงจะรู้สึกว่าเธอนอกใจเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงรักษาระยะห่างกับผู้ชายทุกคนไม่ว่าพวกเขาจะมีอะไรแอบแฝงหรือเพียงแค่ความสนใจ แต่ด้วยความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าที่จะออกจากวงเวียนนั้น เล็กซี่จึงต้องก้าวต่อไปและไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว

ในทางกลับกันอีธานกระพริบตาหลายครั้ง ก่อนที่จะมีรอยยิ้มกว้างเกิดขึ้นที่ริมฝีปากของเขา

“ พี่!” เขาทักทาย

“ ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่ ? ” มอริสหลิวไม่สนใจคําทักทายที่ร่าเริงของอีธาน ในขณะที่เขาจ้องมองคนที่อยู่ข้างหลังอีธานอย่างเย็นชา

“ ทําไม ทําไม ทําไมชู! เธอมาที่นี่เพื่อหว่านเสนห์ใส่นายภารกิจเริ่มต้น นายมีปัญหาหรือไง ?!” ชูกอดอกและตอบโต้ทันทีเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของมอริสหลิว เธอรู้สึกขัดใจอย่างที่สุดเพียงแค่ได้เห็นชายคนนั้น และถ้าทําได้ เธอก็ไม่อยากเห็นแม้แต่เงาของมอริสหลิ

กรามของเล็กซี่บีบแน่น ขณะที่อดีตคู่หมั้นที่เป็นรักครั้งแรกมองเธอด้วยท่าทางพิรุธแบบนั้นราวกับว่าเธอถูกทิ่มแทงหัวใจด้วยเข็มนับร้อยเล่ม กระนั้นเธอก็เชิดคางขึ้นอย่างกล้าหาญและรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่รวบรวมได้ และตอบโต้อย่างใจเย็น

“ ดีใจที่เจอคุณที่นี่นะคะ ประธานหลิว… อีธานฉันขอตัวก่อน ฉันสนุกมาก “ เธอหันมา จ้องมองและตั้งใจบอกอีธานอย่าสุภาพ จากนั้นเธอก็ยิ้มให้กับมอริสหลิวอย่างอ่อนโยน อย่างมืออาชีพก่อนที่เธอจะก้าวออกไปข้างนอก

มอริสหลิวมีสีหน้าอ่านไม่ออก เมื่อเขาได้ยินที่เธอเรียกอีธานสู่ด้วยชื่อจริง ทําให้เกิดออร่าที่ เยือกเย็นกว่าก่อนหน้านี้ ขณะที่มือของเขากําลังขยับออกไป ข้อมือของมอริสหลิวก็ถูกอีธานจับไว้

” พี่ชาย นายมาที่นี่เพื่อปรึกษาเรื่องผู้หญิงใช่ไหม? มาไปถูกที่แล้ว! แต่ก่อนอื่นนะ ฉันต้องไปส่งแฟนของฉันก่อน “ อีธานยิ้มกว้างในขณะที่เขาคลายการจับที่ข้อมือมอริสแน่นและเดินตามเล็กซีไป

เล็กซี่เดินผ่านมอริสออกไป เมื่อเธอได้ยินคําพูดที่คลุมเครือของอีธาน ชั่ววินาทีหนึ่งราวกับว่าเวลาช้าลงและหัวใจของเธอก็เต้นแรง ไม่ใช่เพราะเธอชอบ แต่เธอกลัวผลลัพธ์มั่นต่างหาก

“แฟน?!”

“ว้าววว !! นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าการแสดงอํานาจอธิปไตยของเขาช -?!” ตั้งแต่ซาลาเปาร้อนๆไปจนถึงเกี้ยวเล็ก ๆ ที่เปล่งประกาย การเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของชูรู เร็วกว่าความเร็วของเสียง แล้ว

เมื่ออีธานจับตัวเธอได้ เล็กซี่ก็มองเขาด้วยความรังเกียจขณะที่เธอพูดด้วยความไม่เชื่อว่า “แฟน?!”

“ อ่าฮะ ก็คุณไม่ใช่ผู้หญิงของผม หรือเพื่อนของผมในตอนนี้ คุณว่ายังไงล่ะ?” อีธานมีรอยยิ้มซุกซนฉาบอยู่บนใบหน้าของเขา ในขณะที่เลิกคิ้วขึ้นและแสดงเจตนาด้วยการขยิบตา

อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนที่เขาพึ่งหยุดชะงักก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้พูดให้เคลียร์ตั้งแต่ต้น และอาจจะทําให้เกิดความเข้าใจอย่างมากต่อมอริสหลิว แต่นี่มันคือชีวิตที่สองของเล็กซี่ เธอไม่จําเป็นต้องชี้แจงหรืออธิบายความสัมพันธ์ที่เธอมีกับอีธานต่อมอริส เนื่องจากตอนนี้เธอไม่ใช่คู่หมั้นหรือคน รักของเขาอีกแล้ว

โดยพวกเขาไม่รู้ตัว ชูรูที่มองมอริสหลิวเป็นครั้งสุดท้ายและเห็นว่าเขามองไปที่ด้านหลังที่ห่างออกไปของเล็กซีและอีธาน ขณะที่นวดข้อมือของตัวเองที่อีธานจับไว้ก่อนหน้านี้ ทําให้มุมริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มซุกซน

เธอบินลงไปที่ระดับเท้าของเล็กอย่างลับๆ และเปิดใช้งานรางวัลที่สองที่เธอได้รับจากระบบ

[ช่วยเหลือโฮสต์ทางกายภาพ]

ะนั้นชรจับและดึงข้อเท้าของเล็กซี่ ซึ่งทําให้เธอเสียการทรงตัวและเกือบจะสะดุด โชคดีที่การตอบสนองของอีธานเร็วพอที่จะจับเธอได้ทัน

แขนที่มั่นคงของเขาโอบไปที่หน้าท้องของเล็กซี่ และมืออีกข้างของเขาก็ประคองที่หลังของเธอ” ระวัง! “ อีธานเตือนเธออย่างเป็นห่วง

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ซูรูจึงหันมามองย่างผู้มีชัย ไปที่มอริสหลิวที่ยืนอยู่ห่างออกไป และเห็นว่าดวงตาของเขานั้นหรี่ลง

” ฮ่า ฮ่า ใช่ ตายเพราะความโกรธไปเลย!” ชรูแลบลิ้นออกมาขณะที่เธอล้อเลียนมอริสหลิวนอกเหนือจากการทําหน้าทําตาของเธอแล้ว ชูรูไม่เคยรู้สึกพึงพอใจในการดํารงอยู่ในร่างเกี้ยวของเธอ

เมื่อเล็กซี่พยุงตัวขึ้นยืนด้วยความช่วยเหลืออย่างอ่อนโยนจากอีธาน สายตาของเธอก็หันไปจดที่มอริสยืนอยู่อย่างติดเป็นนิสัย แต่เพราะมอริสเพิ่งเข้าไปในวิลล่าของอีธาน เธอจึงไม่รู้ว่าเขาเห็น สิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่

” ขอบคุณ “ เธอกล่าวขอบคุณอีธาน ก่อนที่เธอจะหันไปมองเขา แต่เล็กที่ไม่เข้าใจการแสดงออกที่อธิบายไม่ได้ของอีธาน เมื่อเขาเห็นเธอหันไปมองตามทิศทางของมอริส

” บอกแล้วว่าผมเป็นพี่ใหญ่ที่ไว้ใจได้ ไปตอนนี้เลยไหม? กลับเองได้หรือเปล่า? หรือคุณต้องการให้ผมขับรถกลับไปส่งที่บ้าน?” อีธานเสนอด้วยน้ําเสียงขี้เล่นตามปกติของเขาซึ่งทําให้เล็กซี่ เสียสมาธิจากความคิดของเธอ

“ไม่จําเป็นค่ะ ขอบคุณ” เธอโบกมือให้เขาจากนั้นก็ขึ้นรถอย่างไม่ไยดีและเร่งออกไป

ภายในรถคันหรูของเธอ ขณะที่เล็กที่ขับรถกลับบ้านเธอ เธอจ้องไปที่ชูรู

“ ชูรู ทําไมเธอทําอย่างนั้น ” ตอนนี้มีเพียงเธอและซูรูเท่านั้นที่อยู่ในรถตอนนี้ เล็กซี่สามารถพูดคุยกับเกี้ยวตัวน้อยได้โดยไม่ต้องระแวงว่าใครจะมาเห็น

” ชู -! ยกโทษให้ฉันนะ ! ฉันรู้ว่าตัวเองทําผิดและสํานึกแล้วชู -! ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ” ชูรูที่คุกเข่ายกมือทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกับกล่าวขอโทษ จากรูปลักษณ์ตรงหน้า ชรดูเหมือนทั้งโลกจะทําผิดต่อเธออย่างไม่ยุติธรรม ซึ่งทําให้คิ้วของเล็กกระตุก