The rise of the white lotus - ตอนที่ 79 คนลามกหยาง

ตอนที่ 79 คนลามกหยาง

เล็กซี่เห็นเขาใบหน้ากระตุกขณะที่เขานั่งอยู่ ออร่าที่ร่าเริงตามปกติของเขาเปลี่ยนเป็นบรรยากาศมืดมนรอบตัวเขาแทน ถุงใต้ตาของเขาร่ําร้องว่านอนไม่พอ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้นอนเลยต่างหาก! โดยรวมๆแล้วอีธานก็ยังดูสติสัมปชัญญะอยู่บ้าง ในขณะที่เขาเดินไปหาเล็กซี่อย่างรวดเร็ว

เธอก้าวถอยหลังพร้อมกับก้มหัวลงราวกับว่าแขนที่บางเฉียบของเธอเพียงพอที่จะซ่อนร่างที่ตื่นตระหนกของเธอได้ เธอได้ยินคําพูดของซูรูมาก่อนหน้านี้ แต่เล็กซี่ไม่ได้สนใจต่อเพราะเธอรู้ดีถึงท่าทางบ้าบอของเกี้ยวตัวน้อยน่ารัก แท้จริงแล้วชูรูอาจไม่ได้โกหกเรื่องที่อีธานกับเธอไม่ได้มีเซ็กส์ แต่…ชูรูไม่บอกรายละเอียดชัดเจนที่สําคัญกว่านั้นไว้

“อะ-อะ อะไรเหรอ” เล็กซี่พูดติดอ่างด้วยความตกใจเมื่อสัตว์ประหลาดเริ่มย่างกรายมาหาเธอ

อีธานเข้ามาหยุดห่างจากเธอไม่กี่ก้าว เขาหัวเราะเบาๆราวกับเสียงปีศาจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พูดอะไรออกมาน่ะ?” มือของอีธานสู่ยกขึ้นและนิ้วของเขาก็ส่งเสียงครืดคราดขณะที่เขาพิจารณาร่างที่ตื่นตระหนกของเล็กซี ราวกับว่าเขากําลังไตร่ตรองว่าเขาควรแยกส่วนใดของเธอและบูชาแด่พระเจ้าผู้เป็นเจ้า

“ คุณ…คนลามกหยาง กล้าลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเหรอ!” สําหรับเนื้อหาทั้งหมด อีธานลู่ได้คิดหาวิธีลงโทษเด็กสาวจอมซนคนนี้ตลอดทั้งคืน!

[เพิ่มเติมจากเมื่อคืน]

หลังจากที่อีธานอาบน้ําเป็นเวลานานเพื่อต่อสู้กับจูเนียร์ตัวน้อยของเขาและทําให้ร่างกายที่ร้อนรุ่มของเขาเย็นลง เขาติดต่อที่ไปที่ตระกูลหยางเพื่อแจ้งว่าเล็กชื่อยู่กับเขาและจะไม่สามารถกลับบ้านได้ด้วยข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผล

โชคดีที่พ่อแม่ของเธอไว้ใจอีธานสู่มากและขอบคุณที่เขาดูแลเธอ หลังจากโทรศัพท์คุยกันสั้นๆเสร็จ อีธานลู่ก็ขอให้ผู้จัดการคังทําธุระให้เขา

“ นายน้อยลู่ นี่คือยาและชาที่คุณขอ” ต่างจากปฏิกิริยาที่ไม่คงที่ของเขาก่อนหน้านี้ผู้จัดการคังดูเหมือนว่าเขาจะหายจากอาการตกใจแล้ว เขาวางถุงกระดาษสีน้ําตาลใบเล็กที่เต็มไปด้วยยาแก้อาการเมาค้างไว้บนโต๊ะตัวเล็กในห้องนั่งเล่น

อีธานลู่เหลือบมองไปข้างหลังผู้จัดการคัง ซึ่งมีพนักงานหญิงวัยกลางคนก้มศีรษะเพื่อแสดงความเคารพต่ออีธานสูญ่

“ ดูแลเธอและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เป็นชุดที่สบายตัวด้วย” อีธานลู่สั่งอย่างโกรธเคืองขณะนวดขมับของเขา คําสั่งของเขาถูกดําเนินการทันทีเมื่อหญิงสาวในวัย 40 ต้นๆของเธอมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนของเจ้านายพร้อมกับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าใหม่สําหรับเล็กซี่

ผู้จัดการคังยังคงยืนอยู่ในตําแหน่งของเขาในขณะที่เขาสนใจบางอย่าง อีธานสู่คงรู้สึกได้ถึงความไม่เต็มใจที่ผู้จัดการคังปล่อยออกมา ดังนั้นเขาจึงจ้องมองอย่างหดหู่เล็กน้อยต่อผู้จัดการคังที่กําลังทุกข์ใจ

“ รีบพูดมาเถอะ”

ผู้จัดการคังไอเมื่อเขารู้ว่าเขาถูกจับได้ทันทีจากอีธานลู่ เขากําลังกระแอมในลําคอของเขาและรายงานอย่างลังเล

“นายน้อย ผมได้รับรายงานว่าคุณลุงของคุณกําลังจะมาที่นี่” เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อสบกับสีหน้าไม่พอใจของอีธาน ผู้จัดการคังกลืนน้ําลายอีกครั้ง เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับนายน้อยของตระกูลลู่เลยนะ แต่ข่าวก็ไปถึงญาติของเขาอย่างรวดเร็ว! เขาจะไม่กังวลเรื่องความเป็นอยู่ได้อย่างไร?

อีธานนวดต้นคอขณะที่เขาหมุนคอเป็นวงกลม เขาปวดหัวมากพอแล้วกับพฤติกรรมซน ๆ ของเล็กซี่ในคืนนี้ และเขาก็ไม่อยากปวดหัวกับคนอื่นอีก

ดวงตาของอีธานกลับคมขึ้นเมื่อถอนหายใจอย่างหงุดหงิดจากมุมริมฝีปากของเขา “ บอกเขาไปว่า หากมารบกวนความสงบของฉันแล้ว ฉันจะทําแบบเดียวกันกับที่เขาทํา 

ไหล่ของผู้จัดการคังสั่นสะท้านในทันที เพราะทุกคําพูดที่เขาได้ยินมีภัยคุกคามร้ายแรง อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทําให้เขาขัดแย้งกันมากขึ้นไปอีกก็คือเขาเป็นคนที่ต้องถ่ายทอดข้อความนี้เอง!

” ฉันทําอะไรผิดเหรอถึงสมควรได้ทําหน้าที่นี้? นายน้อยคุณบอกเรื่องนั้นกับเขาแทนไม่ได้หรือ? อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าผู้จัดการคังจะเสียใจกับหัวใจที่อ่อนแอแค่ไหน เขาก็ไม่ได้พูดความในใจออกมา และทําได้แค่พยักหน้าอย่างเดียวกับสิ่งที่ควรทํา

ไม่นานพนักงานหญิงก็ออกจากห้องนอนใหญ่ เธอรายงานว่า ” นายน้อย ฉันก็ทําตามที่คุณบอกแล้ว แต่ … เธอไม่ยอมใส่อะไรเลย ฉันแค่เอาผ้าปูที่นอนมาคลุมเธอไว้แค่นั้น” ต่างจากผู้จัดการคัง ผู้หญิงคนนี้สงบกว่า

อีธานลู่แสยะยิ้มเล็กน้อยขณะที่เขารู้สึกได้ว่าหัวของเขาสั่น แต่เขาได้ก็แต่ถอนหายใจและโบกมืออย่างอ่อนแรง เมื่อเห็นสิ่งนี้พนักงานหลักของโรงแรมแกรนด์ทํา ทั้งสองก็โก้งคํานับและออกไป

“ อ้าาาา ยังไงก็เถอะ..ฉันไม่ได้เข้าไปในห้องนั้น” อีธานพึมพําด้วยความโล่งใจ เนื่องจากห้องชุดสูทนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความชอบของเขา จึงมีห้องนอนขนาดใหญ่เพียงห้องเดียวดังนั้นอีธาน จึงต้องนอนบนโซฟาที่มีขนาดใหญ่ที่เท่ากับที่นอนขนาดปกติ

อนิจจา หนึ่งชั่วโมงผ่านไปเขายังนอนไม่หลับ! ใบหน้าของเล็กซี่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ซึ่งทําให้เขาหงุดหงิดจนถึงขีดสุด อีธานมึนงงขณะลุกขึ้นนั่งและขยุ้มผมที่ไม่เป็นทรง ขณะที่เขามองไปที่ประตูห้องนอนที่ปิดสนิท เขาก็ประท้วง

“ นอนสักทีเถอะ!”

จากนั้นอีธานลู่ก็สะดุ้งและค่อยๆอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าประตูห้องนอนค่อยๆเปิดออกอย่างกะทันหัน เผยให้เห็นร่างเปลือยของเล็กซี่! โชคดีที่แหล่งกําเนิดแสงเพียงแหล่งเดียวคือแสงจางๆ จากดวงจันทร์ที่ส่องสว่างผ่านหน้าต่างยาวจากพื้น ดังนั้นอีธานจึงมองเห็นร่างเปลือยของเธออย่างคลุมเครือเท่านั้น

“ อ่าาา แม่จัดบ้านให้ใหม่เหรอ ตู้เย็น…อยู่ไหน” เล็กซี่พึมพําในขณะที่เธอครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอเดินออกมาจากเตียงอย่างอิสระโดยไม่ใส่เสื้อผ้าเพราะต้องการตู้เย็น

” กี๊ดดด! ให้ได้พักบ้างเถอะ!” อีธานปิดตาของเขาขณะที่เลือดของเขาอุ่นขึ้น เธอทําแบบนี้กับเขาได้ยังไง? เธอจะอยู่นิ่งๆ จนกว่าจะสร่างเมาไม่ได้เหรอ?

* ขอโทษนะ นายภารกิจหลัก ฉันพยายามจะหยุดเธอแล้วแต่ ดูได้แต่ตามืออย่าต้อง

โอเคนะชู?” ชูรูเห็นใจอีธานขณะที่เธอส่ายหัวเล็กน้อย