The rise of the white lotus - ตอนที่ 86 ความรักเคลื่อนไหวอย่างลึกลับ

ตอนที่ 86 ความรักเคลื่อนไหวอย่างลึกลับ

” อะไรนะ เธอหมายถึงอีธาน เขา – จริงเหรอ?” ทันใดนั้นออร่าที่โกรธเคืองของเล็กซี่ก็ ค่อยๆกลายเป็นสิ่งที่น่าตกใจ

หมายความว่าเช้าวันนั้นอีธานชอบเธอแล้วเหรอ? แต่ทําไมเขาถึงปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างอื่นล่ะ? จากมุมมองของเธอพฤติกรรมของอีธานลู่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด! มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยและเขาก็หงุดหงิดมากขึ้น นั่นเป็นวิธีที่เขาแสดงความรักเหรอ โดยการไล่เธอออกไปอย่างงั้นเหรอ?

” อ่าฮะ ทําไมคุณไม่ตรวจ – ฉันหมายความว่าคุณมีภารกิจอื่นอยู่นะชู !” ชูรูตระหนักว่า หากเล็กซี่ ตรวจสอบสถานะระบบทั้งหมด การกระทําเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ซุกซนของเธอในการใช้ทักษะเพียงครั้งเดียวก็จะถูกเปิดเผย! ดังนั้นเธอจึงอยากเป็นคนบอกด้วยตัวเองมากกว่าที่จะมาเสีย ใจในภายหลัง

ชูรูนั่งเหยียดหลังตรงท่าทางรอบรู้เหมือนครูที่เป็นแบบอย่าง ขาดเพียงแค่แว่นตาที่ดีสักคู่ เสื้อผ้าที่เหมาะสม และไม้เรียวให้ดูเหมือนอีกหนึ่งชิ้น

” ตั้งแต่คุณทําภารกิจเริ่มต้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว มันก็เปลี่ยนเป็นภารกิจหลักทันที นั่นคือสิ่งที่ต้องทําให้อีธานลู่รู้ว่าเขารักคุณ ชู !”

“ห้ะ ??” เมื่อมองไปที่เกี่ยวตัวเล็ก ที่อยู่ด้านข้างของเธออย่างตกตะลึงใบหน้าของเล็กซี่ก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม

เธอมองข้ามความจริงที่ว่าชูรูเรียกอีธานว่า นายภารกิจหลัก” ไปได้ยังไง เป็นภารกิจหลัก “แทน” ภารกิจเริ่มต้น? แต่ไม่ใช่เรื่องนั้น! คนเราจะตกหลุมรักใครโดยไม่รู้ตัวได้ยังไงกัน

เล็กซี่อ้าปากค้างด้วยความสับสน แต่ไม่มีคําพูดใดหลุดออกจากปาก คราวนี้เธอพูดไม่ออกจริงๆ

” อะไรเหรอ? คุณไม่เชื่อสินะว่านายงานหลักจะตกหลุมรักคุณตอนที่คุณสภาพเละเทะได้ ชู?” ชูรูย่นหน้าผากขาวไร้ที่ติของเธอพร้อมกับยิ้มเยาะที่ด้านข้างของริมฝีปากของเธอ

เล็กพยักหน้าพร้อมกับเบิกตากว้างและกระพริบตา

” ชิชิ เพราะความรักก็อย่างี้แหละ ! มันเคลื่อนไหวอย่างลึกลับยังไงเสมอ !” ชูรูหัวเราะ คิกคัก ขณะที่เธอบิดริมฝีปากของเธอกลั้นเสียงหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของโฮสต์

“ เขาชอบฉันโดยที่ไม่รู้ตัวได้ยังไง นี่คือดูถูกกันเหรอ?” .omuildfเล็กซี่ก็เข้าใจประ เด็นหลักของสถานการณ์ปัจจุบันของเธอได้ เธอบ่นอย่างหงุดหงิด

” อุ๊ฟ ทําไมไม่ถามตัวเองด้วยคําถามเดียวกันล่ะชู ” ชูรูกระซิบเสียงแผ่วให้ตัวเองได้ยินเท่า

ในมุมมองของเธอ เล็กซี่อาจจะไม่รู้ตัวหรือมากกว่านั้นคือความรู้สึกช้ากับมิตรภาพที่มีต่ออีธานลู่ที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นความเร็วเท่าเต่าคลานก็ตาม

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่แค่การคาดเดาแต่อย่างใด เพราะเมื่ออีธานลู่อุ้มเธอเข้าไปนอน รอยยิ้มที่ไม่ได้มีไว้สําหรับชูรูหรือใครก็ได้ปรากฏบนใบหน้าของเธอ

มันเป็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจและความเสน่หาที่แสดงออกมาอย่างตรงไปตรงมาต่อคนที่เธอสนใจโดยไม่รู้ตัว

” หึ้ยย…ตัวเล็ก ฉันจะทําให้เขารู้ได้ยังไงอ่า ปวดหัวไปหมดแล้ว! ตอนนี้ฉันอ้วนขึ้น ฉันแน่ใจว่ามันจะทําให้เขาไม่พอใจแน่ๆ! ฉันคิดว่าระบบนี้กําลังก่อวินาศกรรมกับฉัน” เล็กซีหน้าทิ้งตึงใส่เธอ โซฟาแสนสบายขณะที่เธอเตะอาหารอันโอชะที่ยังไม่ได้เปิดหลายอย่างออกไป ซึ่งมันจะดึงดูดให้เธอกินมันด้วยความหงุดหงิด

เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการทําภารกิจทั้งหมดของระบบให้สําเร็จ แต่ว่าเธอจะทําเช่นนั้นได้อย่างไร หากระบบกําลังทําลายแผนการของเธอล่ะ ในความคิดของเธอตอนนี้นั้น ความงามของเธอลดน้อยลงเนื่องจากน้ําหนักที่เพิ่มขึ้น ซึ่งผิดอย่างสิ้นเชิง

“หือ? ทําไมคุณไม่บอกเขาเองชู ถ้าเขายังรังเกียจ – คุณไม่ได้อ้วนอย่างที่คุณพูดนะชู “ชูรูขมวดคิ้ว ด้วยความเสียใจของเล็กซี่ ในขณะที่ผลักโทษครึ่งหนึ่งไปที่ระบบ

“ เล็กซี่จอมเจ้าเล่ห์เช่นนี้ แสดงออกมาโดยไม่รู้สึกสํานึกผิดเลยสักนิด!” ชูรูกลอกตาในใจ

เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเธอมีความสุขมากและถึงกับบ่นว่าทําไมเธอถึงขึ้นแค่ 140 ปอนด์ไม่ใช่ 145 ปอนด์

นอกจากนี้ในดวงตาที่ส่องประกายของเธอ ชูรูเห็นเพียงรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยของเล็กซี่ อย่างไรก็ตามน้ําหนักที่เธอมีในตอนนี้ก็ยังคงเหมาะพอดีกับความสูงของเธอ

” หืม? ฉันควรทําอย่างนั้นเหรอ? บอกเขาว่าฉันน้ําหนักขึ้น แล้วเขาจะยังชอบฉันอยู่ไหมถึงฉันจะกลายเป็นคนที่อ้วนที่สุดในโลก? ฉันควรทํายังไงดี?” เล็กซี่ถามชูรูอย่างใจเย็นโดยใช้คิ้วที่ขมวดคิ้วแน่น โดยรับข้อเสนอแนะของเกี้ยว

เมื่อได้ยินคําพูดที่เธอไม่คาดคิดว่าเล็กที่จะพูดออกมา ด้วยเหตุนี้ความวูบโหวงของเธอจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก ซึ่งทําให้ไหล่ที่ยาวประมาณนิ้วหัวแม่มือของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้น

” อ่าฮะชู! บอกตรงๆไปเลยชู ! แล้วก็เพิ่ม ฉันจะรักคุณในที่สุดด้วยนะ -!”

“ ก็ได้” เล็กซี่ยักไหล่อย่างไม่ไยดีขณะที่เธอเหยียดแขนเพื่อเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์

เมื่อปลดล็อกแล้ว เล็กซี่ก็มองหาหมายเลขติดต่อของอีธานทันทีก่อนจะแตะตัวเลือกที่ทําให้เธอเขียนข้อความได้ เช่นเดียวกับสิ่งที่เธอบอกกับเกี้ยวตัวน้อย เล็กซี่พิมพ์คําที่เธอพูดเมื่อวินาทีก่อนอย่างมั่นใจ

[ถึง: อีธาน ลู่ ฉันน้ําหนักขึ้น คุณจะยังชอบฉันไหมถ้าฉันกลายเป็นคนที่อ้วนที่สุดในโลก ]

ความตื่นเต้นของชูรูยังคงเพิ่มขึ้นในขณะที่เธอคาดหวังให้เล็กซี่กดส่ง แต่วินาทีถัดมา เล็กซี่ก็เย้ยหยัน ในขณะที่เธอลบข้อความที่เขียนขึ้นทันทีในขณะที่ส่ายหัว

” ฝันไปเถอะตัวเล็ก เธอคิดว่าฉันจะพูดแบบนั้นจริงๆเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงอีธาน ใช่ เขาเป็นสุภาพบุรุษ แต่สําหรับผู้ชายคนนั้นเขาไม่ได้ขาดผู้หญิง – ความแตกต่างนั่นแหละคือสิ่งที่ฉันจะทํา”

ลู่ คอปเปอเรชั่น

” นายน้อย?” ชายคนหนึ่งสวมชุดสูททางการธุรกิจ มีแว่นตากรอบบางและหวีผมปาดข้างอย่างเรียบร้อย ซึ่งคล้ายกับพ่อบ้านที่สมบูรณ์แบบแห่งปี เขากําลังกลืนน้ําลายที่เต็มปาก

สามวันที่แล้วอีสานลู่มาที่บริษัทของเขาอย่างสมัครใจ เขาแค่เคยมาทําอะไรเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขากลับทํางานอย่างบ้าคลั่ง!

มันคงจะไม่เป็นปัญหากับเขา ถ้าหากเขาต้องไปลากเจ้านายหนุ่มของตระกูลลู่ไปทํางาน อย่างไรก็ตาม การได้เห็นเขาแสดงท่าที่เช่นนี้ก็น่าจะทําให้เขาโล่งใจได้ใช่ไหม? แต่ทําไมเขาถึงรู้สึกเป็นอย่างอื่นล่ะ?

” นะ นายน้อย?” เขาพูดซ้ําด้วยเสียงที่สั่นเทา

“อะไร? อะไร? อะไร! คุณเรียกหลายครั้งแล้ว! แค่พูดในสิ่งที่คุณอยากจะพูดแค่นั้น! ฉันกําลังพยายามล้างความโศกเศร้าอยู่ ไม่ต้องรบกวนฉันถ้ามันไม่สําคัญเข้าใจไหม!” อีธานมองผู้ช่วยส่วนตัวของเขาด้วยความโกรธที่ขุ่นมัว